eitaa logo
غدیر شناسنامه شیعه
159 دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
1.1هزار ویدیو
43 فایل
✅ اصل و نسب و مذهب ما را چو بخواهید آغاز مسلمانی ما روز غدیــــــر است... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 عید غدیر بخش عمده ای از شناسنامه ی شیعه ائمه محسوب می شود. مقام معظم رهبری @ggg1400 آیدی ادمین: @mohammaddostmr
مشاهده در ایتا
دانلود
📌زندگی نامه (عج) 1⃣زیست نامه: نام: ، فرزند امام حسن (ع). نام مادر: یا یا . محل تولد: ۱۵ سال۲۵۵ در . نرجس خاتون مدت کوتاهی بعد از تولد امام زمان(عج) از دنیا رفت. بخاطر حفظ جان حضرت، ولادت وی پنهانی بود. اما برخی قم و دیگر مناطق شیعی از تولد وی آگاه شدند. القاب: ، بقية الله، حجت، صاحب الزمان، ، و... وی تا هنگام ظهور، و بچه ای ندارد. 2⃣ حضرت هنگام : شبیه (ص)، صورتی گندمگون، پیشانی بلند، بینی کشیده دارد و هنگام ظهور، شبیه مرد چهل ساله است. هنگام ظهور برخی از اولیاء الهی کرده و امام (ع) او را هنگام وفات می دهد. 3⃣ و امت. در سال۲۶۰ به امامت رسید و دو دوره غیبت صغرا و دارد. غیبت صغرا از سال۲۶۰ تا سال۳۲۹ به مدت۶۹ سال طول کشید. 📌 امام (ع) فرمود: را جز خدا کسی نمی داند. 4⃣ ظهور: ◀️ مردم از نیامدن امام زمان، ◀️فراگیر شدن و ستم. 5⃣نشانه های هنگام : ◀️ که همه میشنوند، ◀️خروج ، ◀️فرو رفتن سپاه سفیانی در محلی بنام ، ◀️قتل انسانی پاک در ، ◀️و به نقلی خروج شخصی بنام . 📚تمامی منابع شیعه و سنی.
📌سفارش های امام به شیعیان... 1⃣ خدا را ناظر بر اعمال خود بدانید، 2⃣ در دین و باتقوا باشید، 3⃣ در راه خدا کوشش کنید، 4⃣ باشید، 5⃣ باشید، 6⃣ با همسایگان نیک رفتار باشید، 7⃣ به خویشاوندان و احسان بورزید، 8⃣ باشید، 9⃣ سجده های طولانی داشته باشید، 🔟 ما باشید نه مایه ننگ ما. 📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۵۸۰
📌وضعیت در عصر امام حسن (ع) ابوبکر خوارزمی(م383ق) درباره وضعیت دوره امام عسکری(ع) مینویسد: ◀️آنان هر کسی را شیعه بدانند به می رسانند؛ ◀️هرکس نام پسرش را بگذارد، خونش را می ریزند. ◀️شاعر شیعه چون در مناقب وصی(علی) و معجزات نبی شعر بگوید، زبانش را می برند و دیوانش را پاره می کنند. ◀️عباسیان در صورتی به کسی بخشش می نمودند که به آل أبی طالب گوید. ◀️علویان را از یک وعده خوراک منع می کنند. یک جرعه آب را از اولاد (س) دریغ می دارند. ◀️یکی شمشیر خود را گرو می گذارد و دیگری پیراهنش را میفروشد. در چنین فضایی امام حسن عسکری(ع) از طریق سازمان و با بیان اوصاف و توجه دادن آنان به اعتقادات، میراث مکتوب امامیه و جان شیعیان را حفظ کرد. 📚ابوبکر خوارزمی، الرسائل، ص129- 130.
📌امام حسن عسکری(ع) و متمایز کردن شیعه از دیگران امام حسن (ع) برای متمایز کردن جامعه شیعه اعتقادی از دیگران، افزون بر ارائه وصیت و سفارش آنان به و آداب مسلمانی، خطاب به آنان فرمود: «شیعیان- اعتقادی- کسانی هستند که از احادیث ما پیروی کرده، در تمام اوامر و نواهی از ما اطاعت می کنند و کسانی که در بسیاری از دستورات الهی با ما مخالفت کنند، شیعه نیستند.» (1) ایشان همچنین، برای پیروان خود از اصطلاح مؤمن بهره برده و علائمی را برای آنان ذکر کردند؛ عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ: صَلَاةُ الْخَمْسِينَ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ وَ التَّخَتُّمُ فِي الْيَمِينِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ.(2) نیز مبتنی بر همان دستورات، به مناسک عبادی ازجمله حضور در محضر امامان یا قبور آنان با هدف کسب معرفت و تقویت مبانی اعتقادی اهتمام داشتند، تا هویت شیعی خود را قالب این آموزه ها حفظ کنند. چنانکه مردم و ، براي زيارت مرقد مطهر امام (ع) به سفر مي‏كردند و امام هادي(ع) نيز آنان را در قبال اين عمل، «مغفور لهم؛ یعنی کساني که آمرزيده مي‌شوند» وصف كرده‏ اند.(3) 📚ابن شعبه حرّانى، تحف العقول عن آل الرسول، ص487؛ 📚شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج6، ص52. 📚شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا، ج2، ص260.
📌شیعه و زیارت امام حسن علیه السلام همواره مشتاق زیارت امام حسن عسکری علیه السلام بودند. آنان در حتی در شرایط سخت سیاسی در مسیر حرکت امام به حاضر می‌شدند تا او را کنند. ولی به خاطر مراقبت‌های حکومت، گاه امام(ع)، شیعیان را از همین نوع رابطه با خود نیز منع می‌کرد. علی بن جعفر حلبی نقل کرده است: در یکی از روزها که قرار بود امام به‌ دارالخلافه برود ما به انتظار دیدار وی جمع شدیم؛ در این حال از طرف آن حضرت توقیعی (نوشته‌ای) بدین مضمون به ما رسید: «کسی بر من و حتی اشاره هم به طرف من نکند؛ زیرا در امان نیستید.» 📚اربلی، کشف الغمه، ج۲، ص۳۳۰. 📚شیخ طوسی، الغیبه، ص۲۳۰. 📚قطب راوندی، الخرایج والجرایح، ج۱، ص۴۳۹.
📌 امام (ع) حافظ دین الهی... اهل مبتلا به شده بودند. باران خوانده بودند؛ اما بارانی نیامد. از آن طرف عده‌ای از با ✝ بیرون رفته و برای طلب مشغول عبادت و شدند. شخصی که جلوتر از بقیه ایستاده بود، همانطور که دست به دعا برداشته بود باران‌زا شروع به باریدن کردند. ⛈🌧🌧 این حادثه موجب در اعتقاد گروهی سست عقیده شد، که نکند مسلمانان بر حق نیستند و نصارا بر حق هستند. خلیفه به فکر چاره افتاد، مشاورانش به او گفتند: چاره‌ای جز این نیست که از امام حسن (ع) کمک بخواهیم. امام (ع) به فرستاده‌ای که از طرف خلیفه آمده بود فرمود: اینها را وادار کنید که بار دیگر برای نماز باران بیرون روند. در آن حال حضرت کسی را کرد که وقتی آن مرد نصارا که جلوتر از بقیه ایستاده دست به دعا برداشت، قطعه در بین انگشتانش دارد، آن را از او بگیر و بگو حالا دعا کن! مرد نصارا مقاومت کرد، ولی بالاخره استخوان را از بین انگشتانش کشیدند. سپس هرچه دعا کردند سودی نبخشید. وقتی از حضرت ماجرا را پرسیدند، فرمود: این تکه‌ای از یکی از است که از گور وی بیرون آورده‌اند و وقتی را به استخوان آن پیامبر می‌دهند بارانی از نازل می‌شود. و اینگونه شبهه آن سست عقیدگان برطرف شد. 📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول.
📌 کریم ... ابویوسف شاعر از کارگزاران دربار می گوید: برایم فرزندی متولد گردید. تنگدست بودم. به جماعتی از دوستانم نامه نوشتم و از آنان درخواست کردم؛ ولی از آنان شدم و کسی کمکی نکرد. به خودم گفتم: میروم اطراف خانه (امام) حسن (ع) دوری میزنم. وقتی به در خانه ایشان رسیدم، کسی به نام ابوحمزه بیرون آمد، کیسه سیاه رنگی به من داد که در آن 💰چهارصد بود. وی گفت: سرورم امام (ع) به تو میگوید: این را برای نوزادت هزینه کن و خداوند او را برایت مبارک گرداند. 📚مجلسی، بحارالانوار، ج50، ص294.
📌 آیا امام حسن (ع) سفری به داشته‌اند؟ امروزه در شهر گرگان و منسوب به امام حسن عسکری(ع) وجود دارد. مبنای این باور، خبری است که برخی علمای در سده ششم، از جمله ابن حمزه در الثاقب فی المناقب (ص214-216) و قطب‌الدین در الخرائج والجرائح (ج1، ص424- 426) نقل کرده‌اند. مفاد این خبر به طور خلاصه آن است که شخصی به نام «جعفر بن شریف » ـ از شیعیان جرجان ـ در سفر حج خود به سامرا نزد امام عسکری(ع) رفت و مبلغی را که این شهر به امانت به وی سپرده بودند، به دست امام رسانید. امام نیز تاریخ وی به جرجان را سوم ربیع‌الثانی همان سال پیش‌گویی کرد و به او وعده داد که خود ایشان نیز در همان روز به وارد خواهد شد. در تاریخ تعیین شده، امام به به جرجان رفت و نزد شیعیان خود حضور یافت. 📍 : صرف نظر از ضعیف و بی‌اعتبار بودن این خبر از منظر رجالی به علت و ناشناخته بودن و عدم نقل آن در منابع کهن و دست اول شیعه، که اصل خبر را محل شک و تردید قرار می‌دهد، اما نکته دیگری که حضور امام را در با تردید جدّی موجه می‌سازد آن است که: بر اساس خبر فوق، امام عسکری(ع) به شهر «جُرجان» وارد شد که منطبق بر شهر « » کنونی است؛ نه شهر گرگان امروزی که در گذشته به «استرآباد» شهرت داشته است. از این‌رو به نظر می‌رسد و قدمگاه امام حسن عسکری(ع) صرفاً یادمانی است که در دوره‌های متأخر، پس از ویرانه و متروکه شدن تاریخی(گنبد گاووس کنونی)، و با توّهم انطباق کنونی بر جرجان کهن به وجود آمده است، لذا نمی‌توان برای آن اعتبار تاریخی قائل شد.
امام (ع): «عبادت، بسیاریِ روزه و نماز نیست، بلکه عبادت، اندیشیدنِ بسیار در امر الهی است» 📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص۴۸۸
📌میلاد امام حسن عسکری علیه السلام مبارک باد. امام عليه السلام فرمود:  پررويى و گستاخى فرزند در مقابل پدر در موجـب او در بزرگى مى شـود. قلب و دل احمق در دهان اوست و دهان انسان حكيم در (اختيار) قلب اوست. 
📌 امام (ع) حافظ دین الهی... اهل مبتلا به شده بودند. باران خوانده بودند؛ اما بارانی نیامد. از آن طرف عده‌ای از با ✝ بیرون رفته و برای طلب مشغول عبادت و شدند. شخصی که جلوتر از بقیه ایستاده بود، همانطور که دست به دعا برداشته بود باران‌زا شروع به باریدن کردند. ⛈🌧🌧 این حادثه موجب در اعتقاد گروهی سست عقیده شد، که نکند مسلمانان بر حق نیستند و نصارا بر حق هستند. خلیفه به فکر چاره افتاد، مشاورانش به او گفتند: چاره‌ای جز این نیست که از امام حسن (ع) کمک بخواهیم. امام (ع) به فرستاده‌ای که از طرف خلیفه آمده بود فرمود: اینها را وادار کنید که بار دیگر برای نماز باران بیرون روند. در آن حال حضرت کسی را کرد که وقتی آن مرد نصارا که جلوتر از بقیه ایستاده دست به دعا برداشت، قطعه در بین انگشتانش دارد، آن را از او بگیر و بگو حالا دعا کن! مرد نصارا مقاومت کرد، ولی بالاخره استخوان را از بین انگشتانش کشیدند. سپس هرچه دعا کردند سودی نبخشید. وقتی از حضرت ماجرا را پرسیدند، فرمود: این تکه‌ای از یکی از است که از گور وی بیرون آورده‌اند و وقتی را به استخوان آن پیامبر می‌دهند بارانی از نازل می‌شود. و اینگونه شبهه آن سست عقیدگان برطرف شد. 📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول.
📌مراقب جاعلان و تحریف کنندگان باشید امام حسن (ع) برای برخی از نوشت: «از پذیرش مطالب جاعلان بپرهیزید؛ زیرا آموزه های آنان با دین ما ارتباط ندارد.» 📚شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج2، ص804- 803.