🔹#فقه_تربیت_اخلاقی 🔸جلسه سوم: ادله وظیفه مندی والدین در تربیت اخلاقی فرزندان 🔸جایگاه سیره در فقه تربیتی اصل بر این است که سیره دلالت بر اباحه دارد؛ اما سیره در فقه تربیتی جایگاه ویژه‌ای دارد. سیره در معصوم در تربیت و سیره بیان شده در قرآن دلالت بر رجحان (استحباب یا وجوب) دارد. 🔸سیره حضرت لقمان در تربیت اخلاقی فرزندان: قرآن کریم سیره حضرت لقمان؟ع؟ در تربیت اخلاقی فرزندش را این‌گونه توصیف می‌کند: ((وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یعِظُهُ یا بُنَی ... لا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّ اللَّهَ لا یحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُور وَ اقْصِدْ فی‏ مَشْیكَ وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمیر 1. نقل یک رفتار در قرآن و تایید آن دلالت بر رجحان آن عمل دارد؛ هرچند انجام دهنده آن پیامبر نباشد. 🔸این آیات دلالت بر این دارد که حضرت لقمان نکاتی اخلاقی به فرزندش بیان می‌آموختند. از این عمل خاص الغای خصوصیت می‌شود به هر نوع شناخت افزایی در تربیت اخلاقی فرزندان. اما به انجام هر عمل تربیتی برای تربیت اخلاقی فرزندان سخت است که الغای خصوصیت کرد. یعنی دلالت بر عمل رفتاری والدین ندارد و در حوزه امر و نهی و شناخت‌دهی می‌تواند دلیل باشد. 2.قدر متیقین از این دلیل استحباب تربیت اخلاقی فرزندان در بعد شناختی دارد. 🔸دلیل دوم، روایاتی است که بر تادیب فرزند دلالت دارد ... 🔹@feqahat

‼️ دو خطر مهم اسلام منهای روحانیت و روحانیت منهای اسلام یعنی اسلام سکولار و امریکایی و اخوند سکولار!

✅ حضرت آیت الله خامنه‌ای: #اجتهاد یعنی #روش استفاده از منابع. نکته: یکی از نواقص کتب موجود حوزه، آموزش ندادن استفاده از منابع است. مسئله مهم در اجتهاد، آموزش روش‌های استفاده از منابع است. یادگیری این مسئله، اجتهاد را سال‌ها جلو می‌اندازد. @feqahat

💢امیر مؤمنان به حجاب زنان گیر نمی‌دادند‼️ برخی این حرف را می‌زنند. اما معلوم نیست منظورشان کدام امیر است؟! علی ع و امیر المؤمنین واقعی کسی بودند که امام صادق ع نقل می‌‌کنند: جدشان امام علی(علیه السلام) هنگام به دست گرفتن زمام خلافت در کوفه مردان عراقی را این گونه سرزنش می نمود که: «يَا أَهْلَ‏ الْعِرَاقِ‏ نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَكُمْ‏ يُدَافِعْنَ الرِّجَالَ فِي الطَّرِيقِ أَ مَا تَسْتَحْيُونَ؟!؛ ای مردم عراق، به من خبر رسیده که زنان شما در راه ها به مردان تنه می زنند ... «أَ مَا تَسْتَحْيُونَ وَ لَا تَغَارُونَ نِسَاءَكُمْ يَخْرُجْنَ إِلَى الْأَسْوَاقِ وَ يُزَاحِمْنَ الْعُلُوج؟!‏؛ آیا شرم نمی کنید و به غیرت نمی آیید که زنان تان راهی بازارها و مغازه ها می شوند و با افراد بی دین برخورد می کنند؟!». (الكافي، ج‏5، ص: 537) اگر فقط شانه به شانه شدن زن و مرد در بازار اینگونه ایشان را ناراحت می‌کرده است: تن نمایی برخی زنان در جامعه اسلامی ایران را چه می‌گفتند؟ با مسئولان ما چگونه برخورد می‌کردند؟ 🔹@feqahat

حضرات مسئولان لطفا پاسخ این مادر شهید را بدهند!

بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ بلکه انسان می‌خواهد آنچه (از عمرش) در پیش است همه را به فجور و هوای نفس گذراند. سوره قیامت آیه 5

🔹#فقه_تربیت_اخلاقی 🔸جلسه پنجم: ادله وظیفه مندی والدین در تربیت اخلاقی فرزندان 🔸دلیل دیگر: روایات تادیب. روایاتی که وظیفه والدین، تادیب فرزند بیان شده است. یک مقدمه: ما از روایات ضعیف چگونه می‌توانیم استفاده کنیم: 1. نگاه اخباری: هر روایت اخلاقی را بپذیریم. 2. روایات تربیت اخلاقی از سنن هستند و باید در ادله سنن تسامح کرد. 3. «وثوق خبری» یا «صدوری». در این دیدگه اگر محتوای درست باشد میتوان به آن روایت عمل کرد. 4. راهکار برگزیده ضم احادیث ضعاف است. از مجموع روایات ضعیف، مفهوم مشترک را استفاده می‌کنیم. ما به مجموع روایات تادیب استناد می‌کنیم. 5. البته اگر در ادله، روایت صحیحه یا آیه قرآن قرار دارد، آن را دلیل محوری قرار می‌دهیم، دیگر ادله ضعیف را توضیح دهنده و قرینه آن دلیل می‌کنیم. در روایات تادیب 9 روایت آورده شده است. از جمله فرازی از رساله حقوق امام سجاد و نامه امیر مؤمنان به امام حسن مجتبی ع (این نامه به همه جوانان است). آنها را با همین روش با محور ادله دارای سند صحیح، جمع بندی می‌کنیم. 🔸جمع‌بندی: مفهوم مشترک روایات تادیب این است: از حقوق فرزندان این است که تربیت اخلاقی صحیح شوند. اگر حق است پس بر والدین واجب است. حداقل واجب مواردی است که اگر به فرزند گفته نشود به گناه بیافتد. بیش از آن مستحب است. این به خلاف نگاه‌های لیبرالی است که انتخاب‌های اخلاقی حق فرزند می‌داند به این معنا که والدین حق ندارند در آن دخالت کنند! 🔸نکات حاشیه‌ای: چرا نامه امیرمؤنان به امام حسن ع مهم است؟ راهکار استفاده فقهی از روایات نهج البلاغه چگونه است؟ 🔹@feqahat

روایات تادیب یکم. معتبره رسالة الحقوق رَوَى إِسْمَاعِیلُ بْنُ الْفَضْلِ عَنْ ثَابِتِ بْنِ دِینَارٍ عَنْ سَیدِ الْعَابِدِینَ عَلِی بْنِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ؟عهما؟ قَال «... وَ أَمَّا حَقُّ وَلَدِكَ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ مِنْكَ وَ مُضَافٌ إِلَیكَ فِی عَاجِلِ الدُّنْیا بِخَیرِهِ وَ شَرِّهِ وَ أَنَّكَ مَسْئُولٌ عَمَّا وُلِّیتَهُ مِنْ حُسْنِ الْأَدَبِ وَ الدَّلَالَةِ عَلَى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْمَعُونَةِ عَلَى طَاعَتِهِ فَاعْمَلْ فِی أَمْرِهِ عَمَلَ مَنْ یعْلَمُ أَنَّهُ مُثَابٌ عَلَى الْإِحْسَانِ إِلَیهِ مُعَاقَبٌ عَلَى الْإِسَاءَةِ إِلَیهِ». دوم. مرفوعه مرحوم طبرسی؟ره؟ عَنِ النَّبِی؟صل؟ أَنَّهُ قَالَ: «لَأَنْ یؤَدِّبَ أَحَدُكُمْ وَلَدَهُ خَیرٌ لَهُ‏ مِنْ‏ أَنْ‏ یتَصَدَّقَ‏ بِنِصْفِ صَاعٍ كُلَّ یوْمٍ». سوم. فراز اول موثقه مسعدة وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عبدالله؟ع؟ یقُولُ «لِأَصْحَابِهِ یوْما ... إِنَّ خَیرَ مَا وَرَّثَ الْآبَاءُ لِأَبْنَائِهِمُ الْأَدَبُ لَا الْمَالُ فَإِنَّ الْمَالَ یذْهَبُ وَ الْأَدَبَ یبْقَى. قَالَ مَسْعَدَةُ یعْنِی‏ بِالْأَدَبِ‏ الْعِلْم»‏. چهارم. فراز دوم موثقه مسعدة قَالَ أَبُو عبدالله؟ع؟ «إِنْ أُجِّلْتَ فِی عُمُرِكَ یوْمَینِ فَاجْعَلْ أَحَدَهُمَا لِأَدَبِكَ لِتَسْتَعِینَ بِهِ عَلَى یوْمِ مَوْتِكَ فَقِیلَ لَهُ وَ مَا تِلْكَ الِاسْتِعَانَةُ قَالَ تُحْسِنُ تَدْبِیرَ مَا تُخَلِّفُ وَ تُحْكِمُه».‏ پنجم. روایت عمرو بن ابی المقدام فَذَكَرَ مُحَمَّدُ بْنُ یعْقُوبَ الْكُلَینِی فِی كِتَابِ الرَّسَائِلِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ عَنْبَسَةَ، عَنْ عَبَّادِ بْنِ زِیادٍ الْأَسَدِی، عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِی الْمِقْدَامِ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ؟ع؟، قَالَ: «لَمَّا أَقْبَلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ؟ع؟ مِنْ صِفِّینَ كَتَبَ إِلَى ابْنِهِ الْحَسَنِ؟ع؟: ... فَبَادَرْتُكَ‏ بِالْأَدَبِ‏ قَبْلَ أَنْ یقْسُوَ قَلْبُكَ وَ یشْتَغِلَ لُبُّك». ششم. روایت حماد بن عمرو رَوَى حَمَّادُ بْنُ عَمْرٍو وَ أَنَسُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ؟عهم؟ عَنِ النَّبِی؟صل؟ أَنَّهُ قَالَ لَهُ: «یا عَلِی أُوصِیكَ بِوَصِیةٍ فَاحْفَظْهَا ... یا عَلِی حَقُ‏ الْوَلَدِ عَلَى‏ وَالِدِهِ‏ أَنْ یحْسِنَ اسْمَهُ وَ أَدَبَه».‏ هفتم. موثقه دُرُسْت عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یونُسَ عَنْ دُرُسْتَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى؟ع؟ قَالَ «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِی؟صل؟ فَقَالَ یا رسول‌الله! مَا حَقُّ ابْنِی هَذَا؟ قَالَ: تُحْسِنُ اسْمَهُ وَ أَدَبَهُ وَ ضَعْهُ مَوْضِعاً حَسَنا». هشتم. مرفوعه مرحوم طبرسی؟ره؟ عنه؟صل؟: «أكرِموا أولادَكُم و أحسِنوا أدَبَهُم، یغفَر لَكُم». نهم. روایات سبع سنین این روایات با اندکی تفاوت به صورت متضافر در منابع روایی نقل شده است. الف) روایت یونس بن یعقوب عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ عَلِی‏ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ یونُسَ بْنِ یعْقُوبَ عَنْ أَبِی عبدالله؟ع؟ قَالَ: «أَمْهِلْ‏ صَبِیكَ‏ حَتَّى‏ یأْتِی لَهُ سِتُّ سِنِینَ ثُمَّ ضُمَّهُ إِلَیكَ سَبْعَ سِنِینَ فَأَدِّبْهُ بِأَدَبِكَ فَإِنْ قَبِلَ وَ صَلَحَ وَ إِلَّا فَخَلِّ عَنْهُ».