eitaa logo
گنجینه نور دکتر علیرضا نصیری
189 دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
1هزار ویدیو
1 فایل
تفسیر قرآن، اخلاق و نکاتی دیگر از آموزه های اسلامی دکتر علیرضا نصیری عضو هیات علمی دانشگاه
مشاهده در ایتا
دانلود
💠آموزگاران هدایت 🔸 شما علمای بزرگوار اهل سنت مثل علمای بزرگوار شیعه، ممکن است مرکّب شما علما، تعلیم شما علما، کتاب شما علما، یا بالاتر را داشته باشد، چون شما هستید که شهید را می ‌پرورانید، این شهدا شاگردان مکتب شما هستند و پای سخنان شما نشسته‌ اند و یاد گرفتند. 🔸 باید بگوییم خدایا این نعمت را که تو در و و قرار دادی نصیب ما هم بفرما؛ این دعای ماست. این وعده را ذات اقدس الهی داد که عده ‌ای با مرکّب خودشان جامعه را هدایت می ‌کنند. خدای سبحان در قرآن به مرکّب علما قَسم خورد فرمود: ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا یسْطُرُونَ﴾؛ ﴿ن﴾ یعنی مرکّب، ﴿قَلَم﴾ هم که مشخص است. این شهدا را چه کسی تربیت کرد؟ همین شما آقایان تربیت کردید، شاگردان شما بودند، پای منبر شما بودند، پای سخنان شما بودند. 🔸 خداوند به مرکّب علما قَسم خورد، به قلم علما قَسم خورد، به کتاب علما قَسم خورد؛ سه چیز است فرمود: ﴿ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا یسْطُرُونَ﴾؛ ، و علما مورد سوگند است. خدا سیدنا الاستاد مرحوم را غریق رحمت کند! می‌فرمود قَسَم خدا به دلیل است؛ در محاکم، قسم در مقابل بینه است و بینه در مقابل قسم است؛ اما قسم ‌های خدا به بینه است نه در قبال بینه قسم خدا به خود دلیل است لذا وقتی ذات اقدس الهی به مرکّب علما، به قلم علما، به کتاب علما، به مقاله علما، به نوشته ‌های علما قسم می ‌خورد، اینها هستند، خب چرا ما نباشیم؟! امیدواریم همیشه کنار هم باشید همیشه با هم باشید؛ خدای سبحان توفیقش با و است: «یدُ اللهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ». @ganjinehnoorDrnasiri
💠 معنای کَرَم 🔹 استاد گرامی مرحوم (رضوان الله تعالی علیه) کراراً در جلسه درس می فرمود: «کرامت» معادل دقیق فارسی ندارد و برای بیان آن از چند لفظ باید استفاده کرد. آن گاه می فرمودند: اگر انسان به مقامی برسد که در برابر خدا پیدا کند و حاضر نباشد در مقابل غیر خدا سر بر زمین بساید می توان گفت: به رسیده است. 🔹 کلام ایشان را این گونه می توان تبیین کرد: انسان هر چه به عبودیّت محض نزدیک تر شود، به همان مقدار از هوان و حقارت رهایی پیدا می کند و به کرامت می رسد. اگر به خدا رسید، کاملاً از هوان و حقارت می رهد و این، همان است و اگر بهره ای از عبودیت خدا نداشته باشد، حقیر مطلق است و حظّی از کرامت نمی برد. تذکّر: منظور از کرامت مطلق همان اطلاق به لحاظ درجه وجودی انسان است وگرنه کرامت مطلقِ حقیقی، مخصوص است. 🔹 قرآن کریم کرامت را صفت برای امور متعددی قرارداده است: «رسول کریم». « لقرءانٌ کریمٌ »، «زروعٍ و مقامٍ کریمٍ»، «زوجٍ کریمٍ»، «رزقٌ کریمٌ»، «أجرٍ کریمٍ»، «کتابٌ کریمٌ»، «مَلَکٌ کریمٌ»، «قولاً کریماً»، «مُدْخَلاً کریماً» و... . 👈 خلاصه هیچ موجودی به اندازه خدای سبحان از هوان و حقارت مبرا نیست. از این جهت نه تنها متصف به «کریم» می شود: «فإنّ ربی غنیٌّ کریم»، «ما غرّک بربّک الکریم» بلکه به «اکرم» نیز متّصف می گردد: «إقرأ وربّک الأکرم». 🔵ادب فنای مقربان جلد 1 ص 203 @ganjinehnoorDrnasiri
💠 معبود منافقان 🔹 سیدنا الاستاد را خدا غریق رحمت کند! المیزان را باید در این ‌گونه از موارد شناخت. درباره منافقین در بعضی از آیات دارد که ﴿لاَ یذْكُرُونَ اللّهَ إِلاّ قَلِیلاً﴾؛ اینها کم به یاد خدا هستند. خب منافق که اصلاً به یاد خدا نیست، چون خدا را قبول ندارد قیامت را قبول ندارد؛ این طور نیست که گاهی به یاد خدا باشد. آن ‌که گاهی به یاد خداست و گاهی غافل است، جزء ﴿وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ﴾ است که در کنار منافقین به آنها اشاره شده؛ بله، آنها که «ضعیف الایمان» هستند این ‌طورند؛ اما منافق اصلاً به یاد خدا نیست، چون ﴿هُمْ لِلْكُفْرِ یوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلایمَانِ﴾. ◀️ وقتی کسی از کافر بدتر است که ﴿إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْكِ الأسْفَلِ مِنَ النَّارِ﴾، اصلاً خدا را قبول ندارد تا اینکه کم به یاد خدا باشد! 🔹در این جا یک روایت هست _ ایشان غالب این روایات را خوب بررسی می ‌کنند و لطایف آن را در بحث روایی ذکر می ‌کنند _ روایت این است که امام (علیه السلام) فرمود منافق فقط ‌در جایی که دنیا مطرح است، ـ قرآن چاپ می ‌کند، ـ سخنرانی می ‌کند و مانند اینها؛ در جایی که دنیا مطرح است و فقط برای دنیا کار می کند. 👈 منافق می ‌کند نه اینکه برای خدا و قیامت کاری کند، چون اصلاً به اینها معتقد نیست. 1️⃣ اصل اوّل این است که فقط و فقط کار می ‌کند؛ اگر قرآن چاپ می‌ کند، اگر مجلس تشکیل می ‌دهد، اگر تسبیح در دست می ‌گیرد، هر کاری می ‌کند فقط برای دنیاست. 2️⃣ اصل دوم اینکه ﴿مَتَاعُ الدُّنْیا قَلِیلٌ﴾؛ دنیا چیز اندکی است. 3️⃣ اصل سوم اینکه چون فقط برای دنیا کار می‌ کنند و لا غیر، پس ﴿لاَ یذْكُرُونَ اللّهَ إِلاّ قَلِیلاً﴾. 🔹 شبهه این است که منافق اصلاً خدا را قبول ندارد تا کم یا زیاد به یاد خدا باشد؛ امام فرمود منافق برای دنیا خدا را یاد می ‌کند و دنیا هم است! مبارکه فتح 🔵@ganjinehnoorDrnasiri
✨﷽✨ 🔴معبود منافقان سیدنا الاستاد را خدا غریق رحمت کند! المیزان را باید در این ‌گونه از موارد شناخت. درباره منافقین در بعضی از آیات دارد که ﴿لاَ یذْكُرُونَ اللّهَ إِلاّ قَلِیلاً﴾؛ اینها کم به یاد خدا هستند. خب منافق که اصلاً به یاد خدا نیست، چون خدا را قبول ندارد قیامت را قبول ندارد؛ این طور نیست که گاهی به یاد خدا باشد. آن ‌که گاهی به یاد خداست و گاهی غافل است، جزء ﴿وَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ﴾ است که در کنار منافقین به آنها اشاره شده؛ بله، آنها که «ضعیف الایمان» هستند این ‌طورند؛ اما منافق اصلاً به یاد خدا نیست، چون ﴿هُمْ لِلْكُفْرِ یوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلایمَانِ﴾. وقتی کسی از کافر بدتر است که ﴿إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْكِ الأسْفَلِ مِنَ النَّارِ﴾، اصلاً خدا را قبول ندارد تا اینکه کم به یاد خدا باشد! در این جا یک روایت هست _ ایشان غالب این روایات را خوب بررسی می ‌کنند و لطایف آن را در بحث روایی ذکر می ‌کنند _ روایت این است که امام (علیه السلام) فرمود منافق فقط ‌در جایی که دنیا مطرح است، ـ قرآن چاپ می ‌کند، ـ سخنرانی می ‌کند و مانند اینها؛ در جایی که دنیا مطرح است و فقط برای دنیا کار می کند. منافق می ‌کند نه اینکه برای خدا و قیامت کاری کند، چون اصلاً به اینها معتقد نیست. 1️⃣ اصل اوّل این است که فقط و فقط کار می ‌کند؛ اگر قرآن چاپ می‌ کند، اگر مجلس تشکیل می ‌دهد، اگر تسبیح در دست می ‌گیرد، هر کاری می ‌کند فقط برای دنیاست. 2️⃣ اصل دوم اینکه ﴿مَتَاعُ الدُّنْیا قَلِیلٌ﴾؛ دنیا چیز اندکی است. 3️⃣ اصل سوم اینکه چون فقط برای دنیا کار می‌ کنند و لا غیر، پس ﴿لاَ یذْكُرُونَ اللّهَ إِلاّ قَلِیلاً﴾. شبهه این است که منافق اصلاً خدا را قبول ندارد تا کم یا زیاد به یاد خدا باشد؛ امام فرمود منافق برای دنیا خدا را یاد می ‌کند و دنیا هم است! ┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅┅ 🔵@ganjinehnoorDrnasiri