چند اصطلاح ادبی
فرد(مفرد)
اگر شاعر، مقصود خود را تنها در یک بیت بیان کند، به آن بیت، فرد می‌گویند.
🔴🔴🔴
مُرَدَّف
شعری که ردیف دارد، مردّف خوانده می‌شود.
ردیف، یک یا چند واژه، یا یک جمله است که با یک معنی، پس از کلمات قافیه، در پایان مصراع اول و نیز مصراعهای زوج، تکرار شود.
🔴🔴🔴
مُصَرَّع
بیتی که هر دو مصراع آن قافیه داشته باشد، مصرّع نام دارد؛ مانند بیت اول در غزل، قصیده و ... .
🔴🔴🔴
آرایه‌های ادبی، دکتر روح‌الله هادی، ص ۵ و ۶.
#اصطلاح‌ادبی
#فرد
#مردّف
#مصرّع
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
رفیق موافق
از صائب تبریزی
هر کس که بی رفیق موافق، کند سفر
با خود هزار قافله تشویش می‌برد
مشاعره، آزاد تیموری، ص ۵۱۱.
#رفیق‌موافق
#صائب‌تبریزی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
امام علی - علیه السلام- فرمودند:
اگر سخاوت را به صورت شخصی می‌دیدید، البته او را به صورت خوشی می‌دیدید که بینندگان را شادمان می‌ساخت.
غرر الحکم، ج ۲، ص ۶۰۶.
#امام_علی(ع)
#سخاوت
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
اصطلاحات عرفانی
امانت
در اصطلاح عارفان، امانت عبارت از طاعت حق است. اصل این اصطلاح، برگرفته از آیه‌ی ۷۲ سوره‌ی احزاب در قرآن مجید است: اِنّا عَرَضنَا الاَمانَةَ عَلَی السَماواتِ و الاَرضِ و الجِبالِ فَاَبَینَ اَن یَحمِلنَها و اَشفَقنَ مِنها و حَمَلَهَا الاِنسانُ اِنَّهُ کانَ ظَلوماً جَهولاً.
ترجمه: ما این امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه داشتیم؛ از تحمّل آن، سر باز زدند و از آن ترسیدند. انسان، آن امانت را بر دوش گرفت که او، ستمکار و نادان بود.
نیز گفته‌اند: امانت، عدالت است و بعضی گفته‌اند: ولایت است و بعضی آن را امامت دانسته‌اند.
حافظ گفته است:
آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه‌ی فال، به نام منِ دیوانه زدند
با تلخیص از فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، دکتر سجّادی، ذیل واژه‌ی امانت.
#اصطلاحات‌عرفانی
#امانت
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
چکاوکِ شیرین‌چکامه
از دکتر شفیعی کدکنی
شعر است مژده‌آور آزادی بشر
زیبایی است و لذتِ جان، خاص و عام را
بدبخت، شاعری که نهد روی دوشِ خویش
بارِ خبر‌رسانگیِ روزنامه را
همچون کسی که بار شترها فرو نهد
چَهچَه‌زنان، چکاوکِ شیرین‌چکامه را.
نامه‌ای به آسمان، شش دفتر شعر، سفر پیدایش کلمات، ص۴۱۵.
#شعر
#شفیعی‌کدکنی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
حکایتی از گلستان سعدی
عابد و طعام
عابدی را حکایت کنند که شبی دَه من طعام بخوردی و تا سحر، ختمی در نماز بکردی.
صاحب‌دلی شنید و گفت: اگر نیم‌نانی بخوردی و بخُفتی،* بسیار ازین فاضل‌تر بودی.
اندرون از طعام خالی دار
تا درو نور معرفت بینی
تُهی از حکمتی، به علت آن
که پُری از طعام تا بینی
*بخفتی: می‌خوابید.
کلیات سعدی، گلستان، باب دوم: در اخلاق درویشان، ص ۸۲.
#عابد‌و‌طعام
#گلستان‌سعدی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
41356.mp3
296K
حکایتی از #گلستان🌹🌹🌹
عابد و طعام
باب دوم: در اخلاق درویشان
خوانش#حمیدرضامحمدی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
🌻🌻🌻
کاریکلماتور
از پرویز شاپور
🟠 شاخه‌ی پرشکوفه، بیشتر از شاخه‌ی کم‌شکوفه، مورد هجوم خزان قرار می‌گیرد.
🟠 آرزوهای پاییز، به زیبایی شکوفه‌های بهاری، بر باد می‌روند.
🟠 گل پژمرده، همسایه‌ی دیوار‌به‌دیوار پاییز است.
🟠 باغبان احساساتی، بر‌گهای زرد را، با سرعت باد پاییزی بدرقه می‌کند.
🟠 عمر پاییز، صرف پَرپَر کردن گل‌ها می‌شود.
🟠🟠🟠🟠🟠
قلبم را با قلبت میزان می‌کنم، کاریکلماتور، شاپور، ص ۲۰۶ و ۲۰۷.
#کاریکلماتور
#پرویز‌شاپور
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303