eitaa logo
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
4.1هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
574 ویدیو
804 فایل
گریز زیارت عاشورا ، دعای کمیل و دعای توسل و جوشن کبیر https://eitaa.com/gorizhaayemaddahi
مشاهده در ایتا
دانلود
. ✅ شرح دعای روز بیست و هشتم 👇👇👇 از آنجا که دعای اين روز با درخواست بهره مندی از مستحبات و نوافل آغاز می شود در شرح آن به بحث اعمال مستحبي و نمازهاي نافله مي‌پردازيم: علماي دين، حالات ما را در مقابل انجام اعمال به پنج حالت تقسيم كرده‌اند كه از آنها به "احكام خمسه " تعبير مي‌شود؛يعني ما در مقابل انجام هر عمل يكي از اين پنج حالت را داريم: ۱. واجب: انجام دادن آن اجر دارد و انجام ندادن آن مجازات دارد. ۲. حرام: انجام دادن آن مجازات دارد ولي انجام ندادن آن اجر دارد. ۳. مستحب: انجام دادن آن اجر دارد ولي انجام ندادن آن مجازات ندارد. ۴. مكروه: انجام ندادن آن اجر دارد ولي انجام دادن آن مجازات ندارد. ۵. مباح (جايز): انجام دادن يا ندادن آن برابر است و نه اجردارد و نه مجازات. اعمال مستحبي كه انجام دادن آنها اجر الهي دارد داراي شاخه‌هاي گوناگون و فراواني هستند كه شمارش آنها دور از ذهن مي‌نمايد؛ اعمال مستحبي به نمازهاي مستحبي،‌ روزه‌هاي مستحبي، دعاهاي مستحبي و... تقسيم مي‌شوند كه هر كدام مصاديق فراواني دارند؛ برای مثال در بسياري از روزهاي سال، روزه گرفتن مستحب است و يا در بسياري از شب‌هاي سال، نمازهاي مستحبي وارد شده كه به تفصيل در كتاب‌هاي گوناگون شرح داده شده اند. "نافله " به طور عام به كارهاي مستحبي و به طور خاص به نمازهاي مستحبي گفته مي‌شود؛ لذا نمازهايي در طول شبانه‌روز توصيه شده اند كه مكمل نمازهاي واجب هستند و به آنها "نوافل " مي‌گويند، مثلا نماز ظهر، نافله ظهر دارد و نماز مغرب، نافله مغرب و ... . شرح نوافل را مي‌توان از رساله‌هاي عمليه مراجع عظام تقليد آموخت و آنها را در كنار نمازهاي واجب بپاداشت؛ در همين خصوص نماز شب را نيز "نافله شب " مي‌نامند كه مهم‌ترين نماز نافله و داراي آثار و بركات بسيار زيادي است. حال در اين بخش به بررسي جايگاه نمازهاي نافله در روايات و احاديث مي‌پردازيم: امام كاظم (ع)فرمودند: "نمازهاي نافله، وسيله تقرب مؤمنان به خداست". (بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۳۰۸) و امام باقر (ع)درباره آيه " الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ؛ آنان كه بر نمازهايشان مداومت مي‌ورزند" (سوره مباركه معارج ، آيه ۲۳) فرمودند: منظور نماز نافله است. (الكافي، ج ۳، ص ۲۷۰) و در جای ديگر خداوند به حضرت عيسي فرمود: "... با نافله‌ها به من نزديك شو و به من توكل كن تا ترا كفايت كنم..." (ميزان الحكمه، ح ۲۱۷۱۳) روايتی که می خواهيم در اينجا نقل کنيم به حديث "قرب نوافل " معروف است و از مهم‌ترين روايات در باب اهميت نوافل است: پيامبر خدا(ص) [در شبي كه به آسمان برده شد] گفت: پروردگارا! حال مومن نزد تو چون است؟ فرمود: اي محمد!... هيچ بنده‌اي از بندگانم با چيزي كه نزد من محبوب‌تر باشد از آنچه بر او واجب كرده‌ام، به من نزديك نشد؛همانا او با "نمازنافله " به من نزديك مي‌شود تا جايي كه دوستدار او مي‌شوم؛پس چون دوستش بدارم، آن گاه گوش او شَوَم كه بدان بشنود و چشم او شَوَم كه بدان ببيند و زبان او شَوَم كه با آن سخن بگويد و دست او شَوَم كه با آن ضربه زند؛اگر مرا بخواند پاسخش دهم و اگر از من خواهشی كند، خواهشش را برآورم. (الكافي، ج ۲، ص ۳۵۲) آری، اين روايت اوج اهميت نوافل را مي‌رساند كه با مداومت بر انجام آنها مي‌توان تا مقامات بلند عرفاني پرواز كرد. 📚 برگرفته از کتاب "تا آسمان" اثر دکتر حسین محمدی فام
. ✅ شرح دعای روز بیست و نهم 👇👇👇 در ابتداي دعاي اين روز از خداوند مي‌خواهيم كه ما را غرق رحمت و مهر خويش كند. يكي از بارزترين صفات الهي، صفت رحمت اوست؛ رحمتي كه در قرآن كريم با عناوين گوناگوني توصيف شده و خدا خود را با آن صفت معرفي كرده است. در قرآن كريم آمده "كَتَبَ رَبُّكُم علي نَفسِهِ الرَّحمة ؛ يعني پروردگارتان رحمت را بر خود لازم و مقرر كرده است." (سوره مبارکه انعام ، آيه ۱۲) در بسياري از آيات قرآن نيز خداوند خود را با صفت ذوالرحمه يعني صاحب رحمت معرفي مي‌فرمايد. پروردگار عالم، رحمت خود را بر خويش لازم و واجب كرده و آن را حتي بر خشم و غضبش پيشي داده است. در دعاي جوشن كبير مي‌خوانيم: "يا مَن سَبَقَت رَحمَتُه غَضَبَه ؛ اي كسي كه رحمت او از خشم او پيشي گرفته است." (دعای جوشن کبير) آری، از خداوند مسألت مي‌كنيم ما را با اين رحمت بپوشاند، يعني همه جوانب ما را رحمت فرا گيرد. البته بايد به اين مسأله توجه كنيم كه رحمت خداوند به دو شعبه رحمانيت و رحيميت تقسيم مي‌شود؛ يعني رحمت خدا يا با صفت «الرحمن» و يا با صفت «الرحيم» جلوه پيدا مي‌كند؛ مفسرين قرآن در ذيل آيه شريفه بسم‌ الله ‌الرحمن ‌الرحيم تفاوت اين دو را شرح داده‌اند. علامه طباطبايي (ره) در اين باره مي‌گويد: صفت رحيم دائم‌الرحمه بودن خدا را و صفت رحمان كثير‌الرحمه بودن او را مي‌‌رساند و برخي نيز بر اين قائلند كه صفت رحمان، عام است و بر مومن و كافر مي‌رسد ولي صفت رحيم، خاص است و تنها شامل حال مومنين مي‌شود. (الميزان، ج ۱، ص ۳۰) در بخش ديگر دعای روز بيست و نهم ماه مبارک رمضان از خداوند طلب توفيق مي‌كنيم. قرآن كريم صريحا از زبان حضرت شعيب (ع) كه از پيامبران بزرگ الهي است، توفيق را فقط و فقط از جانب خداوند مي‌داند و مي‌فرمايد "و ما تَوفيقي الّا بِالله" يعني توفيق من فقط به [ياري] خداوند است. (سوره مبارکه هود ، آيه ۸۸) توفيق در معناي لغوي به معناي موفق شدن است. فلذا قرآن كريم، رمز موفقيت انسان را در ياري خداوند مي‌داند. بايد باور داشته باشيم كه بدون ياري و نظر خداي بزرگ، موفق شدن در امور ممكن نيست. امام باقر (ع) در اين باره فرمودند: هيچ نعمتي چون عافيت نيست و هيچ عافيتي چون توفيق داشتن نيست. (تحف‌العقول، ح ۲۸۶) در حديثي چنين آمده است كه خداوند به رسول خويش حضرت محمد (ص) فرمود: هرگاه ديدي بنده‌ام بسيار به ياد من است، بدان كه من اين توفيق را به او داده‌ام. (ميزان الحکمه، ح ۳۲۹۵) طبق روايات و عقايد اسلامي، توفيق انجام تمام اعمال صالح و كارهاي خوب از طرف خداست و ما بايد همواره از خداوند اين توفيقات الهي را مسألت كنيم. در عبارت پايانی دعا از خدا مي‌خواهيم كه ما را از تيرگي‌هاي تهمت نجات دهد. تهمت زدن، يكي از بدترين گناه‌هاست كه در اسلام، بسيار مذموم و ناپسند شمرده شده است. قرآن كريم در اين باره مي‌فرمايد: "والذينَ يُوذونَ المومنينَ والمومناتِ بِغَير مااكتَسَبوا فقد احتَمَلوا بُهتاناً وَ إثماً مُبيناً ؛ و كساني كه مردان و زنان با ايمان را با متهم كردن به اعمالي كه انجام نداده‌اند، بيازارند بي‌ترديد بهتان و گناه بزرگي برعهده گرفته‌اند. " (سوره مبارکه احزاب ، آيه ۵۸) تهمت زدن گناه كبيره و داراي عذاب الهي است، اما قرآن، تهمت زدن در باره زنان پاكدامن را به طور ويژه داراي عذاب بزرگ مي‌داند و تهمت زننده را مورد لعن در دنيا و آخرت معرفي مي‌كند. (سوره مبارکه نور ، آيه ۲۳) البته اين نکته نيز قابل ذکر است که اسلام سفارش‌هايي در اين باره دارد؛ مبني بر اينكه انسان از نزديك شدن به كارهايي كه باعث مي‌شود به او تهمت بزنند، دوري كند. امام علي (ع) مي‌فرمايد: هركس به جاهاي بد رفت و آمد كند، مورد بدگماني و تهمت واقع مي‌شود. (ميزان‌الحكمه، ح ۲۲۶۵) و همچنين آن حضرت فرمودند: كسي كه خود را در معرض تهمت قرار دهد، نبايد كسي را كه به او گمان بد مي‌برد سرزنش كند. (همان ، ح ۲۲۶۴) و در آخر، اين مبحث را با روايتي در مذمت گناه بزرگ تهمت به پايان مي‌بريم: حضرت امام صادق (ع) فرمودند: هرگاه مومن به برادر خود تهمت زند، ايمان در قلب او آب مي‌شود، چنانكه نمك در آب حل مي‌شود. (الکافی، ج ۲، ص ۳۶۱) 📚 برگرفته از کتاب "تا آسمان" اثر دکتر حسین محمدی فام .
. ✅ شرح دعای روز سی ام👇👇👇 ميهمان ضيافت الهی در آخرين نجواهای خود با خداوند سبحان در دعای اين روز زمزمه می کند بار خدايا روزه ماه رمضان مرا مورد شكر و قبول و مطابق با رضايت خود و رسول خود(ص) قرا بده آری، در دعاي آخرين روز ماه مبارك رمضان از خداوند متعال مي‌خواهيم كه روزه ما را قبول فرمايد و آن را مورد قدرداني خويش قرار دهد ولي مهم اين است كه بايد اين روزه مورد رضايت خدا و رضايت رسول خدا (ص) باشد تا قبول شود و مورد تشكر قرار گيرد. در شرح ادعيه روزهاي قبل اشاره شد كه رضايت خداوند از چه ميزان اهميتي برخوردار است بطوری که رضايت خداوند شرط قبولي طاعات و عبادات است. قرآن كريم وقتي به توصيف حال اهل ايمان و عمل مي‌پردازد مي‌فرمايد: «رَضِيَ اللهُ عَنْهُم وَ رَضُوا عَنه ؛ خداوند از آنان راضي و خشنود مي‌باشد و آنان نيز از خدا راضي و خشنود هستند.» (سوره مبارکه بينه ، آيه8) نگاه قرآن كريم به بحث رضايت و خشنودي خداوند نگاهي دو جانبه است. يعني هرگاه خداوند از بنده‌اي راضي باشد آن بنده هم قطعاً از خداوند و پاداش‌هاي او راضي و خشنود است. در آيات آخر سوره مبارك فجر به اين مهم اشاره شده است كه: «ارْجِعي الي رَبِكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً : به سوي پروردگارت باز گرد در حالي كه از او خشنودي و او نيز از تو خشنود است.» (سوره مبارکه فجر ، آيه 28) قرآن در ميان تمام پاداش‌هايي كه انسان در قبال ايمان و انجام اعمال صالح در آخرت دريافت مي‌كند، خشنودي خداوند را بالاترين پاداش‌مي‌داند و با عبارت «وَ رِضْوانٌ مِنَ اللهِ اَكْبَر ؛ و خشنودي خداوند از همه بالاتر است» (سوره مبارکه توبه ، آيه 72) نشان مي‌دهد كه بالاترين پاداش مؤمن در سراي آخرت مشاهده رضايت و خشنودي خداوند يكتاست. يعنی همين موضوعی كه در دعاي روز سی ام از خداوند مسألت مي‌كنيم كه روزه‌هاي ماه مبارك رمضان ما را مورد رضايت و خشنودي خودش قرار دهد. آری، اين بالاترين پاداش روزه است. در اين دعا همچنين از خدا مي‌خواهيم كه روزه ما طبق خشنودي و پسند رسول خدا (ص) نيز باشد. مسأله ای که نبايد مورد غفلت قرار دهيم يعنی رضايت آل الله(ع) و در رأس آنان وجود مكرم رسول گرامي اسلام (ص) همان رضايت خداوند است و چيزي جداي از آن نيست. در روايي چنين آمده است كه: «رِضَي اللهِ رِضانا اَهْلَ البَيْتِ ؛ خشنودي خداوند در خشنودي خانواده پيامبر (ص) است.» (بحارالانوار، ج44، ص366) لذا اگر اعمال عبادي، مورد رضايت پيامبر بزرگوار اسلام (ص) قرار بگيرد در حقيقت رضايت خداوند شامل حال ما گرديده است. در اينجا ذکر اين نکته ضروری است که بايد تلاش كنيم نه تنها روزه، بلكه تمامی اعمال عبادي و حتي غيرعبادي ما در مسير كسب رضايت و خشنودي حضرت حق جلَ و علا باشد تا در دنيا و آخرت صاحبِ زندگي گوارا باشيم. در حديث معراج آمده است: «اي محمد! آيا مي‌داني كدام زندگي گواراتر و كدام حيات ماندني‌تر است؟ عرض كرد: بار خدايا! نَه. فرمود: اما زندگيِ گوارا آن زندگي اي است كه صاحبِ آن از ياد من خسته نشود و نعمت مرا از ياد نبَرد و به حقِ من نادان نباشد و شب و روزش در پي بدست آوردن خشنودي من مي‌باشد.» (ارشادالقلوب، ص204) پيامبر اکرم(ص) در يک بيان نورانی فرمودند: دنيا و هر آن چه در آن است ملعون است مگر آنچه به واسطه آن خشنودی خدا طلب شود. و كلام آخر اينکه از حضرت حق مسألت مي‌نمائيم كه اعمال ما را در ماه مبارك رمضان مورد پسند و رضايت خود و رسولش قرار دهد و از ما به واسطه روزه داري اين ماه راضي و خشنود شود كه اين خود بالاترين پاداش ماست. 📚 برگرفته از کتاب "تا آسمان" اثر دکتر حسین محمدی فام
. 🔴 روایات مناجاتی 🟡حدیث ۲: پیرامون توبه محمد بن مسلم(ره): امام باقر(ع) [به من فرمود]: «ای محمّد بن مسلم! گناهان مؤمن، هرگاه از آنها توبه کند، برای او آمرزیده می شود. پس مؤمن باید برای آنچه پس از توبه و آمرزش، از سر می گیرد، کار کند. هان! به خدا سوگند، این تنها برای اهل ایمان است. گفتم: اگر چه پس از توبه و آمرزش خواهی از گناهان، [به گناه] باز گردد و باز توبه کند؟! فرمود: «ای محمّد بن مسلم! آیا می پنداری که بنده مؤمن، از گناهش پشیمان می شود و از آن، آمرزش می خواهد و توبه می کند؛ امّا خدا، توبه او را نمی پذیرد؟! گفتم: زیرا او این کار را بارها انجام داده است. هربار، گناه می کند و سپس توبه می کند و از خدا، آمرزش می خواهد. فرمود: هر بار که مؤمن به آمرزش خواهی و توبه باز گردد، خدا با آمرزش خود به او باز می گردد و خدا، آمرزگارِ مهربان است. توبه را می پذیرد و از گناهان در می گذرد. پس مبادا مؤمنان را از رحمت خدا ناامید کنی. 📚منبع: الکافی، ج ۲، ص ۴۳۴ . 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۳: پیرامون توبه عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبِي أَيُّوبَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ «يا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اَللّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً» قَالَ هُوَ اَلذَّنْبُ اَلَّذِي لاَ يَعُودُ فِيهِ أَبَداً قُلْتُ وَ أَيُّنَا لَمْ يَعُدْ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ اَللَّهَ يُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ اَلْمُفَتَّنَ اَلتَّوَّابَ . ابوبصير گويد به حضرت صادق عليه السلام آيه "ای كسانی كه ايمان آورده ايد به درگاه خدا توبه ای راستين كنيد" را عرض كردم فرمود گناهی است كه هيچ گاه به آن بازنگردد. عرض كردم كدام يک از ما است كه بازگشت نمی كند؟ فرمود: ای ابا محمد همانا خداوند بندگان گرفتار در گناه بسيار توبه كننده را دوست دارد. 📚منبع: ترجمه اصول کافی (صادق حسن زاده)، جلد ۴، صفحه ۲۰۱ ♦️♦️تجدید توبه و استغفار «امام محمدباقر(علیه‌السلام)»: كُلَّما عادَ المؤمِنُ بِالاِستغفارِ وَالتَّوبَةِ عادَاللهُ عَلَیهِ بِالمَغفِرة. هر بار که مؤمن توبه و استغفار خود را تجدید کند خدا نیز مغفرت و آمرزش خود را برای وی تجدید می‌نماید. 📚منبع: سفینه، ج ١، ص ١٢٧ ........ 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۴: پیرامون توبه الإمام عليّ عليه ‏السلام: ما كانَ اللّهُ لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الزِّيادَةِ، وَلا لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ الدُّعاءِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الاْجابَةِ، وَلا لِيَفْتَحَ عَلى عَبْد بابَ التَّوْبَةِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بابَ الْمَغْفِرَةِ. چنين نيست كه خداوند باب شكر را بر عبد باز كند و باب افزونى نعمت را ببندد و درب دعا را بر عبد بگشايد و درب اجابت را ببندد و باب توبه را بر عبد باز كند و درب مغفرت را ببندد. 📚منبع: نهج البلاغه، حکمت ۴۳۵ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 2⃣ توبه گنهکار عهد موسی(ع) در زمان حضرت موسی - علی نبینا و آله و علیه السّلام - در بنی اسرائیل از نیامدن باران قحطی شد. مردم خدمت حضرت موسی (ع) جمع شدند که یا موسی باران نیامده و قحطی زیاد شده بیا و برای ما دعا کن تا مردم از این مشکلات درآیند. حضرت موسی (ع) به همه مردم دستور داد که در صحرایی جمع شوند و نماز استسقاء خوانند و دعا کنند که خداوند متعال باران را بر آنها نازل کند. جمعیت زیادی که زیادتر از هفتاد هزار نفر بودند در صحرا جمع شدند و هر چه دعا کردند خبری از باران نشد. حضرت موسی (ع) سر به آسمان کرد و فرمود خدایا من با هفتاد هزار نفر هر چه دعا می کنیم چرا باران نمی آید؟! مگر قدرت و منزلت من پیش تو کهنه شده؟! خطاب رسید ای موسی! نه، در میان شما یک نفر است که چهل سال مرا معصیت می کرد به او بگو از میان این جمعیت بیرون رود تا باران را بر شما نازل کنم. فرمود: خدایا صدای من ضعیف است چگونه به هفتاد هزار نفر جمعیت می رسد. خطاب شد ای موسی تو بگو من صدای تو را به مردم می رسانم حضرت موسی(ع) به صدای بلند صدا زد ای کسی که چهل سال است معصیت خدا را می کنی برخیز از میان ما بیرون رو، زیرا خدا بخاطر شومی تو باران رحمتش را از ما قطع کرده. آن مرد عاصی برخواست نگاهی به اطراف کرد دید کسی بیرون نرفت، فهمید خودش است که باید بیرون رود. با خود گفت چه کنم اگر برخیزم از میان مردم بروم، مردم مرا می بینند و می شناسند و رسوا می شوم اگر نروم خدا باران را نازل نمی کند. همانجا نشست و از روی حقیقت و صمیم قلب از کارهای زشت خود پشیمان شد و توبه کرد. یک دفعه ابرها آمدند بهم متصل شدند و چنان بارانی آمد که تمام سیراب شدند. حضرت موسی (ع) فرمود الهی کسیکه از میان ما بیرون نرفت چطور شد که باران آمد خطاب شد «سقیتکم بالّذی منعتکم به»، به شما باران دادم به سبب آن کسی که شما را منع کردم و گفتم از میان شما بیرون برود. حضرت موسی (ع) فرمود: خدایا می شود این بنده معصیتکار را به من نشان دهی؟! خطاب شد: ای موسی آن وقتیکه مرا معصیت می کرد رسوایش نکردم حالا که توبه کرده او را رسوا کنم؟ حاشا من نمامین را دشمن می دارم خودم نمامی کنم من ستار العیوب هستم بر کارهای زشت مردم روپوشی می کنم خود بیایم آبرویش را بریزم. یارب توئی پناه دل بی پناه ما خم گشته پشت و سینه زبار گناه ما یارب بحق روح بزرگ روزگار بنما ترحمی تو بحال تباه ما 📚منبع: کتاب قصص التوابین، علی میرخلف زاده .
. ♦️♦️انا جلیسُ مَن ذَکَرَنی حديث كرد ما را ابو عبد اللَّه حسين بن محمد اشنانى رازى عدل در بلخ گفت كه حديث كرد ما را على بن مهروية قزوينى از داود بن سليمان مغرا از حضرت على بن موسى الرضا (ع) از پدرش از پدرانش از على عليهم السلام كه فرمود رسول خدا (ص) فرمود که موسى بن عمران چون با پروردگارش مناجات كرد گفت كه اى پروردگار من آيا تو از من دورى تا من تو را نداء كنم يا در نزديكى كه با تو راز گويم خداى جل جلاله وحى فرمود كه من همنشين كسى هستم كه مرا ياد كند موسى عرض كرد كه اى پروردگار من، من در حالى باشم كه تو را از اين بزرگتر ميشمارم كه در آن حال تو را ياد كنم فرمود كه اى موسى مرا بر هر حالى ياد كن. 📚منبع أسرار التوحيد، اردکانی، ص۱۸۷ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 3⃣ توبه بُشر حافی بشر حافی یکی از اشراف زادگان بود که شبانه روز به عیاشی و فسق و فجور مشغول بود. خانه اش نیز مرکز عیش و نوش و رقص و غنا بود و صدای آن از بیرون شنیده می شد. روزی کنیزی برای ریختن خاکروبه از منزل خارج شد که در این هنگام حضرت موسی بن جعفر(ع) پس از شنیدن صدای ساز و آواز می پرسد: "آیا صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟" - البته که آزاد و آقاست. کنیز وارد منزل شد در حالی که "بشر" بر سر سفره شراب نشسته بود علت تاخیرش را جویا شد. کنیز داستان پرسش مرد ناشناس و جواب خودش را نقل کرد. پرسید آن مرد در نهایت چه گفت؟ جواب داد: آخرین سخن او این بود: "راست گفتی، اگر صاحب خانه آزاد نبود (و خودش را بنده پروردگار می دانست) از مولای خود می ترسید و در معصیت این چنین گستاخ نبود!" سخن کوتاه امام هفتم(ع) چنان در قلبش تاثیر کرد که سر از پا نشناخت با پای برهنه از منزل خارج شده خود را به حضرت(ع) را رساند و عرض کرد "آقای من! از خداوند و از شما معذرت می خواهم. آری! من بنده خدای سبحان بوده و هستم ولیکن بندگیم را فراموش کرده بودم. بدین جهت چنین گستاخانه مشغول گناه بودم ولی اکنون به بندگی خود پی بردم و از عمل های گذشته توبه می کنم. آیا توبه ام قبول است؟" حضرت(ع) فرمود: "آری! خداوند توبه ات را می پذیرد" او نیز از آن روز دست از کردار زشت خود برداشته و در ردیف زاهدان زمان خود به شمار می آید و به شکرانه این نعمت تا آخر عمر با پای برهنه راه می رفت. همچنین نقل شده: چون با پای برهنه دنبال امام هفتم(ع) دوید و با این حال توبه کرد از این رو او را حافی(پای برهنه) لقب دادند! 📚منبع: شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج ۲، ص ۲۲۶ ٣ .
. ♦️♦️شب زنده داری در حالات مرحوم شيخ جعفر کبير کاشف الغطاء که از بزرگان علماي قرن سيزدهم ساکن نجف اشرف بود آمده است که در يکي از شب ها که براي تهجد و شب زنده‏ داري برخاست فرزند خويش را از خواب بيدار کرد و فرمود برخيز به حرم مطهر مشرف شويم و در آن جا نماز بخوانيم، چون برخاستن در آن وقت شب براي فرزند دشوار بود در مقام اعتذار بر آمد و گفت: من فعلا آمادگي ندارم شما منتظر من نشويد بعدا مشرف مي‏شوم، فرمودند: نه من منتظر شما هستم برخيز آماده شو که با هم برويم، آقازاده ناچار از جا برخاست وضو گرفت با هم راه افتادند، جلو در صحن رسيدند، مرد فقيري را ديدند که نشسته دست نياز به سوي مردم دراز کرده، آن عالم بزرگوار ايستاد و به فرزندش فرمود: اين شخص در اين وقت شب براي چه اين جا نشسته است؟ گفت: براي تکدي از مردم، فرمود: چقدر از رهگذران عايد او مي‏شود؟ گفت: احتمالا يک تومان، مرحوم کاشف الغطاء گفت: فرزندم درست فکر کن ببين اين مرد براي مبلغ کمي از دنيا در اين وقت شب از خواب و آسايش خود دست برداشته و دست تذلل به سوي مردم دراز کرده، آيا تو به اندازه‏ اين شخص درباره‏ ی وعده‏ هاي خدا درباره‏ ي شب زنده‏ داران اعتماد نداري که فرموده است: (فَلا تَعلَمُ نَفسٌ مَا اُخْفِيَ لَهُم مِن قُرَّةِ أعيُنٍ جزاءً بِما كانوا يَعْمَلُونَ )((پس هیچ کس نمی داند که به پاداش نیکوکاریشان چه نعمت و لذت های بی نهایت که روشنی بخش دیده است در عالم غیب برایشان ذخیره شده))[۱] هيچ کس نمي‏داند چه پاداش هاي مهمي که مايه‏ ي روشني چشم است براي آنها نهفته است، گفته‏ اند: که آن فرزند پاکدل جوان از شنيدن اين گفتار پدر زنده دل خود چنان تکان خورد که تا آخر عمر از شرف و سعادت شب زنده‏ داري برخوردار بود و نماز شبش ترک نشد.[۲] . 📚منابع: [۱] سوره‏ مبارکه سجده آيه ۱۷ [۲]علامه حسن زاده آملی ،هزار و يک نکته ص ۱۷۴ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 4⃣دست گیری امام صادق (ع) ابوبصیر می گفت: همسایه ای داشتم که از معاونین و همکاران سلطان جور و ستم بود و ثروت زیادی از کنار این سلطان بدست آورده بود و کنیزان و غلامانی داشت و هر شب مجلسی از هواپرستان و عیّاشان تشکیل می داد و به لهو و لعب و عیش و طرب می گذرانید و چند کنیز آوازه خوان و مطرب داشت که می خواندند و شراب می دادند و می خوردند و چون همسایه و مجاور من بود همیشه صدای آن منکرات از خانه او به گوش ما می رسید و ما را ناراحت می کرد. چندین بار به او گوشزد کردم که صدای ساز و آوازت مرا و خانواده ام را اذیت می کند... ولی متأسفانه نمی پذیرفت هر دفعه به او اصرار و مبالغه می نمودم تا یک روز گفت: من مردی مبتلا و معتادم و اسیر شیطان شده ام اما تو گرفتار شیطان و هوای نفس نیستی. اگر وضع مرا به صاحب خود آقا حضرت صادق (ع) بگویی شاید حضرت دعایی کرده و خداوند مرا از پیروی نفس نجات دهد. ابوبصیر گفت: سخن آن مرد بر دلم نشست. صبر کردم تا وقتی که خدمت حضرت صادق (ع) رسیدم و داستان همسایه ام را به آن حضرت عرض کردم. حضرت فرمود: وقتی که به کوفه برگشتی او به دیدن تو خواهد آمد، به او بگو جعفر بن محمد می گوید آنچه از کارهای زشت می کنی ترک کن من برایت بهشت را ضمانت می کنم. برگشتم به کوفه مردم به دیدنم آمدند او نیز با آنها بود، همین که خواست حرکت کند نگاهش داشتتم وقتی اطاق خلوت شد. گفتم وضع تو را برای آقا امام صادق (ع) شرح دادم حضرت فرمود: سلام مرا به او برسان و بگو آن حالت زشتت را ترک کن تا من برایت بهشت را ضمانت کنم. تا این سخن مرا شنید گریه اش گرفت. گفت تو را به خدا آقا امام صادق (ع) این حرف را به تو زد؟ گفتم بخدا قسم حضرت فرمودند. گفت پس همین مرا بس است از منزلم خارج شد پس از چند روز که گذشت یکی را دنبال من فرستاد، وقتی پیش او رفتم دیدم پشت در ایستاده و برهنه است گفت: هرچه در خانه مال داشتم در محلش صرف کردم و چیزی باقی نگذاشتم اینکه می بینی از برهنگی پشت درب ایستاده ام. من سریع به دوستان مراجعه نمودم و مقداری لباس که او را تأمین کند تهیه کرده برایش آوردم، بعد از چند روز باز پیغام داد مریض شده ام بیا تو را ببینم در مدت مریضیش مرتب از او خبر می گرفتم و با داروهایی به معالجه اش مشغول بودم، بالاخره یک روز به حال احتضار رسید، در کنار بسترش نشسته بودم و او در حال مرگ بود، در این موقع بیهوش شد. وقتی بهوش آمد در حالیکه لبخند می زد گفت: ای ابابصیر صاحبت آقا حضرت صادق (ع) به وعده خود وفا کرد، این را گفت و دیده از جهان بست. در همان سال وقتی به حج رفتم در مدینه خدمت حضرت صادق (ع) رسیدم، در منزل اجازه ورود خواستم، همینکه وارد منزل شدم هنوز یک پایم در خارج منزل بود که حضرت فرمود: ای ابابصیر دیدی ما به وعده خود نسبت به همسایه ات وفا کردیم. 📚منبع: علامه مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۱ .
. ♦️♦️عاجزترین افراد رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود : عاجز و ناتوان ترین افراد كسى است كه از دعا و مناجات با خداوند ناتوان و محروم باشد، و بخیل ترین اشخاص كسى خواهد بود كه از سلام كردن خوددارى نماید. 📚منابع: أمالى طوسى،ج ۱، ص ۸۷ بحارالأنوار، ج ۹۰، ص ۲۹۱، ح ۱۱ .
. سیره شهدا ♦️♦️ساعت اختصاصی خدا در سیره شهید مصطفی ردانی پور گفتم «با فرمانده تان کار دارم » گفت « الان ساعت یازده است، ملاقاتی قبول نمی کند» رفتم پشت در اتاقش. در زدم ؛ گفت « کیست ؟» گفتم« مصطفی منم» گفت « بیا داخل ». سرش را از سجده بلند کرد، چشم های سرخ، خیس اشک. رنگش پریده بود. نگران شدم. گفتم« چه شدمصطفی؟ خبری شده ؟ کسی طوریش شده ؟» دو زانو نشست. سرش را انداخت پایین. زل زد به مهرش. دانه های تسبیح را یکی یکی از لای انگشت هایش رد می کرد. گفت « یازده تا دوازده هر روز را فقط برای خدا گذاشته ام. برمی گردم کارهایم را نگاه می کنم. از خودم می پرسم کارهایی که کردم برای خدا بود یا برای دل خودم.» 📚منبع: نفیسه ثبات،یادگاران، جلد۸، ص۲۲ . ♦️♦️دعای ابوحمزه شهید مصطفی ردانی ماه رمضان سال ۶۲ بود، بعد از عملیات والفجر یک،ماه رمضان آمدیم مرخصی،با مصطفی تمام سی شب ماه رمضان را می رفتیم مراسم دعای ابوحمزه. در سراسر دعا، مشغول استغفار و گریه و «الهی العفو» بود. از مراسم که بر می گشتیم، تازه می رفت گوشه حیاط برای نماز شب، با آن دست مجروح گچ گرفته اش. دیگر از آن شوخ طبعی ها خبری نبود. یک بار غریبانه می گفت: ماه رمضان که تمام شود، من هم تمام خواهم شد. در طول ماه مبارک، یک دعا را خیلی تکرار می کرد. «خدایا از تو احدی الحُسنَیَین می خواهم یا زیارت یا شهادت». هنوز یک ماه از ماه رمضان نگذشته بود که تمام شد. 📚منابع: کتاب مصطفی، نویسنده و ناشر: گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی، ص۱۵۱ کتاب یادگاران، جلد۸،نویسنده: نفیسه ثبات، ص۷۵ .
. 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۵: پیرامون توبه سلام بن مستنير گويد: من در خدمت حضرت باقر عليه السّلام بودم كه حمران بن اعين (يكى از اصحاب آن حضرت) وارد شد و از چيزهایی از آن حضرت پرسيد، پس همين كه خواست برخيزد به امام باقر(ع) عرض كرد: من شما را آگاه كنم - خداوند عمر شما را دراز كند و ما را بوجود شما بهره‌مند سازد - كه ما خدمت شما مي،رسيم و از نزد شما بيرون نمي رويم تا اينكه (در نتيجه) دلهاى ما نرم شود و جانهاى ما از (نداشتن) اين دنيا تسلى يابد و آن چه از اين اموال و دارایى كه در دست مردم است بر ما خوار و پست شود، سپس از نزد شما بيرون رويم و همين كه (دوباره) پيش مردم و تجار رويم دنيا را دوست بداريم‌؟(اين چگونه است‌؟) گويد: آن حضرت عليه السّلام فرمود: همانا اينها دلهاست كه گاهى سخت شود و گاهى هموار و آسان. سپس فرمود: هر آينه ياران محمد (صلّى الله عليه و آله) عرض كردند: اى رسول خدا ما بر نفاق از خودمان ترسناكيم‌؟ فرمود: چرا از آن مى‌ترسيد؟ عرض كردند: هنگامى كه نزد شما هستيم و شما ما را متذكر كنيد؟ و به آخرت تشويق كنيد، از خدا مى‌ترسيم و در دنيا را (يكسره) فراموش كنيم و در آن بى‌رغبت شويم تا آنجا كه گويا آن حضرت را به چشم خود ببينيم و بهشت و دوزخ را (بنگريم) و چون از خدمت شما برويم و داخل اين خانه‌ها گرديم و بوى فرزندان را بشنويم و زنان و خاندان را بنگريم از آن حالى كه نزد شما داشتيم برگرديم به حدى كه گويا ما هيچ نداشته‌ايم (و شما را نديده و خدمت شما نبوده‌ايم و آن حال قبلى را نداشته‌ايم) آيا شما از اين كه اين تغيير حالت نفاق باشد بر ما مي ترسيد؟ رسول خدا (صلّى الله عليه و آله) به آن‌ها فرمود: هرگز (اين نفاق نيست)، اينها وسوسه‌هاى شيطانيست كه شما را به دنيا تشويق كند، به خدا سوگند اگر شما به همان حالى كه به آن خودتان را توصيف كرديد مي مانديد هر آينه فرشتگان دست در دست شما مي گذاردند (و بدون وسيله) روى آب راه مي رفتيد، و اگر نبود كه شما گناه می كنيد سپس از خدا آمرزش (آن گناه را) خواهيد هر آينه خداوند خلقى مى‌آفريد تا گناه كنند و سپس از خدا آمرزش خواهند و خداوند آنها را بيامرزد و براستى مؤمن در گناه افتد (يا به امتحان در گناه گرفتار شود) و بسيار توبه كند، آيا نشنيده‌اى گفتار خداى عز و جل را (كه فرمايد:) «همانا خداوند دوست دارد توبه‌كنندگان را و دوست دارد پاكيزه‌جويان را»(سوره بقره آيۀ ۲۲۲) و (نيز) فرمايد: «و آمرزش خواهيد از پروردگار خويش سپس بازگشت كنيد بسوى او» (سورۀ هود آيه ۹۰) 📚منبع: اصول کافی (ترجمه مصطفوی)، ج ۴، ص ۱۵۳ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 5⃣ بیست سال معصیت جوانی در بنی اسرائیل زندگی می کرد و به عبادت حق تعالی مشغول بود. روزها را به روزه و شبها را به نماز و طاعت، تا بیست سال کارش همین بود، تا که یک روز فریب خورده و کم کم از خدا کناره گرفت و عبادتها را تبدیل به معصیت و گناه کرد و از جمله گنه کاران قرار گرفت و در این کار بیست سال باقی ماند. یک روز آمد جلو آینه خود را ببیند، نگاه کرد دید موهایش سفید شده از معصیتهای خود بدش آمد واز کرده های خود سخت پشیمان گردید. گفت خدایا بیست سال عبادت و بیست سال معصیت کردم اگر برگردم بسوی تو آیا قبولم می کنی؟! صدایی شنید که می فرماید: «اَجَبتَنا فاحبَبناک ترکتَنا فتَرَکناک و عصَیتَنا فاَمهَلناک و اِن رَجَعتَ الینا قَبِلنا.» یعنی: تا آن وقتی که ما را دوست داشتی پس ما هم تو را دوست داشتیم. ترک ما کردی پس ما هم تو را ترک کردیم، معصیت ما را کردی تو را مهلت دادیم. پس اگر برگردی به جانب ما، تو را قبول می کنیم. پس توبه نمود و یکی از عبّاد قرار گرفت. از این مرحمتها از خدا نسبت به همه گنهکاران بوده و هست. 📚منابع: ثمراه الحیوه، جلد سوم، ص ۳۷۷ قصص التوابین، علی میر خلف زاده .
. ♦️♦️محبت خداوند امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه محبت خداوند در دل يك بنده ‏اى روشن گردد او را از هر مشغول‏ كننده‏ اى باز مى‏ دارد و فقط متوجه خداوند مى‏ گرداند، دوست خدا دلش از همه چيز پاك مى ‏باشد و فقط به خداوند توجه دارد. محب خداوند از همگان راست‏گوتر مى ‏باشد، و بهتر از همه به عهد خود وفا مى‏ كند، و اعمال او از همه پاكتر است و باطنش از همه روشنتر و عبادتش از همه بيشتر مى ‏باشد، هنگام مناجات فرشتگان به او افتخار مى‏ كنند و با ديدن او بر خود مى ‏بالند. خداوند متعال توسط او شهرها را آباد مى‏ كند و بخاطر كرامت او بندگانش را گرامى مى ‏دارد، هر گاه از پروردگار بخواهند بخاطر او خواسته ‏هاى آنها را اجابت مى‏ كند و به رحمت خود بلاها را از آنان دور مى‏ گرداند، اگر مردم مى ‏دانستند كه محب خدا چه مقامى دارد به خاك قدم او به خداوند متوسل مى‏ شدند. 📚منبع: ايمان و كفر، علامه مجلسى،ترجمه عزيز الله عطاردى،‏ ج‏۱، ص۵۶۵ .
. یسبح لله .... ♦️♦️همه‏ ي موجودات ذکر خدا مي‏ گويند يکي از طلاب مي‏ گويد: شبي براي عبادت از خواب برخاستم ناگاه شنيدم در و ديوار مدرسه، سنگريزه‏ ها و درختان ذکر مي‏ گويند، سرگرم تحقيق شدم، هنگامي که نزديک حجره‏ ي آخوند کاشي رسيدم ديدم محاسن شريفش را روي خاک گذاشته و از ديدگانش اشک مي‏ريزد و مي‏ گويد: سبوح قدوس ربک الملائکة و الروح، در و ديوار مدرسه با او اين ذکر را مي‏گويند، فرداي آن شب خدمت استاد رسيدم و داستان شب گذشته را به عرض وي رساندم، گفتم: ماجراي ديشب سخت مرا به شگفت آورد، او در کمال سادگي گفت: تعجب از کار توست که به چه علت گوش تو باز شده و اين صداها را شنيدي تو چه کرده‏ اي که اين توفيق را پيدا کردي؟ 📚منبع: علامه حسن زاده آملی،هزارويک نکته ص ۱۷۹ .
. 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۶: پیرامون استغفار فضل بن عثمان مرادى گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام مى‌فرمود كه: رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله فرموده است: چهار خصلت است كه در هركس باشد موجب هلاكت اوست پس آنها هلاک نسازند جز كسى كه مستحق هلاكت باشد. هرگاه بنده‌اى قصد كار خير كند و آن را انجام دهد، اگر آن را هم نكند، خدا برايش بر اثر حسن نيت حسنه‌اى نويسد و اگر آن را به جا آورد، خدا برايش ده حسنه مى‌نويسد و هرگاه قصد كار بد كند اگر آن را نكند چيزى براى او نوشته نشود و اگر آن كار بد انجام دهد هفت ساعت به او مهلت مى‌دهند و فرشته كاتب حسنات، به فرشتۀ سيئات كه بر دست چپ است مى‌گويد: شتاب مكن، بسا باشد كه دنبال آن، كار خيرى كند كه آن را محو سازد زيرا خداى عز و جل فرمايد: «إِنَّ الحَسَناتِ يُذهِبنَ السَّيِّئَاتِ: به‌راستى حسنات سيئات را از بين ببرند (سوره هود، آیه ۱۱۴)» يا آنكه استغفار كند و آمرزش بخواهد و اگر او در دنبال آن گناه بگويد: «اَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَالِمَ اَلْغَيْبِ وَ اَلشَّهَادَةِ اَلْعَزِيزَ اَلْحَكِيمَ اَلْغَفُورَ اَلرَّحِيمَ ذَا اَلْجَلاَلِ وَ اَلْإِكْرَامِ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ: از آن خدا آمرزش خواهم كه نيست معبود شايسته‌اى جز او كه داناى پنهان و آشكار است، عزيز و حكيم و آمرزنده و مهربان و صاحب جلال و اكرام است و به سوى او بازخواهيم گشت» بر او چيزى ننوشته و اگر هفت ساعت بگذرد و حسنه‌اى دنبالش نياورد و استغفار هم نكند، كاتب حسنات به كاتب سيئات گويد: گناه را بر اين بدبخت محروم بنويس. 📚منبع: اصول کافی (ترجمه آیت اللهی)، ج ۴، ص ۲۶۳ . 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۸: پیرامون استغفار عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ قَالَ: شَكَا اَلْأَبْرَشُ اَلْكَلْبِيُّ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَّهُ لاَ يُولَدُ لَهُ فَقَالَ لَهُ عَلِّمْنِي شَيْئاً قَالَ اِسْتَغْفِرِ اَللَّهَ فِي كُلِّ يَوْمٍ أَوْ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ فَإِنَّ اَللَّهَ يَقُولُ «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفّاراً» إِلَى قَوْلِهِ: "وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِين"َ راوى گويد: ابرش كلبى نزد امام باقر عليه السّلام گلايه نمود كه صاحب فرزند نمى‌شود و گفت: چيزى به من بياموز. فرمود: در هر روز و هر شب صد مرتبه استغفار كن؛ زيرا خداوند مى‌فرمايد: از پروردگار خود آمرزش خواهيد كرد او بسيار آمرزنده است... و شما را با اموال و فرزندان يارى نمايد. 📚منبع: ترجمه فروع کافی، ج،۷، ص۳۷ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 6⃣ ای خدای گنهکاران یک روز حضرت موسی (ع) در کوه طور در مناجات خود عرض کرد: یااله العالمین (ای خدای جهانیان) جواب آمد: لبیک! سپس عرض کرد: یا اله المُطیعین (ای خدای اطاعت کنندگان) جواب آمد: لبیک! سپس عرض کرد: یا اله العاصین (ای خدای گنهکاران) این دفعه سه بار شنید لبیک، لبیک، لبیک! حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) عرض کرد خدایا حکمتش چیست که تو را به بهترین اسامی صدا زدم یک بار جواب دادی، اما تا گفتم ای خدای گنه کارها سه بار جواب مرا دادی؟ خطاب شد: ای موسی! عارفان به معرفت خود و نیکوکاران به کار نیک خود و مطیعان به اطاعت خود اعتماد دارند، ولی گنهکاران جز به فضل من پناهی ندارند اگر من آنها را هم از درگاه خود ناامید گردانم به درگاه چه کسی پناهنده شوند؟! 📚منبع: زبده القصص ،جلد ۲ .
. ♦️♦️استجابت دعا با صلوات رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود : صلوات فرستادن شما بر من، دعای شما را مستجاب می گرداند و زکات اعمال شماست. 📚منبع: البحار، ج۲۲، ص ۵۴ . ♦️♦️وقت مناسب دعا امام علی (علیه السلام) فرمود : پنج موقع را براى دعا و حاجت خواستن غنیمت شمارید: موقع تلاوت قرآن، موقع اذان، موقع بارش باران، موقع جنگ و جهاد ـ فى سبیل اللّه ـ موقع ناراحتى و آه كشیدن مظلوم. در چنین موقعیت ها مانعى براى استجابت دعا نیست. 📚منابع: أمالى صدوق ،ص ۹۷ بحارالأنوار، ج ۹۰، ص ۳۴۳، ح ۱ .
. 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۷: پیرامون استغفار عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ اَلْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ اَلْقُنُوتِ فِي اَلْوَتْرِ هَلْ فِيهِ شَيْءٌ مُوَقَّتٌ يُتَّبَعُ وَ يُقَالُ فَقَالَ لاَ أَثْنِ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَلِّ عَلَى اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اِسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ اَلْعَظِيمِ ثُمَّ قَالَ كُلُّ ذَنْبٍ عَظِيمٌ . حلبى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: آيا در قنوت نماز وتر دعايى معيّن هست كه خوانده شود؟ فرمود: نه، خداى عزّ و جلّ‌ را ستايش كن، بر پيامبر صلّى اللّه عليه و اله درود فرست و از گناه بزرگ خود طلب آمرزش نما. سپس فرمود: و هرگناهى بزرگ است. 📚منبع: ترجمه فروع کافی، ج ۲، ص ۴۱۳ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 7⃣ توبه از شراب وقتی که آیه تحریم شراب فرود آمد منادی حضرت رسول اللَّه (ص) ندا داد کسی نباید شراب بخورد. روزی رسول اکرم (ص) از کوچه ای می گذشتند؛ اتفاقاً یکی از مسلمانها شیشه شرابی در دست داشت وارد همان کوچه ای شد که حضرت داشتند می گذشتند. تا حضرت رسول خدا (ص) را دید می آید خیلی ترسید، گفت الآن است که آبرویم بریزد (زیرا به حضرت خیلی علاقه داشت) گفت خدایا غلط کردم توبه کردم و دیگر لب به خمر و شراب نمی زنم فقط مرا جلوی حضرت رسول اکرم (ص) رسوا نکن. وقتی که نزدیک حضرت شد. حضرت رسول اللَّه (ص) فرمود: در این شیشه چیست؟ از ترس گفت آقا سرکه است. آن حضرت فرمود: اگر سرکه است قدری در دست من بریز حضرت دست مبارک را پیش برد. آن مرد هم شیشه را برگردانید یک وقت متوجه شد که مقداری سرکه در دست حضرت ریخته شده. مرد به گریه در آمد و گفت یا رسول اللّه قسم بخدا که در این شیشه شراب بود ولی چون توبه کردم و از خدا خواستم که مرا رسوا نکند خدا هم توبه مرا قبول کرده و دعایم را مستجاب فرموده. حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: چنین است حال کسی که توبه کند از گناهان خود و خداوند متعال تمام سیئات و بدیها و زشتی های او را تبدیل به حسنه و خوبی فرماید: «اولئک یبدّل اللّه سیّئاتهم حسنات.» 📚منبع: گناهان کبیره مرحوم شهید دستغیب، ج ۲ .
. 🟢 حکایات مناجاتی 8⃣ توبه ی لوطیها يك نفر حاجى مؤمنى كه از ارادتمندان به مرحوم حاج شيخ محمد تقى مجلسى رضوان الله تعالى عليه بود يک روز لوطي هاى محل دورش را مى گيرند و مى گويند امشب مى خواهيم به خانه تو بيایيم. حاجى از يک طرف مى بيند اگر آنها بيايند با وسایل لهو و لعب مى آيند و مشغول فسق و فجور مى شوند از طرف ديگر اگر آنها را رد كند و جواب رد گويد چگونه با لوطيها طرف شود مرتبا برايش ‍ مزاحمت ايجاد می كنند ناچارا قبول می كند بعد هم سراسيمه خدمت مرحوم مجلسى پناهنده شده و گرفتاريش را ذكر مى كند. مرحوم مجلسى فكرى مى كند و مى فرمايد: اشكالى ندارد بگو بيايند من هم مى آيم، حاجى مجلسى مهيا مي كند و شيخ مجلسى زودتر از لوطى ها وارد مى شود، لوطی ها آمدند همين كه وارد خانه شدند ديدند مرحوم مجلسى در مجلس نشسته. "لوطى باشى" ناراحت شد الان عيش و لهو و لعب جلوى آقا نمى شود كرد و آقا موى دماغش شده با بودن او هيچ كارى نمى شود كرد. اجمالا پيش خود خيال كرد حرفى بزند تا مرحوم مجلسى قهر كند برود و آن وقت آنها آزاد باشند. گفت: جناب آقا مگر راه و روش ما لوطيها چه عيبى دارد كه به ما اعتراض می كنند؟ مرحوم مجلسى فرمود: چه خوبى در شما هست كه آنرا مدح كنيم؟ گفت هزارها عيب داريم اما باز نمک شناسيم اگر نمک كسى را خورديم ديگر به او خيانت نمى كنيم تا آخر عمرمان يادمان نمى رود، مرحوم مجلسى فرمود: اين صفت خوبى است ولى آن را در شما نمى بينم . "لوطى باشى" گفت: در اين اصفهان از هركس مى خواهى بپرس! ببينيد ما نمک چه كسى را خورده ايم كه به او بد كرده باشيم. مرحوم مجلسى فرمود: خود من گواهى مى دهم كه شما همه نمک به حراميد! آيا با خداى خود چه مى كنيد؟ اى كسى كه نمک خدا را مى خورى و نمكدان مى شكنى، اين همه نعمت خدا را خوردن و استفاده كردن و اين جور سركشى كردن و پيروى از نفس و هوى كردن؟! نمک خدا خوردن و نمکدان او را شكستن ... اين كلمات مرحوم مجلسى كه عين واقع و حقيقت بود در همه آنها اثر كرد، سر خجلت به زير انداختند و هيچ سخن نگفتند سكوت مطلق، پس از مدتى همه رفتند، صبح اول وقت "لوطى باشى" در خانه مرحوم مجلسى را كوبيد مرحوم مجلسى در را باز كرد ديد "لوطى باشى" است. گفت: ديشب ما را آتش زدى ما را آگاه كردى ما را توبه ده چون از كرده هاى خود پشيمانيم، مرحوم مجلسى هم لطف مى كند آنها را به عمل توبه و تدارک از گذشته ها وا مى دارد. 📚منبع: گناهان کبیره مرحوم شهید دستغیب، ج ۲ .
. ♦️♦️فلسفه بلا برای مومن ابن فرقد از حضرت صادق عليه السّلام روايت مى‏ كند كه فرمود: خداوند متعال در ضمن مناجات خود با موسى بن عمران عليه السّلام فرمود: اى موسى من مخلوقى گرامى ‏تر از بنده مؤمن خلق نكرده ‏ام، من اگر او را مبتلا كردم خيرى براى او در نظر گرفته‏ ام. 📚منبع: ايمان و كفر، علامه مجلسى،ترجمه عزيز الله عطاردى،‏ ج‏۱، ص۱۲۱ . ♦️♦️فلسفه غم و حزن برای مومن حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه بنده ‏اى گناهانش زياد شد و نتوانست گناهان را جبران كند خداوند او را مبتلا به حزن و غم در دنيا مى‏ كند، و اگر اين هم نشد او را در قبرش عذاب مى‏ نمايد، تا روز قيامت بدون گناه در محضر پروردگار حاضر گردد. على عليه السّلام فرمود: بى‏ تابى در برابر گرفتارى‏ ها از همه چيز ناگوارتر مى‏ باشد، فرمود: گرفتارى براى ستمگران موجب ادب آنها مى‏ شود، و براى مؤمن آزمايش حساب مى‏ گردد، و براى پيامبران موجب درجات است و براى اولياء كرامت به حساب مى‏ آيد. 📚منبع: ايمان و كفر، علامه مجلسى،ترجمه عزيز الله عطاردى،‏ ج‏۱، ص۱۲۱ .
. ♦️♦️خدای کریم و کدخدا کریم در تاریخ اردبیل و دانشمندان آمده: «نقل نمود از برای نویسنده، جناب آقای شیخ عبدالحسین نجفی بشیری که، شنیدم از بعضی ثقات در اوائل یا بحبوحه تحصیلات مقدس اردبیلی در نجف اشرف، کاغذی از طرف مادرش می رسد که از نجف اشرف به اردبیل تشریف ببرد، و اظهار اشتیاق زیادی هم در آن نامه مرقوم بوده . معظم له به اعتبار وجوب ادای حق مادرش اجابت نموده، عازم اردبیل می شود . وقتی که اهل «نیارق » (۱) تشریف فرمایی اردبیلی را می شنوند، از نهایت اشتیاق به استقبالش شتافته و کسی در نیارق نمی ماند مگر کدخدای محل که اسمش «کریم » بوده . علی الظاهر، مشارالیه معروف به فسق، و مدمن خمر بوده، به استقبال نمی آید . تصادفا در شب ورود، اردبیلی در عالم رؤیا می بیند که، کدخدا وفات نموده به محقق تذکر می دهند واجب است برای تو تشییع جنازه کریم کدخدا; بلکه کفن و تجهیز را هم خودت مباشر باش . محقق از خواب بیدار می شود . چون به سابقه کدخدا اطلاع داشته می گوید: حتما خوابم رحمانی نیست . بار دوم نیز همین خواب را می بیند; باز می خوابد . بار سوم می بیند که می گویند کدخدا از دنیا رفت و صبح شده برخیز و تجهیز کدخدا را به جا بیاور . اردبیلی از خواب بیدار می شود به قصد وضو بیرون می آید . ملاحظه می کند که همسایگان به یکدیگر خبر می دهند که البشاره کریم کدخدا به درک جهنم واصل شده . اردبیلی به صحت خوابش که رحمانی بوده پی می برد ولی در تاویل خوابش تامل می نماید . بعد از فراغ از فریضه صبح، خود محقق مباشرت به تجهیز و تکفین می نماید، و همه از این پیش آمد و تشییع وی در تعجب فرو می روند . بالجمله، بعد از اتمام تجهیز وی، از زن کدخدا سؤال می نماید که حقیقت وقایع شب گذشته را برای محقق گزارش دهد . زن کریم می گوید: جناب شیخ! شوهر من معروف به فسق و فجور بود . شب گذشته گفت: ای زن من امشب رفتنی هستم حالم منقلب است، جای مرا در حیاط خانه پهن کن . من به گفته او عمل کردم، دیدم که کریم چشمهایش را به طرف آسمان و ستارگان چرخانید با قیافه تائبانه و چشم اشکبار گفت: ای خدا تو می دانی مقدس اردبیلی گناه نکرده است، اگر او را ببخشی برایت هنری نیست، بلکه هنر آن است که آن کریم علی الاطلاق، این کریم مجرم و عاصی و فاسق را ببخشد . محقق، به محض شنیدن این کلمات به زن کریم می گوید: رحمت خدا به وی شامل گشته و از گناهانش در گذشته است » . 📚منبع: ۱.از روستاهای اردبیل تاریخ اردبیل و دانشمندان،ج۱،ص۶۲ .
. 🔴 روایات مناجاتی 🟡 حدیث ۹: پیرامون تضرع امام علی(ع): وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِينَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ عَنْهُمُ النِّعَمُ فَزِعُوا إِلَى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِيَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَيْهِمْ كُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فَاسِدٍ. اگر مردم هنگامی که بلا به آنان می رسد، نزد خداوند زاری و تضرع می کردند، خداوند هر چیز گرفته شده ای را به آنان برمی گرداند و هر چیز خراب شده ای را اصلاح می نمود. 📚منبع: نهج البلاغه، خطبه ۱۷۸
. 🟢 حکایات مناجاتی 9⃣ نوجوانی که از هول قیامت قبض روح شد. شهید آیت الله دستغیب نقل کرده است؛ مرحوم حاج شیخ علی اکبر نهاوندی گفت: شخصی پسرش را به مکتب فرستاد تا درس بخواند. درس مکتب هم فارسی بود و هم قرآن یک روز ظهر که پسر او از مکتب بازگشت، پدرش دید حال و روز فرزندش با روزهای دیگر فرق می‌کند و غیرعادی است و بدنش داغ و بی حس و رنگش پریده و زرد شده است. پدر با نگرانی از او پرسید فرزندم چه شده است پسر شروع کرد به گریستن و گفت ای پدر! استاد امروز به ما این آیه شریفه را درس داد: "و کیف تتقون ان کفرتم یوما یجعل الولدان شیبا" پس اگر کافر شوید چگونه می‌ترسید از روزی که کودکان و نوجوانان از حول و سختی آن روز پیر می شوند. مزمل؛ آیه ۱۷ در نهایت آن پسر بیمار شد و با همان تب شدید از خوف قیامت از دنیا رفت. پیش از آن که به سن تکلیف برسد و مکلف به انجام احکام الهی گردد. وقتی جنازه او را دفن کردند پدر سر خاک فرزندش نشست و شروع کرد به گریستن و باحال حزن و اندوه گفت: ای فرزند سزاوار بود که من از ناپاکی خود بترسم و قالب تهی کنم نه تو که پاک و معصوم بودی و هیچ گناهی نداشتی. 📚منبع: قیامت و قرآن، تفسیر سوره ی طور، ص ۲۸ .