#رنج‌های_دچار_شدن ("دچار" باید بود دچار یعنی عاشق و فکر کن که چه تنهاست اگر که ماهی کوچک "دچار" آبی دریای بیکران باشد... 🌱) شما دخترها خواستید از دنیای #محبت و #دلبستگی و #وابستگی برایتان بگویم و اینکه وابستگی‌ها خوب هستند یا بد، و اینکه با اذیت‌های ناشی از دچار شدن و وابستگی‌ها چه باید کرد؟! یکبار در اعتکاف درباره‌اش با هم حرف زدیم و بیشترش می‌شود این که دنیای محبت و مهرورزی یکی از نعمات بی‌بدیل خداوند است، آنقدر این دنیا قدرت دارد و آنقدر می‌تواند کارهای بزرگ انجام دهد که شاید هیچ رقیب و بدیلی نداشته باشد. محب خودش را به محبوب شبیه می‌کند، پس هر قدر محبوب، حقیقی‌تر باشد و خدایی‌تر، دچار این محبوب شدن، سازنده‌تر می‌شود و راهگشاتر، برای همین است که باید تلاش کنیم دل را به جایی گره بزنیم که جای محکمی باشد و آن طرفش را خود خدا نگه داشته باشد تا هیچوقت جدا نشود و خدای ناکرده زمین نخوریم. دیده‌اید مثلا وقتی به آقا #ابراهیم_هادی دل می‌بندید، چطور دلتان می‌خواهد حتی حرف‌زدن‌هایتان شبیه او باشد و کارهایتان؟!... این اعجاز محبت است که وقتی کسی لطف خدا شاملش می‌شود و دلش اینطور جاها گیر می‌کند، بیش از منبر و نصیحت و توصیه، راه را پیدا می‌کند و راهی می‌شود! پس محبوب داشتن خوب است و این محبوب‌های کوچکتر، راه را برای رسیدن به محبوب‌های بزرگتر و بزرگتر باز می‌کنند تا به محبت ناب و خالص و اصلی مارا برسانند 🌱 اما وابستگی که خودش را بعد از دلبستگی می‌رساند، همان بخش اذیت‌کننده دنیای محبت است و البته معمولا از آن گریزی نیست اما باید برایش فکر و طرح و برنامه داشت. وابستگی را اگر رها کنیم و برایش فکری نکنیم می‌شود علت غمگین بودن و افسرده شدن و حتی متوقف شدن، در حالی که محبت باید راه بیندازد و حرکت ایجاد کند. پس اگر دیدید محبتی حال حرکت را از شما گرفته، به دادش برسید و تلاش کنید در آن نمانید که محبت قرار است پله باشد، نردبان باشد، بالابر باشد، نه اینکه چاله باشد و مرداب و محل گیرافتادن و فشل شدن! محبوب باید راه‌اندازی کند، قرار نیست در محبوب‌ها آن هم محبوب‌های دنیایی بمانیم و حرکت از یادمان برود، قرار است دست بقیه را هم بگیریم و جماعت شویم و راه بیفتیم تا #زمان از دستمان نرود. شگفتی‌های دنیای محبت را نمی‌شود در صفحات محدود خلاصه کرد اما می‌شود یک #یاعلی گفت و راه افتاد و رنج دوری از محبوب را با انجام کارهای خوب، با شبیه‌تر شدن به او، با جلو رفتن و نماندن، التیام بخشید و دل را آرام کرد که دل آدمیزاد وقتی متصل می‌شود باید موتورش را روشن کرد تا در رنج‌های مداوم نماند و وابستگی‌ها برایش غم نیاورند. در آدمها ماندن، اسمش محبت نیست، با آدمها حرکت کردن و راه افتادن و اهل عمل شدن، عین محبت است... 🌱 ف. حاجی وثوق @ghalamzann