عطار فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است. #معرفی_شاعر #عطار

"روایت عطار از رفتار امام علی(ع) با ابن‌ملجم پیش از شهادت" چونک آن بدبخت آخر از قضا ناگهان آن زخم زد بر مرتضی مرتضی را شربتی کردند راست مرتضی گفتا که خونریزم کجاست؟ شربت او را ده نخست آنگه مرا زانک او خواهد بُدن همره مرا شربتش بردند او گفت اینت قهر حیدر اینجا خواهدم کشتن به زهر مرتضی گفتا به حقّ کردگار گر بخوردی شربتم این نابکار من همی ننهادمی بی‌او به هم پیش حق در جنت‌الماوی قدم پ.ن: روایت عطار از ماجرا، بعد عرفانی_ تاویلی دارد؛ هرچند مستندات تاریخی و دینی هم، سفارش امام(ع) به رفتاری انسانی با ابن‌ملجم را تایید می‌کند. البته روایت سنایی در باب سوم حدیقه، نشان‌دهنده‌ی قتل ابن‌ملجم در مکان نزدیک به شهادتگاه امام است؛ گویا ماخذ تاریخی او، متفاوت با بسیاری از منابع شیعی است. #امام_علی_علیه_السلام #منطق‌الطیر #عطار @mmparvizan

عطار فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است. #معرفی_شاعر #عطار

☘هفت وادی #عطار نیشابوری سیر در ذات حقّ مرحله ای است که انسان مراحل سیر و سلوک را طی کرده و به کمال نسبی ناشی از ریاضتها دست یافته، و در حال تماشای حق باشد. این مرحله را مرحله توحید محض و امثال آن هم می گویند. عباراتی برگزیده از عطار نیشابوری را می آوریم. او در ابتدا مراحل سیر و سلوک و سیر در حق را هفت مرحله دانسته، که عبارت است از طلب، عشق، معرفت، استغناء، توحید، حیرت و فنا؛ یعنی بقاء در ذات او یا فناء فی الله. این هفت وادی را عطار در منطق الطیر چنین بیان کرده است: گفت ما را هفت وادی در ره است... چون گذشتی هفت وادی درگه است... اول مرحله طلب: در این مرحله سالک راه حقیقت باید مردانه گام در راه نهد و از خود بگذرد و همت قوی دارد و در همه حال و همه جا یار را بجوید و به دنبال او كه در درون وی است، كند و كاو و جستجو نماید. این وادی وادی پر خطری است ولی سالک نباید وحشتی به دل راه دهد؛ سر تا پا تسلیم رضای او باشد و بكوشد تا بیابد كه عاقبت، جوینده یابنده بود: چون فرود آیی به وادی طلب... پیشت آید هر زمانی صد تعب... دوم مرحله عشق: درین وادی وجود طالب و سالك مالامال از عشق و شوق و مستی می گردد. عشق وجودش را چنان پر می سازد كه یكسره آتش سوزان می شود و در تب و تاب می افتد. عشق به حق به صورت عشق به همه مظاهر هستی كه جلوه رخ دوست هستند، نمودار می گردد و در عین سوز و گداز و اشتعال درون سر تا پا خوبی و صفا و صلح و آشتی می گردد. سالک در این مرحله می سوزد و به یاد دوست، همه كس و همه چیز را دوست می دارد. درین حال سالك خود را در مسیر و جریان كل كاینات می بیند و با تمام ذرات هستی همراه و همراز می گردد. زنده دل باید درین ره مرد كار... تا كند در هر نفس صد جان نثار... سوم مرحله معرفت: عبارت است از شناخت و به نظر عرفا اصل معرفت، شناخت خداوند است. ارزش هر كس به معرفت بود و هر كه را معرفت نبود بی قیمت بود. نسبت به نفس خود و ذات حقیقت شناخت پیدا می كند و چشم دل و جان وی، چشم سر و چشم درونی وی باز می شود. عارف پاكدل چشم جانش به حقایق و رموز دستورهای پیرحق باز می گردد. چهارم مرحله استغنا: درین مرحله صوفی و سالك چنان به خداوند متكی می گردد كه از همه چیز و همه كس جز او بی نیاز می گردد، و خود را در كوی امن و رجا مستغنی می یابد و از همه مال و مقام و جلوه های وسوسه انگیز زندگی بیكباره دل می كند و طمع می برد. ای بس كه چو پروانه پر سوخته زان شمع در كوی رجا دامن پندار گرفتیم و این مرحله رسیدن به فقر سلوكی است كه استغنای كامل و بی نیازی به همه چیز است. رسیدن به این مرحله و پشت پا زدن به هوس ها و جلوه های دنیایی، پا گذاردن بر سر افلاك و نه گنبد میناست، و اینجاست كه سالك می تواند با افتخار خود را بالاتر و برتر از حطام دنیا و زخارف خاكی مشاهده كند و صفات خداوندی را در وجودش متجلی ببیند. پنجم مرحله توحید: اكنون عارف به مرحله توحید می رسد، چشم دل باز می كند تا جان بیند. در این حال مشاهده می كند كه در جهان یكی هست و هیچ نیست جز او، و بر هر چه بنگرد او را در وی می بیند. در این حال عارف همه چیز و همه جا را از آن جا که مظهر و آفریده اویند، زیبا می بیند و می ستاید. به دریا بنگـــــــــــرم دریا تو بینم... به صحرا بنگرم صحرا تو بینم... به هر جا بنگرم كوه و در و دشت... نشان از قامت رعنــــا تو بینم... در این مرحله گاه عارف حتی جدا دانستن حق را از خود و از عالم هستی كه جلوه رخ دوست است دوگانگی می داند، و معتقد است كه جهان هستی تجلی و جلوه رخ دوست است وهر چه هست اوست و جز او هیچ نیست. ششم مرحله حیرت: در این مرحله در دل عاشق و اهل الله در وقت تامل و تفكر و حضور، حیرت و سرگردانی وارد می شود، و در طوفان فكرت و معرفت سرگردان می شود و هیچ باز نداند. در رهت حیران شدم ای جان من... بی سرو سامان شدم ای جان من... هفتم وادی فنا: این مرحله مرحله نیستی و محو شدن سالك است از خود و بقای اوست در حق. در این حال منیت و خود خواهی وی به سیر در ذات حق همراه همه صفات مذموم و ناپسند نابود می شود و وجودش زنده می گردد به صفات پسندیده و محمود الهی. درین مرحله است كه انسان به آزادگی مطلق می رسد. فنا پایان راه سیر در ذات حق است، و شروع بقاء در حق و یا شروع سیر در ذات حق. در این حال است كه انسان متخلق به اخلاق حق می گردد و چنان غرق دریای افعال الهی می شود كه نه خود را و نه غیر را اراده ای نبیند جز فعل و اراده و اختیار مطلقه حق تعالی. در اینجا سالك به ایمان كامل می رسد و تسلیم محض است.

هرکه باشد اهل ایمان ای عزیز پاک دارد چار چیز از چارچیز از حسد اول تو دل را پاک دار خویشتن را بعد از آن مومن شمار پاک دار از کذب و از غیبت زبان تا که ایمانت نیفتد در زیان پاک اگر داری عمل را از ریا شمع ایمان مر ترا باشد ضیا چون شکم را پاک داری از حرام مرد ایمان دار باشی والسلام هر که دارد این صفت باشد شریف ور ندارد دارد ایمان ضعیف هر که باطن از حرامش پاک نیست روح او را ره سوی افلاک نیست چون نباشد پاک اعمال از ریا است بی حاصل چو نقش بوریا هر کرا اندر عمل اخلاص نیست درجهان از بندگان خاص نیست هر که کارش از برای حق بود کار او پیوسته با رونق بود #شعر #عطار نیشابوری

🌱 خوشستی زندگانی و کی استی اگر نه مرگ ناخوش در پی استی #عطار ۲۵ فروردین، روز بزرگداشت عطار، فرزانه‌مرد بلنداندیش ایران بود. عطار از سرایندگان زبردست در به‌کار گیری واژه‌های پارسی است. شمار اندکی از پارسی‌سرودگان او را بخوانیم. 🌱 جهان بر رهگذر هنگامه کرده‌ست تو بگذر زآنکه این هنگامه سرد است 🌱 گر مردِ رهی میانِ خون باید رفت وز پای فتاده، سرنگون باید رفت تو پای به راه دَر نِه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت 🌱 هر شب دل پر خونم، بر خاک درت افتد تا بو که چو روز آید، بر وی گذرت افتد گر تو همه سیمرغی، از آه دلم می‌ترس کاتش ز دلم ناگه، در بال و پرت افتد 🌱 وا نیامد در جهان زین راه کس نیست از فرسنگ آن آگاه کس 🌱 چون تو جانان منی جان بی‌تو خرّم کی شود چون تو در کس ننگری کس با تو همدم کی شود 🌱 چرا درمانده‌ی بگشاده این در اگر مرد رهی زین در تو بگذر 🌱 ز عشقت سوختم ای جان کجایی بماندم بی سر و سامان کجایی ز پیدایی خود پنهان بماندی چنین پیدا چنین پنهان کجایی 🌱 چنان دان این سخن گر مرد راهی که تو اویی و او در تو چه خواهی 🌱 مترس از جان و سر این جایگه تو که بنماید تو را دیدار شه تو 🌱 ما ز عشقت آتشین‌دل مانده‌ایم دست بر سر پای در گل مانده‌ایم خاک راه از اشک ما گِل گشت و ما پای در گل دست بر دل مانده‌ایم 🌱 گر آه کنم زبان بسوزد بگذر ز زبان، جهان بسوزد زین سوز که در دلم فتاده‌ست می‌ترسم از آن که جان بسوزد این سوز که از زمینِ دل خاست بیم است که آسمان بسوزد این آتش تیز را که در جان است گر نام برم زبان بسوزد صد آه کنم که هر یکی زو دو کون به یک زمان بسوزد عطار مگر که خام افتاد شاید که ز ننگ آن بسوزد… #چکامه_پارسی 🌱

صبح به یک نفس جهان، روشن از آن همی کند کز سرِ صدق هر نفس، با تو برآورد دمی ...💛 #عطار ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈