#قسمت_چهارم°°° ماهان صدای رفت و امد پرستار ها ، پیج کردن پزشکان، تق تق ظرف های فلزی و بوی الکل گواهی میداد که الان تو بیمارستانم. خوشبختانه صدای قژ چرخ هایی که روی زمین کشیده می شدن به اتاق من ختم نمی شد، وگرنه واقعا باور می کردم که مردم. سوزش سوزنی که به یک سرم وصل میشد و داخل دستم بود ، وادارم می کرد باور کنم زنده موندم. با احتاط چشمامو باز کردم که نور لامپ مهتابی اذیتم کرد. چند لحظه بعد صورت مهربون بابا جایگزین مهتابی شد. چشماش می خندیدن اما نگرانی توشون غوطه ور بود. حال نداشتم حرف بزنم اما هر طوری بود لبامو از هم باز کردم. _:(( چی شده؟)) بابا:(( خدا رحم کرد بهت. خدا رو شکر که خوبی. الان فقط استراحت کن. بعدا حرف می زنیم.)) بعد هم ملحفه رو روم کشید و وادارم کرد تا چشمامو ببندم. به لطف اجبار بابا راحت یه دو سه ساعتی رو چرت زدم. وقتی بیدار شدم احساس بهتری داشتم و انگار انرژی گرفته بودم. احساس سنگینی تو پای راستم داشتم که متوجه شدم شکسته و تو گچه. یه کمی طول کشید تا باور کنم واقعا پام شکسته و اینجام. سرم یه کم درد میکرد و به خطر همین نمی خواستم به دلیلش فکر کنم.بابا دستی رو سرم کشید و حالمو پرسید. بعد هم یه ابمیوه رو برام اماده کرد و به دستم داد. بعد از خوردنش انگار سر دردم خیلی بهتر شد، اما همچنان یه کمی بیحال بودم. _:(( چی شده؟)) بابا:(( تصادف کردی. یادته؟)) کم کم داشتم به یاد می اوردم. من ، مسجد، سینا، ماشین! _:(( اره اره داره یادم میاد. الان سینا چطوره؟)) بابا:(( سینا خوبه. فرزانه خانوم کلی تشکر کرد و فرستادمش بره خونش. الان مامان میاد پیشت. موقع مرخص شدن میام میبرمتون خونه.)) چند دقیقه بعد مامان اومد و با دیدن چشمای بازم محکم بغلم کرد. وقتی که اروم شد کمکم کرد غذا بخورم و این خیلی بهم کمک کرد. پازل قبل از تصادف کامل تو ذهنم شکل گرفت و همه چیز برام روشن شد. برای مامان همه چیزو تعریف کردم. _:(( داشتم می رفتم مسجد. از دروازه اومدم بیرون دیدم فرزانه خانوم و سینا دارن میان این ور خیابون . یه لحظه چادر فرزانه خانوم افتاد و تا دست سینا رو ول کرد تا درستش کنه ، سینا دویید اینطرف خیابون. داشت ماشین می اومد و منم رفتم تا از جلوی ماشین دورش کنم. اما خب ماشینه خیلی سریع تر از من بود!)) مامان:(( تو باید چشماتو وا می کردی!)) _:(( ماشین وقتی نزدیک خط عابر پیاده میشه باید سرعتشو کم کنه حتی اگه واقعا کسی نباشه. نه اینکه بد تر گاز بده!)) چند ساعت بعد اومدیم خونه. مهسا یه کمی ترسیده بود که وقتی گفتم حالم خوبه لبخند زد. هر چند اون ناراحتی یا نگرانیش از بین نمیره فقط پشت لبخنداش به خوبی قایم میشه. مهسا از قبل تو حال جلوی تلویزیون ، زیر اپن اشپزخونه برام تشک انداخته بود با چندتا بالش. بابا کمکم کرد و دراز کشیدم. بعد هم یه بالش زیر پای شکستم گذاشتن که احساس پادشاهی بهم میداد. مامان برام یه لیوان اب هویج اورد و من از اینکه جلوشون، دراز کشیده بودم و پا مو دراز کرده بودم داشتم از خجالت اب میشدم. ظاهرا کارای مهسا دو برابر میشد. دیگه خرید های کوچیک وسط روز هم به عهده ی اون بود. برای اینکه کمتر شرمندش بشم ، وقتی که اومد گفتم:(( میگم مهسا. دیگه از این به بعد سیب زمینی و پیاز پوست کردن و چه میدونم، سالاد و اینا با من. اینطوری کارات کمتر میشه باشه؟)) مهسا تعجب کرد:(( مطمئنی که میتونی؟!)) _:(( راه میایم با هم حالا.)) مهسا:(( راستی ماهان! بیا ازت یه عکس بگیرم. برای ثبت نام رویداد میخوام.)) _:(( مگه عکسم میخواد؟! حالا کجا میخواد بزنه؟)) مهسا:(( روی کارت میخوان بزنن. میگم یه جوری بگیرم که پات هم بیفته. بامزست.)) _:(( ول کن بی خیال!)) مهسا:(( مجروح در راه کمک به مردم. سوپرمن عصر امروز ، ماهان طالبی! لبخند بزن.)) هر طوری که بود عکس پای شکسته ی منو فرستاد. وقتی به کارتی که برام میزدن فکر میکردم خندم می گرفت. یادگاری و خاطره ی باحالی می شد... #رمان_نسل_نو 🇮🇷 #قرن_نو_نسل_نو بزرگترین رویداد رهبران اجتماعی نوجوان مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

جوانان سازنده دولت جوان حزب الهی✊ نسل نویی ها و‌گام دومی ها، برای یک حرکت رو به جلو و ساختن آینده خود را مجهز کنید ✌️ #گام_دومیها #دولت_جوان_حزب_الهی #قرن_نو_نسل_نو مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

#قسمت_پنجم°°° امیر صندلی ها رو مرتب کرده بودن اما من با یه متر افتاده بودم بین اونا که فاطه بین شونو چک کنم. حاج اقا احمدی مثل هر شب برنامه های امشبو 10 بار دوره کرد. _:(( حاجی درسته خیالت راحت.)) حاج اقا:(( خدا کنه مشکلی پیش نیاد. برنامه ی امام حسینه باید بی نقص باشه.)) _:(( خدا بزرگه حاجی. میگم حاجی دلت با خداست ، میشه برای پسرخاله ی ما دعا کنی زودتر خوب شه؟!)) حاج اقا:(( خدا همه ی مریضا رو شفا بده. شماها که دلتون پاکه باید دعا کنین. حالا خدایی نکرده کروناست؟!)) _:(( مام دعا میکنیم. نه کرونا نیس. پاش شکسته. همین دیشب اورده بودمش اینجا و داشت سینه میزد.)) حاج اقا:(( انشاءالله زود خوب میشه.)) _:(( انشاءالله.)) حاج اقا:(( امیر بابا! بلدی با اینسپا مینسپا کار کنی؟)) _:(( اره چطور؟)) حاج اقا:(( یکی از همسایه ها بیماری خاص داره و نمیتونه بیاد هیئت. سفارش کرد براش فیلم زنده بگیریم. چجوریه؟ من بلد نیستم. تو میتونی امشب انجام بدی؟)) _:(( میشه ببینم؟)) گوشیو داد و خیلی سریع یه صفحه به اسم هیئت مون یعنی هیئت ثارالله ، باز کردم و تو استوری پیج حاجی اونو معرفی کردم. چند دقیقه نشد که چندتا از بچه ها و هم محلی ها واردش شدن و فالو کردن. تو استوری صفحه ی هیئت اعلام کردم که هر شب از این صفحه از عزاداری ها لایو گذاشته میشه. استقبال شد از این ایده! برای حاجی هم به زبون ساده همه چیزو توضیح دادم. این یه راه مطمئن بود که بشه اخبار و مراسمات رو اعلام کرد تا بقیه هم شرکت کنن. البته اگه اینترنت ما رو در فراق خودش تو پوست گردو نمیزاشت! تازه دیگه لازم به توضیح حضوری یا تابلو اعلانات محله نبود و تو مصرف کاغذ صرفه جویی می شد. حاجی کلی استقبال کرد و خوشحال شد. هرچند فکر نمی کنم خوب یاد گرفته باشه. این یعنی اینکه دیگه لایو گرفتن کار خودم بود. بعد از انجام این کارا تقریبا هوا تاریک شده بود. دلم رفت سمت ماهان و پای سیمان گرفتش! اصلا از دیروز ظهر که مامان به المیرا زنگ زد و خبر داد، دلم برای ماهان می سوخت. کل سال دمام تمرین کرده بود برای این ده شب و حالا زمین گیر شده بود. یهو انگار یه سطل اب ریخته باشن روم، ذهنم بیدار شد! پسر حواست تو کدوم جاده مونده؟! گوشی رو برداشتم و زنگ زدم به ماهان. سریع جواب داد. معلوم بود از بیکاری داره کپک میزنه و گوشی عضوی از بدنش شده! _:(( سلام علیکم خوبی؟ بهتر شدی؟ پات چطوره؟!)) ماهان:(( سلام تو خوبی؟ از زیر گچ همش می خاره! احساس میکنم عرق سوز شده!)) _:(( خوب میشه. حالا ولش کن. الان برات یه ایدی می فرستم سریع فالو کن مال هیئت مونه که داداش امیرت راه انداخته! امشب لایو میگیریم از مراسم بیا تو هم.)) ماهان:(( ینی این علم و صنعتت داره کمرمو خم میکنه!)) _:(( ماهان! یاد دیشب افتادم که اینجا سینه میزدی و الان نمی تونی بیای. همین الان یهو یاد تو افتادم. فک کنم امام حسین دلش میخواد که تو هر جایی و با هر شرایطی که هستی براش سینه بزنی. میای دیگه؟!)) صدای ماهان رنگ و بوی بغض و تلخی به خودش گرفت. ماهان: باشه میام دمت گرم که گفتی. دم امام حسینم گرم که یادم بود #رمان_نسل_نو 🇮🇷 #قرن_نو_نسل_نو بزرگترین رویداد رهبران اجتماعی نوجوان مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

مطالعه ی یه کتاب خوندنی و شیرین 📚 نسل نویی ها و مربی هاشون کتاب رو میخونن و باهم گفت وگو میکنن، کتابی شیرین با عنوان سخنان حسین بن علی از مدینه تا کربلا، اینها بخش کوچکی از تولیدات نوجونهای دهه هشتادی ازاین کتابه #سخنان_حسین_بن_علی_از_مدینه_تا_کربلا #قرن_نو_نسل_نو #کتابخوانی 📖 بریم ک ببینیم😉 مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

#قسمت_ششم°°° ماهان با حرفاش منقلب شده بودم. حس میکردم اقا داره نگام میکنه. قطره اشکی از گوشه ی چشمم راه خودشو پیداکرده بود که با نزدیک شدن مامان پاکش کردم. از همون جایی که دراز کشیده بودم یه کم خودمو کج کردم و به دمام که گوشه ی اتاقم بود نگاه کردم. این رفیق مون امسال باید همون جا خاک میخورد. خودمو جمع و جور کردم. مامان با یه ظرف میوه اومد و کنارم نشست، بعد هم شروع کرد به خیار پوست گرفتن. مامان :(( انشاالله سال دیگه.)) _:(( چی؟!)) مامان:(( همونی که داشتی نگاهش می کردی.)) -:(( خدا کنه!)) مامان:(( بیا بخور جون بگیری.)) مهسا:(( من چی؟ فقط اونو لوس میکنی؟!چی میشد منم پسر بودم؟!)) مامان:(( بیا گذاشتم برات بخور. بخور زبونت دراز تر شه!)) داشتم به کل کل شون می خندیدم که صدای ایفون بلند شد و مهسا به سمتش رفت. مهسا:(( فرزانه خانوم و سینا اومدن.)) مامان:(( باز کن بگو بیان داخل.)) مهسا سریع درو باز کرد و برام پیراهن اورد. خونه مون 18 تا پله بیشتر نداشت و همه سریع می اومدن داخل. مهسا تو بستن دکمه های پیراهنم کمکم کرد بعد ملحفه رو روم کشید. فرزانه خانوم و سینا با یه نایلون کمپوت اومد داخل. همه سلام و احوال پرسی کردیم و بعد از تعارفات لازم، فرزانه خانوم و سینا کنار در اتاقم که رو به روم میشد نشستن. چشمای درشت و مشکی سینا از معصومیت بچگونه درونش خبر میداد. هرچند که کل صورتش اینطوری بود اما از زیر ماسک دیده نمی شد. فرزانه خانوم هم معلوم بود که اضطراب داره و نگرانه. فرزانه خانوم:(( خدا رو شکر که جون سالم به در بردی. همین الان هم نمیتونم خودمو ببخشم.)) مامان:(( چرا؟ تقصیر شما که نبود!)) فرزانه خانوم:(( یه لحظه از سینا غافل شدم! داشتم با فاطمه خانوم خداحافظی می کردم که چادرم افتاد. تا اومدم درست کنم، این بچه هم برای خودش راه افتاد!)) _:(( ماشینه که از دور می اومد سرعتش خیلی زیاد نبود و سینا راحت می تونست برسه اینور خیابون. یهو انگار سرعتش زیاد شد جای اینکه کم بشه! من فقط رفتم جلو تا دست سینا رو بگیرم سریع تر بیارمش اینور.)) مهسا:(( دیشب ماهان خواب بود که بابا داشت درموردش میگفت. رانندهه تازه گواهی نامه گرفته بوده و خیلی نمی دونسته. به جای ترمز کردن گاز میده.)) فرزانه خانوم:(( خدا خیرت بده پسرم! الهی به حق امام حسین تا چهلم اقا پاتو باز میکنن مشکلی هم نباشه. تورو خدا مهدیه خانوم هر ساعتی هر چیزی خواستین بهم بگین. اصلا تعارف نکنین ! شما و ماهان به گردن من خیلی حق دارین.)) مامان:(( این چه حرفیه! تن تون سلامت!)) فرزانه خانوم و سینا زود رفتن. مامان برام کمپوت اورد. _:(( اصلا اون ساعت ظهر ماشین تو خیابون چی کار می کرد؟!)) مهسا:(( ماشین هست دیگه! شاید طرف داشته می رفته خونش.)) _:(( منطقی بود!)) #رمان_نسل_نو 🇮🇷 #قرن_نو_نسل_نو بزرگترین رویداد رهبران اجتماعی نوجوان مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

#دوره_تشکیلاتی 📚مدرسه تربیت تشکیلاتی نوجوان مضمار با همکاری ناحیه بسیج دانشجویی استان کرمان، شهرستان زرند دوره آموزشی تربیت تشکیلاتی ویژه دانشجویان برگزار میکند💡 #سرفصلها 🔹اهمیت و ضرورت کار تشکیلاتی و فعالیت در بسیج 🔹 تکنیکهای کارتشکیلاتی در فضای مجازی و حقیقی 🔹طراحی عملیات و ایده پردازی 🔹کارگاه مسئله یابی و حل مسئله 🔹نقش دانشجو در تمدن نوین اسلامی #دوره_دانشجویی #تربیت_تشکیلاتی #طرح_ولایت_استانی مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ https://eitaa.com/joinchat/566296620Cb6b44ca14e

#قسمت_هفتم°°° المیرا حال مادر جون خوب بود و بعد از ماجرای ماهان، این موضوع باعث خوشحالی بود. همراه مامان برای مادرجون کیک درست کردیم تا وقتی میاد خونه بخوره. البته اگه قبل از بردن به خونه ی مادر جون داداش بزرگم ینی امیر خان دخلشو نیاره! داشتم تو تلویزیون یه مستند در مورد فضای سایبری می دیدم ، که امیر گوشی شو پرت کرد روی مبل و کنارم نشست. یه کم که گذشت با یه لحن ملوس و مهربون گفت:(( برام کیک بیار! یه ذره.)) _:(( اون مال مادرجونه. یه امروز جلوی شکمتو بگیری من نماز شکر میخونم!)) امیر:(( ابجیییییی! من که اینقدر دوستت دارم!)) نگاهش کردم. دوتا انگشتش به اندازه ی دو سانتی متر از هم فاصله داشت. چشم غره ایی رفتم و دیگه نگاهش نکردم. امیر:(( یه ذره بیشتر نمی خورم. حداقل بگو کجاست؟ روایت داریم هر کی به داداشش بگه کیک کجاست، فرشته ها اونو بغل می کنن!)) خندم گرفت :((باید بگردی!)) قیافه ی حق به جانب به خودش گرفت:(( نه من تا الان داشتم بو می کشیدم به خاطر همین پیدا نکردم! اگه پیدا کرده بودم که پیش تو نمی اومدم!)) _:(( تو با این حجم از شکمو بودن چجوری روزه می گیری؟! الان هم فکر کن روزه داری!)) امیر:(( شکنجه ی روانی میدی منو! چجوری فک کنم روزم وقتی تا فیها خالدونمو ناهار خوردم؟)) _:(( اون چه فیها خالدونیه که بعد از خوردن اون همه ناهار هنوز جا داره؟!)) امیر ژست دانشمندا رو گرفت:(( سوال زیبایی بود. خودمم نمی دونم!)) همون لحظه تیتراژ پایان سریال پخش شد و در حد لالیگا عصبی شدم. با این حال پشت سر هم نفس عمیق می کشیدم و زیر لب صلوات می فرستادم. امیر:(( چرا یهو عین سماور نفستو میدی بیرون؟!)) اروم تر شده بودم:(( مستند تموم شد و من به جواب سوالی که برای برنامه فرستاده بودم ، نرسیدم!)) امیر:(( حالا سوالت چی بود؟)) _:(( مگه تو مهندسی؟!)) امیر:(( حالا بپرس شاید بدونم!)) _:(( چند وقتیه که اکسپلور اینستام چیزای خوبی نشون بالا نمیاره و یه جورایی حس میکنم که دیدن اون تصاویر و کلیپ ها میتونه گناه باشه. از طرفی نمی خوام اینستا رو پاک کنم چون لازمش دارم. قبلنا این طوری نبودا! الان یه چند وقتیه که اینطوری شده.)) امیر لبخند زد:(( این به فکر بودنته که من خیلی دوسش دارم. خب کاری نداره من بلدم. برای منم اوایل که نصب کرده بودم اینطوری بود. حالا چاره چیه؟ اینکه به اینستاگرام بفهمونیم که ما از اینا نمی خوایم و سلیقه مون نیست.)) _:(( ینی بهش ایمیل بزنیم؟)) امیر:(( نه! اون اصلا وقت چک کردن داره؟!)) گوشیمو اوردم و قفل شو باز کردم و دادم دست امیر. اونم وارد اینستا شد و روی ذره بین زد و اکسپلور با چند تا از اون پست هایی که نمی خواستیم ، جلوم مون ظاهر شد. امیر :(( ببین مثلا این اولیه رو نمی خوای. روش میزنی و بازش میکنی. بعد اون سه تا Not interested نقطه ی بالا رو میزنی و اون جایی که نوشته دوست ندارم یا همون رو میزنی و پست های شبیه اینو هم همین کار رو میکنی تا اینستا بفهمه سلیقت چیه.)) -:(( ممنون امیر.)) لپمو محکم کشید: (( خواهشششش.)) #رمان_نسل_نو 🇮🇷 #قرن_نو_نسل_نو بزرگترین رویداد رهبران اجتماعی نوجوان مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

#دوره_تشکیلاتی ویژه دانشجویان #سرفصلها 🔹اهمیت و ضرورت کار تشکیلاتی و فعالیت در بسیج 🔹 تکنیکهای کارتشکیلاتی در فضای مجازی و حقیقی 🔹طراحی عملیات و ایده پردازی 🔹کارگاه مسئله یابی و حل مسئله 🔹نقش دانشجو در تمدن نوین اسلامی #دوره_دانشجویی #تربیت_تشکیلاتی #طرح_ولایت_استانی مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ https://eitaa.com/joinchat/566296620Cb6b44ca14e

#قسمت_هشتم°°° مهسا امروز المیرا زنگ زد و خبر داد که همراه خاله مهرانه رفتن خونه ی مادرجون تا یه کم بهش رسیدگی کنن. فردا هم نوبت مامان بود اما با این که کلی دلم برای مادرجون تنگ شده بود باید می موندم و از ماهان مراقبت می کردم. یه کم که مادرجون سرحال شد المیرا تماس تصویری گرفت. مادرجون یه کم لاغر شده بود و زرد به نظر میرسید. مطمئن بودم که همچنان درد داره اما اون لبخند شیرینشو حفظ کرده بود و قربون صدقه مون می رفت. مدام نگران پای ماهان بود و براش دعا می کرد. ماهانم از اینکه نمی تونست حالشو بهتر کنه حرص می خورد. بعد از تماس به ماهان گفتم:(( از پشت صفحه ی گوشی نمی تونستم محکم بغلش کنم و یه دل سیر ببوسمش. این حسابی عذابم میداد!)) ماهان:(( حضوری هم نمی تونستی!)) _:(( آممم.. خب اره.)) ماهان شروع کرد به مداحی کردن. همون طور که اروم اروم روضه ی حضرت عباس (ع) می خوند با سیخ کباب از زیر گچ پاشو می خاروند. گوشیو رو ضبط صدا گذاشتم و به اشپز خونه رفتم. ماهان یه دل سیر برای خودش خوند و گریه هم کرد. وقتی تموم شد ، ماجرای ضبط رو بهش گفتم. _:(( ماهان صداتو بی خبر ضبط کردم چون نمیخواستم حست بپره. بفرستم برای مادرجون؟ تو خونه تنهاست و هیئت هم نمی تونه بره. میفرستم برای المیرا و اون براش بزاره.)) ماهان:(( اگه اینجوری دلش اروم میشه باشه. لایو دیشب امیر رو هم ذخیره کردم براش بفرست.)) سریع برای المیرا فرستادم و بهش گفتم که برای مادرجون بزاره. ماهان از درد پاش ناله می کرد و هیچ کاری نمی تونستم بکنم براش. یه چند ساعتی گذشت و سعی کردم سر ماهانو با تلویزیون و سالاد درست کردن و این کارا گرم کنم. مرض داری اوجاییش خیلی سخته که شنونده ی ناله هاش باشی و نتونی کاری براش بکنی. نا خوداگاه گفتم:(( پرستارا چی کار می کنن تو بیمارستان؟)) ماهان:(( چطور؟)) _:(( نه دارویی هست برای کرونا و نه مسکنی که بتونه دردشونو از بین ببره. هر روز باید این همه ناله و مرگ و میر رو ببینن. گناه دارن تو اون لباس و وضعیت!)) ماهان:(( اره خب گناه دارن. بمیرم برای دل زینب کبری. تو کربلا وسط اون همه دشمن با اون همه زن و بچه که باید ازشون مراقبت میکرد. بعد از اون داغ بزرگ!)) _:(( باز خیلیا الان هستن که با پرستا و پزشک ها همدردی کنن و یا براشون دعا کنن... اما اون موقع چی؟)) ماهان:(( اسیری بود و کتک و رنج و مصیبت و خارجی صدا شدن!)) اه کشیدم. ماهان هم اه کشید. ماهان:(( مصیبت اهل بیت تمومی نداره. الانم تو شرایط درستی نیست هیچی. فقط زمانی همه چیز درست میشه که اقامون بیاد.)) _:(( الهی که اومدن شون نزدیکه. اللهم عجل لولیک الفرج به حق زینب کبری (س).)) #رمان_نسل_نو 🇮🇷 #قرن_نو_نسل_نو بزرگترین رویداد رهبران اجتماعی نوجوان مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

🔵تحلیلی بر کتاب سخنان حسین بن علی و دریافت پاسخ شبهات دهه هشتادی ها به زبان خودشان ... 🌐شما وقتی این کتاب رو بهمراه مربی هاتون خوندید چه حالی داشتید؟ #دیدنی ، #شنیدنی #مربی #مطالعه #قرن_نو_نسل_نو #محرم مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

#قسمت_نهم°°° المیرا بعد از صبحانه روی تخت صورتیم نشسته بودم و به دیوار رو به روم خیره شده بودم ، که صدای گوشیم توجهمو به خودش جلب کرد. دوستم فاطمه بود که پیام داده بود با کلی استیکر گریه و ناراحتی! فکر می کردم الان که رفتن پیش پدربزرگش تو ابادان باید خوشحال باشه. ظاهرا اینطور نبود! نوشتم:(( سلام چی شده؟ خوبی؟ چرا گریه می کنی؟)) فاطمه:(( سلام الی! حس می کنم بدبخت شدم! حالا چه خاکی بریزم تو سرم؟!)) _:(( چی شده؟ خدا نکنه بدبخت شی!)) 5 دقیقه داشت تایپ می کرد و من این طرف چت از استرس داشتم تموم می شدم! معلوم نبود که داره چی می نویسه و تموم هم نمی شد! _:(( محض رضای خدا صدا بفرست بفهمم چی میگی! منو داری می کشی از استرس!)) حالا تایپ رو ول کرده بود و 3 دقیقه داشت ویس پر می کرد! گوشی رو انداختم رو تخت و به اشپز خونه رفتم. یه لیوان اب پر کردم و اروم اروم نوشیدم تا استرسم بر طرف بشه. چند تا نفس عمیق هم کشیدم که تو خوب شدن حالم تاثیر داشت. به اتاقم برگشتم و دیدم که پیامش برام اومده اما طول میکشید تا دانلود بشه. اینترنتم شده بود اسباب تشنج و الت قتل ما! بالاخره دانلود شد و پخشش کردم.صداش بوی بغض میداد و تابلو می کرد که خیلی گریه کرده. سعی می کردم از وسط هق هق هاش بفهمم چی میگه :(( الی امروز... دختر خالم کتابای پارسالش که دهم تجربی بوده .... رو اورد. ببین... نگاه کردم... فهمیدم من اصلا... نه علاقه ایی بهش دارم... و نه... حوصله شو... حالا چجوری برم مدرسه؟... چجوری کنکور بدم؟... چجوری... زندگی کنم؟... حس می کنم... زندگیم تباه شده... قراره... تا اخر عمر... با چیزی زندگی کنم ...یا کار کنم... که دوست ندارم...)) _:(( یه کم اروم باش. یه لیوان اب بخور.)) فاطمه:(( می خوام بیفتم بمیرم...)) _:(( خدا نکنه. ببینم تو که دوست نداشتی برای چی رفتی تجربی؟)) فاطمه:(( همین دختر خالم گفت تو که درست خوبه برای چی می خوای بری فنی یا هنر؟ تجربی بهتره برات اونطوری حیف میشی.)) _:(( وا! مگه هر کی میره فنی یا هنر ، بچه تنبله؟ اتفاقا رشته های هنر و فنی چون کار عملی و درسای حفظی جدا دارن سخت ترن! فکر کن هم کتابای معمولی که همه دارن رو باید بخونی هم کتابا و درس های عملی که مخصوص رشتته! قطعا باید باهوش و پرتلاش باشی تا از پسش بر بیای!)) فاطمه:(( خب من چه می دونستم؟! الان دیگه هیچ راهی نمونده!)) _:(( چرا مونده! میتونی یه سال همینو بخونی بعد تغییر رشته بدی!)) فاطمه:(( نه بابا! واقعا؟!)) _(( اره. فقط باید یه سری اشتباهات رو دوباره تکرار نکنی. ببین تو باید اول از همه روی خودت تمرکز کنی و به خودشناسی برسی! یعنی علاقه ، مهارت ، استعداد ، نقاط ضعف و قوت ، کمبود ها و نیاز هاتو شناسایی کنی و بر اساس اونا برای ایندت برنامه بریزی و زندگی کنی.)) فاطمه:(( فایدش چیه؟)) _:(( مثل الان نمیشی. تصمیم گیری هات بهتر میشه ، میتونی زمینه ی تغییر و پیشرفت خودتو فراهم کنی... یا مثلا رفتار های بقیه رو پیش بینی کنی و دیگران رو بهتر بشناسی.)) فاطمه:(( جالب بود. بهش حتما فکر میکنم تو این یه سالی که تجربی ام. اونوقت قطعا همه چی بهتر میشه مگه نه؟!)) _:(( به امید خدا.)) فاطمه با لحجه ی ابادانی گفت:(( ممنون دِدِ جان. شادم کردی!)) _:(( دد ینی چی؟)) فاطمه:(( ینی خواهر. حالا اگه نتیجه فنی یا هنر باشه چی؟ عموما فکر میکنن نمره هام کم بوده که رفتم اونجا.)) همون لحظه مامان صدام کرد. ظاهرا از خرید برگشته بود و کمک نیاز داشت. سریع به فاطمه گفتم:(( ببین مامانم صدام میکنه. تو الان رو خودشناسی تمرکز کن به اونجا هم میرسیم! فعلا.)) فاطمه:(( باشه خداحافظ.)) #رمان_نسل_نو 🇮🇷 #قرن_نو_نسل_نو بزرگترین رویداد رهبران اجتماعی نوجوان مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan

از منیت و غرور بعضی آدمها اذیت میشی ؟ خودت این خصوصیت رو داری ‌و میخوای اصلاحش کنی؟ #غرور #چالش_رفتاری مضمار_نوجوان🇮🇷🍃⊱━═━ @mezmar_nojavan