⚡️صوت جلسه پنجم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: _بررسی سند حدیث دوم محمد بن اسماعیل بندقی نیشابوری و دو راه برای قبول روایات او #صوت_حدیث_خوانی جلسه پنجم @hadiskhani_kashfi

⚡️روایات فضل بن شاذان در کتاب کافی 🔻 فضل بن شاذان در کتاب شریف کافی مجموعا ۵۸۰ روایت دارد. 🔹راوی از او در ۵۷۵ روایت جناب محمد بن اسماعیل بندقی نیشابوری است. محمد بن اسماعیل توثیق صریح در کتب رجالی ندارد. 🔸 مروی عنه او در ۵۶۶ روایت یکی از این سه نفر هستند: 1⃣ محمد بن ابی عمیر در ۲۶۸ روایت مرحوم کلینی در موارد بسیاری در کنار این طریق، دو طریق دیگر را هم ذکر می کند: ۱. علی بن ابراهیم عن ابیه عن ابن ابی عمیر ۲. محمد بن یحیی عن احمد اشعری عن ابن ابی عمیر 2⃣صفوان بن یحیی در ۲۰۸ روایت مرحوم کلینی در موارد بسیاری در کنار این طریق، سه طریق دیگر را هم ذکر می کند: ۱. محمد بن یحیی عن احمد اشعری عن صفوان ۲. محمد بن یحیی عن محمد بن الحسین بن ابی الخطاب عن صفوان ۳. احمد بن ادریس عن محمد بن عبدالجبار عن صفوان 3⃣ حماد بن عیسی در ۹۰ روایت مرحوم کلینی در موارد بسیاری در کنار این طریق، دو طریق دیگر را هم ذکر می کند: ۱. علی بن ابراهیم عن ابیه عن حماد ۲. محمد بن یحیی عن احمد اشعری عن حماد ⬅️ نتیجه رجالی تحقیق فوق روایات فضل بن شاذان در کتاب کافی طریق به سه کتاب معروف و مشهور از ابن ابی عمیر و صفوان و حماد بن عیسی است و لذا اگر کسی وثاقت محمد بن اسماعیل بندقی را بخاطر کثرت روایت مرحوم کلینی نپذیرد باز هم ضرری به روایت نمیرساند، چون محمد بن اسماعیل شیخ اجازه به این کتب معروف است و نیازی به وثاقت او نیست. @hadiskhani_kashfi

⚡️صوت جلسه ششم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: 🔹_ادامه بررسی سند حدیث دوم: فضل بن شاذان صفوان بن یحیی منصور بن حازم 🔸_ معنی کلمه «عین» در کتب رجال 🔹_ حدیث دوم در ۴ منبع از مجامع روایی: کلینی در کتاب کافی این حدیث را در سه جا به یک سند واحد نقل کرده است: ج۱ ص۸۷ (فقط صدر روایت) _ ۱۶۸_ ۱۸۸ (با اضافاتی در ذیل) رجال کشی: بسند صحیح عن صفوان توحید (فقط صدر روایت): به یک واسطه از مرحوم کلینی علل الشرایع: بسند صحیح عن صفوان 🔸فواید بررسی روایت در مجامع روایی: _ حتی اگر محمد بن اسماعیل را ضعیف بدانیم حدیث در سایر منابع به سند صحیح نقل شده است. _ این حدیث از کتاب صفوان اخذ شده و افراد بعد از آن تا کلینی و صدوق و کشی شیخ اجازه به کتاب مشهور صفوان میباشند. _ اختلاف نسخه صدر روایت و‌ وجه آن #صوت_حدیث_خوانی جلسه ششم @hadiskhani_kashfi

⚡️صوت جلسه هفتم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: 🔹 به بهانه اختلاف نسخه صدر روایت، علل اختلاف متن روایت بررسی شد: ۱. نقل به معنی: _ توسط راوی مباشر _ توسط راوی غیر مباشر مانند شیخ کلینی ۲. اختلاف نسخه _ بدون نقطه بودن _ بد خط بودن نسخه و کلمات مشابه _ اختلاف کاتب و مقری و ... 🔸ثمره اختلاف نسخه اگر نسخه یک روایت مختلف است، موارد اختلافی بخصوص ریزه کاری ها مثل ثم و واو و فا و ... حجت نیست. _ مثال در این روایت: تفاوت بل الخلق یعرفون یا بل العباد یعرفون 🔹بررسی معنای صدر روایت: «ان الله اجل و اکرم من ان یعرف بخلقه بل الخلق یعرفون بالله» 1⃣ معنای اول: یعرف بتعریف بخلقه (عموم مردم یا انبیاء) بل الخلق (عموم مردم یا انبیاء) 🔹یعرفون (بالمجهول) بالله _ معنای عبارت اگر مراد از خلق، انبیاء باشد: خداوند با تعریف انبیاء شناخته نمیشود بلکه انبیاء به خدا [با معجزاتی که به آنان داده] شناخته میشوند. اشکال: پس حدیث بنا عرف الله چیست؟ جواب: بحث ما در فرضی است که انبیاء بما هو‌ مخلوق و مستقل از خداوند نمی توانند معرف خدا باشند اما حدیث بنا عرف الله در فرص آن است که خداوند آیات و نشانه ها را به آنان افاضه کرده است. _ معنای عبارت اگر مراد از خلق عموم مردم باشد: خداوند با تعریف مردم شناخته نمیشود بلکه مردم به خدا [و افاضه نور وجود] شناخته میشوند. 🔹یعرفون (بالمعلوم) [الله] بالله 2⃣ معنای دوم: یعرف بصفات خلقه بل الخلق یعرفون (بالمعلوم) [الله] بالله تایید معنای دوم: ۱. احادیث باب ان الله لا یعرف الا به و توضیح مرحوم کلینی ۲. تعبیر اجل و اکرم #صوت_حدیث_خوانی جلسه هفتم @hadiskhani_kashfi

⚡️کلام حضرت سید الشهدا با نافع بن ازرق 🔻در معرفی خداوند به اوصافی که خود را به آن توصیف کرده است. 🔹 تاریخ مدینة دمشق: و أخبرنا أبو محمّد بن طاوس، أنا سليمان بن إبراهيم ،قالوا: نا محمّد بن إبراهيم الجرجاني، نا أبو علي الحسين بن علي، نا محمّد بن زكريا [نا]  العباس بن بكار، أنا أبو بكر الهذلي، عن عكرمة، عن ابن عباس [أنه] بينما هو يحدث الناس إذ قام إليه نافع بن الأزرق، فقال له: يا ابن عباس تفتي الناس في النملة و القملة‌؟ صف لي إلهك الذي تعبد، فأطرق ابن عباس إعظاما لقوله، و كان الحسين بن علي جالسا ناحية فقال: إليّ‌ يا ابن الأزرق. قال: لست إياك أسأل .قال ابن عباس: يا ابن الأزرق إنه من أهل بيت النبوة و هم ورثة العلم. فأقبل نافع نحو الحسين فقال له الحسين: يا نافع إن من وضع دينه على القياس لم يزل الدهر في الالتباس سائلا إذا كبا  عن المنهاج، ظاعنا بالاعوجاج ضالا عن السبيل قائلا غير الجميل ، يا ابن الأزرق أصف إلهي بما وصف به نفسه، و أعرّفه بما عرّف به نفسه: لا يدرك بالحواس، و لا يقاس بالناس، قريب غير ملتصق، و بعيد غير منتقص، يوحّد و لا يبعّض، معروف بالآيات موصوف بالعلامات لا إله إلاّ هو الكبير المتعال. فبكى ابن الأزرق، و قال: يا حسين ما أحسن كلامك!؟ قال له الحسين: بلغني أنك تشهد على أبي و على أخي بالكفر و عليّ‌؟ قال ابن الأزرق: أما و اللّه يا حسين لئن كان ذلك لقد كنتم منار الإسلام و نجوم الأحكام، فقال له الحسين: إني سائلك عن مسألة، قال: سل، فسأله عن هذه الآية: وَ أَمَّا الْجِدٰارُ فَكٰانَ‌ لِغُلاٰمَيْنِ‌ يَتِيمَيْنِ‌ فِي الْمَدِينَةِ‌ يا ابن الأزرق من حفظ‍‌ في الغلامين‌؟ قال ابن الأزرق: أبوهما؟ قال الحسين: فأبوهما خير أم رسول اللّه صلّى اللّه عليه و سلّم‌؟ قال ابن الأزرق: قد أنبأ اللّه تعالى أنكم قوم خصمون. 📚تاریخ مدینه دمشق، ج۱۴ ص ۱۸۳ @hadiskhani_kashfiا

⚡️صوت جلسه هشتم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: 🔹 بررسی متن حدیث دوم _ ارتباط صدر روایت با ذیل آن _ قوله قلت للناس: درباره کلمه ناس در کلمات اهل بیت دو احتمال است. _ قوله اَلْمُرْجِئُ: دو‌احتمال دارد: ۱) مرجئه فرقه ای بودند که برای عمل هیچ نقشی در ایمان قائل نبوده و اعتقاد و نیت را کافی می دانستند. ۲) مرجئه به مخالفین شیعه اطلاق شده یعنی هر کسی که امیرالمؤمنین را از مقام خلافت بلافصل رسول خدا تاخیر اندازد قوله : القدري. بیان معنای قدری قوله: أَنَّ اَلْقُرْآنَ لاَ يَكُونُ حُجَّةً إِلاَّ بِقَيِّمٍ. توضیح معنای قیم #صوت_حدیث_خوانی جلسه هشتم @hadiskhani_kashfi

⚡️تقليد شما محكمتر است يا مرجئه‌؟ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْهَمَذَانِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُبَيْدَةَ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا مُحَمَّدُ أَنْتُمْ أَشَدُّ تَقْلِيداً أَمِ اَلْمُرْجِئَةُ قَالَ قُلْتُ قَلَّدْنَا وَ قَلَّدُوا فَقَالَ لَمْ أَسْأَلْكَ عَنْ هَذَا فَلَمْ يَكُنْ عِنْدِي جَوَابٌ أَكْثَرُ مِنَ اَلْجَوَابِ اَلْأَوَّلِ فَقَالَ أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِنَّ اَلْمُرْجِئَةَ نَصَبَتْ رَجُلاً لَمْ تَفْرِضْ طَاعَتَهُ وَ قَلَّدُوهُ وَ أَنْتُمْ نَصَبْتُمْ رَجُلاً وَ فَرَضْتُمْ طَاعَتَهُ ثُمَّ لَمْ تُقَلِّدُوهُ فَهُمْ أَشَدُّ مِنْكُمْ تَقْلِيداً . 📚 الکافي ج ۱، ص ۵۳ @hadiskhani_kashfi

⚡️توضیح علامه مجلسی درباره معنای مرجئه / ۱ 🔹المرجئة : قد يطلق المرجئة في مقابل الشيعة من الإرجاء بمعنى التأخير لتأخير هم عليا عليه السلام عن درجته، و كأنه المراد هنا، و قد يطلق في مقابلة الوعيدية إما من الإرجاء بمعنى التأخير لأنهم يؤخرون العمل عن النية و القصد و إما بمعنى إعطاء الرجاء لأنهم يعتقدون أنه لا يضر مع الأيمان معصية كما لا ينفع مع الكفر طاعة، و قيل: كان الشائع في سابق الزمان التعبير بالقدرية و المرجئة عمن يضاهي المعبر عنه في هذه الأعصار بالمعتزلة و الأشاعرة في أصول الاعتقادات، كما ورد في رواية ابن عباس أنه قال: أمرني رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم أن أبرأ من خمسة: من الناكثين و هم أصحاب الجمل، و من القاسطين و هم أصحاب الشام، و من الخوارج و هم أهل النهروان، و من القدرية و هم الذين ضاهوا النصارى في دينهم، فقالوا لا قدر و من المرجئة الذين ضاهوا اليهود في دينهم فقالوا: الله أعلم. 📚 مرآة العقول، ج۱، ص۱۸۴ @hadiskhani_kashfi

⚡️ توضیح علامه مجلسی درباره معنای مرجئه / ۲ 🔹 المراد بالمرجئة الذين يقولون الإيمان محض العقائد، و ليس للأعمال فيها مدخل أصلا، و لا يضر مع الإيمان معصية، كما لا ينفع مع الكفر طاعة، و لا تفاوت في إيمان الناس، قال صاحب الملل و النحل: الإرجاء على معنيين: أحدهما التأخير قٰالُوا أَرْجِهْ وَ أَخٰاهُ ، أي أمهله و أخره، و الثاني إعطاء الرجاء، أما إطلاق اسم المرجئة على الجماعة بالمعنى الأول صحيح، لأنهم كانوا يؤخرون العمل عن النية و العقد، و أما المعنى الثاني فظاهر فإنهم كانوا يقولون لا يضر مع الإيمان معصية كما لا ينفع مع الكفر طاعة، و قيل: الإرجاء تأخير حكم صاحب الكبيرة إلى الآخرة فلا يقضي عليه بحكم في الدنيا من كونه من أهل الجنة أو من أهل النار، فعلى هذا المرجئة و الوعيدية فرقتان متقابلتان، و قيل: الإرجاء تأخير علي عليه السلام عن الدرجة الأولى إلى الدرجة الرابعة، فعلى هذا المرجئة و الشيعة فرقتان متقابلتان، و المرجئة أربعة أصناف: مرجئة الخوارج و مرجئة القدرية، و مرجئة الجبرية، و المرجئة الخالصة، انتهى. و قد مر بعض القول فيهم سابقا. و المراد هنا ما ذكرنا أولا فإنهم يحكمون بإيمان من آمن بالله و رسوله و إن قتلوا الأئمة و خيار المؤمنين، فهم راضون بذلك و لا يبالون به، و يحكمون بأن الله لا يعذب هؤلاء بفعلهم، و لذا سموا مرجئة لإرجاء تعذيبهم على المعاصي، و يمكن أن يكون المراد هنا مطلق المخالفين، فإنهم على أصولهم الفاسدة يصوبون قتل من خرج على خلفاء الجور، و لو كانوا من أئمة الدين و ذرية سيد المرسلين، فهم راضون بذلك، و ذكر الآية استشهاد بأن الراضي بالقتل و المصوب له حكمه حكم القاتل في الشقاوة و العقوبة. 📚مرآة العقول، ج۱۱، ص۲۱۸ @hadiskhani_kashfi

⚡️ علم قرآن و امیرالمؤمنین 🔻 قوله در #حدیث_دوم باب اضطرار : فَلَمْ أَجِدْ أَحَداً يُقَالُ إِنَّهُ يَعْرِفُ ذَلِكَ كُلَّهُ إِلاَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ ... فَأَشْهَدُ أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ كَانَ قَيِّمَ اَلْقُرْآنِ 🔹تفسير عیاشی: عَنْ سُلَيْمَانَ اَلْأَعْمَشِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : مَا نَزَلَتْ آيَةٌ إِلاَّ وَ أَنَا عَلِمْتُ فِيمَنْ أُنْزِلَتْ وَ أَيْنَ نَزَلَتْ وَ عَلَى مَنْ نَزَلَتْ ، إِنَّ رَبِّي وَهَبَ لِي قَلْباً عَقُولاً وَ لِسَاناً طِلْقاً . 📚التفسير (للعیاشی) ج ۱، ص ۱۷ @hadiskhani_kashfi

⚡️ علم قرآن و‌ عمر بن خطاب 🔻 قوله در #حدیث_دوم باب اضطرار: مَنْ قَيِّمُ اَلْقُرْآنِ فَقَالُوا اِبْنُ مَسْعُودٍ قَدْ كَانَ يَعْلَمُ وَ عُمَرُ يَعْلَمُ ... 🔹 علامه امینی در کتاب الغدیر بحثی را درباره آگاهی عمر بن خطاب از قرآن کریم تحت عنوان «الخليفة و تعلّم سورة البقرة» مطرح و از کتب اهل تسنن نقل می کنند که عمر سوره بقره را در طول ۱۲ سال یاد گرفته است. ایشان از این نقل نکاتی را بیان می کنند: ۱. این که عمر سوره بقره را در طول ۱۲ سال یادگرفته یا ناشی از این بوده که به قرآن اهمیتی نمی داده و وقت خود را در بازار می گذرانده، یا این که استعداد و درک و فهمش به همین مقدار بوده است. سپس علامه امینی شواهدی بر احتمال دوم نقل می کنند. ۲. تعلم سوره بقره در عصر بعد از رحلت رسول خدا بوده است چرا که سوره بقره سوره ای مدنی است. و لذا تعلم او‌ نزد صحابه بوده، همان ها که در شان عمر گفته اند عمر اعلم صحابه بوده است! ۳. این نقل نشان می دهد عمر اکثر قرآن را نمی دانسته چرا که اگر سوره بقره را در ۱۲ سال یاد گرفته اگر کل قرآن را می خواست یاد بگیرد لازمه اش آن بود که بیش از ۱۳۰ سال برای آن وقت بگذارد. ۴. عمر اکثر احکام شرعی را مطلع نبوده است چرا که بیشتر آیات احکام در سوره های دیگر آمده است. 🔸متن عبارت علامه امینی: «الخليفة و تعلّم سورة البقرة» ⬅️ أخرج الخطيب في رواة مالك ، و البيهقي في شعب الإيمان، و القرطبي في تفسيره بإسناد صحيح عن عبد الله بن عمر قال : تعلّم عمر سورة البقرة في اثنتي عشرة سنة، فلمّا ختمها نحر جزورا و قال القرطبي في تفسيره: تعلّمها عمر رضي الله عنه بفقهها و ما تحتوي عليه في اثنتي عشرة سنة. قال الأميني: هذا ينمّ 1⃣إما عن عدم انعطاف الخليفة على القرآن و اهتمامه به مع أنّه أهم أصول الإسلام، و قد انطوى فيه مهمات علومه حتى أنّه تبطاً في أنّه تبطأ في تعلّم سورة منه إلى غاية ذلك الأمد المتطاول، و لعله كان قد ألهاه عن ذلك الصفق بالأسواق كما ورد في غير واحد من هذه الآثار ، و اعتذر به هو و غيره من الصحابة، و إما عن قصور القريحة يأبى عن انعكاس فی فطنته و ذكائه و جمود في ما يلقى إليه فيها، فيحتاج إلى تكرار و مثابرة كثيرة و ترديد حتى ينتقش ما هم بتعلمه في الذاكرة. و قد يؤكد الثاني ما مرّ في صحيفة من قول رسول الله صلّى الله عليه و آله و سلّم له: «إنّي أظنك تموت قبل أن تعلم ذلك. و ما ذكر من قوله صلى الله عليه و آله و سلّم لحفصة: ما أرى أباك يعلمها». و قوله: «ما أراه يقيمها». يساعد هذا ما في الكتب من أنّ عمر كان أعلم و أفقه من عثمان، و لكن كان يعسر عليه حفظ القرآن. 2⃣و أيا ما كان فإنّ مدّة التعلّم هذه لا يمكن أن تكون على العهد النبوي ، فإنّ سورة البقرة نزلت بالمدينة عند جميع المفسّرين غير آيات نزلت في حجة الوداع، و قالت عائشة : ما نزلت سورة البقرة و النساء إلا و أنا عنده صلّى الله علیه و آله و سلّم ، و توفّي رسول الله صلى الله عليه و آله و سلّم في ربيع الأوّل على ما ذهب إليه القوم من السنة الحادية عشرة من مهاجرته، و مع ذلك لم يؤثر تعلّمه من رسول الله صلى الله عليه و آله و سلّم، فلا بد أن يكون تعلّمه عند أحد الصحابة أو عند لفيف منهم، و هم الذين يقول القائل: فإنّ الخليفة كان أعلمهم على الإطلاق! 3⃣و يشهد هذا أيضا على خلوّ الرجل من أكثر علوم القرآن الموجودة في بقية السور، فإنّ تعلّمها على هذا القياس يستدعي أكثر من مئة وثلاثين عاما حسب أجزاء القرآن الكريم، فيفتقر الخليفة على هذا الحساب في تعلم جميع القرآن إلى ما يقرب من مئة و خمسين عاما، و لا يفي بذلك عمر الخليفة 4⃣على أنّ الأحكام في غير البقرة من السور أكثر ممّا فيها ، فكان خليفة و متعلّما و الخليفة هو معلّم الناس لا المتعلّم منهم و لهذا كان لا يهتدي إلى جملة من الأحكام الموجودة في القرآن، و كان يحسب أبسط شيء من معانيه تعمقا و تكلّفا و يدعي أنّه نهي عنه ، و كان يقول : من أراد أن يسأل عن القرآن فليأت أبي بن كعب. إلى آخر ما مرّ عنه (ص ۱۹۱). هذا شأن الخليفة قبل طروّ النسيان عليه، و أما بعده فروی محمد بن سیرین أنّ عمر في آخر أيامه اعتراه نسيان حتى كان ينسى عدد ركعات الصلاة، فجعل أمامه رجلا يلقنه، فإذا أومأ إليه أن يقوم أو يركع فعل .. و إن تعجب فعجب أنّه مع ذلك كله ما كان يتنصل عن الحكم ، و لا يرعوي عن الإفتاء ، و إن كان يظهر خطوه في كثير منها . 📚 الغدیر ، ج۶، ص۲۷۶. @hadiskhani_kashfi

⚡️به قرآن با خوارج به جدل مپرداز 🔻قوله در #حدیث_دوم باب اضطرار: فَنَظَرْتُ فِي اَلْقُرْآنِ فَإِذَا هُوَ يُخَاصِمُ بِهِ اَلْمُرْجِئُ وَ اَلْقَدَرِيُّ وَ اَلزِّنْدِيقُ اَلَّذِي لاَ يُؤْمِنُ بِهِ حَتَّى يَغْلِبَ اَلرِّجَالَ بِخُصُومَتِهِ 🔹و من وصية له عليه‌السلام لعبد الله بن العباس لما بعثه للاحتجاج على الخوارج 🔸لاَ تُخَاصِمْهُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ اَلْقُرْآنَ حَمَّالٌ ذُو وُجُوهٍ تَقُولُ وَ يَقُولُونَ وَ لَكِنْ حَاجِجْهُمْ بِالسُّنَّةِ فَإِنَّهُمْ لَنْ يَجِدُوا عَنْهَا مَحِيصاً 🔹به قرآن با خوارج به جدل مپرداز، زيرا قرآن داراى ديدگاه كلّى بوده، و تفسيرهاى گوناگونى دارد، تو چيزى مى‌گويى، و آنها چيز ديگر، ليكن با سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با آنان به بحث و گفتگو بپرداز، كه در برابر آن راهى جز پذيرش ندارند. 📚نهج البلاغة ج ۱، ص ۴۶۵ @hadiskhani_kashfi

⚡️حسبنا کتاب الله! 🔻قوله در #حدیث_دوم باب اضطرار: فَحِينَ مَضَى رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَنْ كَانَ اَلْحُجَّةَ عَلَى خَلْقِهِ فَقَالُوا اَلْقُرْآنُ 🔹 اشعار مرحوم آقای مهدی سهیلی درباره شعار «حسبنا کتاب الله» که عمر بن خطاب پس از رحلت پیامبر اکرم مطرح کرد. ابلهی بی دانشی دیوانه ای جاهلی با گفت حق بیگانه ای خود الف را از علف ناداده فرق سالها در بحر غفلت مانده غرق بس گریزان بود از گفت و شنفت از سفه حسبی کتاب الله گفت گفت روزی حسبنا قرآن و بس نه محمد نه علی نه هیچ کس عارفی گفتا بدو ای کور دل از چه رو این گونه درماندی به گل فهم قرآن نیست کار بوالفضول کان بود در رتبت آل رسول هر کسی را قدرت تفسیر نیست طعمه هر مرغکی انجیر نیست حکمت این پرده های تو به تو از محمد پرس و اهل بیت او ورنه با سرمایه بی دانشی چون عیال بولهب هیزم کشی @hadiskhani_kashfi

⚡️صوت جلسه نهم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: 🔹بررسی نسخه های مختلف حدیث دوم باب اضطرار #صوت_حدیث_خوانی جلسه نهم @hadiskhani_kashfi

⚡️عدم اطمینان به صحت استدلالی که متکی بر مفردات خاص روایات باشد. 🔻در استدلال‌هایی که متقوم به وجود لفظ خاصی در روایت هستند و مبتنی بر وجود دقایق لغت در متن می‌باشند، اشکال شده است که با توجه به کثرت نقل معنا نمی‌تواند ملتزم به صحت این استدلال‌ها شد. علاوه بر این اشکال اشکال دیگری هم وجود دارد که ناشی از کثرت اختلاف نسخ می‌باشد. 🔹 البته فرض مسأله جایی نیست که اختلاف نقل به معنی یا اختلاف نسخه آشکار شده باشد؛ زیرا در این صورت مشخص است که حجت بر وجود لفظ محل استدلال در کلام امام وجود ندارد؛ بلکه موضوع این دو اشکال جایی است که تنها یک نقل داریم بدون اختلاف نسخ یا اختلاف ناشی از نقل معنا. در چنین جایی گفته می‌شود که با توجه به این که اختلاف نسخه امر رایجی است اطمینانی نداریم که این عبارت همان عبارتی باشد که در کتب اولیه وارد شده است. لذا با این که کلیت کلام تغییر نکرده است، حجیتی بر وجود تک تک کلمات در روایت اولیه نداریم. بله اگر نسخه‌های متعددی از زمان‌های مختلف در اختیار داشته باشیم که همه آنها عبارت رابه یک شکل نقل کرده باشند، اطمینان به وجود عین لفظ در نسخه اصلی به وجود می‌آید. 🔸 پس از مواجهه محقق با گستره عظیم اختلاف نسخه‌ها برای مکلف علم اجمالی به وجود می‌آید که بسیاری از مفردات روایات در واقع از امام معصوم صادر نشده‌اند و در طول تاریخ تغییر کرده‌اند. در چنین شرایطی دیگر نمی‌تواند بر استدلال‌هایی تکیه نماید که پاشنه بحث آنها بر روی یکی از مفردات می‌چرخد؛ زیرا اطمینانی وجود ندارد که این کلمه از معصوم علیه السلام صادر شده باشد تا یک فرع فقهی یا اعتقادی را بر آن بار نماییم. @hadiskhani_kashfi

⚡️عدم اطمینان به صحت استدلالی که متکی بر مفردات خاص روایات باشد / ۲ 🔻آیت الله منتظری از قول آیت الله بروجردی نقل کرده است: 🔹 «و كان يقول أيضا: إنّ من تتبع كتب الأخبار و وقف على إختلاف راويين مثلا في نقل مضمون واحد عن إمام واحد، أو إختلاف مصنّفين في ألفاظ رواية واحدة بل مصنّف واحد في موضعين من كتابه و إختلاف النسخ الكثيرة، يظهر له أنّ الاعتماد على رواية واحدة مثلا في مقام الإفتاء مشكل، و إن فرض كون جميع رواته ثقات، إلّا إذا أفتى بمضمونها الأعلام. بل لو فرض وجود روايات مستفيضة في مسألة يظهر لنا بذلك صدور المضمون المشترك بينها عن الأئمة عليهم السّلام إجمالا و لكن الحكم بخصوصيّات كلّ واحدة منها مشكل.» 📚 مجمع الفوائد (قم: سایه، ۱۳۸۴)، ۲۳۳. @hadiskhani_kashfi

⚡️ عدم اطمینان به صحت استدلالی که متکی بر مفردات خاص روایات باشد / ۳ 🔻علامه شعرانی در پاورقی شرح اصول کافی مولا صالح مازندرانی در بحث نقل معنا گفته است: 🔹 «أقوى الادلة على جواز النقل بالمعنى ما ذكره العلامة (ره) فى النهاية و هو خامس ادلته من أنا نعلم قطعا أن الصحابة لم يكتبوا ما نقلوه و لا كرروا عليه بل كلما سمعوا اهملوا الى وقت الحاجة إليه بعد مدة متباعدة و ذلك يوجب القطع بانهم لم ينقلوا نفس اللفظ بل المعنى انتهى. و هذا معنى قول داود بن فرقد «فلا يجي‏ء» أى فلا يمكن لى ضبط الالفاظ بخصوصها و نظير ذلك ما نرى من نقل العلماء أقوال غيرهم لا بألفاظهم و نقل الناس ما سمعوه من الوعاظ و الناطقين و رسالة بعضهم الى بعض شفاها فيحتج من الروايات بما يمكن ضبطه و نقله و هو أصل المعنى المعقود له الجملة لا الدقائق التى يستنبط بفكر العلماء و من خصوصيات الالفاظ 🔸و قد سبق في الصفحة 146 و 147 من هذا المجلد حديث محمّد بن مسلم برواية ربعى و برواية حريز و يحتمل قويا اتحادهما و معناهما المعقود له الكلام أمر الناس بعدم الاستحياء من التصريح بعدم العلم اذا سئلوا عن شي‏ء لا يعلمونه و هذا المعنى محفوظ في الروايتين و ان اختلف الفاظهما 🔹و مثله رواية «البيعان بالخيار ما لم يفترقا» كما مر فاذا بدل «ما لم يفترقا» بقوله «ما داما في المجلس» فقد حفظ المعنى لكن يدل الافتراق على التباعد و لو خطوة و لا يدل عليه قوله ما داما في المجلس اذ يمكن التباعد خطوة مع كونهما في المجلس و حينئذ فنقول أمثال هذه ليست بحجة اذ كما نعلم يقينا أنهم رووا الاحاديث بالمعنى نعلم أيضا أن الناس لا يقدرون على حفظ هذه الدقائق بل لا يتفطنون لها حتى يحفظوها، فما هو شائع بين بعض فقهائنا المتأخرين خصوصا بين من تأخر عن الشيخ المحقق الانصارى- قدس سره- من استنباط الاحكام من هذه الدقائق المستنبطة من ألفاظ الروايات بتدقيقاتهم غير مبتن على أساس متين خصوصا ما يدعونه من الظن الاطمينانى بصدور هذه الروايات و انها حجة لا تعبدا بآية النبإ و أمثالها بل لحصول الاطمينان و ان الاطمينان علم عرفا و الحق أنهم ان ادعوا حصول الاطمينان بصدور هذه الالفاظ المروية بخصوصياتها كما يحتجون بها في الفقه فنحن نعلم يقينا عدم صدورها كذلك و لا حفظ خصوصياتها في ابدالها أيضا و ليس صدورها و هما فضلا عن الظن و فضلا عن الاطمينان و ان أرادوا الاطمينان بصدور اصل المعنى و مفاده اجمالا فيأتى كلامنا فيه.» 📚 ‏محمد صالح بن احمد مازندرانی، شرح الكافي- الأصول و الروضة، ویراسته‌ی ابوالحسن شعرانی (تهران: المكتبة الإسلامية، ۱۳۸۲)، ج ۲، ۲۵۷، به نقل از پاورقی. @hadiskhani_kashfi

⚡️عدم اطمینان به صحت استدلالی که متکی بر مفردات خاص روایات باشد / ۴ 🔻استاد شهیدی‌پور هم در درس گفته‌اند: 🔹«با توجه بحث نقل معنا، ما در بحث حجیت خبر واحد گفته ایم: نمی توان مطالب دقیق را از این روایات نقل شده استفاده کرد. به عنوان مثال اگر تعبیر روایت به صورت «العصیرُ خمرٌ فلاتشربه» باشد، گفته می شود که طبق اطلاق این تعبیر عصیر از حیث همه احکام خمر است و صرفا یک حکم آن بیان شده است و لذا حکم نجاست عصیر هم ثابت خواهد شد. اما اگر تعبیر ذکر شده به صورت «العصیر خمر لاتشربه» باشد که در آن فاء ذکر نشده است، این تعبیر اطلاق ندارد، بلکه صرفا عصیر در حرمت شرب، تنزیل شده است و لذا نجاست قابل استفاده نیست. مرحوم آقای خویی بین این دو تعبیر این گونه فرق گذاشته اند. اما ما گفته ایم: اگر این دو تعبیر در کلمات خود امام علیه السلام ذکر شده باشد، این گونه فرق ممکن است، اما در سیره عقلائیه از خبر راوی کشف نمی شود که تعبیر امام علیه السلام چگونه بوده است؛ چون چه بسا راوی هرچند ثقه بوده است، اما ملتفت به این دقائق نبوده است و ذهن ابتدایی هم بین اینها فرق نمی گذارد و لذا هنگام نقل، بدون تأمل و تدقیق نقل کرده است. نتیجه این خواهد شد که خبر ظهور نخواهد داشت که تعبیر امام علیه السلام هم با این لفظ بوده است. مرحوم آقای بروجردی در همین خصوص فرموده اند: اگر چند روایت در یک مورد وارد شود، روشن خواهد شد که امام علیه السلام در این رابطه سخنی فرموده اند. اما اینکه کلام امام به صورت دقیق متن اول یا دوم باشد، ثابت نخواهد شد.» @hadiskhani_kashfi

⚡️صوت جلسه دهم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: 🔹بررسی سند #حدیث_سوم باب اضطرار ۱. علی بن ابراهیم (امامی ثقة جلیل) ۲. عن ابیه (امامی ثقة علی التحقیق) ۳. عن الحسن بن ابراهیم (مجهول) درباره مجهول بودن راوی به اینجا و اینجا و اینجا مراجعه شود. ۴. عن یونس بن یعقوب‌ (امامی ثقة جلیل) بررسی عبارت نجاشی درباره یونس، وفات یونس در مدینه، فطحی بودن یونس (به همین مناسبت: نقل جریان ابوحمزه ثمالی و امامت امام کاظم، نقل جریان سوال از عبدالله ابطح) 🔸 حدیث در سایر مجامع حدیثی این حدیث را مرحوم صدوق در امالی، علل و کمال الدین به سند صحیح نقل کرده اند. سند مرحوم صدوق: ابی عن سعد بن عبدالله عن ابراهیم بن هاشم عن اسماعیل بن مرار عن یونس بن عبدالرحمن عن یونس بن یعقوب با توجه به اثبات وثاقت اسماعیل بن مرار، سند صحیح است. هم چنین مرحوم کشی هم این حدیث را در رجال نقل کرده است. سند مرحوم کشی: محمد بن مسعود، عن علی بن محمد الفیروزاني القمي عن محمد بن احمد بن یحیی عن ابی اسحاق عن محمد بن حماد عن الحسن بن ابراهیم عن یونس بن عبدالرحمن عن یونس بن یعقوب 🔹 با مراجعه به مصادر روایت در کتب شیخ صدوق و رجال کشی متوجه می شویم که راوی از یونس بن یعقوب ، یونس بن عبدالرحمن بوده است که در نسخه کتاب کافی افتاده است. #صوت_حدیث_خوانی جلسه دهم @hadiskhani_kashfi

⚡️ عبارت نجاشی درباره یونس بن یعقوب 🔻يونس بن يعقوب بن قيس أبوعلي الجَلابِ البَجَلِي الدُّهْنِي أُمه مُنيَّة بنت عمار بن أبي معاوية الدهني أخت معاوية بن عمار. اختص بأبي عبدالله و أبي الحسن عليهما السلام، و كان يتوكل لأبي الحسن عليه السلام و مات بالمدينة في أيام الرضا عليه السلام، فتولى أمره. و كان حظياً عندهم، موثقاً. وكان قد قال بعبد الله و رجع. 📚 رجال النجاشی، ص۴۴۶ @hadiskhani_kashfi

⚡️جریان وفات یونس بن یعقوب در مدینه 🔻رجال کشی: قَالَ أَبُو اَلنَّضْرِ : سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ اَلْحَسَنِ ، يَقُولُ: مَاتَ يُونُسُ بْنُ يَعْقُوبَ بِالْمَدِينَةِ ، فَبَعَثَ إِلَيْهِ أَبُو اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) بِحَنُوطِهِ وَ كَفَنِهِ وَ جَمِيعِ مَا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ، وَ أَمَرَ مَوَالِيَهُ وَ مَوَالِيَ أَبِيهِ وَ جَدِّهِ أَنْ يَحْصُرُوا جَنَازَتَهُ، وَ قَالَ لَهُمْ: هَذَا مَوْلَى لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) كَانَ يَسْكُنُ اَلْعِرَاقَ ، وَ قَالَ لَهُمْ اِحْفِرُوا لَهُ فِي اَلْبَقِيعِ ، فَإِنْ قَالَ لَكُمْ أَهْلُ اَلْمَدِينَةِ إِنَّهُ عِرَاقِيُّ وَ لاَ نَدْفِنُهُ فِي اَلْبَقِيعِ : فَقُولُوا لَهُمْ هَذَا مَوْلَى لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) وَ كَانَ يَسْكُنُ اَلْعِرَاقَ ، فَإِنْ مَنَعْتُمُونَا أَنْ نَدْفِنَهُ بِالْبَقِيعِ مَنَعْنَاكُمْ أَنْ تَدْفِنُوا مَوَالِيَكُمْ فِي اَلْبَقِيعِ ، وَ وَجَّهَ أَبُو اَلْحَسَنِ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) إِلَى زَمِيلِهِ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحَبَّابِ وَ كَانَ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ اَلْكُوفَةِ : صَلِّ عَلَيْهِ أَنْتَ . 🔹عَلِيُّ بْنُ اَلْحَسَنِ ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ اَلْوَلِيدِ ، قَالَ: رَءَانِي صَاحِبُ اَلْمَقْبَرَةِ وَ أَنَا عِنْدَ اَلْقَبْرِ بَعْدَ ذَلِكَ، فَقَالَ لِي مَنْ هَذَا اَلرَّجُلُ صَاحِبُ اَلْقَبْرِ فَإِنَّ أَبَا اَلْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) أَوْصَانِي بِهِ، وَ أَمَرَنِي أَنْ أَرُشَّ قَبْرَهُ أَرْبَعِينَ شَهْراً أَوْ أَرْبَعِينَ يَوْماً فِي كُلِّ يَوْمٍ، قَالَ أَبُو اَلْحَسَنِ اَلشَّكُّ مِنِّي. 🔸 عَلِيُّ بْنُ اَلْحَسَنِ ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ اَلْوَلِيدِ ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى ، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) جُعِلْتُ فِدَاكَ سَرَّنِي مَا فَعَلْتَ بِيُونُسَ ! قَالَ، فَقَالَ لِي أَ لَيْسَ مِمَّا صَنَعَ اَللَّهُ لِيُونُسَ أَنْ نَقَلَهُ مِنَ اَلْعِرَاقِ إِلَى جِوَارِ نَبِيِّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) . 📚 اختیار معرفة الرجال (رجال الکشی) ج ۱، ص ۳۸۶

⚡️ بصیرت ابوحمزه ثمالی و امامت امام کاظم 🔻 أَنَّ دَاوُدَ بْنَ كَثِيرٍ اَلرَّقِّيَّ قَالَ : وَفَدَ مِنْ خُرَاسَانَ وَافِدٌ يُكَنَّى أَبَا جَعْفَرٍ وَ اِجْتَمَعَ إِلَيْهِ جَمَاعَةٌ مِنْ أَهْلِ خُرَاسَانَ فَسَأَلُوهُ أَنْ يَحْمِلَ لَهُمْ أَمْوَالاً وَ مَتَاعاً وَ مَسَائِلَهُمْ فِي اَلْفَتَاوِي وَ اَلْمُشَاوَرَةِ فَوَرَدَ اَلْكُوفَةَ فَنَزَلَ وَ زَارَ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ رَأَى فِي نَاحِيَةٍ رَجُلاً وَ حَوْلَهُ جَمَاعَةٌ فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ زِيَارَتِهِ قَصَدَهُمْ فَوَجَدَهُمْ شِيعَةً فُقَهَاءَ وَ يَسْمَعُونَ مِنَ اَلشَّيْخِ فَسَأَلَهُمْ عَنْهُ فَقَالُوا هُوَ أَبُو حَمْزَةَ اَلثُّمَالِيُّ قَالَ فَبَيْنَا نَحْنُ جُلُوسٌ إِذْ أَقْبَلَ أَعْرَابِيٌّ فَقَالَ جِئْتُ مِنَ اَلْمَدِينَةِ وَ قَدْ مَاتَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَشَهِقَ أَبُو حَمْزَةَ وَ ضَرَبَ بِيَدِهِ اَلْأَرْضَ ثُمَّ سَأَلَ اَلْأَعْرَابِيَّ هَلْ سَمِعْتَ لَهُ بِوَصِيَّةٍ قَالَ أَوْصَى إِلَى اِبْنِهِ عَبْدِ اَللَّهِ وَ إِلَى اِبْنِهِ مُوسَى وَ إِلَى اَلْمَنْصُورِ فَقَالَ أَبُو حَمْزَةَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي لَمْ يُضِلَّنَا دَلَّ عَلَى اَلصَّغِيرِ وَ مَنَّ عَلَى اَلْكَبِيرِ وَ سَتَرَ اَلْأَمْرَ اَلْعَظِيمَ وَ وَثَبَ إِلَى قَبْرِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ فَصَلَّى وَ صَلَّيْنَا ثُمَّ أَقْبَلْتُ عَلَيْهِ وَ قُلْتُ لَهُ فَسِّرْ لِي مَا قُلْتَهُ. فَقَالَ بَيَّنَ أَنَّ اَلْكَبِيرَ ذُو عَاهَةٍ وَ دَلَّ عَلَى اَلصَّغِيرِ بِأَنْ أَدْخَلَ يَدَهُ مَعَ اَلْكَبِيرِ وَ سَتَرَ اَلْأَمْرَ بِالْمَنْصُورِ حَتَّى إِذَا سَأَلَ اَلْمَنْصُورُ مَنْ وَصِيُّهُ قِيلَ أَنْتَ. 🔹ترجمه: داود بن كثير رقّى مى‌گويد: شخصى-كه كنيه‌اش ابو جعفر بود- مى‌خواست از خراسان به طرف مدينه بيايد. برخى اجتماع نموده و از او خواستند تا با خود مقدارى مال و مسائل دينى از طرف آنها به مدينه ببرد. ابو جعفر به كوفه رسيد و به زيارت قبر امير المؤمنين-عليه السّلام-رفت. ديد در ناحيه‌اى شخصى نشسته و عده‌اى دور او را گرفته‌اند. وقتى از زيارت فارغ شد به سوى آنها رفت و ديد همۀ آنها شيعه و فقيه هستند و به سخنان مردى گوش مى‌دهند. از نام شيخ پرسيد، به او گفتند: او «ابو حمزۀ ثمالى» است. مى‌گويد: در اين هنگام عربى وارد شد و گفت: اكنون از مدينه مى‌آيم، جعفر بن محمّد-عليهما السّلام-از دنيا رفت. ابو حمزه بغض در گلويش پيچيد و صيحه‌اى زد و دستش را به زمين كوبيد. سپس از عرب پرسيد: آيا جانشين و وصى هم براى خود تعيين كرد؟ عرب گفت: آرى، وصيت كرده است براى پسرش عبد اللّٰه، موسى و منصور. آنگاه ابو حمزه گفت: سپاس خداى را كه ما را گمراه نكرد، كوچك را نشان داد و بر بزرگ، منّت گذاشت. و كار بزرگى را پوشيده نگهداشت. سپس برخاست و به طرف قبر امير المؤمنين-عليه السّلام-رفت و نماز خواند و ما هم نماز خوانديم. سپس نزد او رفتم و گفتم: آنچه را كه گفتى براى من تفسير كن‌؟ گفت: حضرت، بيان كرده است كه بزرگ، داراى قدرت است و كوچك، با او همدست مى‌باشد. و امر عظيمى را به وسيله منصور پوشيده ساخته است هر وقت منصور بپرسد كه جانشين امام صادق كيست‌؟ گويند: خودت هستى. 📚الخرائج و الجرائح ج ۱، ص ۳۲۸ @hadiskhani_kashfi

⚡️سوال از عبدالله افطح درباره زکات 🔻 محمد بن الحسن الصفار في بصائر الدرجات: 🔹 حَدَّثَنَا اَلْهَيْثَمُ اَلنَّهْدِيُّ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ أَبُو اَلْحَسَنِ فِي اَلْمَجْلِسِ قُدَّامَهُ مِرْآةٌ وَ آلَتُهَا فردي [مُرَدًّى] بِالرِّدَاءِ مُوَزَّراً فَأَقْبَلْتُ عَلَى عَبْدِ اَللَّهِ فَلَمْ أَسْأَلْهُ حَتَّى جَرَى ذِكْرُ اَلزَّكَاةِ فَسَأَلْتُهُ قَالَ تَسْأَلُنِي عَنِ اَلزَّكَاةِ مَنْ كَانَتْ عِنْدَهُ أَرْبَعُونَ دِرْهَماً فَفِيهَا دِرْهَمٌ قَالَ فَاسْتَشْعَرْتُهُ وَ تَعَجَّبْتُ مِنْهُ فَقُلْتُ لَهُ أَصْلَحَكَ اَللَّهُ قَدْ عَرَفْتَ مَوَدَّتِي لِأَبِيكَ وَ اِنْقِطَاعِي إِلَيْهِ وَ قَدْ سَمِعْتُ مِنْهُ كُتُباً أَ فَتُحِبُّ أَنْ آتِيَكَ بِهَا قَالَ نِعْمَ بَنُو أَخٍ اِئْتِنَا فَقُمْتُ مُسْتَغِيثاً بِرَسُولِ اَللَّهِ فَأَتَيْتُ اَلْقَبْرَ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِلَى مَنْ إِلَى اَلْقَدَرِيَّةِ إِلَى اَلْحَرُورِيَّةِ إِلَى اَلْمُرْجِئَةِ إِلَى اَلزَّيْدِيَّةِ قَالَ فَإِنِّي كَذَلِكَ إِذْ أَتَانِي غُلاَمٌ صَغِيرٌ دُونَ اَلْخَمْسِ فَجَذَبَ ثَوْبِي فَقَالَ لِي أَجِبْ قُلْتُ مَنْ قَالَ قَالَ سَيِّدِي مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ فَدَخَلْتُ إِلَى صَحْنِ اَلدَّارِ فَإِذَا هُوَ فِي بَيْتٍ وَ عَلَيْهِ كِلَّةٌ فَقَالَ يَا هِشَامُ قُلْتُ لَبَّيْكَ فَقَالَ لِي لاَ إِلَى اَلْمُرْجِئَةِ وَ لاَ إِلَى اَلْقَدَرِيَّةِ وَ لَكِنْ إِلَيْنَا ثُمَّ دَخَلْتُ عَلَيْهِ . 🔸ترجمه: هشام بن سالم گفت:رفتم پيش عبد اللّٰه بن جعفر، موسى بن جعفر نيز حضور داشت كه جلوش آينه‌اى قرار داشت ردائى پوشيده بود و پيراهنى در تن داشت رو بجانب عبد اللّٰه برادر موسى بن جعفر نموده شروع كردم بسؤال كردن تا صحبت زكاة شد. در اين مورد سؤال كردم گفت: از زكات ميپرسى. هر كس چهل درهم داشته باشد بايد يكدرهم بدهد.بسيار در شگفت شدم.گفتم: ميدانى كه من ارادتمند شما خانواده هستم و خدمت پدرت ارادت داشته‌ام از آن جناب نوشته‌ هائى دارم.اگر مايلى برايت بياورم گفت بسيار خوب بياور. من از آنجا خارج شده پناه بقبر پيغمبر بردم عرضكردم:يا رسول اللّٰه بكه پناه برم بقدريها يا حروريه يا مرجئه يا زيديها.در همين موقع پسر بچه‌اى كه كمتر از پنج سال داشت لباسم را كشيده گفت:بيا با تو كار دارند. گفتم: چه كسى گفت: آقايم موسى بن جعفر.داخل حياط‍‌ شدم ديدم آن جناب در اطاق نشسته است كه جلو آن پشه‌بندى آويخته است.فرمود: هشام، عرض كردم: بلى. فرمود: پيش مرجئه و قدريها نرو بيا پيش من وارد اطاق شدم. 📚بصائر الدرجات في فضائل آل محمد علیهم السلام ج ۱، ص ۲۵۰ @hadiskhani_kashfi

⚡️صوت جلسه یازدهم حدیث خوانی کتاب کافی 🔻 مباحث مطرح شده: 🔹بررسی متن #حدیث_سوم ۱. درباره حمران بن اعین ۲. درباره محمد بن علی بن نعمان مؤمن طاق و ذکر نکته ای درباره انتساب شخص به اجداد مانند نام شیخ صدوق ۳. درباره هشام بن سالم ۴. درباره طیار ۵. قوله و هو شاب، درباره دو‌ گروه از اصحاب امام صادق ۶. درباره عمرو بن عبید ۷. نکته اصولی درباره اذا امرتکم بشیء فافعلوا ۸. مراد از قلب در احادیث ۹. استفاده شیخ صدوق از مناظره هشام با عمرو بن عبید در مسأله غیبت امام زمان #صوت_حدیث_خوانی جلسه یازدهم @hadiskhani_kashfi

⚡️ روش حمران بن اعین در مجالس 🔻 قوله در #حدیث_سوم باب اضطرار: كَانَ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِهِ مِنْهُمْ حُمْرَانُ بْنُ أَعْيَنَ 🔹 حمران بن اعین برادر زراره بن اعین و از اجلاء اصحاب امام باقر و امام صادق علیهماالسلام بوده است. دو روایت درباره ایشان: 🔸و بِهَذَا اَلْإِسْنَادِ: عَنِ اَلْحَجَّالِ ، عَنْ صَفْوَانَ ، قَالَ: كَانَ يَجْلِسُ حُمْرَانُ مَعَ أَصْحَابِهِ فَلاَ يَزَالُ مَعَهُمْ فِي اَلرِّوَايَةِ عَنْ آلِ مُحَمَّدٍ (صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ) فَإِنْ خَلَطُوا فِي ذَلِكَ بِغَيْرِهِ رَدَّهُمْ إِلَيْهِ، فَإِنْ صَنَعُوا ذَلِكَ عِدْلَ ثَلاَثِ مَرَّاتٍ قَامَ عَنْهُمْ وَ تَرَكَهُمْ . 📚 اختیار معرفة الرجال (رجال الکشی) ج ۱، ص ۱۷۹ 🔹 حَمْدَوَيْهِ ، قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى ، عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ هِشَامِ بْنِ اَلْحَكَمِ ، عَنْ حُجْرِ بْنِ زَائِدَةَ ، عَنْ حُمْرَانَ بْنِ أَعْيَنَ ، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) إِنِّي أَعْطَيْتُ اَللَّهَ عَهْداً، لاَ أَخْرُجَ مِنَ اَلْمَدِينَةِ حَتَّى تُخْبِرَنِي عَمَّا أَسْأَلُكَ! قَالَ، فَقَالَ لِي سَلْ! قَالَ، قُلْتُ أَ مِنْ شِيعَتِكُمْ أَنَا قَالَ نَعَمْ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ . 📚 اختیار معرفة الرجال (رجال الکشی) ج ۱، ص ۱۷۶ @hadiskhani_kashfi