📚گام نخست پژوهش 💡ایده‌پردازی اگر 🐔مرغی 500 روز روی 20 تخم مرغ🥚 بدون نطفه بخوابد جوجه‌ای🐣 از آن ها بیرون نخواهد آمد. اگر فردی دویست هزار یادداشت📝 از کتاب های مختلف📚 بردارد، یک کار پژوهشی تولید نخواهد شد. گرفتن اطلاعات از جاهای دیگر و چیدن آن ها در کنار هم، کار چندان شاقی نیست و نیاز به صرف وقت زیادی نیست. اگر تنها چند کتاب را جلوی خود بگذاریم و قسمت هایی از آن را روی تعدادی فیش 📝بنویسیم، تنها نسخه‌های چاپی📓 را به نسخه‌های خطی 📖تبدیل کرده‌ایم! این تنها یک سوء تفاهم است که گمان کنیم هماره باید چیزهایی را یادداشت کنیم که از آن خودمان نیست و #اندیشه_های_شخصی (Personal_Ideas) ما نیازی به یادداشت کردن ندارند و گویا همیشه باید همان‌جا در حبس بماند. بسیاری از دانش پژوهان به مشاور پژوهش مراجعه می‌کنند و درخواست ارایه یک موضوع از جانب مشاور دارند. این در حالی است که او پیش از این بارها و بارها در ذهن خود به موضوعی ناب (بهتر بگویم #ایده_ناب) رسیده‌است ولی آن را حفظ نکرده‌است و #ایده چنان ماهی در تاریکی های دریای ذهن ما گم می‌شود. اگر این ماهی آن زمان که به سطح آب می‌آید صید شود نزد مشاور تنها درباره چگونگی طبخ این ماهی گفتگو می‌شود! (برای همین است که هر کدام از طلبه‌ها برای مشاوره سراغم آمدند و درخواست موضوع کردند از آن‌ها پرسیدم چه چیزی ذهنت را مشغول ساخته است؟ و سعی کردم همان را برایش پرورش دهم. #ظریف) ادامه در پست بعدی👇👇👇👇‌

ادامه پست بالا👆👆👆برای ما بارها پیش آمده است که شباهنگام در خواب رویا دیده‌ایم. بیدار می‌شویم تنها نیمی از ماجراهای رویایمان را به یاد داریم. وضو می‌گیریم. نماز می‌خوانیم. یک چهارم از رویا در ذهن می‌ماند و پس از زمانی کوتاه یک هشتم و... هنگامی که کنار خانواده و نزدیکان خود می نشینیم، می گوییم یک رویای شیرین داشتم ولی هیچ یادم نمی‌آید. #ایده همانند رویا می ماند در یک لحظه در ذهن ما جرقه می‌زند ولی اگر حفظ نشود باقی نمی‌ماند. #اندیشه_های_شخصی تنها با نوشتن حفظ می شود. اینک دفترچه و قلم را از خود جدا نسازید. در رویارویی با پدیده‌های پیرامون خود ساده گذر نکنید. سر درس، در مباحثه، در جلسه اخلاق، در معاشرت با دوستان، در گعده‌ها، تفریح‌ها و... سراسر #ایده‌ای برای پژوهش یافت می‌شود. چه کنیم تا #ایده پردازی زبردست شویم؟ نخستین راه پرسشگری است. الف، ب است. این یک گزاره است. می توان پرسید: چرا الف، ب است؟ چرا الف، ج نیست؟ اگر الف، ب است پیامدهای آن چیست و اگر ج است چه؟ و... چگونه روحی پرسشگر داشته باشیم؟ تقویت قوه تفکر (نیز می‌توان درباره پدیده‌های پیرامون خود خیال‌پردازی کرد.) #آشنایی_با_روش_پژوهش #ایده_پردازی #پژوهش_مدرسه_علمیه_شهید_شفیعی

گام نخست پژوهش ایده‌پردازی (۵) یادداشت کردن اندیشه‌های شخصی (1) وقتی #اندیشه_های_شخصی به ذهن یک پژوهش‌گر خطور می‌کند فور‌‌‌ا باید آنها را یادداشت نماید چرا که #اندیشه_های_شخصی مانند کتاب نیستند که هر گاه به آنها مراجعه کنید سر جایشان باشند بلکه اگر به موقع نوشته نشوند از ذهن پاک خواهند شد. حفظ و پرورش #اندیشه_های_شخصی فقط با «مکتوب شدن» اتفاق خواهد افتاد. این اندیشه‌ها را باید پروراند و نوشت و از جملاتی استفاده کرد که «يصح السكوت عليها» باشد. یعنی اگر یک سال بعد هم آن را بخوانیم با از بین رفتن سابقه ذهنی، باز هم بتوانیم بفهمیم چه چیزی نوشته ایم. بنابراین وقتی #اندیشه_های_شخصی خود را روی کاغذ می آوریم باید کاملا پخته مکتوب شوند به گونها که فرض را بر این بگذاریم که اگر از دنیا رفتیم و فردی خواست یادداشت های ما را جمع آوری و چاپ کند، برای او معنادار باشند. ادامه دارد... منبع: روش تحقیق عمومی بارویکرد علوم انسانی-اسلامی دکتر #احمد_پاکتچی #آشنایی_با_روش_پژوهش #ایده_پردازی #اندیشه_های_شخصی #یادداشت_اندیشه_های_شخصی #پژوهش_مدرسه_علمیه_شهید_شفیعی دیدگاه خود را درباره این محتوا بنویسید.

گام نخست پژوهش ایده‌پردازی (6) یادداشت کردن اندیشه‌های شخصی (2) بسیاری از دانش‌پژوهان از سختی کار پژوهش هراس‌مندند. از این رو از نوشتن گریزانند. یکی از راهکارها برای نوشتن مقاله و اثر پژوهشی، نوشتن و به اصطلاح "دست به قلم بودن" است. دست شما در نوشتن باید ورزیده شود. نوشتن کمک می‌کند آزادانه خود را بروز دهیم، به وضوح و روشنی نسبت به خود و اهدافمان دست یابیم و ایده‌های جدید خلق کنیم. فقط شروع کنید به نوشتن و به این فکر نکنید که می‌خواهید چه بنویسید یا چقدر خوب می‌توانید کلمات را روی کاغذ بیاورید. خود را ویرایش نکنید، فقط بنویسید. اگر نیاز به فکر کردن بیشتر دارید، می‌توانید کلمات یا عباراتی، چون اهداف، نقاط قوت من و … بنویسید و سپس از همان جا شروع کنید. خاطره بنویسید؛ می‌توان رویدادهای شخصی روزانه را پیش از خواب نوشت. آرزوهایتان را فراموش نکنید بال رویاهایتان را بر پهنه کاغذ بگسترانید. اگر از مدیران و مسئولان عصبانی هستید دق‌دلی‌تان! را بر روی کاغذ پیاده کنید. نامه‌ای به دوست، همسر یا فرزندانتان بنویسید. یک کلام؛ زندگیتان را بنویسید. برای از تو نوشتن مرا خیال تو کافی ست اگر رها کند این روزگار فتنه گری را... #آشنایی_با_روش_پژوهش #ایده_پردازی #اندیشه_های_شخصی #هنر_نویسندگی #یادداشت_اندیشه_های_شخصی #پژوهش_مدرسه_علمیه_شهید_شفیعی دیدگاه خود را درباره این محتوا بنویسید. لینک عضویت در کانال پژوهش مدرسه علمیه شهید شفیعی سروش و ایتا @ghzresearch

گام نخست پژوهش ایده‌پردازی (7) یادداشت کردن اندیشه‌های شخصی (3) اندیشه های شخصی انواع مختلفی دارند. گاهی مستقیما به تجربیات پژوهشگر در مورد جهان پیرامون او مربوط می‌شوند، ممکن است نه از روی کتابی باشند و نه سابقه ذهنی در مورد آن داشته باشد و به طور گذرا مطلبی به ذهن فرد خطور نماید. گاهی اوقات اندیشه‌های شخصی، «مطالب جانبی» مقالات هستند. یعنی وقتی پژوهشگر مقاله‌ای می‌نوشته، چیزی به ذهنش خطور کرده که برایش جالب بوده و فکر می‌کرده که آن نکته می‌تواند نقطه شروع خوبی برای بحثی دیگر باشد. گاهی هم ممکن است با «نوشته‌های کوتاه» سر و کار داشته‌باشیم. پیشنهاد می‌شود اگر روحیه پژوهشی دارید این احساس و توانایی را از هم اکنون در خود ایجاد کنید: سعی کنید در مورد هر موضوع جذابی که با آن روبه رو می‌شوید مقاله ای کوتاه ولو یک صفحه‌ای بنویسید. فقط کافی است چیزی که در مورد آن فکر کرده‌اید را روی کاغذ بیاورید. البته لازم نیست حتما ارجاعی داشته باشد. عادت به تولید نوشته‌های کوتاه یک صفحه‌ای می‌تواند در راستای کار پژوهشی بسیار مفید واقع شود. منبع: روش تحقیق با تکیه بر حوزه علوم قرآن و حدیث دکتر #احمد_پاکتچی #آشنایی_با_روش_پژوهش #ایده_پردازی #اندیشه_های_شخصی #هنر_نویسندگی #یادداشت_اندیشه_های_شخصی #پژوهش_مدرسه_علمیه_شهید_شفیعی دیدگاه خود را درباره این محتوا بنویسید. لینک عضویت در کانال پژوهش مدرسه علمیه شهید شفیعی سروش و ایتا @ghzresearch

گام نخست پژوهش ایده‌پردازی (8) یادداشت کردن اندیشه‌های شخصی (4) اگر هدف تحقیق، متقاعد کردن استاد راهنماست، کار سخت نیست. اما اگر هدف ما نوشتن یک مقاله یا رساله واقعی است که یک نظریه نو را مطرح کند و به علم خدمت کند،باید روشمان این گونه باشد که از همان ابتدای شروع کار تحقیق تا پایان آن بنویسیم. درعمل خواهیم دید اگر یک محقق کاغذ و قلم به دست نباشد حتی نمی‌تواند فکر کند. ما باید عادت کنیم تا افکاری که به ذهنمان می‌رسد را فورا روی کاغذ بیاوریم. یادداشت‌های شخصی اصلا همین است؛ حتی کنار رختخواب و در اتوبوس، باید کاغذ و قلم همراهمان باشد. این عادت برای به ویژه ما ایرانی ها عادت خوبی است. زیرا اصولا ما با حرف زدن رابطه بیشتری داریم تا نوشتن! این یک مشکل تاریخی است. وقتی می‌خواهیم شفاهی صحبت کنیم می‌توانیم مستدل حرف بزنیم، اما هرگز در خودمان این توانایی را برای نوشتن به وجود نیاورده‌ایم. علم اگر نوشته نشود ضایع می‌شود. افرادی که با نوشتن پیوند نخورده‌اند استعدادشان شکوفا نشده‌است. در عصر رایانه، شرایطی به وجود آمده که اگر با بالاترین سرعت هم به پیش برویم، باز هم نگرانیم که نکند عقب بمانیم. این دوره، دوره ای نیست که بخواهیم به انتقال شفاهی مطالب اکتفا نموده و توانایی نوشتن را در خود به وجود نیاوریم. تنها راه به دست آوردن این توانایی، تمرین است. منبع: روش تحقیق با تکیه بر حوزه علوم قرآن و حدیث دکتر #احمد_پاکتچی #آشنایی_با_روش_پژوهش #ایده_پردازی #اندیشه_های_شخصی #هنر_نویسندگی #یادداشت_اندیشه_های_شخصی #پژوهش_مدرسه_علمیه_شهید_شفیعی