🎙#مسئله_اخلاق 🔹متن خوانی و گفتگو 🔹کتاب "اخلاق در زندگی کنونی و شرایط اخلاقی پیشرفت و اعتلای علوم انسانی" دکتر داوری 🔹فصل ششم : فرد و جمع 🔹جلسه هفتم ١٣ تیر ١٤٠٢ #اخلاق_در_زندگی_کنونی @gharare_andishe

وقتش شده‌ست برکۀ کم‌آبِ دوردست! کم‌کم رسد تلاطم موجت به بی‌کران تصویر دست کیست در آیینه‌ات ببین این دست‌ها رسانده زمین را به آسمان دیگر هراس خشک شدن در دلت مباد دستی به بیعت آور و دریا شو و بمان #غدیر @gharare_andishe

🔰 غدیر در آثار کانت و رایسکه @gharare_andishe

در پس دیوارهای بلند، در میان همهمه سرعت، در میان جمعیت، خود را تنها یافتم، تنها... انگار سال‌ها باهم بودن، جز توهمی نبوده؛ گاه گاهی این تنهایی را می‌فهمم اما به روی خودم نمی‌آوردم... این‌بار اما فریادش تمام وجودم را فرا گرفت و پذیرفتم که تنهایم! همه تنهاییم! این زمزمه مرا چنان از پا انداخته که توان توقف و سکون ندارم. قدم زنانم به مقصدی نامعلوم... حالا ساعتی است که پریشان حال‌ قدم می‌زنم، گاهی روی نیمکت‌ها می‌نشینم، به راستی این عابران کیانند؟ چه غریب است! چه غریبه‌ایم! هزاران سال از هم دوریم... چنان دور چون دو شئ در کنار هم! من روزهاست و شاید سالهاست ...نمی‌دانم ...که از این حال رنج می‌برم من به یاد ندارم لحظه ی شکوفایی سلام را و هم آغوش شدن روحها را در لحظه ی دیدار. به راستی آخرین باری که انسانی را دیدم، کی بود؟ و آخرین باری که کسی مرا دید! ما سال‌هاست شخصی را در کنار خود نمی‌بینیم، نمی‌یابیم، ما کسی نیستیم که کنار هم باشیم! دیدن و شنیدن را از یاد برده‌ایم و چون گُنگی فریادهای نامفهوم سر می‌دهیم. ما در پس معنادار کردن زندگی، معنا را از یاد برده‌ایم! و در پی زندگی‌ای پر بار، ماشین‌ها را ساختیم! اما انگار این‌قدر بار از زندگی ما برداشته که معلق در فضا شده‌ایم آن‌قدر که ریشه‌هایمان دارد خشک می‌شود و عادت می‌کنیم به این بی‌ریشه بودن؛ تا به حال دیده‌ای بی‌ریشه کسی ببالد و شکوفا شود؟ هیچ‌کس ندیده و نخواهد دید. کاش به خود می‌آمدیم یا فریادی برمی‌آوردیم یا از این درد می‌مردیم! ✍#هیچ @gharare_andishe

🎙#مسئله_اخلاق 🔹متن خوانی و گفتگو 🔹کتاب "اخلاق در زندگی کنونی و شرایط اخلاقی پیشرفت و اعتلای علوم انسانی" دکتر داوری 🔹فصل هفتم : آزادی و اختیار و اخلاق 🔹جلسه هشتم ٢٠ تیر ١٤٠٢ @gharare_andishe

. وقتی اسلام در پس اعتقادات و باورها و همچنین آداب و مناسک پنهان می‌شود، تا آنجا که معاویه هم سنگ علی‌(ع) می‌شود و عده‌ای دیگر نیز در مسلمانی علی‌(ع) تردید می‌کنند که مگر او نماز می‌خواند؛ باید راهی کربلا شد. تا اسلام خود را از پس این حجاب‌های نورانی آشکار کند و آغازی دوباره یابد. آنجا که هیچ کس جز به عدد انگشتان دست مسلمان نیست، همانگونه که در بعثت چنین بود. عده‌ای در لباس گسترش و توسعه دین آنچنان اسلام را از معنا خالی می‌کنند که ولیدها نیز مسلمانند و در کنار علی(ع). آری عالمان حقیقی محرم و صفر را ایام تبلیغ دین می‌دانند آنجا که در نظر به کربلا انسان خود را دوباره در محضر حق می‌یابد و راه تسلیم و اسلام را در پیش می‌گیرد. با نظر به کربلا انسان خود را در بیابانی می‌یابد که سگان و گرگان او را احاطه کرده‌اند و حتی جرعه‌ای آب را از طفل شش ماهه دریغ می‌کنند. آری با کربلا می‌توان خود را در آغازی یافت که حتی خبری از ملائک نیست و انسان خود را در مقام خلیفه الهی می‌یابد. آری اسلام شریعتی است تا انسان خود را در مقام خلیفه الهی بیابد. و گویا انسان جدید هم سودای این مقام داشت، اما مهیای حضور در این سرآغاز نبود و لذا سلطنت تکنیک را پذیرفت و به نیهیلیسم روی آورد. نظر به کربلا در زمانه نیهیلیسم راه انقلاب اسلامی را در مقابل ما گذاشته است آنجا که گویا در بیابانی خود را یافته‌ایم که کرب و بلا از هرسو هجوم می‌آورد و می‌خواهد ما را هم به رسم زمانه که همان نیهیلیسم است، بکشاند. اما در تجدید عهد با امام حسین‌(ع) انسان خود را در مقام خلیفه الهی می‌یابد... که حاج قاسم فرمود: ((برادران عزیز! سروران گرامی! راه آن‌قدر باز است که هیچ مانعی برابر ما وجود ندارد... امروز برای توسعۀ اسلام بر اساس رهبری مقام معظم رهبری مانعی وجود ندارد.)) #روضه_سها محرم‌الحرام ۱۴۴۵ @soha_sima

سلامٌ علی شاه شیب الخضیب سلامٌ علي ساکن کربلا امتحان روز دهم نه پیر می‌شناخت، نه جوان، نه زن، نه مرد... حجت خدا بود و تیغ و تنهایی و خدا خواسته بود راه آدم را تا بهشت برای همیشه روشن کند... #به_وقت_محرم @gharare_andishe

🎙#مسئله_اخلاق 🔹متن خوانی و گفتگو 🔹کتاب "اخلاق در زندگی کنونی و شرایط اخلاقی پیشرفت و اعتلای علوم انسانی" دکتر داوری 🔹فصل هشتم : اخلاق و فلسفه 🔹جلسه نهم ٢٧ تیر ١٤٠٢ @gharare_andishe

در عصر جدید با جابجایی ماده و صورت، عقل صورتی دیگر پیدا کرد و این عقل جدید که باید در خدمت زندگی و قدرت قرار گیرد، "گرچه می‌خواست عقل اخلاق و عمل اخلاقی هم باشد، هرگز نتوانست ره ياب و ره آموز اخلاق شود." عقل اخلاق و عمل اخلاقی چیست و کجاست و در چه نسبتی ظاهر می‌شود؟ گویی آدمی با غم خویش خوردن و غمخوار خویش بودن است که نسبتی با بی غرضی دارد و در این نسبت می‌تواند در پی وجود خود باشد و از خود خبردار شود که در این نسبت امیدی به باخبر شدن از روزگار و غم زمانه می‌رود. در جهانِ بی اخلاق شاید اساسی ترین مسئله، از میان رفتن وجود آدمی است و باید در جستجوی آن بود. راهی که اختیار آدمی را به او برگرداند و راه برای اخلاق باز شود و در آن، نقطه از دست رفتن اخلاق پیدا شود. آن جایی که یأس، وجود آدمی را می‌گیرد و وقتی به غایت می‌رسد، عجز و ناتوانی او به صورت غیظ درآمده و آدمی خشمگینانه از غمخواری خود سرباز می‌زند و تحمل خویش را ندارد. گویی کربلا مواجهه ای است که به این عقل اخلاقی جان می‌دهد و آب حياتي است برای عقلی که به خشکی منطق و قواعد عقلي دسترسی دارد و در پهنای وسیع این خشکی است اما جانش تشنه آبی است که حیات آن است و آن را با سرآغاز خود مواجه می‌کند که این "آدم" کیست؟ چگونه راه می‌رود و با چه وسعتی می‌تواند راه برود؟ در این نسبت است که گویی وادي اختیار را یافته و برای قلب سوزان خود آب حياتي پیدا می‌کند. #مسئله_اخلاق #راه_کربلا @gharare_andishe

#یا_زینب #به_وقت_محرم @gharare_andishe

به عشق نورانیت محرم می‌نویسم؛ محرمی که ظاهرش عزاداری برای امام است ولی در باطنش شکوفایی شعف شادی نهفته است که قابل وصف نیست. ماه محرم با جان جان همه ی ما پیوند دارد و گمشده ی درونی ماست محرم همان غدیر است در غدیر تجدید پیمان با مولایمان می‌بندیم و در محرم تجدید پیمان با خود راستین و اصیل وجودمان ... خودی که گمش کرده‌ایم در دنیای پرزرق برق و محرم دور شدن از همین زرق برق دنیا و غواصی به باطن وجود خودمان و اصل و ریشه‌هایمان است. ‌برای محرم باید آماده شد! باید یک‌ سال خود را رشد دهیم تا در محرم بفهمیم کجای تاریخ ایستاده‌ایم و در کدام قافله هستیم و حرکت و رشدی هر ساله داشته باشیم تا جا نمانیم از قافله ی حق. نهایت تلاش خود را بکنیم تا بتوانیم در راه بمانیم و به نور حقیقت برسیم. باید نهایت تلاش را کرد ... و شاید همین است وظیفه ی بندگی ما. #به_وقت_محرم ✍#به_عشق_زهرا @gharare_andishe

وقتی چیزی حقیقی نمی‌نماید وقتی در نظرت چیزی نمی‌آید وقتی حقیقت و مجاز هر دو در نظر قابل اثبات و رد می‌شوند... کربلاست که دیده را پر می‌کند آن‌چنان که دیگر چیزی نمی‌ماند... تو می‌مانی و تمنای "حلت بفنائک"، آن جان‌های آزاد و بی تعلق که به فنای تو فنا شدند...و ما و تمنای حلّت به فنای تو ..زمین و زمان را جابجا می‌کنی دینداری مرا می‌بری حتی گریه‌هایم را و فقط فنای توست و روزهای محرّمت با خود می‌گویی چقدر حقیقی ام ؟ چقدر برای خود نیز نقش بازی می‌کنم؟ کجای زندگی خودم هستم؟ و این کربلای توست که حیات می‌بخشد و جان می‌دهد دلهای بی‌رمق را و به راستی چه راهی است راه کربلا؟ صدایی است که در تاریخ گم نمی‌شود و در گوش ما نجوا می‌کند که در پی ندای حقیقت بدویم. #حلّت_بفنائک #به_وقت_محرم @gharare_andishe