⭕️ حلقه کیان ابتدای دهه ۷۰ شمسی، جمعی از امنیتی‌های وابسته به جناح چپ سابق و سایر دولتمردان این جریان به بهانه کار فرهنگی نشریه‌ای به نام «کیان» را راه انداختند. حلقه کیان متشکل از شاگردان و مریدان عبدالکریم سروش بود که با تغییر فضای سیاسی و فرهنگی کشور و به کنارگذاشته شدن جناح چپ، از قدرت دولتی و مطبوعات رسمی جدا شده بودند و در صدد بودن با آزادی از قیود و فارغ از ملاحظات پیشین، به بیان تجدیدنظرهای خود در ارزش‌های مذهبی و انقلابی به صورت صریحی بپردازند. در نگاهی کوتاه به نام‌های محوری تشکیل‌دهنده حلقه کیان، برخی اندیشه های ناهمگون را می‌بینیم که تنها به غایت یک هدف مشترک، زیر پرچم کیان گرد آمدند. شاکله اصلی این حلقه، از ⬅️چپ‌های اسلامی سابق چون سعید حجاریان، محسن آرمین، محسن سازگارا، علی‌رضا علوی‌تبار، اکبر گنجی و عمادالدین باقی بودند که خود در دهه اول انقلاب به طور رسمی جزو بدنه جمهوری اسلامی و حتی عضو رسمی نهادهایی چون سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات محسوب می‌شدند. این دسته از افراد، که بعد از کم‌رنگ‌شدن نقش جناح چپ در حاکمیت بعد از سال ۶۸، به ادامه تحصیل در رشته‌های علوم انسانی و کار در موسسات مطالعاتی (همچون مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری) مشغول شده بودند، به این نتیجه رسیدند که دوران انقلابی‌گری و آرمان‌های انقلابی به پایان رسیده است، و اکنون برای حکومت‌گری باید به یک ایدئولوژی و دستگاه فکری جدید متوسل شد. آنها در دانشگاه، پای درس اساتیدی چون 🧶 عبدالکریم سروش، 🧶حسین بشیریه 🧶 سیدجواد طباطبایی به یک مفهوم جدید رسیدند که گویی شاه کلید همه قفل‌ها بود: توسعه با خوانش لیبرال-سرمایه‌داری این همان نقطه‌ای بود که این روشنفکران چپ اسلامی دیروز را به روشنفکران لیبرال وابسته به طیف نهضت آزادی چون آرش نراقی، حسین قاضیان، مجید محمدی و مرتضی مردیها پیوند می‌زد. این چهره‌ها، چهارشنبه هر هفته در منزل یکی از اعضاء گرد می‌آمدند و درباره مفاهیمی مثل توسعه، لیبرالیزم، جهانی‌سازی و... و. بحث می‌کردند(که به اصحاب چهارشنبه معروف شدند). برآیند این رایزنی‌ها، رسیدن به رویکرد توسعه محور (توسعه به سبک غربی) با شیب ملایم بود. به این معنا که  ابتدا باید بستر فرهنگی توسعه در جامعه مهیا می‌شد. برای تحقق این امر، قرار بود ابتدا از طریق کاستن از وجه ایدئولوژیک دین و تبدیل آن به یک شریعت حداقلی، ذهنیت جامعه ایران به طور کامل از مرحله انقلاب عبور کند، تا بعد در دو حوزه اقتصاد و سیاست لیبرالیزم از سنخ ترکیه و مالزی و کشورهای جنوب شرق آسیا حاکم شود. این جا بود که تفکر چپ اسلامی سابق بیش از پیش به تفکر مرحوم مهندس بازرگان و طیف ملی-مذهبی نزدیک می‌شد. نظریه‌پردازی برای ایدئولوژی‌زدایی و غیرسیاسی‌کردن دین، ماموریتی بود که عبدالکریم سروش از چند سال قبل برای خود در نظر گرفته بود. از همین رو سروش تبدیل به قطب معنوی حلقه کیان شد. ♻️#فلسفه_سیاسی ♻️#تاریخ_معاصر ♻️#لیبرالیسم_سروش 🌍 @falsafeh_alaveyeh