eitaa logo
کانال اطلاع رسانی برنامه های جلسات خانگی قرآن خراسان رضوی
264 دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
342 ویدیو
68 فایل
این کانال باهدف اطلاع رسانی برنامه های منسجم،هماهنگی و پشتیبانی،حمایت از جلسات خانگی قرآن کریم استان خراسان رضوی(همزمان با سراسر کشور)و مصوب مجمع قاریان وحافظان تشکیل شده است. آیدی مدیر کانال @Ahmad_moeini0303
مشاهده در ایتا
دانلود
📜 🔹 و به این معنا نیست که شخص به دیگران کمک می‌کند و وقت و مال خویش را برای رشد دیگران مصرف می‌کند و خود او بهره کمتری می‌برد و سرعت سیر و او کند تر می‌شود! بلکه با ایثاری که می‌کند دیگران را در مسیر خود شریک می‌کند، وجود خود و خود را می‌دهد؛ و بروز و ظهور این کار او در وجود دیگران، برای خود او «» ایجاد می‌کند. 🔹 دستورات دینی در انواع و اقسام و ، من انسان را توسعه می‌دهند تا دیگران را هم شامل شود و دیگران را از خود ببیند و حرکت دیگران را حرکت خود بیابد. لذا می‌توان گفت خروج از منیّت و خودخواهی مذموم که دغدغه اساسی سلوکی انسان و مسئله جدی در و و مانع اساسی حرکت انسان به سمت خدا است، با این محقق می‌گردد. 🔹 دستورات دین با دعوت به به دنبال شکستن این حقارت‌ها و منیّت‌های انسان و توسعه دادن من انسانی است. دستورات دین می‌خواهد نگاه انسان را از فردگرایی خارج کند تا انسان من خود را در نسبت با دیگران و بلکه توسعه‌یافته و شامل دیگران و در فهم این حرکت کاروانی و جمعی تعریف کند. 🔹 با این مبنا وقتی حرکت، و است، آثار و برکات آن قابل‌مقایسه با حرکت فردی نیست! وقتی خواسته‌ شده است که کسی که توان بیشتری دارد، آرام تر حرکت کند به این معنا نیست که توان او به هدر رود! بلکه به این معنا است که توانی که می‌خواست صرف حرکت فردی کند و سریع‌تر حرکت کند را صرف کند. به دیگران کمک کند که آن‌ها هم حرکت کنند. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 برای دیگران در حقیقت رشد و تعالی و یافتن خود آن شخص است چراکه در این صورت حرکت کل حرکت او نیز محسوب می‌شود! جمع حرکت افراد نسبت به حرکت فردی او به‌مراتب بیشتر خواهد بود. پس کردن برای جمع و همراه کردن خود با جمع به معنای اتلاف توان نیست. بلکه کسی که توان بالایی دارد درواقع آن جمع محسوب می‌شود و نقش کاروان را دارد که دیگران به‌واسطه حرکت او و در مسیر او سیر می‌کنند. 🔹در این صورت نه‌تنها توان فرد توانمند‌تر به هدر نرفته است بلکه اثر آن در سیر او به سمت سعادت مضاعف شده است. میزان توفیقی که او با شکل دادن به این و به دست می‌آورد با توفیقی که با همین توان در کار فردی خود به دست می‌آورد قابل‌ مقایسه نیست. اگر شخصی که تندرو و توانمند است، بداند که همراه کردن دیگران اگرچه در ظاهر به نظر می‌رسد کاهش یافتن سرعت حرکت او است، امّا در حقیقت، سرعت او را افزایش می‌دهد، دیگر احساس نمی‌کند که در این مسیر متضرّر می‌شود. 🔹 در این صورت عمل این فرد فقط آن عملی نیست که از شخص او و با همین توان جسمی و بدنی و ظاهری، مستقیماً و مباشرتاً صادر می‌شود، بلکه حقیقت انسان اوست نه بدن او و حقیقت عمل مربوط به روح انسان است. به باطن روحانی آن و مربوط به عالم نیّات است «إنَّمَا الأَعمَالُ بِالنِّیّات» به میزانی که من او توسعه پیدا کند و دیگران را هم شامل شود، روح انسان توسعه پیداکرده است و لذا به همین اندازه عمل او توسعه پیداکرده است. 🔹 بنابراین، دین‌داری یک است و تأثیر و یک فرد در همه افراد محقق می‌شود و درواقع، حرکت به سمت خداوند متعال یک حرکت واحدی است که همه افراد باهم در حال حرکت در این مسیر هستند. رابطه ایمانی و مؤمنین یک حقیقت واحدی است که روح جمعی ایجاد می‌کند؛ و این جمعی حاصل از اتّحاد مؤمنین که خود را در مؤمنین نشان می‌دهد، پشتوانه عظیم معنوی و حقیقی است که همه افراد را در این حرکت کاروانی امداد می‌کند. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K
📜 🔹 یک و است. این توانایی وجودی را خداوند متعال در متن قرار داده است لذا اگر کسی در امداد به این کوتاهی کند فقط در حق خود کوتاهی نکرده است بلکه اثر کوتاهی او در کند شدن سیر حرکت همه افراد خواهد بود. همچنان که سرعت گرفتن افراد در این مسیر کاروانی موجب سرعت گرفتن همه می‌شود. 🔹 اگر یک در سر راه انسان قرار بگیرد و انسان از انجام آن کوتاهی کند، در قیامت می‌یابد که کوتاهی او خیانت و جفا به همه مؤمنین بوده است و اگر کار خیری انجام دهد می‌یابد که کار او موجب امداد به کلّ کاروان مؤمنین بوده است. 🔹 در روایت هست که «مَن عَلُّم بابَ هُدیً فَلَه مِثلُ اَجرُ مَن عَملَ بِها» آن کسی که به او تعلیم داده‌ای به‌واسطه‌ی آن علمی که کسب کرده هر عملی انجام بدهد عمل تو هم هست. اگر او هم به کس دیگری یاد بدهد، عمل آن شخص دوّم عمل تو هم هست. حضرت فرمود «إلَی یَومِ القِیامَه» این علمی که تو یاد دادی اگر سبب عمل شود و سبب رشد دیگران شود و همین‌طور نسل به نسل این اثر امتداد پیدا کند، همه عمل تو نیز هست! حتی اگر از دنیا بروی و نسل‌ها تا روز قیامت به علم تو عمل کنند تا روز قیامت همه آن اعمال عمل تو نیز محسوب می‌شود. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 از ما نخواسته‌اند که از دیگران جدا شویم و به‌تنهایی کار خود را انجام دهیم! به این معنا که به کسی کاری نداشته باشیم! بلکه از ما خواسته‌اند که هدایت دیگران را از خود شروع کنیم و با جلوداری و طلایه‌داری در این دیگران را با خود همراه سازیم. هر چه انسان به این آیه شریفه «عَلَیکُم أَنفُسَکُم» بهتر عمل کند، برای سعادت خود و جامعه مفیدتر است، کسی که خود راه نرفته است، نمی‌تواند از دیگران دستگیری کند. 🔹 اگر فرد به راه افتاد، دیگران را هم به راه می‌کشاند و همراه خود می‌کند چراکه مسیر این‌گونه است که با سیر انسان به سمت و رفته‌رفته وجود او توسعه می‌یابد و دیگران را هم شامل می‌شود. امّا اگر از خود شروع نکرد و خواست دیگران را هدایت کند، نه‌تنها دیگران را به‌جایی نمی‌برد بلکه چه‌بسا خود هم از راه هدایت خارج شود. پس معنای «علیکم انفسکم» این است که راه هدایت دیگران از خودسازی می‌گذرد و اینکه انسان رفته‌رفته بتواند برای دیگران به‌اندازه‌ای که می‌تواند، امامت و راهبری داشته باشد. 🔹 با بحث‌های گذشته روشن شد که در بستر و با تحقق محقق می‌شود و از این‌ جهت، سیر انسان یک حیثیت جمعی و بعد اجتماعی پیدا می‌کند. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K
📜 در امتداد 🔹 عهدهای جمعی عهده‌دار یک امر خطیر است. هر جمع با برگزاری عهدهای جمعی و با عمل نمودن به آن، به آنجا خواهد رسید که روح و شاکله تمام متحد خواهد شد. زمین زیر پای افرادی که به صورت دسته‌جمعی کاری را آغاز می‌کنند، بسیار لغزان است؛ به دلیل و های افراد، احتمال متفرق شدن یک ، بسیار زیاد است. برای در امان ماندن از این تفرقه و اختلال در حرکت جمعی، تشکیلات باید حفظ وحدت را ضامن حرکت خود بداند. 🔹 لازمه‌ی برپایی چنین حرکتی، نزدیک شدن افراد به همدیگر است؛ به گونه‌ای که آن‌ها به اعمال و رفتار مشخصی متعهد شوند. مجموعه این اعمال و رفتار در یک سیر تشکیلاتی، «»، گفته می‌شود که مایه وحدت میان افراد است. 🔹 یک ، در یک بازه زمانی واحد، یک امر مشخص را انجام می‌دهند و این امر باعث تقویت حاکم بر خواهد شد.عهد جمعی آثاری به مراتب عظیم‌تر از عهد فردی دارد و باعث توفیق جمعی و تحقق آثار جمعی می‌شود. هم‌چنان‌که دعای جمعی اجابت بالاتری را به همراه دارد، نیز ایجاد می‌کند. پیمان‌های مکرر مؤمنان با یکدیگر، آن‌ها را در حرکت و سیر، متحد نموده و آن‌ها را حفظ می‌کند. ادامه دارد..
ادامه.. 🔹 این توحید تشکیلاتی، در سایه عرضی مومنین بهتر درک خواهد شد. دین اسلام همواره مومنین را به ولایت میان یکدیگر و توصیه می‌نماید. 🔹 بستر ، بستر مناسبی برای حاکمیت این است. باعث می‌شود، توفیقی که برای یکی از مؤمنان حاصل می‌شود، هم خود او بهره‌ی بیشتری ببرد و هم دیگران از توفیق او بهره‌مند شوند. 🔹 در و ، افراد مانند کوهنوردانی هستند که با طناب به یکدیگر متصل شده‌اند؛ اگر کسی لغزشی پیدا کند، دیگران او را نگه می‌دارند و نمی‌گذارند سقوط کند. در امور معنوی و چنین خاصیتی دارند. 🔹 قرآن کریم از به صراحت سخن گفته است. عهد جمعی همه انسان ها در نفی عبودیت و بندگی شیطان و پذیرش بندگی خدا؛ أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَيۡكُمۡ يَا بَنِيٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّيۡطَانَۖ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ وَ أَنِ ٱعۡبُدُونِيۚ هَٰذَا صِرَاط مُّسۡتَقِيمٞ(یس: ۶۰ و ۶۱) همچنین از عهد اقوام و امت ها با خداوند متعال مانند عهد بنی اسرائیل نیز سخن گفته است (بقره: ۴۰) و همینطور عهد های جمعی مومنین با خداوند متعال. 🔹 این در مقیاس بزرگتر، در شریعت اسلام تدارک دیده شده است، مانند نمازهای جماعت که مردم را در هر وعده در مساجد پیرامون یک هدف واحد جمع می‌کند. در مقیاس بزرگتر نمازهای عید و مناسک عبادی حج و.. هستند که دین برای ایجاد روح جمعی تشریع نموده است. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K