بسم الله الرحمن الرحیم 🔰 یکی از رسالت های مجموعه ما نشر و گسترش نوشتارهای ادبی با موضوع ادبیات قرآن و حدیث است. از این رو مجموعه علمی ابن سکیت اهوازی ره در نظر دارد علاوه بر انتشار یادداشت اعضای آن، یادداشت های علمی و ارزشمند اساتید، دانش پژوهان و دغدغه مندان ادبیات عرب را دریافت کرده و با عنوان "یادداشت مهمان" و با ذکر نام نویسنده آن منتشر کند. 📝 موضوع این یادداشت های ارزشمند عرصه های مختلف ادبیات را شامل شده و با تمرکز بر ادبیات قرآن و حدیث خواهد بود؛ ان شاءالله. 🖇بعد از تحویل یادداشت توسط اعضای تحریریه و با همفکری با نویسنده محترم، این یادداشت در کانال منتشر خواهد شد. روشن است مسئولیت هر یادداشت بر عهده خود نویسنده است و مجموعه نفیا و اثباتا در مورد محتوای آن مسئولیتی ندارد بلکه تنها وظیفه انتشار آن را بر عهده خواهد داشت. 🆔 مجموعه علمی ابن‌سکّیت اهوازی ره

📍سوء منکر یا منکر سوء؟ ✍ سید محمدعلی هاشمی 💠 قرآن کریم در سخن از فریضه الهی "امر به معروف و نهی از منکر" همیشه معروف و منکر را متعلق امر و نهی بیان کرده است؛ مگر در یک جا! 🔹 قرآن بر خلاف رویه همیشگی خود، در ماجرای اصحاب سبت به جای "منکر" کلمه "سوء" را متعلق نهی قرار داده است: "فلما نسوا ما ذکّروا به انجینا الذین ینهون عن السوء و اخذنا الذین ظلموا بعذاب بئیس بما کانوا یفسقون". (اعراف،۱۶۵) 🔹 این تغییر در همنشینی این سؤال را ایجاد می کند که علت این اختلاف تعبیر چیست؟ چرا قرآن بر خلاف تمام آیات مربوط به نهی از منکر، به جای عبارت "منکر" در این آیه از عبارت "سوء" استفاده کرده است؟ 🔹 با بررسی اجمالی آیاتی که کلمه «سوء» در آن ها به کار رفته است به نظر اولی اینگونه میرسد که مراد از سوء «بدی واقعی» است؛ مگر در آیه ای که به رسم غلط عرب جاهلی در مواجهه با ولادت دختر اشاره داشته است و از بشارت مولود دختر به "سوء" تعبیر می‌کند: «يَتَوَٰرَىٰ مِنَ ٱلقَوۡمِ مِن سُوٓءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمسِكُهُۥ عَلَىٰ هُونٍ أَمۡ يَدُسُّهُۥ فِي ٱلتُّرَابِ أَلَا سَآءَ مَا يَحكُمُونَ». (شاید با وجود این استعمال بتوان گفت که مراد از سوء هر گونه امر ناملائم واقعی است) ❓اما این نکته چه سوالی را ایجاد میکند؟ 🔹 چالش این است که برخی معتقدند "معروف" و "منکر" آن چیزی است که"پذیرش" و "انزجار" اجتماعی و عرفی داشته باشد؛ در نتیجه یکی از ارکان وجوب نهی از منکر را "ناهنجار" بودن حرام شرعی میدانند. از این رو در مواردی که واجب شرعی، "ناهنجار" و یا حرام شرعی "هنجار" اجتماعی باشد (یا حداقل ناهنجار اجتماعی نباشد)، امر به معروف و نهی از منکر را واجب نمیدانند. در حالیکه در این آیه عذاب الهی بر کسانی نازل شد که از نهی از "سوء" دست برداشتند و مورد نهی در این آیه نیز (ماهیگیری در روز شنبه) امری است که از جهت "شرعی" ناپسند و زشت بوده و قبح عرفی نداشته (یا حداقل قبح عرفی آن محرز نیست). ❓ حال با توجه به «انجینا الذین ینهون عن السوء» اگر بپذیریم آیه در مقام بیان علت نجات و نیز در مقام بیان قاعده کلی در مورد احکام شریعت و امر و نهی از آن است، چگونه میتوان آیات دیگر را تفسیر کرد؟ آیا باید منکر در آیات دیگر را حمل بر همین سوء شرعی کرد؟ یا باید در برداشتی از که منکر و معروف داریم تجدید نظر کرد؟ آیا برداشتی که از "سوء" شده نادرست است؟ آیا موضوع این آیه متفاوت از موضوع آیات دیگر است؟ راه حل چیست؟ 🆔 مجموعه علمی ابن‌سکّیت اهوازی ره

بسم الله الرحمن الرحیم 🔹موسسه قرآنی حدیثی سید مرتضی (ره)، گروه علمی ابن سکیت اهوازی (ره) برگزار می کند 💎 دورهمی ماهانه علمی در زمینه ادبیات عرب، اصول، فقه، علوم قرآن و حدیث 〰〰〰〰〰〰 محورهای دورهمی علمی👇 🔰جایگاه این دانش ها در فهم قرآن و حدیث و زمینه های ارتقای آن 🔰چالش های دانشی در فهم قرآن و حدیث 🔰 ظرفیت های آموزشی و پژوهشی در دانش های مرتبط با قرآن و حدیث 🔰مشاوره تحصیلی و پژوهشی با محوریت قرآن و حدیث 🔰 ایده پردازی و معرفی زمینه های همکاری 🔰 معرفی منابع و افراد شاخص 🕖 زمان: چهارشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۳ ساعت ۱۹ 📌 مکان: زاویه، کوچه سوم، پ ۱۸، طبقه پایین 〰〰〰〰〰〰 علاقه مندان به حضور در جلسه دورهمی علمی لطفا حضور خود را به شماره تلفن یا شناسه زیر اعلام نمایند👇 📞09991359935 🖱 @mykarin 🆔 مجموعه علمی ابن‌سکّیت اهوازی ره

علاقه مندان به حضور در جلسه دورهمی علمی لطفا حضور خود را به شماره تلفن یا شناسه زیر اعلام نمایند 09991359935 @mykarin 🆔 مجموعه علمی ابن‌سکّیت اهوازی ره