#روایت_غزه (87) شرف یه کلمبيایی از تمام سران عرب بیشتر بود که سفیر نحس رژیم‌صهیونیستی رو اخراج کرد#غزه #بیمارستان_المعمدانی #بمباران #طوفان_الأقصى #طوفان_الاقصی #مقاومت #قدس #حماس #مرگ_بر_اسرائیل #القدس_لنا #حزب_الله #فلسطین @HamNevisan

#روایت_ غزه (88) یادداشت/ فهیمه روح‌‍اللهی 💢پیکرهای کوچک در پتوهای خونی 🔶خوی فرعونی امریکا و اسراییل، بی‌گناهان و به ویژه کودکان بسیاری را به تیغِ جفا ذبح کرده است، اما هرگز نتوانسته مقاومت جانِ آنها را بشکند. https://defapress.ir/624261 #غزه #فلسطین @defapress_ir @HamNevisan

#روایت_غزه (89) پیروزی درجنگ را خطی ببینید،نه نقطه ای. هیچ وقت شروع پر قدرت ختم به پایان با عزت نمی‌شود! و گرنه صدام برنده خوبی بود. ✍️خادم🇵🇸 #غزه #فلسطین @HamNevisan

#روایت_غزه (90) حرمله‌های اسقاطیلی وقتی ترس کودک سه ساله را در غزه می‌بینی کربلا جلوی چشمانت مجسم می‌شود. وقتی گلوی شکافته نوزادان را می‌نگری حرمله‌های صهیون را با بمب‌های فسفری که سوغات ناپدریش، آمریکای جهانخوار است می‌بینی. با خودت می‌گویی مگر حرمله با تیر مختار کشته نشد. این همه حرمله از کجا تکثیر شدند. کدام مادران این حرمله‌ها را زاییدند. در کجا رشد کردند. پیرو کدام آئین ظالمانه هستند.یک چیز را خوب می‌فهمی. وقتی آئینشان شیطان پرستی باشد. شیری که خوردند که از شیطان باشد و با نجاست بزرگ شدند. فرزند غزه، بزودی خون تو ظلم را نابود خواهد کرد. نهال روییده در نجاست میوه‌ای جز قساوت و ظلم نخواهد داد. محمدی #طوفان_الاقصی #بیمارستان_المعمدانی #غزه #فلسطین @HamNevisan

#روایت_غزه (91) آرام بخواب مادر اولین صدایی که با گوش جانم شنیدم، صدای تپش قلب مهربانت بود، همان روزهایی که تو تنها پناهم بودی. تو به من جان بخشیدی و با عشق از شیره‌ی جانت، مرا نوشاندی، تا حیاتم بخشی. وقتی برای اولین بار پا به دنیا گذاشتم، چون ترس، تمامِ وجودِ نحیفم را گرفته بود و از جداشدن از تو و تنهاماندن هراس داشتم، گریستم. اما تو با وجود تحمل درد بسیار، مرا در آغوش گرفتی و من دوباره با شنیدن صدای تپش قلبت، آرام شدم و مطمئن شدم خدا مرا در این دنیا هم به تو سپرده. در تمام روزها و سالهایی که گاه‌وبی‌گاه صدای توپ و تانک‌های متجاوزان اسرائیلی آرامش را از دنیای کودکانه‌ام سلب می‌کرد، تنها مأمن آرامشم، تماشای چشمان پرفروغ، مقاوم و امیدوار مادرانه‌ات بود و وقتی مرا در آغوش می‌گرفتی و برایم دعای سلامت می‌خواندی، شنیدن ضربان قلبت برایم همه‌چیز بود. اما امروز بعد از اصابت بمب سگ‌های هار صهیونیستی به خانه‌‌ی کوچکمان، دنیا روی سرم خراب شد و آن همه زندگی و امید از تپش ایستاد. راستی، چرا دیگر نگاه مهربانت نمی‌خندد؟ چشمانت خیره مانده، اما هنوز نگاه سرد و بی‌جانت، نگران من است. نگران زخمهایی که بر جانم نشسته، نگران روزهای بی‌مادری‌ام. مادرجان! آرام بخواب که اینک من هم چون پدرم، یک مجاهد فلسطینی‌‌ام! قول می‌دهم این مشت گره‌کرده را با تمام وجود بر رویِ چهره‌ی کریه استکبار بکوبم و انتقام مظلومیتت را بگیرم. آرام بخواب مادر که من و برادرانم در فلسطین ایستاده‌ایم و تا آزادی کامل خاک مادری‌مان و سربلندی قدس شریف، بااراده و استوار مقاومت خواهیم کرد. 🖋آمنه عسکری منفرد @HamNevisan

#روایت_غزه (92) 🩸مجهول مادر بمیرد برای مظلومیتت، که تو را «مجهول» می‌خوانند، خواهر بمیرد برای غربتت که اینچنین مظلومانه در خون خود غلتیده‌ای. آرام بخواب کودک غزه، که امشب همه‌ی زنان امت اسلام مادر و خواهرت شده‌اند و تمام مردان آزاده، پدر و برادرت. آرام بخواب و یقین بدان که جوشش خونِ پاکِ تو، باعثِ «خروشِ مقاومت» شده و آزادیِ فلسطین و قدس شریف، خون بهایِ تو خواهد بود. 🖋آمنه عسکری منفرد #طوفان_الاقصی #مظلومیت_غزه #مستشفی_المعمدانی @HamNevisan

#روایت_غزه (93) ◾️ غربال می‌شویم! https://hawzahnews.com/xcv5g 🔖 هنگامه ظهور بی‌طرف نداریم! 🔖 هیچ‌گاه تر و خشک با هم نمی‌سوزند! 🔖 غربال‌های آخرالزمانی ادامه دارد! ✍️ علی گلستانی #فلسطین #غزه @HamNevisan

#روایت_غزه (94) بسم‌الله قاصم‌الجبّارین 🔖 و اذا الارض مُدّت پروردگارا! زمان آن نرسیده که آسمانت بشکافد، زمینت هموار گردد و آنچه در خود فرو‌برده و آنچه خونِ‌دل‌خورده، بیرون‌ریزد؟ بارالها! ما آدمیان که با عمر کوتاهمان چند صباحی است روی این زمین، حوادث آن را مشاهده می‌کنیم، بغض گلویمان را فشرده، خونمان به جوش آمده و خشم سرتاپای وجودمان را فراگرفته‌است، چه رسد به حال و روز این زمین. این زمینی که انبوه خون‌های مظلوم بر آن روان گشته و قرن‌هاست که شاهد ظلم و ستم طاغیان است و چه چیزها که ندیده و تحمل نکرده است. از آن روزی که حضرت آدم داغدار هابیلش گشت، زمین فهمید که قرار است شاهد چه صحنه‌هایی باشد، زمین از همان روز، آماده پذیرایی از اجساد طاهره‌ای شد که قرار بود خونشان به ستم و ناجوانمردانه روی آن روان گردد. زمین همان روزی که دختران بی‌گناه در او زنده دفن می‌شدند، تب‌دار شد. همان سحرگاهی که خون پاک امیرالمومنین بر سر‌ و رویش ریخت، خواست از هم بشکافد. آن زمانی که پیکرِ تیرخورده و مسموم حسن بن علی (علیه‌السلام) را در خود جای داد، می‌خواست دیگر نباشد. و دیگر بار، آن روزی که نینوایش، مالامال از خون‌های پاک و طاهر شد و پدر بر نئشِ پسر زانو زد و گریست، پسر خردسال روی دست پدر پرپر شد و در تکه‌ای از خود که گودال قتلگاه نام گرفت، خون خدا بر زمین ریخت، آن دقایقی که اسبان با نعل‌های نو بر پیکر عزیز زهرا(سلام‌الله‌علیها) تاختند، آن گاهی که قدوم نحس حرامی‌ها به سمت خیام اباعبدالله (علیه‌السلام) می‌رسید، خواست منفجر شود، اما اجازه نیافت. هنوز هم که رژیم کودک‌کش اسرائیل این‌گونه وحشیانه بر مردم مظلوم و زنان و کودکان بستری در بیمارستان بمب می‌بارد، دستور به صبر و سکوت دارد و باید خودداری نماید تا روز وعده داده شده. خدای بزرگم! معبود قادر و متعالم! شما را قسم به این خون‌های مظلوم، به این پیکرهای تکیده و تنیده در خاک و خون، شما را به دست‌های بریده‌ی علمدار نینوا، شما را به جراحت‌های روح و جسم مادر سادات، زمینِ زجرکشیده را با قدوم منتقم آل‌الله تسکین بخش و برسان آرام روح و جان بشریت را... اللهم عجّل لولیک‌الفرج ✍️ فاطمه مهدوی @HamNevisan

#روایت_غزه (95) 💣نظرتون در مورد این ستاره‌های رقصان که آسمانِ تاریکِ شب را نورباران می‌کنند، چیه؟ اینها باران بمبهای فسفری ممنوعه، بر سرِ مردمِ مظلوم غزه است، که ارتش غاصب صهیونیستی شب وروز رو سرشون می‌ریزه. چیزی که هست فقط چون مسلمانهای غزه، اهل شادی و هیجان نیستند، از این رقص نور مرگ‌زا فرار می‌کنند، تا مبادا این فسفرهای آتش‌زا، تا مغز استخوانهای کودکانشون را بسوزونه! 🖋آمنه عسکری منفرد #طوفان_الاقصی #مظلومیت_غزه #فسفر_سفید @HamNevisan

#روایت_غزه (96) 🌱: خواستم برا ی غزه بنویسم دیدم که غزه ،چقددر زخم است. برای غزه باید گریست باید مرد غزه ،غزه نیست غزه یک زخم است لیلا علی ابادی #فلسطین #غزه @HamNevisan

#روایت_غزه (97) #من_اردوگاهی_ام تو جای من باش،می خواهم بدانم چه میکنی اگر روزهای بی شماری که با عنوان سال و ماه ، کوتاهتر به نظر می رسد،مانند من در اردوگاه چشمانت را به دنیا گشوده باشی و همینجا قد کشیده باشی. با گذشت زمان میفهمی که اردوگاه چیست،و تو چرا بی آنکه خودت بخواهی اینجایی و وامدار سختی هایی هستی که هیچ کدامش را نمیتوانی از سر وا کنی. کودکی ات پر از نجوای دلشکستگی های مادران و پدرانی ست که مانند تو گذشته و حال و آینده شان را باید همینجا طی کنند و حسرت های در سینه شکسته کهنسالانی ست که حتی لحظه ای از گذر عمرشان را بیرون ازاینجا نبوده اند. نفست میگیرد وقتی در اندیشه ات بیشتر از چهاردیواری حصار زندان اردوگاه را حق نداری تصور کنی. خیلی ها که می گویند هم خون و خویشاوند تو هستند ، آن دور دست ها جا مانده اند و نمیدانی آیا حالا هستند یا بی آنکه دیده باشی شان ، آمده اند و رفته اند. و تو حسرت لحظه ای گرمی مصافحه و دیدار بر دلت تا ابد می ماند و لبخند نیامده بر لبانت می خشکد. اینجا غریبانه میچرخی و می روی و می آیی و آنقدر شنیده ای که دیگر باورت شده که هیچ کجای اینجا مال تو نیست،بی اختیار زیر پایت خالی می شود و بند دلت می لرزد و همیشه دچار این خیالی که به اینجا تعلق نداری. غرورت جریحه دار است از اینکه جایت،وطنت،در دست اغیار است اما نمیتوانی آن را پس بگیری یا حتی به داشتنش مباهات کنی. اینجا همه چیز کم است ، دلت هیچگاه یک وعده سیر غذا ندیده ، لباس هایت را فراموش کرده ای که چندوقت از نو بودنش می گذرد. اسباب بازی تو و همه همسالانی که در اردوگاه همبازی تو هستند از ناکجایی آمده که فقط اسمش را شنیده ای و نمیدانی دشمن است یا نه. اینجا دلت همه چیز می خواهد،طبیعت زیبای باغ هایی از شهرهای وطنت که باد در گیسوان درختانش هو هو کشان جوانان عاشق و برومند را به رقص وا می دارد،هوای تازه و عطر شکوفه های سیب و پرتقال و سبزی درختان زیتون که فقط وصفش را شنیده ای دلت را شاد می کند،اما شادی که آمیخته با حسرت است. در کوچه پس کوچه هایش در خیالت میدوی و همه جا از صدای شاد کودکانه تو و مانند تو پر می شود بی آنکه خاطرت از حضور هیچ نامحرمی ناآرام شود. تازه این ها خوب های ماجرای من و اردوگاه است. هراز گاهی صدای شیون و ضجه همسایه ای پرده خیالت را می درد و تا اعماق وجودت رسوخ می کند. اینجا گاه و بیگاه خبر می آورند،خبر از دردهای ناتمام ساکنان اردوگاه . یا پاره تنشان را کشته اند یا بدتر از کشتن،به زندانهایی برده اند که فرجامشان نامعلوم است. می گویند برادرم که ندیده امش هم ، با همین سرنوشت نامعلوم از ما دور افتاده و مادرم سینه اش تا ابد سوخته و همیشه میبینم که نجیبانه بی قرار است و یواشکی گریه می کند . صداهای هراس آور هم اینجا کم نیست. می گویند کمی آنطرف تر ساکنان اندک شهرهای مانده را اگر نتوانند مانند ما بیرون کنند، به هر وسیله ای می کشند و خانه هایشان را می گیرند . خردسال باشند یا بزرگسال ، زن باشند یا مرد. نمیدانم میتوانی حال ما را تصور کنی یا نه، به هر حال شاید به نظرت خیلی سخت و غیر ممکن باشد اما برای من و امثال من ممکن شده است. گاهی از درونم ندایی نهیبم می زند که بروم. گویی کسی هم نوایش از بیرون صدایم می زند و مرا فرا می خواند که بیایم. آری باید بروم،برادرم تنهاست،مادرم امیدش را به من بسته که قد بکشم و بزرگ شوم و رؤیای زیبای بازگشتن را برایش واقعی کنم. پرستوی قلبم فصل پریدنش فرا رسیده ، اگر چه سیاه فام است و سیاهی دردهایش فراگیر، اما ، تیز پرواز است و آشیانه اش را یافته است ، باید سنگ بردارم. باید ابابیل شوم ، باید مانند برادرم پرواز کنم .... 🖌شیما سهرابیان @HamNevisan