📜 #سلوک_فردی_و_کاروانی 🔹 #سلوک_جمعی و #حرکت_کاروانی به این معنا نیست که شخص به دیگران کمک می‌کند و وقت و مال خویش را برای رشد دیگران مصرف می‌کند و خود او بهره کمتری می‌برد و سرعت سیر و #سلوک او کند تر می‌شود! بلکه با ایثاری که می‌کند دیگران را در مسیر خود شریک می‌کند، وجود خود و #حرکت خود را #توسعه می‌دهد؛ و بروز و ظهور این کار او در وجود دیگران، برای خود او «#توسعه_من» ایجاد می‌کند. 🔹 دستورات دینی در انواع و اقسام #احکام و #عبادات، من انسان را توسعه می‌دهند تا دیگران را هم شامل شود و دیگران را از خود ببیند و حرکت دیگران را حرکت خود بیابد. لذا می‌توان گفت خروج از منیّت و خودخواهی مذموم که دغدغه اساسی سلوکی انسان و مسئله جدی در #اخلاق و #معنویت و مانع اساسی حرکت انسان به سمت خدا است، با این #توسعه_من محقق می‌گردد. 🔹 دستورات دین با دعوت به #حرکت_کاروانی به دنبال شکستن این حقارت‌ها و منیّت‌های انسان و توسعه دادن من انسانی است. دستورات دین می‌خواهد نگاه انسان را از فردگرایی خارج کند تا انسان من خود را در نسبت با دیگران و بلکه توسعه‌یافته و شامل دیگران و در فهم این حرکت کاروانی و جمعی تعریف کند. 🔹 با این مبنا وقتی حرکت، #حرکت_جمعی و #کاروانی است، آثار و برکات آن قابل‌مقایسه با حرکت فردی نیست! وقتی خواسته‌ شده است که کسی که توان بیشتری دارد، آرام تر حرکت کند به این معنا نیست که توان او به هدر رود! بلکه به این معنا است که توانی که می‌خواست صرف حرکت فردی کند و سریع‌تر حرکت کند را صرف #حرکت_جمعی کند. به دیگران کمک کند که آن‌ها هم حرکت کنند. ادامه دارد..

ادامه.. 🔹 #ایثار برای دیگران در حقیقت رشد و تعالی و #توسعه_وجودی یافتن خود آن شخص است چراکه در این صورت حرکت کل #کاروان حرکت او نیز محسوب می‌شود! جمع حرکت افراد نسبت به حرکت فردی او به‌مراتب بیشتر خواهد بود. پس #صبر کردن برای جمع و همراه کردن خود با جمع به معنای اتلاف توان نیست. بلکه کسی که توان بالایی دارد درواقع #امام آن جمع محسوب می‌شود و نقش #طلایه‌دار کاروان را دارد که دیگران به‌واسطه حرکت او و در مسیر او سیر می‌کنند. 🔹در این صورت نه‌تنها توان فرد توانمند‌تر به هدر نرفته است بلکه اثر آن در سیر او به سمت سعادت مضاعف شده است. میزان توفیقی که او با شکل دادن به این #حرکت_کاروانی و #روح_جمعی به دست می‌آورد با توفیقی که با همین توان در کار فردی خود به دست می‌آورد قابل‌ مقایسه نیست. اگر شخصی که تندرو و توانمند است، بداند که همراه کردن دیگران اگرچه در ظاهر به نظر می‌رسد کاهش یافتن سرعت حرکت او است، امّا در حقیقت، سرعت او را افزایش می‌دهد، دیگر احساس نمی‌کند که در این مسیر متضرّر می‌شود. 🔹 در این صورت عمل این فرد فقط آن عملی نیست که از شخص او و با همین توان جسمی و بدنی و ظاهری، مستقیماً و مباشرتاً صادر می‌شود، بلکه حقیقت انسان #روح اوست نه بدن او و حقیقت عمل مربوط به روح انسان است. #حقیقت_عمل به باطن روحانی آن و مربوط به عالم نیّات است «إنَّمَا الأَعمَالُ بِالنِّیّات» به میزانی که من او توسعه پیدا کند و دیگران را هم شامل شود، روح انسان توسعه پیداکرده است و لذا به همین اندازه عمل او توسعه پیداکرده است. 🔹 بنابراین، دین‌داری یک #حرکت_کاروانی است و تأثیر #سلوک و #حرکت یک فرد در همه افراد محقق می‌شود و درواقع، حرکت به سمت خداوند متعال یک حرکت واحدی است که همه افراد باهم در حال حرکت در این مسیر هستند. رابطه ایمانی و #اتّحاد مؤمنین یک حقیقت واحدی است که روح جمعی ایجاد می‌کند؛ و این #روح_ایمانی جمعی حاصل از اتّحاد مؤمنین که خود را در #روابط_ولایی مؤمنین نشان می‌دهد، پشتوانه عظیم معنوی و حقیقی است که همه افراد را در این حرکت کاروانی امداد می‌کند. 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K