. 💢 #رجعت مومنین #بعد_از_ظهور امام هادی سلام الله علیه فرمود: إِذَا قَامَ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أُتِيَ اَلْمُؤْمِنُ فِي قَبْرِهِ فَيُقَالُ لَهُ يَا هَذَا إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صَاحِبُكَ فَإِنْ تَشَأْ أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ أَنْ تقم[تُقِيمَ]فِي كَرَامَةِ رَبِّكَ فَقُمْ . هنگامى كه قائم سلام الله علیه و عجّل اللّٰه تعالى فرجه الشريف قيام كند، بر سر قبر مؤمن مى‌آيند و به او گفته مى‌شود: اى فلانى! امامت ظهور كرده اگر مى‌خواهى به او ملحق شوى، ملحق شو و اگر مى‌خواهى نزد پروردگارت با کرامت اقامت كنى، چنين كن. 📚الخرائج و الجرائح ج ۳، ص ۱۱۶۶ امام_زمان .

. #اشاعه_شعائرالله سخنی کوتاه با آن دسته عزیزانی که مخالف برگزاری #عید_بیعت هستند ✳️ هرساله وقتی ایام نهم ربیع الاول ، سالروز آغاز امامت امام عصر (عج) فرا می رسد ، عده ای از عزیزان و بزرگواران که قطعا قابل احترام هستند نظری مخالف با برگزاری جشن های #عید_بیعت دارند دلیل این عزیزان این می باشد که: ⏺ چون در فردای روز شهادت امام حسن عسکری (ع) به خانه ایشان هجوم بردند تا اگر شخصی به نام امام_زمان عج) پیدا کردند او را به شهادت برسانند ، پس چرا ما باید شادی کنیم ؟ چرا در شام غریبان امام عسکری (ع) که وقت عزاداری هست ، باید شادی کنیم؟ امام زمان (عج) ، داغدار پدر خویش هستند ، آیا شادی معنا دارد؟ 👈 در جواب به این عزیزان عرض می کنم : 1️⃣ آیا قرار است ما در مراسم #عید_بیعت ، پایکوبی و رقص و هلهله به راه بیاندازیم؟ اصلا فلسفه برگزاری این مراسم را می دانید❓ 2️⃣ این مراسم یک فرصتی فوق العاده مهم است برای آشنا کردن مردم با امام زمان (عج) ، توجه دادن مردم به این امام عزیز ، استفاده از سخنرانان و مداحان خوب برای اینکه بحث معرفتی مهدویت را در بین مردم جا بیاندازند ، آیا این اشکالی دارد❓ آیا اینکار بی احترامی به امام عسکری (ع) است ❓ 3️⃣ ما هم مثل شما با اسامی و عناوینی مثل جشن تاج گذاری و... مخالفیم، اما این را هم نباید فراموش کرد که طبق نقل تاریخ ، بعد از شهادت امام عسکری(عج) ، یکی از سخت ترین دوران های عقیدتی شیعه شروع شد و آن هم ندیدن امام بود، بعد امام عسکری (ع) ، شیعیان به گروههای مختلف تقسیم شدند که فقط یکی از آنها شیعیان 12 امامی بودند، بقیه آنها امام دوازدهم را تکذیب کردند حال که در همین دوران ما هم ، عده ای از افراد معتقد به حضرت ، به خاطر شدت فتنه ها ، کمی در اعتقاد به امام زمان (عج) ، سست شده اند یا نعوذبالله کار را به انکار حضرت کشاندند ، آیا این فرصت #عید_بیعت ، زمان مناسبی نیست برای تعمیق فرهنگ مهدویت و اثبات اصل امام زمان (عج) ❓ 4️⃣ امروز که تمام دنیا درگیری بیماری ، فقر، قحطی ، جنگ ، تبعیض ، فساد و... هست و کم کم بشر دارد به این نقطه می رسد که بسیاری از مشکلات با دستان و قوانین بشری حل نخواهد شد ، آیا این فرصت #عید_بیعت ، زمان خوبی نیست برای تشویق مردم به زمینه سازی ظهور ❓ آیا فرصت خوبی برای همدلی تبلیغ مهدویت برای خارجی هایی که امام را نمی شناسند نیست ❓ ⬅️ اگر ما در روز #عید_بیعت ، هدفمان همین هایی باشد که عرض کردم، باز هم بی احترامی به امام عسکری (ع) خواهد بود❓ قطعا خیر ، نخواهد بود 👌 ترویج فرهنگ مهدویت و زمینه سازی برای ظهور ، در راستای هدف اهل بیت (ع) است و قطعا اگر ما روز بعد شهادت امام ، مراسم هایی بگیریم و در آن ، این مباحث را ترویج کنیم ، هیچ ایرادی نخواهد داشت. ✍️ احسان عبادی / مدرس مهدویت و پژوهشگر علوم حدیث و تاریخ #عید_بیعت .

. #زمزمه #امام_زمان بیا بیا که مانده است ،دیده ی من به راه تو  کعبه نشست معتکف ،به دیده ی سیاه تو  تمام اهل عالمند ،همیشه در پناه تو  چشم خلایق همگی ،منتظر نگاه تو  عزیز آل مصطفی ،یوسف فاطمه بیا آهِ دل مرا شنو ،دادرسم بیا بیا  بغض گلوی من ببین ،ای نَفَسم بیا بیا  رمز رهایی دلم ،در قفسم بیا بیا  به ناله از دوری تو ،چون جرسم بیا بیا  هستی خود کنم فدا ،یوسف فاطمه بیا قسم به غربت علی ،بیا عزیز فاطمه بهر ولایت علی ،بیا عزیز  فاطمه  نذر محبت علی ،بیا عزیز فاطمه به حق غیرت علی ،بیا عزیز فاطمه  عزیز آل مرتضی ،یوسف فاطمه بیا کجایی ای پناه من ،امید من قرار من  خزان گرفته قلب من ،بیا بیا بهار من  بیا دمی گذر نما ،ز خاک رهگذار من  همیشه از روز ازل ،لطف تو بوده یار من  تویی فقط پناه ما ،یوسف فاطمه بیا قسم به آه مادرت ،میان کوچه ها بیا  به دست های بسته ی ،حضرت مرتضی بیا  به پیور بی کفنِ ،شهید سر جدا بیا  ستاره ی آل عبا ،به حق مصطفی بیا  کعبه ی جمع اولیا ،یوسف فاطمه بیا  به حق اشک زینب آن ،عمه ی سادات بیا  به ناله ی رقیه آن ،قبله ی حاجات بیا  قسم به آه هر شبِ ،اهل مناجات بیا  به سوی اهل قبله اِی ،کعبه ی طاعات بیا   همیشه می کنم دعا ،یوسف فاطمه بیا  #محمد_مبشری ✍ گریز #فاطمیه .

#زمزمه #امام_زمان

. #امام_حسین 🔸🔶《أَلسَّلامُ عَلَى مَنْ دَفَنَهُ أَهْلُ الْقُرَى، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَن مَاتَ شَهِیدَاً عَطشَانَاً، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَبَا عَبْدِاللهِ الحُسَینِ(ع)》🔶🔸 ✅حضرت رسول اکرم(ص) با گروهی از یارانش در نیمه  سال دوم هجری به تعقیب کاروان قریش که به سر پرستی ابوسفیان عازم شام بود، تا نقطه‌ای به نام عشیره پیش رفتند، اما اثری از کاروان قریش نیافتند. در یکی از روزها که در عشیره بودند، حضرت اکرم(ص) بر بالین امام علی(ع) و عمار آمد. 📋《لَمَّا رَآهُ مُعَفِّرَاً وَجْهَهُ فِي اَلتُّرَابِ》 ♦️حضرت(ص) دید آنان خوابیده‌اند و بر سر و صورت علی(ع) خاک نشسته است. حضرت(ص) آن دو را با مهربانی و ملاطفت بیدار کرد و خطاب به امام علی(ع) فرمود : 📋《قُمْ! يَا أَبَا تُرَابٍ!》 ♦️ای ابوتراب! برخیز!(۱) پس علی(ع) پدر خاک بود. و فاطمه(س) مادر آب! در روایتی از امام محمد باقر(ع) نقل شده که فرمود : 📋《جُعِلَتْ‏ نِحْلَتُهَا مِنْ عَلِيٍّ(ع) خُمُسَ الدُّنْيَا وَ ثُلُثَيِ الْجَنَّةِ وَ جُعِلَتْ لَهَا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ الْفُرَاتُ وَ نِيلُ مِصْرَ وَ نَهْرَوَانُ وَ نَهْرُ بَلْخٍ》 ♦️مهریه حضرت فاطمه(س) از همسرش، یک پنجم دنیا، یک سوّم بهشت، و چهار نهر که عبارتند از : نهر فرات در عراق، نهر نیل در مصر، نهر نهروان و نهر بلخ قرار داده شد.(۲) اما حسین(ع) نه خاک شد و نه آب خورد! در مقاتل آمده است که؛ امام سجاد(ع) در فرمایشی ندبه کنان خطاب به پدر مظلوم خود، می فرماید : 📋《وَا اَسَفَا! عَلَيکَ يَا اَبَتَاه! تَبقِي ثَلَاثَةَ اَيَّامِِ بِلَا دَفنِِ وَ اَنتَ اَبنُ بِنتِ رَسُولِ اللهِ(ص)!》 ♦️وامصيبتا! چقدر مايه‏ ی تأسف است ای پدرم! که جنازه‏ ات سه روز بدون دفن، روي خاک زمين باقي ماند، با اينکه تو پسر دختر رسول خدا(ص) هستي!(۳) با اینکه طبق روایت، نهر فرات مهریه حضرت فاطمه زهرا(س) بود، امام حسین(ع) در صحرای کربلا از مهریه مادرش ممنوع شد و تشنه لب به شهادت رسید. در روز عاشورا، دشمن مشغول عربده های مستانه خود بود، تا جایی که در این هنگام مردی به نام عبدالله بن حصین ازدی فریاد کشید و خطاب به امام حسین(ع) گفت : 📋《يَا حُسَيْنُ(ع)! أَلَا تَنْظُرُ إِلَى الْمَاءِ كَأَنَّهُ كَبِدُ السَّمَاءِ؟! وَ اللَّهِ لَا تَذُوقُونَ مِنْهُ قَطْرَةً وَاحِدَةً حَتَّى تَمُوتُوا عَطَشاً!》 ♦️ای حسین! آیا این آب را که در صفا و زلالی بسان رنگ آسمانی است، نمی بینی؟ به خدا سوگند، که قطره ای از آن را نخواهی آشامید، تا از عطش جان دهی!(۴) {وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ} 📝شعر : پدر خاک! کجایی؟ پسرت خاک نشد! مادر آب! کجایی؟ پسرت آب نخورد! 👤کریمی 📚منابع : ۱)مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۱۱ ۲)مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۳۵۱ ۳)الأئمة الإثني عشر، معروف الحسنی، ج۲، ص۱۱۵ ۴)الارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۷ #اسنادالمصائب .

. #آخرالزمان_تحمل_یا_تحول؟ 🔹قرآن، کتاب معجزات است و مشکلاتی را که در برابر انسانها قرار دارد، صادقانه بیان می‌کند. صداقتش آنجایی به اوج خود می‌رسد که حتی راهکار نجات از آن مشکلات را نیز بی پرده بیان می‌کند. 🔹خداوند در آیه۱۵۵ سوره بقره می‌فرماید: «قطعاً همه ی شما را با چیزی از ترس، گرسنگی و کاهش در مالها و جانها و میوه ها آزمایش می کنیم و بشارت ده به استقامت کنندگان» 🔹امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «پیش از ظهور قائم، نشانه هایی از جانب خدای تعالی برای مومنان خواهد بود.» و در ادامه با بیان آیه ۱۵۵ سوره ی بقره فرمودند: «این قول خدای تعالی است، یعنی شما مومنان را پیش از خروج قائم می‌آزمائیم؛ به (خوف) از پادشاهان بنی فلان در آخر سلطنت آنها و گرسنگی به واسطه ی گرانی قیمت ها و کاستی در اموال به واسطه‌ی کسادی داد و ستد و کمی سود و کاستی نفوس به واسطه‌ی مرگ و میر فراوان و کاستی در ثمرات به واسطه‌ی کمی برداشت محصولات زراعتی و در آن هنگام، صابران را به تعجیل خروج قائم مژده بده» کمال الدین و تمام النعمه، ج ٢، ص۶۴۹ در آخرالزمان، مردم به انواع بلاها مبتلا می‌شوند و موفقیت با صابران است. وحشت و اضطراب، گرسنگی و قحطی، فساد در تجارت و بازرگانی و تلفات جانی و مرگهای سریع، از جمله ی این بلاهاست. #امام_زمان وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ۱۵۵ بقره .

pdf 🔴 جعل اخبار برای انحراف افکار🔴 ✅ حمله به شخصیت پیامبر ✅ ولادت پیامبر ص ۱۴۰۱ ♦️نگارنده : حجه الاسلام بیگدلو ✅ با نشر مطالب، اهلبیت ع را یاری کنیم. ✅ منبر: ۳۶۳ #میلاد_رسول_الله ۱۴۰۱/۷/۲۰

pdf 🔴 قدرت علم علیه ظلمت جهل🔴 ✅ شخصیت علمی امام صادق ع ✅ #میلاد_امام_صادق ۱۴۰۱ ♦️نگارنده : حجه الاسلام بیگدلو ✅ با نشر مطالب، اهلبیت ع را یاری کنیم. ✅ منبر: ۳۶۴ ۱۴۰۱/۷/۲۰

🔖منبر کوتاه صوتی 🔖 🔅طهارت ظاهر و باطن 🔰 #استاد_مجتهدی

🔖منبر کوتاه صوتی 🔖 🔅اراده اولین شرط برای ترک گناه 🔰 #استاد_رفیعی

. #فرحة_الزهراء_علیهاالسلام #جهارده_ربیع #یزید #برائتی 🚩 #حضرت_موسی_علیه_السلام_و_لعن_یزید_حرامزاده 👈🏼 روزی موسی علیه‌السلام همراه با یوشع بن نون سیر می کرد. هنگامی که به زمین #کربلا رسیدند، بند #نعلین آن حضرت گسیخت و خار داخل آن شد و پای مبارک آن جناب زخم و از آن خون جاری گشت. 〽️عرض کرد: خدای من! از من چیزی سر زده که موجب و مستوجب این عقوبت شدم؟ 〽️خداوند متعال به سوی او وحی فرستاد که: همانا در اینجا حسین علیه السلام کشته می‌شود و خون او ریخته می‌شود خون تو به‌خاطر موافقت با خون او ریخته شد. 〽️عرض کرد: حسین علیه السلام کیست؟ وحی رسید به اوکه: فرزند رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و پسر علی مرتضی علیه‌السلام می‌باشد. 〽️موسی عرض کرد: کشنده او کیست؟ گفته شد که: او #لعنت شده ماهیان دریاها و وحشیان صحراها و مرغان در هواست. 〽️ پس حضرت موسی دست‌های خود را بلند کرد و بر #یزید نفرین کرد و حضرت یوشع آمین گفت و از آنجا گذشتند. 📚 منابع: ۱. بحارالأنوار، ج۴۴ ص۲۴۲ ۲. عوالم العلوم ج۱۷، ص۱۰۱ ۳. المنتخب للطریحی، ص۴۸ 🔆 #مطالب‌ناب‌درمنبر .

#منبر_مکتوب pdf 🔴 موضوع "گستره شفاعت پیامبر اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم" | حجت الاسلام فرحزاد 🔹عظمت و فضیلت حدیث کسا 🔸قیامت و منزلت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم 🔹بهترین آیه در قرآن 🔸رحمت و مغفرت واسعه خداوند #رسول_اکرم #هفته_وحدت ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

. چرا امام گفتند«حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر ولو امام عصر(عج) باشد اهمیتش بیشتر است»؟! امیرالمومنین :خوب می دانید که من از همه کس به خلافت شایسته ترم. به خداسوگند تا هنگامی که اوضاع مسلمین روبه راه باشد و در هم نریزد، و به غیر از من به دیگری ستم نشود، همچنان مدارا خواهم کرد پرتال امام خمینی(س): امام خمینی (ره) در چند جا فرمودند: حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر ولو امام عصر(عج) باشد اهمیتش بیشتر است. حال دو سوال پیش می آید: اگر به حکومت حال حاضر نگاهی بیاندازید و ببینید آیا این حکومت با این همه فساد و فحشا و فقر و بیکاری و بی بندباری آیا لیاقت آن را دارد که امام معصوم (ع) نعوذبالله جانش را فدای آن کند؟ اصلا از ازل تا حال حکومتی بوده است که ارزش آن را داشته باشد که امام معصوم (ع) بخواهد جانش را فدای آن کند؟؟؟ امام خمینی (ره) در طول حیات خود در زمان های متعدد، بارها و بارها بر لزوم حفظ این انقلاب و نظام تأکید کرده اند؛ گاه از حفظ نظام تعبیر به اوجب واجبات نموده و گاه نیز با این بیان که حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر- ولو امام عصر باشد- اهمیتش بیشتر است. شاید این تعبیر امام برای بسیاری سنگین و سؤال برانگیز باشد که چگونه حفظ نظام ما از حفظ جان جانان امام زمان ارواحنا فداه مهم تراست؟!! اما اگر به کلام امام، کامل گوش دهیم خود پاسخ این سؤال را داده اند. گویا امام نیز می دانست این کلام برای برخی قابل هضم نیست. امام در اول فروردین ماه سال ۱۳۶۲ در بخشی از سخنان خود در جمع مسئولان نظام به این مهم اشاره کرده و می فرمایند: امروز ما مواجه با همه قدرت ها هستیم و آنها در خارج و داخل دارند طرح ریزی می ‌کنند؛ برای اینکه این انقلاب را بشکنند و این نهضت اسلامی و جمهوری اسلامی را شکست دهند و نابود کنند. و این یک تکلیف الهی است برای همه که اهمّ تکلیف هایی است که خدا دارد؛ یعنی، حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر- ولو امام عصر باشد- اهمیتش بیشتر است؛ برای اینکه امام عصر هم خودش را فدا می‌ کند برای اسلام و همه انبیا از صدر عالَم تا حالا که آمدند، برای کلمه حق و برای دین خدا مجاهده کردند و خودشان را فدا کردند. پیامبر اکرم(ص) آن همه مشقات را کشید و اهل بیت معظم او آن همه زحمات را متکفّل شدند و جانبازی‌ ها را کردند؛ همه برای حفظ اسلام بوده است. اسلام یک ودیعه الهی است پیش ملت ها که این ودیعه الهی برای تربیت خود افراد و برای خدمت به خود افراد هست و حفظ آن بر همه کس واجب عینی است؛ یعنی، همه مکلف به حفظ آن هستیم تا آن وقتی که یک عده ‌ای برای حفظ آن قائم بشوند که آن وقت تکلیف از دیگران برداشته می‌ شود.[۱] امام خمینی(ره) فرمودند: «حکومت که شعبه ای از ولایت مطلقه رسول الله(ص) است یکی از احکام اولیه اسلام است؛ و مقدم بر تمام احکام فرعیه حتی نماز و روزه و حجّ است»[۲] لذا امام راحل فرمودند: مسئله حفظ نظام جمهوری اسلامی از اهمّ واجبات عقلی و شرعی است که هیچ چیز به آن مزاحمت نمی‌کند»[۳] حفظ اسلام در رأس تمام واجبات است،که انبیای عظام از آدم تا خاتم النبیین(ص)در راه آن کوشش و فداکاری جان­فرسا نموده‌اند و هیچ مانعی آنان را از این فریضه بزرگ بازنداشته؛ و همچنین پس از آنان اصحاب متعهد و ائمه اسلام(ع) با کوشش های توان­فرسا تا حد نثار خون خود در حفظ آن کوشیده‌اند»[۴] حفظ جان افراد و حتّی حفظ جان حاکم اسلامی ـ که رسول خدا (ص) و ائمه(ع) نیز از مصادیق حاکم اسلامی اند ـ جزء احکام فرعیّه اسلام می باشند. اینکه در روایت آمده، نماز عمود اسلام است؛ یعنی کار عمود (ستون) ، حفاظت از کلّ بناست، و حاکم اسلامی هم مجری اسلام است لذا نه ستون اسلام با خود اسلام برابری می کند نه حیات دنیوی مجری آن. بلکه اصل اسلام، که یک نظام منسجم باشد، ارجحیّت بر برخی اجزاء و حیات دنیوی مجریانش دارد و حکومت اسلامی، نمود بیرونی این نظام منسجم فکری است. لذا حفظ نظام اسلام، بر هر امر دیگری اولویّت دارد. بر همین اساس است که حضرت علی (ع) در لیلة المبیت، جای پیامبر (ص) خوابید. چون در آن موقعیّت، حفظ جان رسول خدا(ص) عین حفظ اسلام بود؛ بخصوص که حضرتش برای تشکیل حکومت اسلامی راهی مدینه بود و حفظ اسلام بر حفظ جان علی (ع) ارجحیّت دارد. باز بر همین اساس است که امام حسین (ع) ، با علم به این که خودش و خاندان و یارانش شهید خواهند شد و اهلش به اسارت خواهند رفت، دست به قیام بر ضدّ یزید زد. چون اصل اسلام را در حیطه عمل، در خطر می دید. شاهد این ادّعا آن است که وقتی مروان به حضرتش پیشنهاد نمود که با یزید بیعت کند ، فرمودند: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ وَ عَلَی الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّهُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِیدَ» ما از آنِ خداییم و به سوی او باز می گردیم پس به اسلام باید والسّلام گفت (با اسلام باید وداع نمود)؛ ۱

. چون امّت به حاکمی چون یزید مبتلا گشته است»[۵] شکّ نیست که با وجود امام معصوم، امثال یزید نمی توانند نظام فکری اسلام را نابود سازند؛ چون این نظام در وجود معصوم، تبلور دارد. امّا امثال یزید می توانند مانع از نمود بیرونی این نظام شوند. لذا امام حسین (ع) جان خود را فدا می کند تا اجازه ی چنین کاری را ندهد. چون وقتی فرزند رسول خدا(ص) توسّط یزید کشته شد، دیگر یزید نمی تواند به نام اسلام، حکومت نماید ؛ و مردم نمی پذیرند که او حقیقتاً خلیفه رسول خداست امّا اگر این اتّفاق نمی افتاد، او با نام اسلام، حکومت می کرد و افکار رژیم اموی به عنوان اسلام ترویج می گشت؛ و اسلام حقیقی عملاً از بین می رفت. کما اینکه اگر حضرت علی (ع) برای مصون ماندن از آزارها با ابوبکر بیعت می نمود یا حضرت زهرا(س) در دفاع از حقّ کوتاه می آمد، ما امروز چیزی به نام اسلام راستین در اختیار نداشتیم. آن بزرگواران در برابر ابوبکر چنان رفتار نمودند که مشروعیّت او به عنوان خلیفه رسول خدا(ص) برای همیشه تاریخ، زیر سوال رفت. البته توجّه شود که امام حسین (ع)، جان خودش را فدای اسلام می کند نه امامت خودش را. امامت، اصل اسلام می باشد؛ و امام معصوم، عین خود اسلام است لذا همان گونه که همه چیز باید فدای اسلام شود، همه چیز باید فدای امامت نیز بشود. امّا امامت قائم به فرد نیست تا با فدا شدن آن فرد، امامت نیز فدا گردد. امام حسین(ع) شخص خود را فدای اسلام نمود، امّا امامتش به امام سجّاد (ع) منتقل گشت. امروز نیز اگر امر دائر باشد بین حفظ نظام اسلامی و حفظ شخص ولیّ فقیه یا حفظ شخص امام زمان (عج)، حفظ نظام اسلامی، واجب تر است. چرا که با حفظ نظام اسلامی، ولایت نیز حفظ می گردد؛ امّا نه در وجود شخص خاصّی. لذا رسول خدا(ص) از دنیا رفت و جای او را امیرمومنان (ع) گرفت و با رفتن او، اسلام نرفت و به همین ترتیب ائمه(ع) یک به یک به دیار باقی شتافتند و هیچگاه جایشان خالی نماند. با رفتن شخص امام زمان(عج) نیز خداوند متعال، زمین را خالی از حجّت نمی گذارد. لذا طبق روایات، آنگاه که حضرتش ظهور کرده، مدّتی حکومت نموده و رحلت فرمودند، امام حسین(ع) رجعت نموده و حکومت می کنند. لذا اسلام، قائم به شخص امام نیست؛ بلکه قائم به اصل امامت است. حقیقت امر این است که امروز و در زمان غیبت معصوم، اسلام در قالب جمهوری اسلامی ایران و نظریّه ولایت فقیه نمودار گشته و در حال به اجرا در آمدن است؛ اگر چه هنوز بسیار فاصله داریم با آن روز که موانع برطرف شوند و اسلام، تمام و کمال به اجرا درآید. ولی به هر حال، امروز اسلام با این نظام شناخته می شود لذا شکست این نظام و آسیب دیدن ولایت فقیه ـ نه شخص ولیّ فقیه ـ مساوی است با شکست اسلام. اگر خدای ناکرده این نظام برافتد، صدها سال طول می کشد تا اسلام راستین بتواند دوباره سر بلند شود. بر همین مبنا بود که امام(ره) فرمودند: «حضرات آقایان توجه داشته باشند که مصلحت نظام از امور مهمّه ای است که گاهی غفلت از آن موجب شکست اسلام عزیز می گردد»[۶] لذا حفظ نظام اسلامی در اسلام واجب است. البته حفظ نظام اسلامی در هر برهه از زمان به یک شکل بوده است. امام علی (ع) پس از پیامبر شایسته ترین فرد عالی برای اداره امور جامعه اسلامی بود و در حوزه اسلام بجز پیامبر اسلام(ص) هیچ کس از نظر فضیلت، تقوا، بینش فقهی، قضائی، جهاد و کوشش در راه خدا و سایر صفات عالی انسانی به پای امام علی(ع) نمی رسید. به دلیل همین شایستگی ها، آن حضرت بارها به دستور خدا و توسط پیامبر اسلام(ص) به عنوان رهبر آینده مسلمانان معرفی شده بود که از همه آنها مهمتر جریان «غدیر» است. از این نظر انتظار می رفت که پس از درگذشت پیامبر، بلافاصله علی(ع) زمام امور را در دست گیرد و رهبری مسلمین را ادامه دهد. اما عملا چنین نشد و مسیر خلافت اسلامی پس از پیامبر منحرف گردید و امام علی(ع) از صحنه سیاسی و مرکز تصمیم گیری در ادامه امور جامعه بدور ماند. امام علی (ع) این انحراف را تحمل نکرد و سکوت در برابر آن را ناروا شمرد و بارها با استدلال ها و احتجاج های متین خود، خلیفه و هواداران او را مورد انتقاد و اعتراض قرار داد، ولی مرور ایام و سیر حوادث نشان داد که این گونه اعتراض ها چندان سودی ندارد و خلیفه و هوادارانش در حفظ و ادامه قدرت خود مصرند. در این هنگام علی بر سر دو راهی حساس و سرنوشت سازی قرار گرفت: یا می بایست به کمک رجال خاندان رسالت و علاقه مندان راستین خویش که حکومت جدید را مشروع و قانونی نمی دانستند، بپاخیزد و با توسل به قدرت، خلافت و حکومت را قبضه کند، و یا آنکه وضع موجود را تحمل کرده و در حدود امکان به حل مشکلات مسلمانان و انجام وظائف خود بپردازد. از آنجا که در رهبری های الهی، قدرت و مقام، هدف نیست بلکه هدف چیزی بالاتر از حفظ مقام و موقعیت است و وجود رهبری برای این است که به هدف تحقق ببخشد، لذا اگر روزی رهبر بر سر دوراهی قرار گرفت و ناگزیر ۲

شد که از میان مقام و هدف، یکی را برگزیند، باید از مقام رهبری دست بردارد و هدف را مقدم تر از حفظ مقام و موقعیت رهبری خویش بشمارد. علی(ع) که با چنین وضعی روبرو شده بود، راه دوم را برگزید. او با ارزیابی اوضاع و احوال جامعه اسلامی به این نتیجه رسید که اگر اصرار به قبضه کردن حکومت و حفظ مقام و موقعیت رهبری خود نماید، وضعی پیش می آید که زحمات پیامبر اسلام و خون های پاکی که در راه این هدف و برای آبیاری نهال اسلام ریخته شده است، به هدر می رود.[۷] امام در خطبه«شقشقیّه» از این دوراهی دشوار و حساس و رمز انتخاب راه دوم چنین یاد می کند: من ردای خلافت را رها ساختم، و دامن خود را از آن درپیچیدم (و کنار رفتم)، در حالی که در این اندیشه فرو رفته بودم که آیا با دست تنها(بدون یاور) بپاخیزم (و حق خود و مردم را بگیرم) و یا در این محیط پرخفقان و ظلمتی که پدید آورده اند، صبر کنم؟ محیطی که پیران را فرسوده، جوانان را پیر و مردان با ایمان را تا واپسین دم زندگی به رنج وامی دارد. (عاقبت) دیدم بردباری و صبر، به عقل و خرد نزدیکتر است لذا شکیبایی ورزیدم، ولی به کسی می ماندم که خار در چشم و استخوان در گلو دارد، با چشم خود می دیدم میراثم را به غارت می برند.[۸] امام به صبر خود در برابر انحراف خلافت اسلامی از مسیر اصلی خود به منظور حفظ اساس اسلام در موارد دیگر نیز اشاره نموده است از آن جمله در آغاز خلافت عثمان که رای شورا به نفع عثمان تمام شد و قدرت به دست وی افتاد، امام رو به دیگر اعضای شورا کرده و فرمود: خوب می دانید که من از همه کس به خلافت شایسته ترم. به خداسوگند تا هنگامی که اوضاع مسلمین روبه راه باشد و در هم نریزد، و به غیر از من به دیگری ستم نشود، همچنان مدارا خواهم کرد.[۹] لذا امیر المومنین(ع) برای بقای اسلام و حفظ نظام اسلامی و عدم هرج و مرج در جامعه اسلامی، ۲۵ سال سکوت اختیار کرد و از حق خودش به خاطر عدم حضور و خواست مردم صرف نظر کرد. بلافاصله در دوران حکومت خودش حفظ نظام را در مقابله با معاویه و طاغوت دانست. یکی از نخستین اقدامات امام علی(ع) پس از بیعت مردم برای آغاز اصلاحات، برکنار کردن کارگزاران عثمان بود ولی سیاستمداران علاقه مند به امام(ع)، بر کناری معاویه و ابو موسی اشعری را به مصلحت نمی دانستند. روی این جهت سرانجام با توضیحات بسیار و وساطت های مالک اشتر، امام (ع) با ابقای ابو موسی موافقت کرد؛ امّا در مورد معاویه، هر چه برای قانع کردن علی(ع) تلاش کردند، نتیجه ای نداشت و ایشان، ابقای او بر حکومت شام را حتی برای یک لحظه روا ندانست. حال سوال این است آیا از نظر سیاسی بهتر نبود امام علی (ع) معاویه را در آغاز حکومت خود، ابقاء می کرد تا حاکمیتش استقرار یابد و معاویه، همراه اهل شام با او بیعت کند و بعد، او را عزل می کرد تا جنگ صفّینْ پیش نمی آمد و حکومت اسلامی به رهبری او تداوم می یافت؟ در پاسخ به این سوال باید گفت: اولا: امیر مومنان(ع)، شرایط آن روز را می دانست که معاویه به هیچ وجه با وی بیعت نمی کند، گرچه او را بر حکومت شام ابقا نماید؛ چرا که معاویه، کینه های کهنی داشت که شتر در آن، زانو می زَد؛[۱۰] چرا که امام علی(ع) در صدر اسلام، حنظله برادر معاویه و دایی اش ولید و جدّش عتبه را به خاطر کفرشان یک جا به هلاکت رساند بود.[۱۱] با همه این کینه ها، از طرفی هم این احتمال می رفت که معاویه، حکم امام علی (ع) بر ابقای خویش را، برای شامیان بخوانَد و موقعیت خود را نزد آنان، محکم سازد و در ذهن آنان جای دهد که:«اگر او شایسته حکومت نبود، علی (ع) او را ابقا نمی کرد». آن گاه در بیعت با امام به مخالفت می پرداخت و از آن، سر باز می زد و آن گاه در مخالفت و سرکشی، قوی تر می شد. در زمان امام حسن (ع) هم به خاطر عدم حضور و همراهی مردم و سرداران سپاه و به خاطر حفظ و بقای اسلام و نظام اسلامی با معاویه صلح کرد. بیعت یکپارچه مردم کوفه و نمایندگان قبیله های مختلف در مسجد کوفه در روز بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم هجرت بعد از شهادت مولی الموحدین (ع) وحشت بزرگی در دل معاویه و حاکمان شام پدید آورد. آنان احساس کردند توطئه ترور آن بزرگمرد به طرفداران اهل بیت عصمت و طهارت عزمی راسخ تر بخشیده است و آنان را در استمرار راه خویش مصمم تر ساخته است. معاویه، با شنیدن اخبار فوق، یاران و نزدیکان خویش همچون عمروعاص، قیس بن اشعث، ولید بن عقبه و عتبة بن ابی سفیان و ... را فرا خواند، نشستی تشکیل داد و درباره چگونگی برخورد با حکومت تازه پای امام حسن (ع) و براندازی آن با آنان به مشورت پرداخت او گفت: چنانچه اندیشه ای اساسی جهت براندازی حکومت علوی نکنید، برای همیشه با تهدید مواجه خواهیم بود. پس از سخنان معاویه شورا برگزار شد. رهاورد این نشست تصمیم های زیر بود که اقداماتی انجام بدهند لذا جاسوسانی را جهت اغتشاش و آشوب و ایجاد نا امنی فرستادند و نیروهای ارشد نظامی و لشکریان امام مجتبی (ع) مانند ۳

عبیدالله بن عباس و قیس بن سعد را تطمیع و تهدید کردند و جنگ روانی تمام عیار علیه کارگزاران صالح و متعهد و دلسوز آن حضرت در شهرهای مختلف به راه انداختند و اقدامات دیگری هم انجام دادند. لذا به خاطر این توطئه ها و نبود یار و یاور حضرت به خاطر بقا اسلام و حفظ اسلام مجبور به صلح با معاویه شد. امام مجتبی (ع) فرمود: سوگند به خدا، من حکومت و خلافت را تسلیم معاویه نکردم، مگر بدان سبب که یارانی برای نبرد با او نیافتم. چنانچه همراهانی می داشتم، شب و روز با وی(معاویه) جنگ می کردم و (آنقدر) به نبرد علیه او ادامه می دادم تا خداوند بین ما حکم کند. امام حسن مجتبی (ع) می دانستند چنانچه جنگ شروع شود، معاویه همه دوستان اهل بیت (ع) را خواهد کشت. از این رو فرمود: انی خشیت ان یجتث المسلمون عن وجه الارض فاردت ان یکون للدین ناعی. من ترسیدم ریشه مسلمانان از روی زمین کنده شود، خواستم، برای پاسداری و حفاظت از دین، نگاهبانی باقی بماند. و در جای دیگر فرمود: فصالحت بقیا علی شیعتنا خاصة من القتل، فرایت دفع هذه الحروب الی یوم ما فان الله کل یوم هو فی شان. حفاظت شیعه از نابودی و کشته شدن، مرا ناگزیر به مصالحه ساخت. پس مناسب دیدم جنگ را به روزی دیگر واگذارم. تکلیف انسان بر اساس اوامر الهی هر روز به گونه ای است و باید آن را انجام دهد.[۱۲] امام حسین (ع) نیز در کربلا بعد از سرکار آمدن یزید برخلاف پدرش که ظاهر اسلام را حفظ کرده بود پایبند به ظاهر اسلام هم نبود برای احیای اسلام و برپایی حکومت و نظام اسلامی همه هستی خودش را فدا کرد. امام حسین (ع) با هدف احیای دین خدا قیام و حرکت خویش را آغاز کرد؛ در مرحله نخست ـ اگر ممکن است ـ با تشکیل حکومت اسلامی و در غیر این صورت، با شهادت خود و یارانش به مقصود بزرگ خود برسد. به هر حال، می بایست دین از دست رفته و سنّت فراموش شده رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را زنده کرد و چه کسی سزاوارتر از فرزند رسول خداست که پیش گام چنین حرکتی شود. امام حسین (ع) نخست با این جمله: «وَ عَلَی الاِسْلامِ اَلسَّلامُ اِذْ قَدْ بُلِیَتِ الاُمَّهُ بِراع مِثْلَ یَزِیدَ»؛ زمانی که امّت اسلامی گرفتار زمامداری مثل یزیدشود، باید فاتحه اسلام را خواند.[۱۳] تصریح کرد که با وجود خلیفه ای همچون یزید، فاتحه اسلام خوانده است و دیگر امیدی به بقای دین خدا در حکومت یزید نمی رود. همچنین در نامه ای به جمعی از بزرگان بصره به بدعتهای موجود در جامعه اشاره کرده، و هدفش را از قیام بر ضدّ حکومت یزید، احیای سنّت و مبارزه با بدعتها معرّفی می کند. می فرماید: «وَ اَنَا اَدْعُوکُمْ اِلی کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّهِ نَبِیِّهِ(صلی الله علیه وآله) فَاِنَّ السُّنَّهَ قَدْ اُمِیتَتْ وَ اِنَّ الْبِدْعَهَ قَدْ اُحْیِیَتْ، وَ اِنِ اسْتَمِعُوا قَوْلی وَ تُطِیعُوا اَمْرِی، اَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشادِ»؛ من شما را به کتاب خدا و سنّت پیامبرش فرا می خوانم؛ چرا که (این گروه) سنّت پیامبر را از بین برده و بدعت در دین را احیا کردند. اگر سخنانم را بشنوید و فرمانم را اطاعت کنید، شما را به راه راست هدایت می کنم.[۱۴] آن گاه که در مسیر کربلا با «فرزدق» ملاقات می کند، به روشنی از بدعتها و خلاف کاری های حاکمان شام و قیام برای نصرت دین خدا سخن می گوید: «یا فَرَزْدَقُ اِنَّ هوُلاءِ قَوْمٌ لَزِمُوا طاعَة الشَّیْطانِ، وَ تَرَکُوا طاعَة الرَّحْمانِ، وَ اَظْهَرُوا الْفَسادَ فِی الاَرْضِ، وَ اَبْطَلُوا الْحُدُودَ، وَ شَرِبُوا الْخُمُورَ، وَ اسْتَاْثَرُوا فِی اَمْوالِ الْفُقَراءِ وَ الْمَساکِینَ، وَ اَنَا اَوْلی مَنْ قامَ بِنُصْرَهِ دِینِ اللهِ وَ اِعْزازِ شَرْعِهِ، وَ الْجِهادِ فِی سَبِیلِهِ، لِتَکُونَ کَلِمَةُ اللهِ هِیَ الْعُلْیا»؛ ای فرزدق! اینان گروهی اند که پیروی شیطان را پذیرفتند و اطاعت خدای رحمان را رها کردند و در زمین فساد را آشکار ساختند و حدود الهی را از بین بردند، باده ها نوشیدند و دارایی های فقیران و بیچارگان را ویژه خود ساختند و من از هر کس به یاری دین خدا و سربلندی آیینش و جهاد در راهش سزاوارترم. تا آیین خدا پیروز و برتر باشد.[۱۵] تعبیراتی با این مضمون، در کلمات و خطابه های امام حسین (ع) بسیار دیده می شود. این مطلب را با جمله دیگری از آن حضرت پایان می دهیم: امام (ع) در خطبه ای که در مسیر کربلا در جمع لشکریان حرّ ایراد کرد، فرمود: «اَلا تَرَوْنَ اِلَی الْحَقِّ لا یُعْمَلُ بِهِ، وَ اِلَی الْباطِلِ لا یُتَناهی عَنْهُ، لِیَرْغَبَ الْمُوْمِنُ فِی لِقاءِ رَبِّهِ حَقّاً حَقّاً»؛ آیا نمی بینید به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیری نمی گردد، در چنین شرایطی بر مومن لازم است مشتاق دیدار پروردگارش (شهادت) باشد.[۱۶] امام حسین (ع) با این کلمات هم هدف خویش را از قیام و حرکتش بیان می کند و هم آمادگی خویش را برای شهادت در طریق مبارزه با باطل و احیای دین خدا اعلام می دارد. بنابراین، روشن است که یکی از اهداف ۴

مهمّ قیام امام حسین (ع) احیای دین خدا، مبارزه با بدعت ها و مفاسد دستگاه بنی امیّه و رهایی اسلام از چنگال منافقان و دشمنان خدا بود و در این راه موفّقیّت بزرگی نصیب آن حضرت شد، هر چند آن حضرت و یاران باوفایش به شهادت رسیدند، ولی تکانی به افکار خفته مسلمین دادند و لرزه بر اندام حکومت جبّاران افکندند، در نتیجه اسلام را زنده ساختند و از اضمحلال دستاوردهای نهضت نبوی(صلی الله علیه وآله) جلوگیری کردند و مسلمانان را از حیرت و گمراهی نجات دادند. در زیارت معروف اربعین می خوانیم: «وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَة وَحَیْرَةِ الضَّلالَة»؛ او (حسین) خون پاکش را در راه تو نثار کرد، تا بندگانت را از جهالت و حیرت گمراهی نجات دهد.(منبع: جماران) [۱]. صحیفه امام؛ ج‌۱۵؛ ص: ۳۶۵ [۲] صحیفه امام ،ج۲۰، ص۴۵۲ [۳] صحیفه امام ج‌۱۹ ص ۱۵۳ [۴] صحیفه امام ج‌۲۱ص ۴۰۳ [۵] بحار الأنوار،ج‌۴۴،ص۳۲۶ [۶] صحیفه امام ،ج۲۰،ص۱۷۶ [۷]. برگرفته از سایت آیت الله مکارم شیرازی حفظه الله [۸]. نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه ۳ [۹]. نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه ۷۴ [۱۰]. کنایه از این که هیچ گاه با یکدیگر از درِ سازش وارد نمی شوند. [۱۱] . برگرفته از سایت آیت الله مکارم شیرازی حفظه الله [۱۲]. مجله فرهنگ کوثر دی۱۳۷۷، شماره ۲۲ صلح امام حسن (ع) ضامن بقای اسلام [۱۳].ملهوف (لهوف)، ص ۹۹؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۳۲۶ [۱۴]. تاریخ طبری، ج ۴، ص ۲۶۶ و بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۳۴۰. [۱۵].تذکرة الخواص، ص ۲۱۷-۲۱۸. [۱۶]. تاریخ طبری، ج ۴، ص ۳۰۵ و بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۳۸۱ ۵

. امام زمان عج فرمودند:هوای کشورتان را داریم ❄️ در زمان جنگ جهانی اول، هجوم دولت های روس و انگلیس به کشور اوج گرفته بود و آیت الله نائینی بسیار نگران و پریشان که وضع شیعیان به کجا می رسد. در همین موقعیت شبی به امام عصر ارواحنافداه متوسل شده و در حال توسل و گریه و ناراحتی به خواب می روند... ✅ در عالم رویا می بینند: دیواری است به شكل نقشه ایران شكست برداشته و در حال افتادن است در زیر این دیوار یك عده زن و بچه نشسته اند و نزدیك است دیوار بر سر اینها خراب شود.مرحوم نائینی رحمه الله علیه وقتی این صحنه را می بیند به قدری نگران می شود كه فریاد می زند و می گوید : خدایا این وضع به كجا خواهد انجامید؟ 🔰 در این حال می بیند كه حضرت ولی عصر(ع) تشریف آوردند و انگشت مباركشان را به طرف دیواری كه خم شده و در حال افتادن بود گرفتند و آن را بلند كردند و دومرتبه سر جایش قرار دادند و بعد فرمودند: «اینجا شیعه خانه ماست، می شکند، خم می شود، خطر هست، ولی ما نمیگذاریم سقوط كند ما نگهش می داریم.» #ما_امام_زمان_داریم #امام_زمان 📙 ملاقات با امام عصر عج صفحه ی صد و سی و هفت .

🌸 #میلاد_پیامبر_اکرم(ص) 🌸 #میلاد_امام_جعفر_صادق(ع) 🌸 #امیرالمؤمنین (ع) 💐دوباره صحن چشای عاشق 🎤 #محمد_فصولی 👏 #سرود دوباره صحن چشای عاشق شده دریایی دریایی دریایی دوباره قلبو دل مجننونم شده زهرایی زهرایی زهرایی دوباره امشب شب میلادو شب رؤیایی رؤیایی رؤیایی از آسمونا دوباره ستاره میباره آمنه توی دامنش چه دلبری داره ماه ربیع رسیده و بهار خوبی هاست ماه خوشی شیعه ی حیدر کراره تو عشق ولی اللهی مولایی مولایی مولایی آقا تو رسول اللهی مولایی مولایی مولایی **** قناری امشب ز شوق و شادی غزل میخونه میخونه میخونه سحاب رحمت رسیده بازم شب بارونه بارونه بارونه شب میلاد امام صادق دلم مجنونه مجنونه مجنونه عزیز زهرا صاحب این دلِ شیدامه مدینه و صحن و حرم همیشه رویامه سال دیگه توی بقیع بپا میشه جشنی خدا میدونه همه آرزوی دنیامه صحن و بارِگاه میسازیم یا مولا یا مولا یا مولا ایوون طلا میسازیم یا مولا یا مولا یا مولا توعشق عشق ولی اللهی مولایی آقا تو رسول اللهی مولایی **** تموم دنیا اینو میدونن علی آقامه آقامه آقامه فقط یک گوشه نگاه حیدر همه دنیامه دنیامه دنیامه حالا که زهرا برام مادر شد علی بابامه بابامه بابامه دوریِ از صحن نجف شده عذابِ من تو محشرم با علیه حساب کتاب من نکیر و منکر که میآن میون قبر اونجا هرچی میپرسن یاعلی میشه جواب من یا حیدر روی لبهامه آقامه آقامه آقامه درمون همه دردامه آقامه آقامه آقامه https://eitaa.com/emame3vom/68907

♨️مخالفی که مرید شد 👌 #سخنرانی بسیار شنیدنی 🎤حجت الاسلام #رفیعی #میلاد_رسول_الله

. #امیرالمؤمنین_علیه_السلام #فضائل #در_محضر_علما #جنگ_جمل #مناظره 🔷🔶 #درایت_یا_روایت؟! 👈🏼 در عصر شیخ مفید‌ (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه)، یکی از علمای بزرگ مکتب خلفا، در بغداد مجلس درسی داشت، و به نام #قاضی_عبدالجبار خوانده می‌شد. روزی قاضی عبدالجبّار در مجلس درس خود نشسته بود، شاگردانش از سنّی و شیعه حاضر بودند، در آن روز شیخ مفید‌ نیز به آن مجلس وارد شد و دم در نشست، قاضی تا آن روز شیخ مفید را ندیده بود، ولی وصفش را شنیده بود. 🔻 پس از لحظه‌ای، شیخ مفید به قاضی رو کرد و گفت: «آیا اجازه می‌دهی، در حضور این دانشمندان، سؤالی از شما ‌کنم؟» بپرس. شیخ مفید: این حدیثی که شیعیان روایت می‌‌کنند که پیامبر‌ اکرم (صلّی‌ الله علیه وآله) در صحرای غدیر، درباره حضرت علی‌ (علیه‌السّلام) فرمودند: «مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاهُ: هر کس که من مولای اویم، پس علی‌ مولای اوست». آیا این حدیث صحیح است و یا این‌که شیعه آن را به دروغ ساخته است؟ این روایت،صحیح است. شیخ مفید: منظور از کلمه «مولی» در این روایت چیست؟ منظور، آقائی و اولویّت است. 🔻 شیخ مفید: اگر چنین است پس طبق فرموده پیامبر‌ـ صلّی‌ الله علیه وآله ـ،‌ علی‌ـ علیه‌السّلام ـ آقائی و اولویّت بر دیگران دارد، بنابراین، این همه اختلاف و دشمنی‌ها بین شیعه و سنّی برای چیست؟ 🔻 قاضی گفت: ای برادر! این حدیث (غدیر) روایت (و مطلب نقل شده) است، ولی خلافت ابوبکر، «درایت» و امری مسلّم است، و آدم عاقل، به خاطر روایتی، درایت را ترک نمی‌کند!! 🔻 شیخ مفید: شما درباره این حدیث چه می‌گویید که پیامبر‌ اکرم (صلّی‌ الله علیه وآله)، در شأن حضرت علی‌ (علیه‌السّلام) فرمودند: «یَا عَلیُّ حَرْبُك حَرْبِی وَسِلْمُك سِلمِی»، ای علی! جنگ تو،‌ جنگ من است، و صلح تو،‌ صلح من است. این حدیث،‌ صحیح است. شیخ مفید: بنابراین آنان‌که جنگ جَمَل را به راه انداختند مانند طلحه و زبیر و عایشه و...و با علی ـ علیه السّلام ـ جنگیدند، طبق حدیث فوق و اعتراف شما به صحّت آن، باید (با شخص رسول خدا‌ـ صلّی‌ اللّه علیه وآله ـ جنگیده باشند) و کافر باشند. ای برادر! آن‌ها (طلحه و زبیر و ...) توبه کردند. 🔻 شیخ مفید: جنگ جمل، درایت و قطعی است، ولی در این‌که پدید آورندگان جنگ، توبه کرده‌اند، روایت و شنیدنی است، و به گفته تو نباید درایت را فدای روایت کرد، و مرد عاقل به خاطر روایت، درایت را ترک نمی‌کند! 🔻 قاضی، در پاسخ این سؤال فرومانده، پس از ساعتی درنگ ، سرش را بلند کرد و گفت : «تو کیستی؟» گفت من خادم شما محمّد‌‌‌بن محمّد‌بن نعمان هستم. قاضی همان‌دم برخاست و دست شیخ مفید را گرفت و بر جای خود نشانید... 📚 مجالس المؤمنین، ج۱ ص۲۰۰_۲۰۱ (مجلس پنجم) 🔆 #مطالب‌ناب‌درمنبر .

🔖منبر کامل 🔖 #استاد_رفیعی 💠 وحدت میان مسلمین💠 #هفته_وحدت ‼️ مهرماه ۱۴۰۰ 🕌 حرم حضرت معصومه سلام الله علیها #میلاد_رسول_الله

🔖منبر کامل 🔖 🎙استاد #رفیعی 🔸موضوع: چهارده نکته کلیدی درباره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله #پیامبر_اکرم صلی الله علیه و آله 🔸حجم: 8.3 مگابایت #میلاد_پیامبر_اکرم