🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 💠فضائل امیر المؤمنین علی علیه السلام از کتب #شیعه_و_سنی 💠 #پيرامون_فرزندان_حضرت (ع): 🌸🌸🌸 #بخش_بیست_و_چهارم «اوّل: وجوب فرا گرفتن علم قرآن از عترت: قرآن با عترت و عترت با قرآن است و اين دو ريسمان استوار خدايند كه همان گونه كه پيامبر (ص) فرمود از يك ديگر جدايى نپذيرند، و در اين سخن براى آن كه خداوند گوش دل او را گشوده است و حسن بصيرت در دين بدو بخشيده، دليلى است آشكار. هر كس علم قرآن و تأويل و تنزيل و محكم و متشابه و حلال و حرام و خاصّ و عامّ را جز از كسى بجويد كه خداوند فرمان برى از ايشان را واجب گردانيده و پس از پيامبر، واليان امور قرارشان داده و پيامبر (ص) به دستور الهى با قرآن قرينشان ساخته و قرآن را تنها همراه آنان گردانيده و بارى تعالى، علم، شريعت، فرايض و سنّت هاى خويش را بديشان سپرده است، به تحقيق گمراه و منحرف گشته، هم خود به هلاكت مى رسد و هم ديگران را به نابودى مى كشاند. دوم: گمراه كنندگان و گمراه شدگان: مردم كسانى را ترك گفتند كه اين است ويژگى آن‌ها و اين است ستايش آن‌ها و دعوت به سوى آن ها، و در برابر، مردم از آن‌ها روى برتافتند و چهره درهم كشيدند و امر پيامبر (ص) را بيهوده شمردند و سخن او را لغو پنداشتند و كسى را كنار زدند كه خداوند به زبان پيامبرش فرمان برى از او و پرسيدن و بهره گرفتن از او را با اين فرموده فرض كرده بود: فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ [انبياء/ ۷؛]، و نيز با اين آيه شريفه: أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ [نساء/ ۶۰؛]، و پيامبر (ص)، نجات را با توسّل بدو و عمل به سخن او و تسليم در برابر اوامر او و آموزش گرفتن و نور جستن از پرتو او دانسته است، ولى آن‌ها اين همه براى ديگران ادّعا كردند و از اهل بيت به ديگران روى آوردند و به همين ديگران دل خوش داشتند و خداوند آن‌ها را از علم دور گردانيد و هر يك بر پايه هوى و هوس خود به توجيه روى آوردند و گمان بردند با عقل و قياس و آراى خود از امامانى بى نيازند كه خداوند، آن‌ها را هدايتگران خلقشان قرار داده است، و خداى عزّ و جلّ هم به سبب مخالفت ايشان با امر او و عدولشان از برگزيدن پروردگار و دورى از فرمان برى خداى و فرمان برى از كسى كه خداوند او را براى خويش برگزيده بود تركشان كرد، و آن‌ها را به اختيار خود و آرا و عقولشان وانهاد و در نتيجه، ايشان گمراه شدند و به كژراهه هاى ژرف درافتادند و نابود شدند و به نابودى كشاندند و براى خود چنان شدند كه پروردگار فرمود: قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً [📚كهف/ ۱۰۳]، گويى مردم، سخن پروردگار را كه سخن ستمكاران اين امّت را در روز رستخيز و به هنگام پشيمانى بر عملكرد خود نسبت به خاندان پيامبرانشان و كتاب خدايشان نشنيده اند آن گاه كه مى فرمايد: وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا* يا وَيْلَتى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا [📚فرقان/ ۳۲- ۳۱]، و چه كسى رسول است جز محمّد (ص)؟ و اين «فلان» كه به نام ناپسندش تصريح نشده و منش و مصاحبت و همراهى او در جامعه با ستم همراه است كيست؟ سپس مى گويد: لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِي، يعنى پس از آوردن اسلام و اعتراف بدان. اين ذكرى كه خليل او پس از آمدنش از آن غافلش گردانيده است چيست؟ آيا همان قرآن و عترتى نيست كه همه در ظلم بدان و طرد آن دست به دست هم دادند و همداستان گشتند؟ 📚ترجمه كشف اليقين، ص: ۳۳۳ ~~~~~~~~⚜️🔸💠🔸⚜️~~~~~~~~

🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 ▪️ #فضائل_و_زندگانی_حضرت_فاطمه_زهرا سلام الله علیها 🔸🔹🌸 #بخش_بیست_و_چهارم شيخ صدوق در كتاب معاني الاخبار (۱۲) با چند واسطه از امام صادق عليه السلام از پدران بزرگوارش از پيامبر اسلام صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِه وَ سَلَّم نقل مي‌كند كه فرمود: نور فاطمه سلام الله عليها قبل از اينكه زمين و آسمان خلق شوند آفريده شد، بعضي از مردم گفتند: يا رسول الله! پس بنابراين: فاطمه از جنس بشر نيست؟ فرمودند: فاطمه حوريه ي انسيه ايست. گفتند: يا رسول الله! چگونه مي‌شود كه زهراء سلام الله عليها حوريه و انسيه باشد؟ فرمودند: خداي توانا قبل از خلقت حضرت آدم و ارواح خلائق حضرت فاطمه ي اطهر سلام الله عليها را از نور خود آفريد، سپس آدم عليه السلام را خلق نموده و فاطمه سلام الله عليها را به وي عرض كرد، گفته شد: يا رسول الله فاطمه سلام الله عليها در آن وقت كجا بود؟! فرمود: نور او در ميان يك حقه در زير ساق عرش جاي داشت، گفتند: اي رسول خدا! طعام وي چه بود؟ فرمود: تسبيح و تقديس و تهليل (۱۳) و حمد خدا بود، موقعي كه خدا حضرت آدم را آفريد و مرا از صلب او بيرون آورد خداي عزّوجلّ دوست داشت كه حضرت زهرا سلام الله عليها را از صلب من خارج كند، پس او را از يك سيب بهشتي قرار داده و آن سيب را جبرئيل نزد من آورد و به من گفت: «يا مُحمّد! السّلام عليك و رحمة الله و بركاته»، گفتم: جبرئيل «و عليك السّلام و رحمة الله و بركاته». او گفت: يا محمّد! خدا تو را سلام مي‌رساند، گفتم: سلام از او است و به سوي او باز خواهد گشت، گفت: يا محمّد! اين سيبي ا ست كه خداي مهربان آن را از بهشت براي تو فرستاده، من آن سيب را گرفتم و به سينه ي خود چسباندم، جبرئيل گفت: يا محمّد! خداوند مي‌فرمايد: اين سيب را تناول كن! هنگامي كه آن سيب را دو نيمه كردم پس ديدم نوري از آن ساطع شد كه من ترسان شدم!! گفت: يا رسول الله! پس چرا آن را تناول نمي كني؟ ميل كن و خائف مباش. زيرا اين نور آن بانوييست كه در آسمان منصوره و در زمين فاطمه ست. گفتم: اي حبيب من جبرئيل! چرا در آسمان منصوره و در زمين فاطمه ست؟ گفت: بدين جهت در زمين فاطمه ناميده شده كه شيعيانش از آتش بريده شده اند و دشمنان وي از محبّتش محروم خواهند بود و در آسمان بدين لحاظ منصوره است كه خدا فرموده: در آن روز - يعني روز قيامت - مؤمنين براي نصرت خدا كه هر كس را بخواهد ياري مي‌كند خوشحال مي‌شوند، منظور از اين نصرت، همان نصرتيست كه فاطمه ي اطهر سلام الله عليها براي دوستان خود خواهد داشت. بيان: منظور از اينكه مي‌فرمايد «در اين روز» اهل ايمان شاد مي‌شوند، روز قيامت است. 📚منابع: (۱۲) - معاني الاخبار ص ۳۹۶. (۱۳) - يعني گفتن «لا اله الاّ الله». ~~~~~~~~⚜️🔸💠🔸⚜️~~~~~~~~

🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 🌺🌸 #خاطرات_غدیر_خم ( حوادث اخرین سال زندگی پیامبر صلی الله علیه و اله ) #بخش_بیست_و_چهارم #شكوه يك #نماز در #تاريخ 🌸🔹🔹🔹 همه مسلمانان در صف هاى منظّم ايستاده اند و منتظرند ظهر بشود تا با پيامبر نماز بخوانند. آنها مى دانند كه پيامبر مى خواهد برايشان سخنرانى مهمّى بكند. در اين ميان به پيامبر خبر مى رسد كه عدّه اى از مردم از جمعيّت فاصله گرفته اند و در اين اجتماع بزرگ شركت نكرده اند. خدايا! مگر آنها سخن پيامبر را نشنيده اند كه همه بايد براى نماز جمع شوند؟! آرى، فرستادگان پيامبر بارها و بارها در ميان جمعيّت اعلام كرده اند كه همه بايد در نماز شركت كنند. آنها از بزرگان قريش هستند، پس چرا آنها از مسلمانان جدا شده اند؟ من فكر مى كنم كه آنها فهميده اند پيامبر امروز چه هدفى دارد، براى همين مى خواهند بهانه اى براى فرداى خود داشته باشند. چه بهانه اى بهتر از اينكه بگويند ما سخنان پيامبر را در روز غدير نشنيديم؟! همسفرم! به نظر شما بايد چه كرد؟ من به سمت آنها مى روم تا با آنها سخن بگويم، امّا وقتى به آنها مى رسم، مى بينم آدم هاى معمولى نيستند، اينها بزرگان قريش هستند. در اين ميان، پيامبر على (ع) را به حضور مى طلبد و به او مى گويد: «على جان! به سوى آن گروه برو و آنها را به سوى ما بياور». على (ع) حركت مى كند و به سمت آنها مى رود. بعد از لحظاتى...همه آنها نزد پيامبر هستند. نمى دانم چه مى شود كه آنها به اين زودى از تصميم خود منصرف مى شوند! آنها از هيبت و شجاعت على (ع) مى ترسند، مى دانند كه على (ع) در اجراى دستور پيامبر كوتاهى نمى كند.۹۷ اكنون ديگر همه مسلمانان جمع شده اند و آماده خواندن نماز هستند. پيامبر سجّاده خويش را كنار منبر مى گستراند و آماده نماز مى شود. اللّه اكبر! اين صداى اذان است كه به گوش مى رسد. ۹۸ چه منظره زيبايى ! يك بِركه آب، درختان با شكوه و شكوه نماز جماعت! اينجا غدير خم است، ظهر روز هجدهم ماه ذى الحجّه، سال دهم هجرى. 📚منابع: ۹۷.الكامل، عبد اللّه بن عدي، (ت ۳۶۵ ه)، تحقيق: يحيى مختار غزّاوي، بيروت: دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، الطبعة الثالثة، ۱۴۰۹ ه. ۹۸.الكامل في التاريخ، أبو الحسن عليّ بن محمّد الشيبانيّ الموصليّ المعروف بابن الأثير (ت ۶۳۰ ه)، تحقيق: علي شيري، بيروت: دار إحياء التراث العربيّ، الطبعة الاُولى ۱۴۰۸ ه.