مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى‏، عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَقُولُ: «إِنَّ اللَّهَ لَايُوصَفُ، وَ كَيْفَ يُوصَفُ وَ قَدْ قَالَ فِي كِتَابِهِ: «وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ‏» ؟! فَلَا يُوصَفُ بِقَدَرٍ إِلَّا كَانَ أَعْظَمَ مِنْ ذلِكَ» . (كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 253) بنابراین در شناخت معارف توحیدی همواره می بایست به این قاعده کلی توجه داشت که به هر مقدار خداوند متعال را با ادق معانی و اصطلاحات توصیف کنیم، بازهم خداوند در قالب این کلمات و الفاظ و اصطلاحات نمی گنجد و در نهایت می بایست خداوند را تسبیح و تنزیه کرد و گفت: «سُبْحانَ اللَّه‏» و «اللَّهُ أَكْبَر». به بیان دیگر توصیفات ما از خداوند متعال اگر همه ضوابط را هم رعایت کند، تنزل و رقیقه ای از حقیقت حضرت حق را اشاره و حکایت می کند و نسبتی با آن حقایق متعالی برقرار می کند. به بیان دیگر فهم ما از حقایق توحیدی به عجز و ضعف ادراکی ما قید می خورد: «...اللَّهُ أَكْبَرُ فِيهِ نَفْيُ كَيْفِيَّتِهِ كَأَنَّهُ يَقُولُ اللَّهُ أَجَلُّ مِنْ أَنْ يُدْرِكَ الْوَاصِفُونَ قَدْرَ صِفَتِهِ الَّتِي هُوَ مَوْصُوفٌ بِهَا وَ إِنَّمَا يَصِفُهُ الْوَاصِفُونَ عَلَى قَدْرِهِمْ لَا عَلَى قَدْرِ عَظَمَتِهِ وَ جَلَالِهِ تَعَالَى اللَّهُ عَنْ‏ أَنْ يُدْرِكَ الْوَاصِفُونَ صِفَتَهُ عُلُوّاً كَبِيراً...» (التوحيد (للصدوق)، ص: 238) « وَ مَا زَالَ عِنْدَ أَهْلِ الْمَعْرِفَةِ بِهِ عَنِ الْأَشْبَاهِ وَ الْأَضْدَادِ مُنَزَّها (التوحيد (للصدوق)، ص: 51) «أَيُّهَا السَّائِلُ اعْلَمْ مَنْ شَبَّهَ رَبَّنَا الْجَلِيلَ بِتَبَايُنِ أَعْضَاءِ خَلْقِهِ وَ بِتَلَاحُمِ أَحْقَاقِ مَفَاصِلِهِمُ الْمُحْتَجِبَةِ بِتَدْبِيرِ حِكْمَتِهِ أَنَّهُ لَمْ يَعْقِدْ غَيْبَ ضَمِيرِهِ عَلَى مَعْرِفَتِهِ‏ وَ لَمْ يُشَاهِدْ قَلْبُهُ الْيَقِينَ بِأَنَّهُ لَا نِدَّ لَه‏» (التوحيد (للصدوق)، ص: 54) 🏠https://eitaa.com/fotoooh

🔶تعابیر مرحوم کلینی ذیل روایت اول «بَابُ جَوَامِعِ التَّوْحِيدِ» از کتاب التوحید وَ هَذِهِ الْخُطْبَةُ مِنْ مَشْهُورَاتِ خُطَبِهِ ع حَتَّى لَقَدِ ابْتَذَلَهَا الْعَامَّةُ وَ هِيَ كَافِيَةٌ لِمَنْ طَلَبَ عِلْمَ التَّوْحِيدِ إِذَا تَدَبَّرَهَا وَ فَهِمَ مَا فِيهَا فَلَوِ اجْتَمَعَ أَلْسِنَةُ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَيْسَ فِيهَا لِسَانُ نَبِيٍّ عَلَى أَنْ يُبَيِّنُوا التَّوْحِيدَ بِمِثْلِ مَا أَتَى بِهِ بِأَبِي وَ أُمِّي مَا قَدَرُوا عَلَيْهِ وَ لَوْ لَا إِبَانَتُهُ ع مَا عَلِمَ النَّاسُ كَيْفَ يَسْلُكُونَ سَبِيلَ التَّوْحِيدِ أَ لَا تَرَوْنَ إِلَى قَوْلِهِ لَا مِنْ شَيْ‏ءٍ كَانَ وَ لَا مِنْ شَيْ‏ءٍ خَلَقَ مَا كَانَ فَنَفَى بِقَوْلِهِ لَا مِنْ شَيْ‏ءٍ كَانَ مَعْنَى الْحُدُوثِ ... ادامه دارد 📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 136 🏠https://eitaa.com/fotoooh

◻️محور منظومه فکری مقام معظم رهبری توحید و غایت آن تمدن اسلامی است 🔸حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه کل منظومه فکری مقام معظم رهبری با محوریت توحید است؛ یعنی توحید در این منظومه فکری فقط به عنوان یک عقیده مطرح نیست؛ بلکه این عقیده باید در نظام اخلاقی و اجتماعی و تا مرحله تمدن‌سازی ورود پیدا کند. لذا محوریت منظومه فکری ایشان توحید و غایتش هم تمدن نوین اسلامی است که این تمدن توسط حضرت ولی‌عصر(عج) محقق می‌‌شود، آنچه ما می‌توانیم انجام دهیم این است که تمدنی بسازیم در مقابل تمدن غرب بایستد. 📚https://khouzestan.iqna.ir/fa/news/3632681/محور-منظومه-فکری-مقام-معظم-رهبری-توحید-و-غایت-آن-تمدن-اسلامی-است 🏠https://eitaa.com/fotoooh

مقاله «روح توحید نفی عبودیت غیر خدا» - نگارش مقام معظم رهبری https://eitaa.com/fotoooh🏠

🔸🔸🔸اصل سوم: نهی از تفکر در ذات الهی در روایات فراوانی از تفکر در ذات الهی نهی شده است و نتیجه آن حیرت و هلاکت توصیف شده است. مرحوم کلینی یازده روایات را تحت عنوان «بَابُ النَّهْيِ عَنِ الْكَلَامِ فِي الْكَيْفِيَّة» جمع کرده است، مرحوم صدوق نیز در کتاب توحید این روایات را در «باب النهي عن الكلام و الجدال و المراء في الله عز و جل» جمع آوری کرده است.‏ که به ذکر روایت اول از کتاب کافی بسنده می کنیم. مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ‏، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ: «تَكَلَّمُوا فِي خَلْقِ اللَّهِ، وَ لَا تَتَكَلَّمُوا فِي اللَّهِ؛ فَإِنَّ الْكَلَامَ فِي اللَّهِ لَا يَزْدَادُ صَاحِبَهُ‏ إِلَّا تَحَيُّراً» . 📚كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 231. همچنین: التوحيد، ص 454، ح 1، بسنده عن الحسن بن محبوب. و فيه، ص 457، ح 17، بسنده عن الحسن بن محبوب، عن عليّ بن رئاب، عن ضريس الكناسي، عن أبي عبداللَّه عليه السلام مع اختلاف يسير الوافي، ج 1، ص 371، ح 287؛ الوسائل، ج 16، ص 196، ح 21330. 🏠https://eitaa.com/fotoooh

🔸🔸🔸🔸اصل چهارم: ضرورت اخذ «معرفت الله و اسماء و صفات الهی» از وحی و کلمات معصومین ع از اصل های پیشین به این نتیجه می توان رسید که شناخت خداوند متعال و اسماء و صفات الهی می بایست از طریق وحی و اهل بیت وحی (ع) صورت پذیرد و عقل مستقل از وحی دراین وادی به حیرت و هلاکت می رسد. مرحوم کلینی در کتاب التوحید، بابی از روایات گشوده به عنوان «بَابُ النَّهْيِ عَنِ الصِّفَةِ بِغَيْرِ مَا وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ تَعَالى‏» که حاوی دوازده روایت است. سَهْلٌ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى‏، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ، قَالَ: كَتَبَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ إِلى‏ أَبِي: «أَنَّ اللَّهَ أَعْلى‏ وَ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ‏ مِنْ أَنْ يُبْلَغَ‏ كُنْهُ صِفَتِهِ؛ فَصِفُوهُ‏ بِمَا وَصَفَ‏ بِهِ‏ نَفْسَهُ‏، وَ كُفُّوا عَمَّا سِوى‏ ذلِكَ» . (كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 251) سَهْلٌ، عَنِ السِّنْدِيِّ بْنِ الرَّبِيعِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ حَفْصٍ أَخِي مُرَازِمٍ، عَنِ الْمُفَضَّلِ، قَالَ: سَأَ لْتُ أَبَا الْحَسَنِ‏ عَلَيْهِ السَّلَامُ عَنْ شَيْ‏ءٍ مِنَ الصِّفَةِ، فَقَالَ‏: «لَا تَجَاوَزْ مَا فِي الْقُرْآنِ» . (كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 254) عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ ابْنِ رِئَابٍ‏، وَ عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَنْ عَبَدَ اللَّهَ بِالتَّوَهُّمِ‏، فَقَدْ كَفَرَ؛ وَ مَنْ عَبَدَ الِاسْمَ دُونَ الْمَعْنى‏، فَقَدْ كَفَرَ؛ وَ مَنْ عَبَدَ الِاسْمَ وَ الْمَعْنى‏، فَقَدْ أَشْرَكَ؛ وَ مَنْ عَبَدَ الْمَعْنى‏ بِإِيقَاعِ‏ الْأَسْمَاءِ عَلَيْهِ بِصِفَاتِهِ‏ الَّتِي وَصَفَ بِهَا نَفْسَهُ، فَعَقَدَ عَلَيْهِ قَلْبَهُ، وَ نَطَقَ بِهِ لِسَانُهُ فِي سَرَائِرِهِ‏ وَ عَلَانِيَتِهِ، فَأُولئِكَ أَصْحَابُ‏ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلَامُ حَقّاً». وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ: «أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً». (كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 217، بَابُ الْمَعْبُودِ إِلَّا بِهِ‏.) 🏠https://eitaa.com/fotoooh

🔸🔸🔸🔸🔸اصل پنجم: واسطه و طریق بودن مفاهیم و اوصاف به سوی حقیقت «الله» عزوجل اصل دیگر این است که این مفاهیم، واسطه و طریق نسبت به معبود حقیقی هستند. خود این درک را نمی بایست معبود قرار داد بلکه این درک صرفاً واسطه و طریق به معنا است. در روایات نیز آمده است که کلمات و الفاظ پیرامون توحید، طریقیت دارند به سمت معانی توحیدی: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: «هُوَ الرَّبُّ، وَ هُوَ الْمَعْبُودُ، وَ هُوَ اللَّهُ، وَ لَيْسَ قَوْليَ: «اللَّهُ» إِثْبَاتَ هذِهِ الْحُرُوفِ: أَلِفٍ وَ لَامٍ وَ هاءٍ، وَ لَا رَاءٍ وَ لَا بَاءٍ، وَ لكِنِ ارْجِعْ إِلى‏ مَعْنىً وَ شَيْ‏ءٍ خَالِقِ الْأَشْيَاءِ وَ صَانِعِهَا، وَ نَعْتِ هَذِهِ الْحُرُوفِ وَ هُوَ الْمَعْنى‏ سُمِّيَ بِهِ اللَّهُ، وَ الرَّحْمنُ، وَ الرَّحِيمُ وَ الْعَزِيزُ، وَ أَشْبَاهُ ذلِكَ مِنْ أَسْمَائِهِ، وَ هُوَ الْمَعْبُودُ جَلَّ وَ عَزَّ» . (كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 206) در برخی روایات چنین آمده است که اگر لفظ را بپرستید، کافر شده اید. اگر لفظ و معنا را بپرستید، مشرک شده اید بلکه الفاظ صرفاً واسطه و طریق به سوی حقیقتی است که او معبود است. عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ ابْنِ رِئَابٍ‏، وَ عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: «مَنْ عَبَدَ اللَّهَ بِالتَّوَهُّمِ‏، فَقَدْ كَفَرَ؛ وَ مَنْ عَبَدَ الِاسْمَ دُونَ الْمَعْنى‏، فَقَدْ كَفَرَ؛ وَ مَنْ عَبَدَ الِاسْمَ وَ الْمَعْنى‏، فَقَدْ أَشْرَكَ؛ وَ مَنْ عَبَدَ الْمَعْنى‏ بِإِيقَاعِ‏ الْأَسْمَاءِ عَلَيْهِ بِصِفَاتِهِ‏ الَّتِي وَصَفَ بِهَا نَفْسَهُ، فَعَقَدَ عَلَيْهِ قَلْبَهُ، وَ نَطَقَ بِهِ لِسَانُهُ فِي سَرَائِرِهِ‏ وَ عَلَانِيَتِهِ، فَأُولئِكَ أَصْحَابُ‏ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلَامُ حَقّاً». وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ: «أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقّاً». ( كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 217، بَابُ الْمَعْبُودِ إِلَّا بِهِ‏. ) مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَعْرِفُ اللَّهَ بِحِجَابٍ أَوْ بِصُورَةٍ أَوْ بِمِثَالٍ، فَهُوَ مُشْرِكٌ؛ لِأَنَّ حِجَابَهُ وَ مِثَالَهُ وَ صُورَتَهُ غَيْرُهُ، وَ إِنَّمَا هُوَ وَاحِدٌ، مُتَوَحِّدٌ، فَكَيْفَ يُوَحِّدُهُ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ عَرَفَهُ بِغَيْرِهِ؟! وَ إِنَّمَا عَرَفَ اللَّهَ مَنْ عَرَفَهُ بِاللَّهِ، فَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ بِهِ، فَلَيْسَ يَعْرِفُهُ، إِنَّمَا يَعْرِفُ غَيْرَهُ، لَيْسَ بَيْنَ الْخَالِقِ وَ الْمَخْلُوقِ شَيْ‏ءٌ، وَ اللَّهُ خَالِقُ الْأَشْيَاءِ لَامِنْ شَيْ‏ءٍ كَانَ، وَ اللَّهُ يُسَمّى‏ بِأَسْمَائِهِ وَ هُوَ غَيْرُ أَسْمَائِهِ، وَ الْأَسْمَاءُ غَيْرُهُ». (كافي (ط - دار الحديث)، ج‏1، ص: 279) 🏠https://eitaa.com/fotoooh

🏠https://eitaa.com/fotoooh

نسبت معرفت ایمانی و استدلالی- مقام معظم رهبری https://eitaa.com/fotoooh🏠

مرشد و ذکر جلی هانری کربن از زبان استاد دینانی

◻️عقل چیست؟ مقام معظم رهبری دامت برکاته: قوّه‌ی عاقله چیست؟ عقل چیست؟ عقل در ادبیّات اسلامی فقط آن دستگاهی نیست که محاسبات مادّی میکند برای ما؛ نه، اَلعَقلُ‌ ما عُبِدَ بِهِ‌ الرَّحمٰنُ‌ وَ اکتُسِبَ بِهِ الجَنان؛ عقل این است. اَلعَقلُ‌ یَهدی‌ وَ یُنجی؛ عقل این است. عقل باید بتواند انسانها را تعالی ببخشد. عقل در یک سطح، آن عاملی است که انسان را به مقام قُرب میرساند، به مقام توحید میرساند؛ در یک سطح پایین‌تر، عقل آن چیزی است که انسان را به سبْک زندگی اسلامی میرساند؛ در یک سطح دیگر هم عقل آن چیزی است که ارتباطات مادّی زندگی دنیا را تنظیم میکند؛ همه‌ی اینها کار عقل است.۱۳۹۷/۰۳/۲۰ 📚بیانات در دیدار جمعی از استادان، نخبگان و پژوهشگران دانشگاه‌ها https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=39877 🏠https://eitaa.com/fotoooh

محور و کانون نظام معرفتی و منظومه فکری می بایست «معرفت الله» باشد. https://eitaa.com/fotoooh

کتاب «اصول المعارف الالهیه» از حسن میلانی https://eitaa.com/fotoooh

🔷اصالت با الوهیت بنابر معارف کتاب و سنت، که بخشی از آنها گذشت، موضوع و مفهوم محوری دستگاه فکری و منظومه عقلانیت بشری، «توحید» و «الوهیت» است و «معرفت الله» می بایست محور دیگر معارف قرار گیرد. به بیان دیگر مفهوم اصیل و مرکزی فلسفه که به هستی شناسی عالم می پردازد که دیگر مفاهیم می بایست فرع بر آن و در نسبت با آن تعین پیدا کنند، «الوهیت» است. همانطور که در عالم واقع، «الله» محور و خالق و رب همه هستی است، در عالم معرفت نیز می بایست «معرفت الله» محور قرار گیرد. در نتیجه امر اصیل و مرکزی دستگاه فکری فلسفه تابع وحی، «الوهیت» است، دیگر شئون حضرت حق مثل «ولایت» و دیگر اسماء و صفات الهی در مرتبه بعد قرار می گیرند. «اصالت» را چه به «صاحب اثر» معنا کنیم، چه «امر متعین خارجی»، چه «موجود بالذات» یا «علت تعین» و یا «مفهوم محوری دستگاه فکری»، همگی بر «الوهیت» قابل انطباق است. البته در مراتب بعد می بایست مفاهیم دیگری نیز به آن افزوده شود که در ادامه مباحث به آن خواهیم پرداخت. آیا مفهوم «الوهیت» با «ربوبیت» و «ولایت» یکسان است؟ سوال فوق از جمله سوالاتی است که در ادامه به تفصیل پیرامون آن سخن خواهیم گفت اما پاسخ اجمالی، منفی است. 🏠https://eitaa.com/fotoooh

🔶تأملی بر فلسفه اخلاق از منظر علامه طباطبایی (ره) (به مناسبت سالروز رحلت مرحوم علامه طباطبایی ره) اینگونه رایج و متداول است که دیدگاه علامه طباطبایی ره را نسبت به حسن و قبح و مبانی اخلاق، از مقاله ششم از کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم به دست می آورند که به تحلیل ادراکات اعتباری پرداخته است و لذا چنین نتیجه می گیرند که ایشان حسن و قبح را اعتباری می داند و درنتیجه برخی توالی فاسد اعتباری دانستن حسن و قبح نیز بر این دیدگاه بار می شود. علامه طباطبایی علاوه بر اینکه در یک عبارت کوتاه بحث خود را از حسن و قبح ارزشی که صفت فعل است فی نفسه، تفکیک کرده اند (اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج2، ص201.)، در تفسیر المیزان به صورت مبسوط ناظر به ابعاد مختلف اخلاق و حسن و قبح سخن گفته اند که متأسفانه از دید محققین دور مانده است. در ادامه به تناسب مقام، صرفاً به برخی سرفصل های مباحث ایشان اشاره می کنم. ایشان به صراحت نسبیت اخلاق را مردود می شمارند و به نقد آن می پردازند، ایشان حتی اخلاق اجتماعی را که اعتباری است ناظر به طبیعت ثابت انسانی و مبتنی بر اغراض و مصالح اجتماعی می داند که از ثبات برخوردار است. (المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏1، ص: 380) همچنین ایشان با تبیینی بدیع، همه افعال حضرت حق را حسن و عین عدل تحلیل می کنند به گونه ای که صدور ظلم از خدای متعال محال است. طبق این دیدگاه هیچگاه افعال حضرت حق در معرض پرسش از حسن و قبح قرار نمی گیرد. (المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏3، ص: 214 و ج‏14، ص: 272 و ج‏15، ص: 325 : کلام فی معنى نفی الظلم عنه تعالى‏) بنابراین می توان گفت حضرت علامه به حسن و قبح ذاتی که حقایقی نفس الامری و غیر مخلوق باشند معتقد نیست بلکه ایشان حسن را مخلوق خدای متعال می دانند و قبح را نیز از آنجا که امری عدمی تلقی می کنند نیازی به خلقت ندارد. (المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏5، ص: 12 و ج‏7، ص: 297 و ج‏11، ص: 339) ایشان در اصلی ترین بحث خود پیرامون اخلاق، سطوح مختلفی برای اخلاق قائل اند: سطح اول: اخلاق اجتماعی ؛ اخلاقی که در بستر اجتماع پدید آمده که وضعی و اعتباری است. سطح دوم: اخلاق دینی ؛ که توسط انبیاء و کتب آسمانی بیان شده است. سطح سوم؛ اخلاق توحیدی ؛ اخلاقی است که قرآن به آن پرداخته است. (المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏1، ص: 371) البته در موضعی دیگر حسن و قبح انتزاعی را قبل از حسن و قبح اجتماعی تحلیل می کنند که در مجموع می توان به چهار سطح رسید. (المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏5، ص: 9) در موارد متعددی ایشان پایگاه اخلاق را توحید می دانند به گونه ای که می بایست اخلاق را توحیدی تحلیل نمود چرا که اخلاق نمی تواند ضمانتی غیر از توحید داشته باشد. بلکه تمام شئون جامعه می بایست بر محور توحید شکل گیرد.(المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏11، ص: 155 و ج‏4، ص: 109) https://eitaa.com/fotoooh

🔴ديدگاه امام خميني(ره) دربارة ابوحامد غزالي 🖊احمدحسين شريفي 🔸#امام_خميني در سه جا از آثار خود قضاوت‌هاي صريحي درباره #غزالي و پاره‌اي از آثار اخلاقي او دارد. يک. در مقدمه شرح جنود عقل و جهل در نقد مهم‌ترين کتاب اخلاقي غزالي يعني #احياء_علوم_الدين مي‌فرمايد: «كتاب «احياء العلوم» كه تمام فضلاء او را به مدح و ثنا ياد مى‏كنند و او را بدء و ختم علم اخلاق مى‏پندارند، به نظر نويسنده در اصلاح اخلاق و قلع ماده‏ فساد و تهذيب باطن كمكى نمى‏كند، بلكه كثرت ابحاث اختراعيّه و زيادى شعب علميّه و غير علميّه آن و نقلهاى بى‏فايده راست و دروغ آن انسان را از مقصد اصلى بازمى‏دارد و از تهذيب و تطهير اخلاق عقب مى‏اندازد.» دو. در شرح چهل حديث ضمن نقد ديدگاه غزالي دربارة علم #فقه، به نقد شخصيت خود او هم اشاره‌اي مي‌کند. توضيح آنکه يکي از سخنان مشهور غزالي در احياء علوم الدين اين است که علم فقه را علمي دنيوي و فقيهان را هم از عالمان دنيا مي‌داند. امام خميني در نقد اين سخنان مي‌فرمايد: اولاً علم فقه نه تنها از علوم دنيوي، آنگونه که غزالي مي‌گويد، نيست؛ بلکه از عزيزترين علوم آخرت است و ثانياً، اين سخن غزالي معلول حب نفس و حب به آن چيزي است که به خيال خودش او اهل آن است، يعني علم #اخلاق به معناي متعارف و رسمي. دو. در تقريرات فلسفه نيز در نقد کتاب احياء علوم الدين مي‌گويد: هر چند کتاب احياء علوم الدين کتابي علمي است که شقوق مختلفي براي مسائل اخلاقي ذکر کرده است، و نحوه ارتباط ميان صفات را به خوبي تشريح کرده است اما اين کتاب «کتابي اخلاقي نيست؛ چون خودش مرد اخلاقى نيست لذا نتوانسته عمل را به خواننده تزريق كند. مرد اخلاقى آن است كه حقايق را بيان كند و بگويد كه كدام شخص چه حرف متين اخلاقى حكيمانه‏اى زده است، ولى اين مرد پر كينه و عداوت با اينكه در كتابش كه اسمش را كتاب اخلاقى گذاشته‏اند، از هر درويش بى‏پدر و مادرى نقل مى‏كند كه چه گفت، ولى از صادقين عليهما السلام با آن بيانات حكيمانه‏اى كه دارند سخنى نقل ننموده است، پس اين كتاب چه تأثيرى خواهد بخشيد؟» 🆔 کانال استاد احمدحسین شریفی 🆔https://eitaa.com/ahmadhoseinsharifi 🔷 ارتباط با ادمین:👇 @mjbayat

🎥 خاطره جالب توجه آیت الله علوی گرگانی از ملاقات با علامه طباطبایی #علامه_طباطبایی (ره) در تبیین علت نگارش تفسیر شریف المیزان می‌فرماید؛ مادرم به من گفت: "پسرم تو که همش دور و ور #فلسفه هستی فردای قیامت چه جوابی خواهی داد که عمر شریفت را در این راه مصرف کردی؟! برو دنبال قرآن..." از همان زمان تصمیم گرفتم و این #المیزان را نوشتم و این "المیزان" را با توجه به عنایت مادر می‌دانم... 🌐کانال از حوزه چه خبر؟ 🆔 http://eitaa.com/joinchat/3299409922C5010cbd9e1

📚http://vsh.journals.hozehkh.com/article_164.html 🏠https://eitaa.com/yahyayahya

استاد شهیدی در درس فقه ۲۶ آبان۹۹: کی می‌‌گوید ملک مجرد است؟ شاید جسم لطیف باشد. قرآن‌ که می‌‌گوید أولی اجنحة مثنی و ثلاث و رباع شما چه جور معنا می‌‌کنید؟ قدرت معنوی، حالا دو تا بال دارد، سه تا بال دارد، ‌چهار تا بال دارد، این‌ها کنایه از این است که این‌ها قدرت معنوی‌شان فرق می‌‌کند و الا این‌ها مجردند که فلاسفه می‌‌گویند، این‌ها دلیل ندارد. کی می‌‌گوید جسم لطیف نیستند ملائکه؟ از روایات استفاده می‌‌شود که این‌ها جسم لطیف است. [آیا] اشکال دارد جبرئیل که نازل می‌‌شد بر پیغمبر و بعضی‌ها می‌‌دیدنش [جسم لطیف باشد؟]. ... مجرد از تمثل پیدا می‌‌کند یا جسم لطیف است تمثل پیدا می‌‌کند در جسم غیر لطیف؟ از روایات استفاده می‌‌شود که ارواح و ملائکه اجسام لطیف هستند. علامه مجلسی هم نظرش همین است. حالا فلاسفه گفتند این‌ها عقول محضه هستند و فعلیت محضه هستند و این‌ها اجسام نیستند، خالیة عن المواد، این‌ها چندان دلیل متقنی بر حرف هایشان ندارند. بزرگ‌ترین اشکال به این‌ها، ‌این‌ها ربط حادث به قدیم را نمی‌توانند حل کنند با این حرف‌هایی که می‌‌زنند. این اجمالش را گفتم تفصیلش را خودتان فکر کنید. فلاسفه تا به امروز مشکل ربط حادث به قدیم را با این مبانی‌شان نتوانستند حل کنند.

🎧 استاد میرباقری | فلسفۀ وحیانی (حکمت) ⚡️ به گمان ما آن منطقي که بايد حاکم بر همه منطق‌ها باشد، منطق تبعيت از اديان الهي است. ⚡️ به يک معنا فلسفه بايد زيرمجموعه وحي قرار بگيرد. نبايد يک دستگاه موازي با دستگاه انبيا به نام فلسفه در عالم داشته باشيم. لذا جايگاه فلسفه نسبت به دين يک جايگاه موازي نيست که بگوييد يک حوزه، کار عقلي است و يک حوزه، کار نقلي است و اين دو موازي هم هستند. اين طور نيست. به گمان ما بايد فلسفه زيرمجموعه دين قرار بگيرد. 🔗 https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3398 #حکمت_کاربردی ☑️ @mirbaqeri_ir

این متن به تبیین «فلسفه اخلاق» از منظر کتاب و سنت می پردازد. سرفصل های بحث در ده محور عبارتند از: اول؛ پایگاه حسن و قبح اخلاقی نزد اندیشمندان امامیّه دوم؛ الوهیت و عبودیت، پایگاه اصلی اخلاق و حسن و قبح سوم؛ ولایت حق، کانون همه خیرات و محاسن و ولایت باطل کانون همه شرور و قبایح در عالم چهارم؛ مبادی فطری و تکوینی معرفتشناسی اخلاق پنجم؛ بسط اخلاق بر محور تولی به ولایت حق و ولایت باطل ششم؛ تشخیص حسن و قبح برمحور ولایت هفتم؛ نظام ولایت تاریخی اخلاق هشتم؛ نظام ولایت اجتماعی اخلاق نهم؛ عدل و نظام حقوقی اسلام دهم؛ جمع بندی https://eitaa.com/fotoooh #فلسفه_اخلاق

سخنان استاد میرباقری در جلسه پیش دفاع

🔸سخنان استاد میرباقری در جلسه دفاع رساله «جایگاه ولایت در دین» با تطبیق بر حوزه «اخلاق»- تابستان 1397 با حضور حجت الاسلام رضا برنجکار (استاد راهنمای دوم) و دکتر امداد توران (استاد مشاور) و حجت الاسلام محمدتقی سبحانی (استاد داور) و حجت الاسلام شریعتمداری (استاد داور) و حجت الاسلام نادم (استادداور) و حجت الاسلام سید ابوالحسن نواب

آیت الله العظمی مظاهری: 💠مرحوم صدرالمتألهین«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه»‌  در اول أسفار می‌گوید: من مدتی مشّاء خواندم و متخصّص در فلسفۀ مشّاء شدم، دیدم تاریک است. مدتی اشراق خواندم و متخصّص در فلسفۀ اشراق شدم و دیدم خطرناک است. دست زدم به قرآن و اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» و دیدم آرام شدم. لذا خیلی جاها وقتی صدرالمتألهین بحث‌های خیلی بالای فلسفی نظیر حرکت جوهری را بیان می‌کند، بعد از بحث‌های دقیق فلسفی یک جمله دارد و می‌فرماید: «و هذا المطلب الشریف الغامض اللطیف مما وجدوه و حصلوه بالکشف و الشهود عقیب ریاضاتهم و خلواتهم، و هو مما اقمنا علیه البرهان مطابقاً لکشف والوجدان»؛ عمل به قرآن مرا به اینجا رسانده است. من روی عقیده‌ای که دارم، استدلال می‌کنم، یعنی استدلال‌هایم برای توست و برای خودم نیست؛ بلکه خودم به مرتبۀ یقین رسیده‌ام. خودم از نظر علمی، علم‌الیقین و عین الیقین و حق‌الیقین، به واسطۀ عمل به قرآن و متابعت از اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» به این مقام رسیده‌ام، اما متخصص در مشّاء و اشراق هستم. لذا برایت  استدلال هم می‌کنم. لذا قرآن از نظر توحید خیلی بالا و رساست و هر بی‌سوادی می‌فهمد. مثلاً صدرالمتألهین«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» چهل دلیل برای اثبات وجود خدا می‌آورد، اما خود مرحوم صدرالمتألهین اقرار دارد که ادلّۀ در قرآن رساتر از چهل دلیل اثباتی فلسفی من است. قرآن راجع به نبوت خیلی رسا و عالی دلیل دارد و در باب نبوت کتاب‌های ارزنده‌ای نوشته شده است، اما آن کتاب‌ها اگر متکی باشد به قرآن و متکی باشد به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم»، آنگاه خیلی رسا و عالی می‌شود و اما اگر از خود درآوری باشد، خوب است و نبوت را اثبات می‌کند، اما آنچه قرآن اثبات می‌کند، نیست.