🔸گفتارگاه: #حمید_رسایی در روزهای اخیر اصرار عجیبی دارد که به موضوعاتی بپردازد که در اولویت‌های اصلی کشور قرار ندارند. نطق‌ها و مطالب منتشر شده در کانالش به‌طور مکرر حول محور #ظریف می‌چرخد. این تمرکز بر مسائل حاشیه‌ای به حل مشکلات اساسی کشور کمک نمی‌کند. سؤال اینجاست که اگر #مسعود_پزشکیان بخواهد از مشاوره‌ها و نظرات ظریف پیروی کند، آیا او تنها در پست معاونت راهبردی می‌تواند بر #پزشکیان تأثیر بگذارد؟ در این شرایط، پرداختن به مسائل حاشیه‌ای نه تنها از چالش‌های واقعی کشور نمی‌کاهد، بلکه می‌تواند به تفرقه و بی‌اعتمادی در میان مسئولان و مردم منجر شود. ✍🏻 ۱۲ آذر ۱۴۰۳ 🔹@GoftarGah

آمریکا؛ دوگانه در سیاست، بدعهد در صداقت! 🔘قسمت پنجم/ سریال تجربه‌ها (۲) دست‌های فشرده، اعتمادهای گسسته 🔸گفتارگاه: سیاست، میدان اعتمادها و بدگمانی‌هاست. در این عرصه، هیچ دست فشرده‌ای، هیچ لبخند دیپلماتیکی، و هیچ توافق‌نامه‌ای نمی‌تواند جایگزین منافع واقعی یک ملت شود. دولت حسن روحانی، شاید با خوش‌بینی یا حتی ضرورت روزگار، به وعده‌های غرب اعتماد کرد. روحانی و تیمش بر این باور بودند که غرب، با تغییر سیاست‌ها و نگاهی تازه، می‌تواند شریک قابل اعتمادی برای ایران باشد. این باور، آن‌ها را به سوی امضای توافق‌نامه‌ای سوق داد که امید می‌رفت دریچه‌ای تازه برای اقتصاد و سیاست ایران باز کند. اما تاریخ سیاست، همیشه داستانی دیگر روایت می‌کند. کشورهای غربی، به‌ویژه آمریکا، منافع ملی خود را بالاتر از هر توافقی می‌دانند. و این‌گونه بود که آنچه از اعتماد تیم ایرانی حاصل شد، چیزی جز تأخیر، تحریم‌های جدید، و وعده‌هایی بود که هرگز به عمل نرسیدند. این تجربه تلخ، درسی است که نباید فراموش شود. حال اگر #مسعود_پزشکیان و تیمش قصد دارند مسیر #مذاکرات را از سر بگیرند باید این تجربه را به‌دقت مرور کنند. دیپلماسی، عرصه‌ی بازی با کلمات نیست. اعتماد در این میدان، تنها زمانی معنا می‌یابد که به تضمین‌های عملی و قابل اجرا گره بخورد. امضاهای روی کاغذ، اگر به رفتار واقعی تبدیل نشوند، چیزی جز آرزوهای بر باد رفته باقی نخواهند گذاشت. دولت روحانی، با آن خوش‌بینی ذاتی، فراموش کرد که دیپلماسی غربی همیشه در چارچوب #قدرت معنا پیدا می‌کند. برای غرب، هر توافقی ابزاری است برای کنترل طرف مقابل، نه مشارکتی برابر. این حقیقت تلخ، بارها در تاریخ تکرار شده است. از وعده‌های بی‌سرانجام آمریکا تا بدعهدی‌های اروپا، داستانی است که بارها شنیده‌ایم. اما نکته اینجاست که دیپلماسی شکست‌خورده، تنها به خود محدود نمی‌شود؛ بلکه سایه‌ی سنگینش بر سر مردم می‌افتد. اعتماد بیش از حد تیم روحانی به غرب، هزینه‌هایی سنگین به مردم تحمیل کرد: از تداوم تحریم‌ها گرفته تا کوچک‌تر شدن سفره‌ها و افزایش نارضایتی عمومی. این هزینه‌ها، تنها برای یک درس ساده بود: در میدان دیپلماسی، اعتماد باید مشروط باشد؛ بر پایه‌ی منافع متقابل، تضمین‌های عملی، و مراقبت دائمی. پزشکیان، اگر بخواهد این مسیر را ادامه دهد، باید بداند که سیاست، جایی برای خوش‌بینی بی‌حساب نیست. این میدان، نیازمند واقع‌بینی است؛ واقع‌بینی‌ای که بپذیرد قدرت، تنها زبانی است که غرب می‌فهمد. اگر قرار است توافقی باشد، باید تضمین‌هایی وجود داشته باشد که منافع کشور را حفظ کند. اگر قرار است امضایی باشد، باید پشتوانه‌ای محکم داشته باشد که از لغزش آن جلوگیری کند. پزشکیان باید بداند که دست‌های فشرده، هرگز تضمینی برای اجرای وعده‌ها نیستند. و باید بداند که سیاست، میدان آزمون‌هایی است که تنها کسانی از آن سربلند بیرون می‌آیند که به قدرت خود متکی باشند، نه به وعده‌های دیگران. ✍🏻 ۳ بهمن ۱۴۰۳ 🔹@GoftarGah

حقیقت زیر سایه تیترها 🔸گفتارگاه: رسانه، قرار بود آینه‌ای باشد در برابر حقیقت؛ شفاف، بی‌غرض، و بی‌واسطه. اما آیا چنین است؟ امروز حقیقت، در اتاق‌های خبر، زیر بار تفسیرهای جهت‌دار و تیترسازی‌های مغرضانه، به قطعاتی خرد شده که هر یک به رنگ جناحی خاص درمی‌آید. گویی رسالت آگاهی‌بخشی جایش را به بازی با افکار عمومی داده است. رسانه‌ای که باید آیینه تمام‌نمای حقیقت باشد، حالا بیشتر به ویترینی از منافع جناحی بدل شده؛ جایی که حقیقت در هیاهوی سیاست، له می‌شود. ماجرای سفر اخیر آقای #مسعود_پزشکیان به خوزستان، نمونه‌ای است از این رفتار دوگانه و گاه غیراخلاقی رسانه‌ها. در یکی از جلسات #پزشکیان با فعالان اقتصادی استان، یکی از حاضران – گفته می‌شود خبرنگار صداوسیما بوده – صحبت‌های او را قطع کرده و باعث اختلال در جلسه شده است. رسانه‌ای منتقد دولت، این اتفاق را با تیتر «عصبانیت پزشکیان از سخنان یکی از حضار» روایت کرد. تیتر، طوری تنظیم شده که مخاطب شاید گمان کند پزشکیان رفتاری خارج از عرف نشان داده است. اما اگر فیلم کامل جلسه را ببینیم، داستان چیز دیگری است. همین سفر، صحنه دیگری بود برای نمایش تضادهای آشکار رسانه‌ای. در بازدید از یک مدرسه نیمه‌ساخته، پزشکیان لباس کارگری به تن کرد و مشغول کار شد. رسانه‌های همسو با دولت، این تصویر را با آب و تاب منتشر کردند: «رئیس مردمی، کنار کارگران». همان رسانه‌ها، در سال‌های گذشته، وقتی چهره‌ای از جناح مخالف اقدام مشابهی می‌کرد، این رفتار را با تیترهایی چون «نمایش پوپولیستی» به سخره می‌گرفتند. این رویکرد دوگانه، که یک عمل مشابه را بسته به هویت فرد یا جناح سیاسی او، به دو گونه متضاد روایت می‌کند، چیزی جز خیانت به حقیقت نیست. رسالت رسانه، رساندن خبر است، نه خلق روایت‌هایی که با نگاهی گزینشی حقیقت را مخدوش می‌کنند. تیترهای جنجالی، حذف بخشی از واقعیت یا افزودن حاشیه‌هایی برای تأثیرگذاری بر ذهن مخاطب، نه تنها غیراخلاقی است، بلکه به اعتماد عمومی ضربه می‌زند. ✍🏻 ۷ بهمن ۱۴۰۳ 🔹@GoftarGah