eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
355 دنبال‌کننده
669 عکس
107 ویدیو
167 فایل
این کانال به منظور ارائه‌ی مطالب مهمّ فقهی، اصولی و طلبگی، و بارگذاری صوت تدریس فقه و اصول است.
مشاهده در ایتا
دانلود
📚 ۲- اقسام قواعد اصولی (ج۱/ص۶): 🔶️🔸️ ۱) قسم اول: قواعد مفید (مباحث ملازمات عقلیه) ، ، ، ، مبحث . 🔶️🔸️ ۲) قسم دوم: قواعد مفید (مباحث حجج و امارات) این قواعد دو گونه‌ بحث‌ دارند: ✔️ بحث‌های صغروی (مباحث الفاظ) ▫️ظهور ذاتی الفاظ بدون قرینه (ظهور امر و نهی و مفهوم و عام و خاص و مطلق و مقید) ▫️ظهور الفاظ با توجه به قرینه‌ی خارجی (بعضی از مباحث الفاظ مانند بعضی از مباحث عام و خاص و مطلق و مقید) ✔️ بحث‌های کبروی (مباحث حجّیّت) حجّیّت ، حجّیّت ، حجّیّت ، حجّیّت ، حجّیّت ، مبحث . 📌 نکته‌ی جالب توجه آن است که مرحوم در اینجا مباحث را -به دلیل اتفاق علماء و سیره‌ی قطعی عقلاء بر آن و عدم وجود اختلاف در آن- خارج از چارچوب علم می‌دانند. 🔶️🔸️ ۳) قسم سوم: اصول عملیه‌ی شرعیّه (، ، ) 🔶️🔸️ ۴) قسم چهارم: اصول عملیه‌ی عقلیّه (، ، مبحث ) ✴️@fegh_osoul_rafiee
📚 ۹- شبهاتٌ و دفوعٌ (محاضرات/ج۱/ص۱۵): ✅ مرحوم در توضیح می‌فرماید: 🔷️ الشبهة الأولى: اشکالی که در نتیجه‌ی شرط دوم تعریف علم توهّم شده است این است که مساله‌ی از ذیل مسائل علم خارج خواهد شد. زیرا بنا بر استحاله‌ی اجتماع -که نتیجه‌اش عدمِ فعلیّتِ هر دو حکم با هم است- هیچ اثر شرعی‌ای بر این مساله مترتّب نخواهد شد، مگر آن که قواعد باب به آن ضمیمه شود تا روشن کند بین دو امر و نهیی که با هم فعلی نمی‌شوند چه باید کرد. این، با شرط دوم تعریف سازگار نیست. 🔶️ و يدفعها: آن چه در حقیقت، معیار مساله‌ی اصولی است این است که آن مساله شانِ این را داشته باشد که مستقلّاً و بدونِ قاعده‌ی اصولیِ دیگر در طریق استنباط قرار گیرد. و مساله‌ی و دیگر مسائلِ ، مانند و نیز به خودیِ خود شانِ این را دارد که به تنهایی و بدونِ قاعده‌ی اصولیِ دیگر در طریق استنباط قرار گیرد، اگر چه بنا بر این که این گونه مسائل، اختلافی است ممکن است بنا بر یک نظریه شرط محقَّق نشود، اما شانِ استقلال را دارد، و همین برای اصولی‌بودنِ مساله کافی است. ✴️@fegh_osoul_rafiee
✅ مرحوم در (ج۴/ص۷۰٧) می‌فرماید: غالباً در مواردی تحقّق می‌یابد که مکلّف قدرت و توان بر جمعِ بین دو فعل نداشته باشد. 🔶️🔹️ ایشان در ادامه پنج قسم برای ذکر می‌کند: 🔹️ ۱- قسم اول: ناشی از در متعلّقِ دو حکم است؛ یعنی حقیقتِ دو فعل متغایر بوده، اما وجودِ خارجی‌ِ‌شان یکی شده است. ترکیب آن دو در خارج است، مانند آن چه در توضیح دادیم. 🔸️ ۲- قسم دوم: ناشی از بین متعلّق دو حکم است؛ یعنی حقیقتِ آن دو فعل متغایر است، اما وجودِ خارجیِ آن دو مُتلازِم شده است. در این قسم، اگر این تلازُم دائمی و همیشگی باشد از خارج شده و به عنوان محسوب می‌شود، مانند استقبالِ قبله و استدبارِ ستاره‌ی جُدَی؛ زیرا اصلِ تشریعِ دو حکمی که به حسبِ وجودِ خارجیِ‌شان دائماً با هم‌مُتلازِم‌اند مُحال است. ادامه دارد... ✴️@fegh_osoul_rafiee