طبع من، باز پر درآورده ست رو به صحرای محشر آورده ست کیست این آفتاب خون آلود کز پس کوه، سر بر آورده ست؟ تا بسازد تغزلی خونین خنجر آورده، حنجر آورده ست تا بیاویزدش به دامن دوست دست‌های برادر آورده ست قصۀ نامکرری از عشق داغ‌های مکرر آورده ست سر به سوی آن عرش می‌سایند نخل‌هایی که بی سر آورده ست تا که دل بر کند ز خرد و کلان اصغر آورده، اکبر آورده ست از کجا این امیر بی لشکر این همه شعر پرپر آورده ست هفت صحرا غزال تازه نفس هفت وادی، کبوتر آورده ست تا بهشتی کند بیابان را یک سبد سیب نوبر آورده ست از برای مسافران بهشت خیمه‌گاهی معطر آورده است ذوالفقار علی ست، یا که خلیل دست از آستین در آورده است؟ حج ماه مرا نظاره کنید چه صفایی به مشعر آورده است تشنه لب رفته ساقی و، بی دست آب از حوض کوثر آورده است #شاعر #سعید_بیابانکی #خوانش #سید_شهاب_جدا @hafez_adabiyat

گلوی تشنه چو جا بر فراز بام گرفت به زیر تیغ ز دست رسول، جام گرفت سلام داد، ولی ظهر روز عاشورا ز سیّدالشّهدا پاسخ سلام گرفت هنوز واقعۀ کربلا نیامده بود که او اجازۀ جانبازی از امام گرفت شهادت شهدای قیام عاشورا ز خون مسلم از آغاز انسجام گرفت درود ما به قیام حسینی‌اش بادا که نسل خون و شرف درس از این قیام گرفت «سلام خالق منان سلام جبرائیل سلام شاه شهیدان به مسلم بن عقیل» قسم به آن شب و آن رازهای پنهانی قسم به چشم تو هنگام اشک افشانی قسم به همت و ایثار و غیرت طوعه قسم به عزم تو و رادمردی هانی قسم به خون گلوی دو ماه پارۀ تو به اشک نیمه شب آن دو طفل زندانی تو روی بام و دو طفلت کنار شط فرات غریب‌تر ز شهیدان شدید قربانی بریدن سر مهمان و دعوی اسلام هزار مرتبه نفرین بر این مسلمانی چه می‌شود که به قبر تو و دو فرزندت کنم به اشک دو چشمم گلاب افشانی هماره تا که سخن بر لب است «میثم» را به این دو مصرع زیبا کند ثناخوانی «سلام خالق منان سلام جبرائیل سلام شاه شهیدان به مسلم بن عقیل» #بخشی_از_ترجیع_بند #شعر #استاد_سازگار #خوانش #سید_شهاب_جدا @hafez_adabiyat

*** آی دوزخ‌ سفران‌! گاه‌ِ دریغ آمده‌ است‌ سر بدزدید که هفتاد و دو تیغ آمده‌ است‌ طعمۀ تلخ جحیمید، گلوگیرشده‌ چرک‌ِ زخمید ـ که کوفه است ـ سرازیر شده‌ فوج فرعونید یا قافلۀ قابیلید؟ ننگ محضید، ندانم ز کدامین ایلید ره مبندید که ما کهنه‌ سواریم ای قوم‌ سرِ برگشت نداریم‌، نداریم ای قوم‌ حلق بر نیزه اگر دوخته‌ شد، باکی نیست‌ خیمه در خیمه اگر سوخته ‌شد، باکی نیست‌ خیمه تشنه است‌، غمی نیست‌، گلاب ‌آلوده است‌ سجده بیمار، نه بیمار، شراب ‌آلوده است‌ آب‌ِ این بادیه خون است که وانوشد کس‌ زهر باد آن آب کز دست شما نوشد کس‌ شعله گر افسرد، خاکستر ما خواهد رفت‌ تن اگر خفت به صحرا، سر ما خواهد رفت‌ راه سخت است‌، اگر سر برود نیست شگفت‌ کاروان با سر رهبر برود نیست شگفت‌ تن به صحرای عطش سوخته‌، سر بر نیزه‌ بر نمی‌ گردیم زین دشت‌، مگر بر نیزه‌ تشنه می ‌سوزیم با مَشک در این خونین ‌دشت‌ دست می کاریم تا مرد بروید زین دشت‌ آی دوزخ‌ سفران‌! گاه‌ِ سفر آمده ‌است‌ سر بدزدید که هفتاد و دو سر آمده ‌است‌ #شعر #محمد_کاظم_کاظمی #خوانش #سید_شهاب_جَدّا

در سرخی غروب، نشسته سپیده ات جان بر لبم ز عمر به پایان رسیده ات آخر دل عموی تو را پاره پاره کرد آوای ناله های بریده بریده ات در بین این غبار، به سوی تو آمدم از روی ردّ خونِ به صحرا چکیده ات پا می کشی به خاک تنت درد می کند آتش گرفته جان من داغدیده ات خون گریه می‌کنند چرا نعل اسب‌ها؟ سخت است، روضه ی تنِ در خون تپیده ات بر بیت‌بیت پیکر تو خیره مانده ام آه! ای غزل! چگونه ببینم قصیده ات؟ «اَحلی مِن العسل» ز لبان تو می‌چکد ای گل! زبان‌زد است، بیان عقیده ات باید که می‌شکفت گلِ زخم بر تنت از بس خدا شبیه حسن، آفریده ات #شعر #سید_محمدجواد_شرافت #خوانش #سید_شهاب_جَدّا @hafez_adabiyat

مادر نه طفل تشنه خود را به باب داد مهتاب را فلک به کف آفتاب داد چون قحط آب، قحط وفا، قحط رحم دید چشمش به لعل خشک وی از اشک، آب داد بر طفل و باب او چو جوابی نداد کس یک تیر، هر دو را، به سه پهلو جواب داد خون گلوی طفل نه، ایثار را ببین آن گُل، نخورد آب و به گلچین گلاب داد هم عندلیب سوخت و هم باغبان که خصم آبی به گُل نداد، ولی گُل به آب داد پرپر چو مرغ می زد و تا پر، نشسته تیر اما به خنده باز تسلاّی باب داد او خنده کرد و عالم از این خنده گریه کرد نگرفت آب و آب به چشم سحاب داد اصغر به لای لای ندارد نیاز و تیر او را به خواب بُرد و به مَهد تُراب داد #شعر #علی_انسانی #خوانش #سید_شهاب_جَدّا @hafez_adabiyat

رسمَست هرکه داغ ِ جوان دید، دوستان رأفت برند حالت ِ آن داغ دیده را یک دوست زیر بازوی ِ او گیرد از وفا وان یک ز چهره پاک کند اشکِ دیده را آن دیگری بر او بِفشانَد گُلاب قند تا تقویت شود دلِ مِحنِت چَشیده را یک چند دَعوَتَش به گُل و بوستان کنند تا بر کنندش از دل خارِ خَلیده را جمعِ دگر برای تسلّایِ او دهند شرح ِ سیاه کاریِ چرخِ خمیده را القصّه هر کَسی به طریقی ز روی ِ مِهر تسکین دهد مصیبتِ بر وی رَسیده را آیا که داد تسلیتِ خاطرِ حسین؟ چون دید نعشِ اکبرِ در خون تپیده را آیا که غمگساری و اَندُه بَری نمود لیلایِ داغ دیدهٔ محنت کَشیده را بعد از پسر دلِ پدر آماجِ تیر شد آتش زدند لانهٔ مرغِ پریده را   #شعر #ایرج_میرزا #خوانش #سید_شهاب_جَدّا @hafez_adabiyat