#زمان_مناسب_از_پوشک_گرفتن_کودک
سلام خدمت استاد گرامی وهمکاران ارجمند ایشان.
استاد یک ماه است که به لطف خدا وراهنمایی های شما پسر دوساله ام رو از شیر گرفتم سوالم این است که چه مدت بعد میتوانم از پوشک بگیرمش.
ممنونم از همگی شما بزرگواران بابت مشاوره های عالیتون.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی،
بسیار عالی هست که در مراحل مختلف رشد و تربیت کودک سعی دارید از نکات علمی و شیوه درست بهره بگیرید، ان شاالله که فرزندانی سالم و صالح تربیت کنید.
اولا توصیه میکنم پاسخ همه سوالاتی که در کانال در ارتباط با از پوشک گرفتن کودک مطرح شده را جست و جو و مطالعه کنید.
بهترین زمان از پوشک گرفتن بین دو تا دو و نیم سال هست، اما این زمان قطعی نیست و از هر کودکی به کودک دیگر متفاوت هست، ابتدا باید پیش زمینه های مناسب برای از پوشک گرفتن کودک فراهم باشد، یکی از مهم ترین این پیش زمینه ها، رسش جسمانی کافی برای کنترل ادرار و مدفوع در کودک است، یعنی زمانی که ماهیچه های حلقوی مثانه توانایی لازم را کسب کرده اند، چطور میتوان متوجه این مرحله از رسش در کودک شد؟ زمانی که شب هنگام خواب کودک را پوشک کردید و صبح حدود ساعت ۶-۷ صبح، پوشک او را چک کردید و خشک بود، نشان میدهد کودک توانایی لازم برای کنترل ادرار خود را کسب کرده است.
یکی از پیش زمینه های دیگر،کسب مهارت ارتباط کلامی در کودک است، یعنی بتواند خواسته های خود را با والدین مطرح کند و متوجه انتظارات والدین بشود، که در آموزش دستشویی رفتن، اهمیت زیادی دارد.
و یکی دیگر از پیش زمینه ها داشتن انگیزه لازم برای دستشویی رفتن هست گاهی از اوقات والدین اشتباهاتی انجام میدهند که این انگیزه را در کودک از بین میبرند و او را نسبت به کنار گذاشتن پوشک مقاوم میکنند. در این رابطه اولین توحه داشته باشید که این سن تقریبا مقارن با سن شکل گیری "من" کودک و تشخیص خود یه عنوان موجودی منحصر به فرد از محیط و والدین است، کودک خودش و اراده مجزای خود را کشف کرده و در راستای تثبیت و تداوم آن سعی میکند با والدین مخالفت کند یا کلمه نه را بیشتر استفاده میکند، این رفتار های کودک مرحله ای طبیعی و صروری از رشد هستند و هرگز نباید به معنای لجبازی تلقی شوند، در این سن والدین نباید با کودک با زبان امر و نهی صحبت کنند یا وارد بازی قدرت شوند،این اشتباهات والدین هست که میتواند این مرحله طبیعی را به سمت لجبازی کردن سوق دهد. پس برای از پوشک گرفتن کودک صبور باشید، با کودک خود بدرفتاری نکنید،این مرحله برای کودک و والدین حساسیت های خود را دارد، نباید آن را برای هر دو طرف، سخت تر و تلخ کرد.
نکته با اهمیت دیگر، مناسب سازی محیط دستشویی برای کودک است، به نحوی که او اشتیاق برای دستشویی رفتن داشته باشد، تمیزی، نور کافی و کمک گرفتن از ابزار هایی مثل قصری برای کودک میتواند به این امر کمک کند.
اما همان طور که خود شما اشاره کردید، باید بین اتفاقات مهم در کودکی مثل از شبر گرفتن و از پوشک گرفتن و .. فاصله باشد چرا که تداخل و همزمانی آن ها برای کودک بسیار سنگین و همراه با فشار مضاعف است. بنابراین اولین چک کنید که کودک توانمندی های مذکور را کسب کرده یا خیر، اگر کسب نکرده به فضا و شرایط را برای کسب و تقویت این توانمندی ها مهیا کنید و اگر همه این توانمندی ها را کسب کرده، بهتر هست زمانی اقدام به این کار کنید که کودک کاملا با تغییرات قبلی یعنی از شیر گرفتن کنار آمده، وابستگی دیگری به شیر ندارد و با شرایط جدید کاملا وفق پیدا کرده،ممکن است از یکی دو ماه تا شش ماه بنا به شرایط کودک و محیط او طول بکشد.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#بازیگوشی_کودک
#لجبازی_کودک
با عرض سلام و خدا قوت حضور شما بزرگواران،بنده خانمی ۳۸ ساله هستم وپسر ۲ سال و ۸ ماهه و پسری ۱ ماهه دارم ،پسر اولم رفتارای بدی داره اگه چیزی بخواد و بهش ندیم مخصوصا گوشی ب شدت جیغ و داد میکنه و ب شدت کتک میزنه ، کمتر با اسباب بازیهاش بازی میکنه و بیشتر با وسایل خونه بازی میکنه تقریبا ب همه چیز آسیب رسونده ،همش ب برادرش حمله میکنه و دست و پاشو میخواد بکشه،وسایل رو پرت میکنه ...نمیدونم چ رفتاری باهاش داشته باشم همش نگرانم همینجوری پیش بره بزرگتر ک بشه چکار کنیم؟؟!!در ضمن من و پدرش خیلی رعایت میکنیم واهل مشاجره و یا بی احترامی ب همدیگه نیستیم و همین باعث تعجب ماست.البته این بچه کارای خوب هم داره مثلا کنار ما ب نماز می ایسته و گاهی چیزی ک بهش میگم واسم میاره،ولی ب شدت با خیلی چیزا مخالفه با حموم کردن ،لباس عوض کردن ،پوشک عوض کردن و ب هیچ وجه حاضر نمیشه دستشویی رفتن رو شروع کنه و هنوز پوشک میشه ،لطفا راهنمایی بفرمایید ،ممنون از لطف شما بزرگواران.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما بانوی گرامی
بسیار خوب هست که شما با همسرتون در محیط خانه رفتار مناسبی دارید، ان شاالله که ابن روند را ادامه بدید اما نکات دیگری هم هست که باید نسبت به آن توجه داشته باشید اول اینکه در نوع رفتار خود با پسر کوچک و بزرگتون دقت کنید،هم شما،هم پدر و هم بقیه اطرافیان، احتمال دارد که حتی به شکل ناخودآگاه چون پسر کوچکتر هنوز شیطنت های پسر بزرگتر را ندارد و زحمت کمتری برای شما ایجاد میکند از طرفی ضعیف تر هست و نیاز بیشتری به مراقبت دارد،بیشتر توجه و محبت شما معطوف به فرزند کوچکتر میشود و همین مسئله حساسیت فرزند بزرگتر شما را نسبت به او برانگیخته است.وقتی دو فرزند شما حضور دارند اتفاقا بیشتر توجه و محبت شما باید معطوف به فرزند بزرگترتون باشه،چون او بیشتر میفهمد و متوجه میشود، و محبت های خود را نسبت به فرزند کوچکتر، زمانی انجام دهید که فرزند بزرگتر شما حضور نداشته باشد تا حساسیت او برانگیخته شود، در زمانی که کودک حس مالکیت پیدا میکند، نمیتواند مادر خود را با دیگری قسمت کند بنابراین نباید به شکلی رفتار کرد که حساسیت او برانگیخته شود.
از طرفی این طبیعی هست که کودک در این سنین به دنبال کشف جهانی است که می خواهد در آن زندگی کند بنابراین در مورد هر چیزی کنجکاوی میکند، طبیعی است که نسبت به وسایل منزل نیز چنین کنجکاوی هایی دارد،اگر والدین نسبت به وسایلی حساس هستند یا کلا وسایل گران قیمت و شکستنی اصلا نباید دم دست کودک باشد یا اگر مورد استفاده هست، زمان هایی استفاده شود که در معرض توجه کودک نباشد، و اینکه کلا محیط منزل باید برای کودکان این سنین ایمن سازی شود، و هر آن چه روی آن حساس هستید، خود شما نباید در دسترس کودک قرار دهید.
از طرفی همان طور که قبل هم گفته شده در این سنین کودکان خود را مجزا از محیط و والدین میشناسند و یکی از راهکار های عرضه این خود مخالفت با دیگران هست، این دوره طبیعی از رشد کودک هست که والدین متاسفانه از ان اغلب بی اطلاع هستند و این کار کودک را تعبیر به لجبازی میکنند و سعی میکنند، با کودک به مقابله برخیزند،او را مکررا امر و نهی میکنند، تنبیه میکنند و با کودک وارد بازی قدرت میشوند، این رفتار ها میتواند واقعا رفتار لحبازی را در کودک به وجود بیاورد، از طرفی بسیاری ار ناهنجاری های کودک و شیطنت های او ناشی از تخلیه نشدن انرژی کودک در محیط خانه ها به خصوص خانه های کوچک و آپارتمانی است که باید برای بیرون بردن روزانه کودک برنامه ریزی کرد، در محیط های خلوت که از جهت انتقال ویروس هم خطری نداشته باشد، از طرفی خود والدین حتما باید روزانه حداقل به مدت نیم ساعت بازی مشارکتی با کودک داشته باشند، و علت دوم امر و نهی و کنترل گری بیش از حد والدین هست، والدینی که مدام می خواهند همه کار کودک را کنترل کنند،مدام امر به نشستن، ساکت بودن و انجام ندادن کار ها میکنند،طبیعتا با چنین نتایجی مواجه میشوند.
در صورتی که اصل بر این است که به کودک زیر ۷ سال آزادی و فضای بازی برای فعالیت و بازی داده شود، مگر در کار هایی که برای او،دیگران یا وسایل محیط خطرناک و آسیب رسان است.
پس از رعایت نکات بالا،میتوانید در مورد نابهنجاری های باقی مانده از قانون تشویق و تنبیه به نحوی که در صوت های تربیت کودک گفته شده استفاده کنید.
پیشنهاد میکنم برای بررسی بیشتر مسئله و آسیب شناسی دقیق تر،از مشاوره امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#فرزند_پروری_سالم
سلام، ما تازه زندگی مشترک رو شروع کرده بودیم که برادرم فوت کرد و بعد از دوماه من باردار شدم و ویار شدید داشتم و حالم اصلا خوب نبود
با همسرم هم مشکل پیدا کرده بودم و دائما یه حالت ناراحت و عصبی داشتم،
بعد زایمان هم تا حدود سه ماه حالم خوب نبود، دخترم که به دنیا اومد موقع خواب یه حالت عصبانی داشت، الان شش ماهه هستش باز هم بیشتر موقع ها موقع خواب ابرو هاشو درهم میکنه و با حالت عصبی میخوابه،وبعضی موقع ها توی خواب حالت گریه داره، البته بعضی موقع ها هم میخنده،
وقتی بیداره و باهاش شوخی کنیم میخنده.ممکنه مشکل روحي پیدا کنه در آینده؟من باید چیکار کنم؟
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
بسیار عالی که است که دغدغه سلامت روان و تربیت سالم فرزند خود را دارید، ان شاالله که خدا در این مسیر شما را موفق بدارد.
به طور کلی شرایط دوران بارداری و شیردهی مادر بر کودک اثر گذار است، اما این گونه نیست که تعیین کننده همه شرایط سلامت جسم و روان کودک باشد، و به هیچ عنوان قابل جبران نباشد.
قطعا در سال های بعدی به خصوص ۶-۷ سال اول به شرطی که مادر و پدر مسیر درستی را در پی بگیرند، قابل جبران است.
دو پیش زمینه اصلی که باید مورد توجه قرار بگیرند و اصلاح شوند، یکی خلق مثبت خود شما هست، یعنی اینکه چقدر حالتان خوب هست و چقدر انرژی و نشاط دارید؟ البته هر فردی به طور طبیعی زمان هایی غمگین، نگران یا مضطرب است. اما این مهم هست که خلق غالب شما را کدام حالات تشکیل میدهند؟
و دوم ارتباط شما با همسر، اینکه چقدر تعاملات مثبتی با همسر دارید و نحوه ی حل اختلافات شما چگونه است؟
این دو پیش زمینه با هم همپوشانی دارند و به شدت بر هم اثرگذارند، پس اگر در این موارد احساس ضعف جدی میکنید، پیشنهاد میکنم هر چه سریع تر به دنبال رفع مسائل بر بیایید، هم با مطالعه کردن کتاب های مفید و گوش دادن به صوت های مفید و هم مراجعه به روانشناس و مشاور متعهد و متخصص.
گاهی خلق پایین مادر باعث میشود، وضعیت کودک خود را منفی تر از آن چه هست ارزیابی کند، مثلا اکثر کودکان در دوران نوزادی خود برای رفع نیاز هایشان گریه میکنند یا گاهی اوقات درخواب میخندند و گاهی گریه میکنند. یا در سنین بالاتر به تناسب سن، مشکلات و مسائلی پیدا میکند،مثلا در دوره شکل گیری خودمختاری ممکن است کمی لجباز شود یا هر کودکی به طور طبیعی گاهی اوقات بیمار میشود، اما مادری که خلق پایین دارد، از این مسائل برای خودفاجعه سازی میکند و بسیار ضریب دهی منفی به مسائل میکند، به همین خاطر حل مسئله برای او دشوار تر میشود و توان و حوصله ارتباط مثبت با کودک خود را کمتر دارد،بنابراین باید حتما این خلق بهبود پیدا کند.
همچنین پدر و مادر دو ستون ساختار روانی کودک هستند، اگر یکی مدام دیگری را تخریب کند یا هر دو با هم مدام جلوی کودک جنگ و دعوا داشته باشند، پایه های وجودی در ساختار روانی کودک سست و تخریب میشود و کودک مستعد ابتلا به اختلالات روانی میشود. بنابراین مشکلات پررنگ در رابطه باید با خوداصلاحی، مراجعه به روانشناس مجرب و افزایش دانش و مهارت، کمرنگ شود، و جر و بحث ها و اختلافات معمول بین زن و شوهر ها، دور از چشم کودکان و در خلوت زن و شوهر، مورد بحث قرار بگیرد.
در زمینه اول، کتاب هایی مثل سری کتاب های از "حال بد به حال خوب" و کتاب "زندگی خود را دوباره بیافرینید" از جفری یانگ توصیه میشود.
و در مورد دوم گوش دادن به صوت های هنر زن بودن استاد پوراحمد و عمل کردن به آن. مطالعه و اجرای مطالب کتاب هایی مثل سری کتاب های "تا ساحل آرامش" از دکتر عباسی ولدی و کتاب "مهارت های زناشویی" از متیو مک کی توصیه میشود.
سعی کنید برای زمان های خود برنامه منطعفی بگذارید که علاوه بر رسیدگی به امور منزل و فرزندعزیزتان، زمانی را در طول روز یا هفته، ولو اندک برای خود بگذارید و به کاری که علاقه مندید بپردازید، مثلا مطالعه کتاب های مورد علاقه یا پرداختن به کار های هنری یا سرگرمی مورد علاقه، همچنین ورزش کردن را فراموش نکنید که در تجربه احساس بهتر و نشاط به شما کمک شایانی میکند، ولو در قالب بازی و سرگرم کردن کودک خود در منزل و با اپلیکیشن های ورزش در خانه،که به راحتی روی گوشی نصب میشود.
در مورد روش های برخورد و رفتار با فرزند و شیوه های فرزند پروری درست، گوش دادن به صوت های تربیت فرزند استاد پوراحمد و همچنین مطالعه کتاب های "من دیگر ما" از دکتر عباسی ولدی و کتاب "فرزندپروری با کفایت" از جفری یانگ را توصیه میکنم.
ان شاالله که با افزایش دانش و مهارت خود، روز های بهتری برای خود و همچنین آینده همراه با شادی و سلامتی بیشتر برای فرزند خود رقم بزنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
#فرزند_آوری
#بیماری_همسر
با عرض سلام و خدا قوت و تشکر فراوان از آموزه های مفیدتون
بنده ۳۸ ساله و همسرم۴۲ ساله دارای ۲ فرزند دختر ۱۷ و ۹ ساله هستم همسرم مرد بسیار خوب و مومنی است اما از دوران بچگی دچار استرسهای بیمار گونه بوده بطوریکه بارها تحت درمان قرار گرفتن البته اغلب اوقات خوب هستند اما با ایجاد یک ناهنجاری بخصوص ناهنجاریهای سیاسی و یا بیماری کرونا ماهها دچار همان بیماری قدیمی شده و تحت درمان دارویی قرار میگیرند میخواستم راهنمایی بفرمایید با وجود اینکه ایشون بچه دوست دارند و دلشون هم میخواد اما بخاطر وضعیتشون راضی به بچه دار شدن نمیشن و از طرف دیگر برای دخترم هم خواستگار اومده و فکر میکنم دیگه زشت باشه آیا شما برای ما بعد از بهبودیشون بچه دار شدن رو توصیه میکنید یا خیر ممنون از راهنماییتون
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت خواهر محترم
⬅️ببینید بزرگوار ازدواج دختر بزرگ شما،دلیلی برای عدم فرزند آوری نیست و هیچ جای خجالتی هم ابدا نداره.
⬅️اما در مورد مشکل همسرتون،این رو باید به درمانگری که زیر نظر ایشون درمان میشن هم مشورت کنید و سوالاتی رو در این حیطه ها از ایشون بپرسید که در این سن و با توجه به عود مجدد بیماری،آیا فرزند خودش به عنوان یک منبع استرس میتونه این مشکل رو شدیدتر بکنه؟یا شرایط به نحوی هست که حتی امیدی برای ایشون در جهت بهبودی هست؟
⬅️دوم این که مشکلی که همسر محترمتون دارند،تا چه حد به لحاظ ارثی قابل انتقال به فرزندانشون هست؟(البته اگر ایشون درمانگر امین و متقی هستند.)
اگر فرزندان به لحاظ وراثتی در معرض خطر قرار میگیرند ،یا خود فرزند آوری به لحاظ وقت و انرژی که پدر و مادر باید برای تربیت فرزند قرار بدند،استرس بیشتری به ایشون منتقل میکنه و مانع بهبودی مشکلشون میشه یا تشدیدش میکنه،توصیه نمیشه که به فرزند آوری اقدام بکنید.
⬅️و اگر از مسائلی که مطرح شد مشکلی وجود نداره،حتما فرزند اوری باید با رضایت و توافق زوجین صورت بگیره.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
http://eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6
#تربیت_جنسی_کودک
سلام علیکم خداقوت...
دختر 5 و نیم ساله ای دارم یکی دوسال پیش گاهی روی شکم میخوابید و متوجه میشدم به خودش فشار میاره...ازش پرسیدم که مامان چیکار میکنی و میگفت بدنم بهش فشار میاد...منم با آرومی بهش میگفتم مامان وقتی فشار اومد ای کارو نکن..این عادت از سرش رفت تا الان یکی دو ماهه متوجه شدم باز همون کارو گاهی انجام میده وقتی ازش میپرسیدم داری چیکار میکنی میگفت میترسم دعوام کنی منم خیالشو راحت میکردم و بهم میگفت..منم با مهربانی بهش میگفتم مامان این کار خوبی نیست و کار بدیه رو شکم خوابیدن هم کار شیطانه..شیطان رو شکم میخوابه و هرکی کار بد کنه شیطان دوستش میشه و باید کار خوب کنیم تا فرشته ها باهامون دوست بشن...
هربارم بم قول میده که دیگ کار بد نکنه ولی گاهی باز متوجه این کار میشم...میخواستم ببینم روشم نادرسته؟ چطور باش رفتار کنم..اگ از شیوه تغافل استفاده کنم و بهش خوب و بد رو نگم میترسم اینقدر این کارو انجام بده ک بشه براش یه عادت و بعدا به جاهای باریکتر بکشه...
شبا هم پیشش میمونم تو اتاقش تا بخوابه بعد میرم میخوابم..ک بیخوابی باعث نشه مشغول ب چیزی بشه..
لطفا راهنماییم کنین..
سوال بعدم هم اینه که متاسفانه تو شهرستان ما پیش دبستانیا مختلطن..و دخترمنم امسال باید بره پیش دبستانی...بهش چجوری بگم ک چطور رفتار کنه وحریم و حدود رفتار و پسر و دختر رو ..بازی ها و...که زیاد حساس نشه و... چه نکاتی رو باید بهش بگم که مفید و کافی باشه.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر بزرگوار
ابتدا توصیه میکنم در جهت تکمیل و تعمیق پاسخ هر دو سوال حتما حتما صوت های تربیت جنسی کودک و نوجوان استاد پوراحمد را حتما گوش دهید. در ارتباط با خودتحریکی کودک ابتدا باید علت آن را که مفصلا در صوت های تربیت جنسی بیان شده را بررسی کنید و آن را رفع کنید، اگر فضای خانه فضای تنش زایی است، چه بین زن و شوهر و چه در برخورد با کودک از دعوا، داد زدن و ... استفاده میشود، حتما باید این الگو اصلاح شود، مقایسه کردن کودک با دیگران، تحقیر او هنگام انجام ندادن یا خوب انجام ندادن برخی کار ها و ... و هر آن چه موجب استرس کودک میشود، نباید انجام بشود، حتما رسانه های مورد استفاده کودک از جمله گوشی، بازی های رایانه ای، فیلم و انیمیشن و ... باید تحت نظارت کامل والدین باشد، نباید کودک در این سن به تنهایی از اینترنت استفاده کند و گوشی یا تبلت متصل به اینترنت به کودک داده شود. توصیه میکنم برای اطلاع کامل از چگونگی مدیریت رسانه برای کودکان در کانال دکتر محسن عزیزی ابرقوئی(روان شناسی اسلامی) در ایتا عضو شوید و از مطالب کاربردی و ارزشمند آن استفاده بفرمایید.
در ارتباط با دوست یابی کودک دقت به خرج دهید، اگر دوستانی دارد که با فرهنگ خانواده شما همخوانی چندانی ندارد، ارتباط با آن ها را کم و با ارتباط با دوستان از خانواده های خوب و مذهبی جایگزین کنید. بسیار مهم هست که کودک زمان زیاد بیکاری و تنهایی نداشته باشد، علاوه بر این که باید حتما زمانی از روز را با والدین، زمانی با هم بازی ها و ... بازی کند، به تناسب سن و کار هایی که میتواند انجام دهید حتما او را در انجام کار های خانه مشارکت دهید، مدام کودک را از انجام بازی و تحرک یا انجام دادن کار ها منع نکنید، بلکه شرایط انجام امن آن را برای کودک فراهم کنید، میتوانید خیلی از کار های منزل، آشپزخانه، غذا پختن و ... را به بخش های مختلف تقسیم کنید و بخش های ساده تر و کم خطر تر را به او واگذار کنید، بدین شکل هم کودک زمان زیادی بیکار نیست که بخواهد به خودش مشغول شود و هم زمینه مسئولیت پذیری وافزایش خودکارامدی در کودک فراهم خواهد شد.
در مودر سوال دوم اولا تلاش خود را بکنید که ان شاالله مهد کودک دخترانه پیدا بکنید و سعی کنید حتی الامکان در محیط های مذهبی که کادر مدرسه آگاه و کاربلد داشته باشد. مفاهیمی را در قالب داستان های مختلف و شخصیت های داستانی به او منتقل کنید تا حساسیت کمتر و تاثیر گذاری بیشتری داشته باشد و در برخی موارد میتوانید از گفت و گوی مستقیم هم استفاده کنید. در ارتباط با نحوه پوشش، میزان تماس دست و بدن و ... را نسبت به همه ی هم کلاسی ها، ارزش های خانوادگی خود را منتقل کنید. چه هم کلاسی های دختر و چه پسر!
محبت و نوازش کلامی و فیزیکی از طرف شما و پدر محترم باید نسبت به دخترتان باشد و به او این مفهوم را انتقال دهید که بدن و وجود او ارزشمند هست، انتقال این مفهوم در نحوه لباس پوشیدن و لبای عوض کردن کودک، حمام رفتن، دستشویی رفتن و ... کودک مناسب و اثرگذار خواهد بود،زمانی که حتی والد هنگام تعویض لباس یا شست و شوی ناحیه تناسلی چشم خود را ببندد و روی خود را برگرداند، خصوصی بودن این ناحیه در وجود کودک نهادینه میشود....
ادامه...
نکته دیگر این که توجه داشته باشید این دوران، دوران کنجکاوی های
#کتک_زدن_در_کودکان
سلام وخداقوت
مادری۳۲ساله هستم یک دختر۳ساله دارم دخترم کوچکتر که بود بچه ها را نشگون میگرفت یا میزد من فقط دعواش می کردم چندبارهم منو تو نماز خوندن میزد من تنبیهی که میکردم باهاش حرف نمیزدم و دخترم شروع میکرد به دادا زدن و دوباره منو زد من هم که میدیدم وضع خرابه شروع میکردم اروم باهاش حرف زدن و توجیهش کنم که کاربدی کرده ولی باز کار بدش را فردا تکرار می کرد متاسفانه چندوقته برادرم را از دست داده ام و برادرم پسر ۲سال و نیمه ای دارد که بسیار مظلوم است وقتی در مراسم برادرم هستم دخترم بچه برادرم را میزند و نشگون می گیرد قبلا هم این کار را میکرد ولی اینبار من دعوایش می کنم چون دیگه پدر نداره ولی می دانم کارم اشتباه است ولی به خاطر غم برادرم یکم عصبی شده ام و طاقتم بریده و نمیتونم ببینم دخترم بچه برادرمو میزنه،برای تنبیه یک روز دخترمو پیش مادربزرگش گذاشتم و خانه برادرم رفتم شب که برگشتم دلیل نبردنش را بهش گفتم چون پسردایی را میزنی نبردم اگه نزنی دیگه میبرمت.لطفا راهنماییم کنید این چند وقت دخترم خیلی دادا میزنه من چیکارکنم؟
عذرخواهی می کنم سه دفعه است سوال ارسال می کنم ولی پاسخی دریافت نکردم.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار، از دست دادن بردر محترمتان را تسلیت عرض میکنم، ان شاالله که خدا به قلب شما و اعضای خانواده شما صبر عطا بفرماید.
در ارتباط با مسئله کتک زدن، اول باید زمینه های به وجود آمدن این رفتار را بررسی کنید و رفع کنید تا دیگر راه حل ها اثر گذار بشوند، اول اینکه به هیچ عنوان در محیط خانه و جلوی چشم کودک نباید بین پدر و مادر پرخاشگری و جر و بحث باشد، جر و بحث پدر و مادر باید به خلوت خودشان و دور از چشم کودک انتقال پیدا کند. دوم اینکه اگر پدر و مادر از کتک زدن کودک به عنوان یک روش تنبیهی استفاده کنند، کودک هم از این روش برای دیگران از جمله خود پدر و مادر استفاده خواهد کرد، بنابراین خشونت و کتک زدن اگر در روش های تربیتی شما ولو به میزان اندک وجود دارد باید حذف بشود، چون حتی در میزان کم هم موجب الگوگیری کودک خواهد شد. توصیه میکنم حتما حتما صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد را با دقت گوش دهید تا با روش صحیح تشویق و تنبیه کودک مفصل آشنا شوید.
علت دیگر ممکن است این باشد که کودک هنوز در توانمندی های کلامی و حرف زدن رشد کافی پیدا نکرده و از طرفی والدین صبر و حوصله کافی برای یاد دادن مهارت های کلامی به کودک از یک طرف و فهم درخواست های کودک و شنیدن سخنان او ندارد، برای همین کودک برای بیان خواسته های خود یا ابراز هیجانات منفی از شیوه کتک زدن استفاده میکند، به خصوص اینکه این شیوه را بسیار موثر و کارامد دیده و هر موقع کتک زده و داد زده مادر سریع در مقابل او تسلیم شده و به خواسته اش تن داده!!! بنابراین برای بیان هر خواسته ای چه از شما چه از دیگران از این روش استفاده میکند... باید توجه داشته باشید که اولا روی مهارت های کلامی کودک کار کنید، با او در طول روز حرف بزنید، برایش داستان بگویید، شعر بخوانید، به حرف هایش با دقت گوش کنید و به او توجه کافی کنید، وقتی شما اکثر اوقات روز درگیر کار های خودتان هستید و به کودک توجه نمیکنید، کودک برای جلب توجه شما به خودش دست به هر کاری میزند حتی کتک زدن شما!
زمانی که این کار را انجام میدهد، یعنی شروع به کتک زدن میکند، بسیار مهم هست که در همان لحظه او را متوقف کنید، این هرگز به معنای این نیست، که شما هم روی او دست بلند کنید و کتکش بزنید یا سر او داد بکشید، یا منفعلانه در برابر او سکوت کنید، بلکه باید محکم دست او را بگیرید، یک شما یا پدر کل بدنش را از پشت در آغوش بگیرید که نتواند دست و پای خود را حرکت دهد و کسی را کتک بزند، نمیخواهیم در این کار دست کودک را فرضا محکم فشار دهیم که جای زخم بماند یا او را نشگان بگیریم و ... هرگز. فقط میخواهیم او را متوقف کنیم بدون اینکه آسیبی به کودک برسد، هر چقدر که کودک داد زد که تقلا کرد تا زمانی که اگر رها شود دیگر کتک نمیزند، اصلا نباید او را رها کنید یا در مقابلش تسلیم شوید، اگر به ظاهر آرام شد یا قول داد که دیگر کتک نمیزند اما وقتی رها شد دوباره به انجام این کار پرداخت، مجددا همین کار را تکرار کنید، تا زمانی که او خسته شود و برای این که رها شود واقعا از کتک زدن منصرف شود. در این مدت که او را متوقف کرده اید نباید هیچ گونه تماس چشمی یا صحبتی با کودک داشته باشید، چون این کار اثر متوقف کردن را از بین میبرد، هیچ گونه توجه مثبت و منفی اعم از آرام کردن، آموزش دادن یا دعوا کردن و ... در این مدت که گفته شد نباید انجام شود. خواهر گرامی مهم ترین اصل تربیتی در این مواقع ثبات قدم و قاطعیت والدین است...
#از_پوشک_گرفتن_کودک
#ترس_از_دفع_مدفوع_در_کودک
سلام خدمت شما خدا خیرتون بده که انقدر با حوصله و خوب پاسخ میدید
دختر من ۲۳ ماهشه من تو ۲۱ ماهگی ب دلیل ضعف خودم از شیر گرفتمش خیلی هم راحت بود برام اصلا ن خودم ن دختر اذیت نشدیم جز چند روز اول
حالا دوهفته ای هست ک موقع دفع مدفوع متوجه ک میشم سریع میبردمش دستشویی و پوشکشو باز میکردم حتی بهش یاد داده بودم که مدفوع داره باید بره دستشویی بعد از دفع دست میزدیم هورا میگفتیمو کلی شادی میکردیم
یه یکباره از مدفوعش ترسید بعد از دو هفته و الان حاضر نیس حتی همراه من یا تو بغل من دسشویی بره با کارتونو قول بستنی و دمپایی مورد علاقش هم نتونستم راضیش کنم اصلا بد رفتاری نکردم باهاش
چیکار باید بکنم؟نگرانم ک دیگ نتونم از پوشک بگیرمش پسراقواممون چهارسالشه هنوز از مدفوعش میترسه
البته فعلا قصدم از پوشک گرفتن نبود تا کاملا آمادگی کامل پیدا کنه ولی باترسش چطور برخورد کنم
حتی درباره مدفوعش حرفای قشنگ زدیم خودشم تکرار میکنه وقتی مدفوع داره میگه برم دسشویی ولی پای عمل میرسه میترسه همچنان.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما مادر گرامی
بسیار عالی که در امور مربوط به رشد و تربیت کودک با تحقیق عمل میکنید.
اولا در نظر داشته باشید که از پوشک گرفتن کودک باید با تغییرات عمده دیگر در فرآیند رشد او مثل از شیر گرفتن فاصله زمانی مناسبی داشته باشد، پشت سر هم بودن این اتفاقات و فشار به کودک برای پذیرش تغییرات عمده در فاصله زمانی کم، سلامت روان و جسم کودک را به خطر می اندازد.
اول اینکه شرایط زمانی و ... مناسب برای از پوشک گرفتن را که به طور کامل در کانال با همین هشتگ توضیح داده شده، مطالعه بفرمایید.
ترس از مدفوع در کودکان ۲ تا ۴ سال شایع هست، گاه علل روانی و گاه جسمی دارد،
برای حل این مشکل، اولا باید آرامش خود را حفظ کنید. این استرس و نگرانی که از الان دارید و شما را درگیر کرده، به شکل مستقیم یا غیرمستقیم به کودک شما منتقل می شود و در این صورت روند حل مسئله را سخت تر میکند. پس گام اول این هست که خود، آرامش خود را حفظ کنید، حل این مسئله نیازمند صبوری است و به سرعت برطرف نمیشود، اگر کودک شما ارامش و رفتار طبیعی شما را در برخورد با دستشویی رفتن خود مشاهده کند و حس کند، ترس او نیز به مرور کمتر میشود.
همچنین سعی کنید از کتاب های شعر و داستان که روند دستشویی رفتن را ببه زبان ساده و دلنشین برای بچه ها توضیح میدهد، از انتشارات معتبر بگیرید و برای او بخوانید، با زبان ساده برای او توضیح دهید که چرا ما نیاز به دفع مدفوع داریم و چطور غذا در بدن ما تبدیل به مدفوع میشود و دفع آن چه فایده ای برای ما دارد؟
حتما در ابتدای کار از صندلی های توالت مخصوص کودکان استفاده کنید که سایز مناسبی برای کودک شما داشته باشد، نه خیلی کوچک باشه نه بزرگ. سعی کنید فضای دستشویی همیشه تمیز باشد و بوی نامطبوع در آن نباشد، در حین دفع، از تکنیک های حواسپرتی برای کودک استفاده کنید تا متمرکز بر صدا و شکل مدفوع نشود و او را نترساند.
گاهی اوقات دلیل ترس کودکان مشکلاتی مثل یبوست یا درد هنگام دفع است، سعی کنید تغذیه کودک را به نحوی مدیریت کنید که مشکلات یبوست و دفع سخت برای او پیش نیاید، حتما میوه و سبزی متناسب با سن و همچنین آب و مایعات در طول روز برای او استفاده کنید.
در مجموع سعی کنید علت ترس کودک را شناسایی کنید تا بتوانید راه حل های متناسب تر را به کار بگیرید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
هدایت شده از تجربیات بارداری,بانوان بانوی بهشتی
#بازیگوشی_کودک
#لجبازی_کودک
با عرض سلام و خدا قوت حضور شما بزرگواران،بنده خانمی ۳۸ ساله هستم وپسر ۲ سال و ۸ ماهه و پسری ۱ ماهه دارم ،پسر اولم رفتارای بدی داره اگه چیزی بخواد و بهش ندیم مخصوصا گوشی ب شدت جیغ و داد میکنه و ب شدت کتک میزنه ، کمتر با اسباب بازیهاش بازی میکنه و بیشتر با وسایل خونه بازی میکنه تقریبا ب همه چیز آسیب رسونده ،همش ب برادرش حمله میکنه و دست و پاشو میخواد بکشه،وسایل رو پرت میکنه ...نمیدونم چ رفتاری باهاش داشته باشم همش نگرانم همینجوری پیش بره بزرگتر ک بشه چکار کنیم؟؟!!در ضمن من و پدرش خیلی رعایت میکنیم واهل مشاجره و یا بی احترامی ب همدیگه نیستیم و همین باعث تعجب ماست.البته این بچه کارای خوب هم داره مثلا کنار ما ب نماز می ایسته و گاهی چیزی ک بهش میگم واسم میاره،ولی ب شدت با خیلی چیزا مخالفه با حموم کردن ،لباس عوض کردن ،پوشک عوض کردن و ب هیچ وجه حاضر نمیشه دستشویی رفتن رو شروع کنه و هنوز پوشک میشه ،لطفا راهنمایی بفرمایید ،ممنون از لطف شما بزرگواران.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما بانوی گرامی
بسیار خوب هست که شما با همسرتون در محیط خانه رفتار مناسبی دارید، ان شاالله که ابن روند را ادامه بدید اما نکات دیگری هم هست که باید نسبت به آن توجه داشته باشید اول اینکه در نوع رفتار خود با پسر کوچک و بزرگتون دقت کنید،هم شما،هم پدر و هم بقیه اطرافیان، احتمال دارد که حتی به شکل ناخودآگاه چون پسر کوچکتر هنوز شیطنت های پسر بزرگتر را ندارد و زحمت کمتری برای شما ایجاد میکند از طرفی ضعیف تر هست و نیاز بیشتری به مراقبت دارد،بیشتر توجه و محبت شما معطوف به فرزند کوچکتر میشود و همین مسئله حساسیت فرزند بزرگتر شما را نسبت به او برانگیخته است.وقتی دو فرزند شما حضور دارند اتفاقا بیشتر توجه و محبت شما باید معطوف به فرزند بزرگترتون باشه،چون او بیشتر میفهمد و متوجه میشود، و محبت های خود را نسبت به فرزند کوچکتر، زمانی انجام دهید که فرزند بزرگتر شما حضور نداشته باشد تا حساسیت او برانگیخته شود، در زمانی که کودک حس مالکیت پیدا میکند، نمیتواند مادر خود را با دیگری قسمت کند بنابراین نباید به شکلی رفتار کرد که حساسیت او برانگیخته شود.
از طرفی این طبیعی هست که کودک در این سنین به دنبال کشف جهانی است که می خواهد در آن زندگی کند بنابراین در مورد هر چیزی کنجکاوی میکند، طبیعی است که نسبت به وسایل منزل نیز چنین کنجکاوی هایی دارد،اگر والدین نسبت به وسایلی حساس هستند یا کلا وسایل گران قیمت و شکستنی اصلا نباید دم دست کودک باشد یا اگر مورد استفاده هست، زمان هایی استفاده شود که در معرض توجه کودک نباشد، و اینکه کلا محیط منزل باید برای کودکان این سنین ایمن سازی شود، و هر آن چه روی آن حساس هستید، خود شما نباید در دسترس کودک قرار دهید.
از طرفی همان طور که قبل هم گفته شده در این سنین کودکان خود را مجزا از محیط و والدین میشناسند و یکی از راهکار های عرضه این خود مخالفت با دیگران هست، این دوره طبیعی از رشد کودک هست که والدین متاسفانه از ان اغلب بی اطلاع هستند و این کار کودک را تعبیر به لجبازی میکنند و سعی میکنند، با کودک به مقابله برخیزند،او را مکررا امر و نهی میکنند، تنبیه میکنند و با کودک وارد بازی قدرت میشوند، این رفتار ها میتواند واقعا رفتار لحبازی را در کودک به وجود بیاورد، از طرفی بسیاری ار ناهنجاری های کودک و شیطنت های او ناشی از تخلیه نشدن انرژی کودک در محیط خانه ها به خصوص خانه های کوچک و آپارتمانی است که باید برای بیرون بردن روزانه کودک برنامه ریزی کرد، در محیط های خلوت که از جهت انتقال ویروس هم خطری نداشته باشد، از طرفی خود والدین حتما باید روزانه حداقل به مدت نیم ساعت بازی مشارکتی با کودک داشته باشند، و علت دوم امر و نهی و کنترل گری بیش از حد والدین هست، والدینی که مدام می خواهند همه کار کودک را کنترل کنند،مدام امر به نشستن، ساکت بودن و انجام ندادن کار ها میکنند،طبیعتا با چنین نتایجی مواجه میشوند.
در صورتی که اصل بر این است که به کودک زیر ۷ سال آزادی و فضای بازی برای فعالیت و بازی داده شود، مگر در کار هایی که برای او،دیگران یا وسایل محیط خطرناک و آسیب رسان است.
پس از رعایت نکات بالا،میتوانید در مورد نابهنجاری های باقی مانده از قانون تشویق و تنبیه به نحوی که در صوت های تربیت کودک گفته شده استفاده کنید.
پیشنهاد میکنم برای بررسی بیشتر مسئله و آسیب شناسی دقیق تر،از مشاوره امین استفاده کنید.
ان شاالله موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob
هدایت شده از تجربیات بارداری,بانوان بانوی بهشتی
دریافت سوالات یکشنبه ها راس 21.00:
#گریه_بیش_از_حد_کودک
سلام طاعات قبول
پسری ۴ ساله دارم که متاسفانه خیلی گریه میکنه برای هرچیزی بجای حرف زدن یا درخواست کردن یا شکایت گریه میکنه دیگه در ضمن اصلا اینطور نبوده که تا گریه کنه چیزی که میخواد بهش بدم یا تسلیم بشم ولی به گریه ش ادامه میده بغلش کردم باهاش حرف زدم حواسشم پرت کردم ولی دوباره شروع میکنه ضمنا خیلی جیغم میزنه کلا بلند صحبت میکنه هرچی میگیم آروم بگو اصلا فایده نداره یه وقتایی مجبور میشیم دعواش کنیم لطفابگید دیگه چیکار میتونم بکنم واقعا خسته شدیم یه وقتایی من و همسرم میزنیم تو سرمون از دستش،اینم بگم که خودم ۴۰ ساله و همسرم ۵۰ سالشونه میدونم که خودمونم حوصلمون کمه ولی حتما یه راهی هست در ضمن خیلی راجع بخدا میپرسه که چقدر بزرگه و چه اندازه ای هست.
🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین
سلام خدمت شما خواهر بزرگوار
اینکه در برابر گریه کودک کودک تسلیم نمیشوید و به کودک باج نمی دهید، کار بسیار خوبی هست، توجه داشته باشید که این کار باید همیشگی و تحت هر شرایطی انجام بشود،مثلا اگر ۱۰ بار این کار را انجام دهید ولی یکبار در برابر گریه کودک تسلیم شوید، همان یکبار اثر منفی بیشتری خواهد داشت.
از طرفی سعی کنید تا جای فضای بازی و آزادی را به کودک خود بدهید، یعنی تا جایی که به کودک آسیب جدی نرسد و برای خود او و دیگران خطرناک نباشد،از کار های او ممانعت نکنید، محیط را برای کودک ایمن سازی کنید و به او آزادی بدهید تا بازی کند ،کشف کند و در محیط پیرامونش کنجکاوی کند، حتی گاهی اوقات کثیف کاری هم میتواند در رشد کودک اثر مثبت داشته باشد،خب این کار ها نیازمند صبر و حوصله والدین هست.میدونم شاید براتون سخت باشه اما اگر اثرات مثبت آن را بدانید، قطعا راحت تر میتوانید این کار را انجام دهید.
از طرفی سعی کنید خودتان و پدرشان حتما در طول روز حداقل نیم ساعت با کودک بازی اشتراکی داشته باشید.
میدونم که از گریه کردن بیش از حد کودک اذیت میشوید اما نباید از محبت کردن به کودک و رفع نیاز های عاطفی او غفلت کنید،بغل کردن ،بوسیدن، قربان صدقه رفتن ،نگاه محبت آمیز به کودک و ... همگی در کمتر کردن حالت های نابهنجار کودک اثرات مثبت زیادی دارد.
از طرفی سعی کنید مهارت های کلامی کودک را با صحبت کردن با او،خواندن شعر و قصه زیاد برای کودک تقویت کنید ، داستان هایی با مضمون درخواست های کودکان از والدین برای کودک خود تعریف کنید تا الگو های مناسبی برای این کار یادبگیرد. از طرفی زمان هایی که او درخواستنش را بدون گریه و با ارامش مطرح میکند هر چند کم باشد، تشویق کنید و دقیق بگویید که این کارت خیلی خوب بود، خیلی قشنگ بود و من خیلی خوشحالم که این طور حرفت را گفتی.
اگر مسائل از این طریق حل نشد پیشنهاد میکنم با یک روان شناس کودک متعهد مشورت کنید.
موفق و موید باشید.
💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠
@hamsaranekhoob