eitaa logo
حَرب خوانی
455 دنبال‌کننده
92 عکس
26 ویدیو
55 فایل
سلام دبیر متوسطه اول هستم مطالبی که خواهم نوشت: - جهاد تبیین - حوزه تدریس و آموزش ـ امر به معروف و نهی از منکر - دین و سیاست... ارتباط با من: @bbayyenaat کانال دومم به نام «ادب خوانی» در زمینه ادبیات، کتاب و شعر است: @adabkhani ‌ ‌ ‌
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم گاهی وقت‌ها دانش آموزان اعتراض می‌کنند که این درس‌هایی که می‌خونیم به چه درد ما می‌خوره حتی این حرف رو از بزرگترهایی که فارغ التحصیل شدند و سالها از مدرسه فاصله گرفتن هم می‌شنویم و بدتر اینکه ی از زبان معلم‌ها همین حرف شنیده می‌شه که مثلاً ما فلان درس‌ها رو حفظ کردیم و الان هیچی یادمون نمونده کلاً یه چند وقتی‌ست که لگد زدن به  «حفظیات» خیلی زیاد شده و هر کس می‌خواد در این زمینه اظهار نظر بکنه و روشنفکری به خرج بده اول به حفظیات لگد میزنه خوب من با این حرف‌ها به شدت مخالفم و دفاعیات خودم رو دارم ۱- دم دست‌ترین و ساده‌ترین دفاعیه اینه که بسیاری از نوجوانان حتی تا پایه دوازدهم و پشت کنکور، شناخت دقیقی از گرایش‌ها و علایق خودشون پیدا نمی‌کنند و در صدد تغییر رشته برمیان . اگر اطلاعات عمومی و پایه‌ای از همه درس‌ها نداشته باشند اون وقت امکان تغییر رشته و گرایش براشون بسیار مشکل می‌شه ۲-  در عرصه زندگی شخصی و خانوادگی اگر بخواهیم بررسی کنیم، تک تک این درس‌ها به عنوان ابزار زندگی است، مثل جعبه ابزاری می‌مونه که تو خونه هست ما شاید تا مدت‌ها از آچار فرانسه یا انبر دستی جعبه ابزارمون استفاده نکنیم اما بالاخره یک روزی به کارمون میاد. این علوم هم اگر دقت کنیم -چه علوم معرفتی چه علوم تجربی و ... - هر کدوم خواه یا ناخواه به درد پیچ و مهره زندگی ما خواهند خورد! بسته به اینکه ذهن ما چقدر حفظیاتی که در مدرسه یاد گرفته یا خودش کسب کرده رو حفظ کرده و در کنارش مهارت‌های عملی را هم یاد گرفته، کاربرد اون علوم هم در زندگی بیشتر خواهد شد انگار جعبه ابزار ما بزرگتر و تکمیل‌تر شده ۳- از لحاظ جهان بینی شخص بخواهیم بررسی کنیم هر کدام از این درس‌ها مثل یک چراغ قوه گوشه‌ای از این جهان رو برای ما روشن کردند. بعد از آنکه اون تاریکی‌ها به وسیله علوم مختلف برای ما روشن شد دیگه خیلی بی‌انصافیست که بگیم این چراغ قوه به درد من نخورد!! بله ممکنه ما با مرور نکردن درس‌ها در واقع باتری این چراغ قوه را خاموش کنیم که در این صورت مقصر خودمون هستیم نه اون چراغ قوه! اما در آن صورت هم چیزهایی رو از این دنیا دیدیم که قبلا برامون مکشوف نبود! به هر حال اثر نامحسوس در زندگی ما خواهد گذاشت مگه همه کارهایی که می‌کنیم اثر محسوس داره؟ مثلاً فرض کنید شما یک میوه میل می‌کنید که این میوه حاوی ۵ یا ۶ ویتامین مختلفه آیا اون ویتامین‌ها تک تک به شما اعلام می‌کنند که ما هر کدوم به چه درد خوردیم و به کجای بدن رفتیم و کجای جسمت رو اصلاح و تقویت کردیم؟ یا اینها همه اثرات نامحسوس خوردن میوه است؟ اون وقت تصور کنید کسی بگه این میوه خوردن من فایده‌ای نداشت!! ۵ - از همه نتیجه‌ها مهمتر ثواب اخروی کسب علم هست که در اسلام بسیار تاکید شده که احادیثش رو می‌تونید جستجو بکنید چرا با تکرار جملاتی مثل « به چه دردمون می‌خوره» خودمونو از کسب این ثواب‌های زیاد محروم کنیم؟ بله در احادیث هم از کسب علمی که سودمند نیست نهی شده اما اکثر قریب به اتفاق علوم مدرسه از این دست نیست. زمانی آقای قرائتی می‌گفت سه نوع علم، علم مفیده. (از روی حافظه میگم انشاالله که اشتباه نکرده باشم) اولی علمی که به درد آخرت ما بخوره دومی علمی که به درد معاش فردی و خانوادگی ما بخوره سومین علمی که به درد جامعه ما بخوره @harbkhani
‏﷽ یکی از چالش‌های کلاس‌های کم جمعیت در روستاها، مختلط بودن کلاس‌هاست. در بعضی کلاس‌ها، به وضوح تفاوت رشد عقلی دخترها نسبت به پسرها مشاهده میشه؛ می‌بینی دخترها ساکت نشستن گوش میدن ولی غالب پسرها در حال مسخره‌بازی و حرف زدن و ... گاهی که از دست شلوغی‌هاشون کفری شدم 🥶 و خواستم حالشونو بگیرم همین مطلبو بهشون گفتم :)) با این شرایط به دو گروه هم ظلم میشه، نه میشه برای پسرها، معضلات و‌ مسائل مورد نیازشون رو زیاد شرح داد نه برای دخترها نه میشه مطالب پرمحتوا ارائه داد نه سبک و آسان ... @harbkhani
‏﷽ پاسخ ما به دانش‌آموزی که به خاطر اعتقادش مورد تمسخر قراره می‌گیره یا لااقل نگرانی مسخره شدن داره چیه؟ پاسخ‌های من: ۱- به نظر تو اگه من به عنوان معلمت یکی از ویژگی‌های خوب تو رو مسخره کنم، این نشون میده که من به خاطر کمال، توانایی و نقطه قوتی که در خودم می‌بینم مسخره‌ات کردم یا به خاطر ضعف، ناتوانی و نقطه ضعفی که در مقابل تو احساس کرده‌ام؟ «غالب اوقات اینطوره که شخص مسخره کننده برتری و فضیلتی در تو دیده که نمی‌تونه تحمل کنه» پس به خاطر صاحب کمال بودنت باید خوشحال باشی!! ۲- اگه تمسخر به خاطر مسئله‌ای اعتقادی مثل نماز، چادر و ... است، باید بدونی که این هم مدال افتخاری برای توست چرا که در قرآن گفته شده «مؤمنین» توسط مجرمین مسخره میشن [ همانا مجرمان پيوسته به اهل ايمان مى خنديدند. و هرگاه از كنارشان مرور مى كردند، (از روى تمسخر) با چشم و ابرو به يكديگر اشاره مى كردند. آیات۲۹و۳۰ مطففین ] : البته این موارد شاید عمومیت نداشته باشه و نباید همه رو به یک چوب زد، شاید اون فرد صرفاً به خاطر نادانی، غفلت یا عادت دست به تمسخر میزنه در هر صورت اینها نباید باعث عجب و تکبر و خود برتر بینی ما بشه شخص تمسخرکننده شاید تا قبل از اینکه با تو برخورد کنه راهنمای درستی نداشته، شاید... شاید.... ✓ خدا رو شکر کن ✓ قدر خودتو بدون ✓ امر به معروفش کن @harbkhani
بسم الله الرحمن الرحیم گزاره‌ها: «بذار از الان کنار هم باشند که عادت کنند» «اینطوری بعداً جنس مخالف رو می‌بینند، ندید بدید بازی در نمیارند» «چاره‌ای نیست بعداً که بزرگتر شدن باید درمحیط‌های اداری کار کنند» یکی از چالش‌ها بلکه مهم‌ترین چالش مدارس روستایی کم جمعیت همین اختلاط دخترها و پسرهاست که با توجیهات درست یا نادرست آموزش و پرورش مثل نبودن امکانات، کمبود معلم‌ و غیره اتفاق افتاده و متاسفانه خیلی از خانواده‌های روستایی هم نسبت به این موضوع حتی اگر حساس هم داشته باشند ولی اعتراضی نمی‌کنند () اما بحث امروز من درباره اون نظراتی‌ست که ابتدای متن نوشتم. یه روز یکی از همکاران هم در مدرسه همین رو گفت گفت این‌ها باید از الان در کنار هم باشند تا عادت کنند... جواب شما به این نظریه چیه؟ پاسخ: «عادت» در جایی استفاده میشه که «تکلیف» باشه، یعنی انسان باید با تمرین کردن نسبت به انجام اون تکلیف عادت پیدا کنه مثلاً به دانش آموز پایه‌های پایین‌تر مشق شب میگن که نسبت به این تمرین و تکلیف عادت کنه و در سنین بالاتر تکلیف‌های مشکل‌تری رو انجام بده یا ورزشکار تمرین‌های سبک‌تر را اول آغاز می‌کنه تا عادت کنه و تمرین‌های بزرگتر را بتونه از پسش بر بیاد یا حتی در عبادات همین تکالیف دینی که وجود داره برای عادت کردن هست، مثلاً عادت به انس با خدا، عادت به ترک محرمات، تمرینی است برای انجام مستحبات و غیره اما در جایی که پای «میل» و امیال در میانه، صحبت کردن از عادت وجه عقلانی نداره بلکه اینجا باید از «کنترل» صحبت کنیم مثلاً اگه بچه‌ای پرخوره، شما غذای بیشتر جلوش نمی‌ذارید با این توجیه که بزار الان به دیدن این غذاها عادت کنه تا بزرگتر که شد کمتر بخوره! انسانی که حریص به جمع آوری پوله، ما باید نصیحتش کنیم که این حرصش رو کنترل بکنه نه اینکه هی تشویقش کنیم به سمت مادیات بیشتر، با این توجیه که بعد از مدتی عادت می‌کنه! پس: عادت همراه تکلیف میاد و میل همراه با کنترل عادت →← تکلیف کنترل ‌ →← میل پس پاسخ به این مغلطه را یاد بگیریم و برای بعضی از بزرگترها که اشتباه می‌کنند یا احساس روشنفکری بهشون دست داده آموزش بدیم @harbkhani
‌‌ ‌ ‏﷽ ‌به او ابراهیم می‌گویند... ‌ ‏ ابراهیم علیه السلام در مقابل بت پرستان یک شهر ایستاده و نهی از منکر کرده! عجب شجاعتی! چه خوبه که این درس بزرگ شجاعت و استقامت برای حق رو اول به خودم گوشزد کنم، بعد هم به دانش آموزانم منتقل کنم بهشون بگم شما چرا در مقابل گناه و باطل، ابراهیم نباشید؟! ابراهیم وار، در هر جایی که منکری دیدید! یاد شعر مولانا افتادم که: به صف اندرآ تنها، که سفندیارِ وقتی درِ خیبر است بر کن، که علیِ مرتضایی @harbkhani
‏﷽ یادگاری که در این گنبد دوار بماند! امروز با مادرم می‌خواستیم از عرض کوچه رد بشیم، خودرویی که راننده‌اش خانم میانسالی بود به احترام ایستاد، بعد که ما رد شدیم آمد جلوتر و با محبت خطاب به مادر گفت: بفرمایید معلم عزیزممممم ... نگو سالها پیش شاگرد مادرم بوده! مادرم ۷۵ ساله است و معلم هنر بود شاید الان که خودم معلم شدم معنی این قدرشناسی و محبت رو بیشتر درک می‌کنم و قطعاً پشیمان از اینکه در طول سالیان تحصیل، معلمی رو آزرده باشم یا بی‌احترامی کرده باشم... @harbkhani
4_5988037210740364684.mp3
352.8K
‏﷽ 👆آقای جوادی آملی میگن : معلم کلاسی بی مطالعه نرو ... برای بچه‌ها میخوای درس بگی، اون درسی که تو ذهن شماست به درد بچه‌ها نمیخوره، اینو باید فکر بکنی یه چند دقیقه‌ای، این رو پایین بیاری، تنزل بدی، بچه‌گانه بکنی، بعد بری سر کلاس! همینجوری بری سر کلاس، این نهی « لاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ » شامل میشه. خب چی میخوای به بچه‌ها بگی؟ شما برای بزرگسال‌ها که آماده شدی! اونا رو که نمیشه برای بچه‌ها گفت که ... @harbkhani
بسم الله الرحمن الرحیم گاهی وقت‌ها دانش آموزان اعتراض می‌کنند که این درس‌هایی که می‌خونیم به چه درد ما می‌خوره حتی این حرف رو از بزرگترهایی که فارغ التحصیل شدند و سالها از مدرسه فاصله گرفتن هم می‌شنویم و بدتر اینکه ی از زبان معلم‌ها همین حرف شنیده می‌شه که مثلاً ما فلان درس‌ها رو حفظ کردیم و الان هیچی یادمون نمونده کلاً یه چند وقتی‌ست که لگد زدن به  «حفظیات» خیلی زیاد شده و هر کس می‌خواد در این زمینه اظهار نظر بکنه و روشنفکری به خرج بده اول به حفظیات لگد میزنه خوب من با این حرف‌ها به شدت مخالفم و دفاعیات خودم رو دارم ۱- دم دست‌ترین و ساده‌ترین دفاعیه اینه که بسیاری از نوجوانان حتی تا پایه دوازدهم و پشت کنکور، شناخت دقیقی از گرایش‌ها و علایق خودشون پیدا نمی‌کنند و در صدد تغییر رشته برمیان . اگر اطلاعات عمومی و پایه‌ای از همه درس‌ها نداشته باشند اون وقت امکان تغییر رشته و گرایش براشون بسیار مشکل می‌شه ۲-  در عرصه زندگی شخصی و خانوادگی اگر بخواهیم بررسی کنیم، تک تک این درس‌ها به عنوان ابزار زندگی است، مثل جعبه ابزاری می‌مونه که تو خونه هست ما شاید تا مدت‌ها از آچار فرانسه یا انبر دستی جعبه ابزارمون استفاده نکنیم اما بالاخره یک روزی به کارمون میاد. این علوم هم اگر دقت کنیم -چه علوم معرفتی چه علوم تجربی و ... - هر کدوم خواه یا ناخواه به درد پیچ و مهره زندگی ما خواهند خورد! بسته به اینکه ذهن ما چقدر حفظیاتی که در مدرسه یاد گرفته یا خودش کسب کرده رو حفظ کرده و در کنارش مهارت‌های عملی را هم یاد گرفته، کاربرد اون علوم هم در زندگی بیشتر خواهد شد انگار جعبه ابزار ما بزرگتر و تکمیل‌تر شده ۳- از لحاظ جهان بینی شخص بخواهیم بررسی کنیم هر کدام از این درس‌ها مثل یک چراغ قوه گوشه‌ای از این جهان رو برای ما روشن کردند. بعد از آنکه اون تاریکی‌ها به وسیله علوم مختلف برای ما روشن شد دیگه خیلی بی‌انصافیست که بگیم این چراغ قوه به درد من نخورد!! بله ممکنه ما با مرور نکردن درس‌ها در واقع باتری این چراغ قوه را خاموش کنیم که در این صورت مقصر خودمون هستیم نه اون چراغ قوه! اما در آن صورت هم چیزهایی رو از این دنیا دیدیم که قبلا برامون مکشوف نبود! به هر حال اثر نامحسوس در زندگی ما خواهد گذاشت مگه همه کارهایی که می‌کنیم اثر محسوس داره؟ مثلاً فرض کنید شما یک میوه میل می‌کنید که این میوه حاوی ۵ یا ۶ ویتامین مختلفه آیا اون ویتامین‌ها تک تک به شما اعلام می‌کنند که ما هر کدوم به چه درد خوردیم و به کجای بدن رفتیم و کجای جسمت رو اصلاح و تقویت کردیم؟ یا اینها همه اثرات نامحسوس خوردن میوه است؟ اون وقت تصور کنید کسی بگه این میوه خوردن من فایده‌ای نداشت!! ۵ - از همه نتیجه‌ها مهمتر ثواب اخروی کسب علم هست که در اسلام بسیار تاکید شده که احادیثش رو می‌تونید جستجو بکنید چرا با تکرار جملاتی مثل « به چه دردمون می‌خوره» خودمونو از کسب این ثواب‌های زیاد محروم کنیم؟ بله در احادیث هم از کسب علمی که سودمند نیست نهی شده اما اکثر قریب به اتفاق علوم مدرسه از این دست نیست. زمانی آقای قرائتی می‌گفت سه نوع علم، علم مفیده. (از روی حافظه میگم انشاالله که اشتباه نکرده باشم) اولی علمی که به درد آخرت ما بخوره دومی علمی که به درد معاش فردی و خانوادگی ما بخوره سومین علمی که به درد جامعه ما بخوره @harbkhani
‏﷽ دسترسی به نکات آموزشی: دسترسی به مطالب درسی: ( ) (مطالب مرتبط با موضوعات کتاب) (متناسب با موضوعات درسی) (طراحی مسابقات کلاسی) (طراحی نموداری درس) (امتحان با طراحی ماندلا) (مسابقه مفهومی) (طراحی سوال بوسیله جدول) (ایده استفاده از تصاویر) @harbkhani
صفای معلم.mp3
6.43M
نقل داستانی از یک معلم با صفا توسط استاد فیاض‌بخش «معلم صاحب نفسی که همراه با بچه‌های اول دبستان، نماز باران خواند!» ✓ و یک نکته مهم: دانش‌آموزان از ۱۰ درصد حرف‌های معلم تأثیر می‌گیرند و ۹۰ درصد از صفای معلم! @harbkhani
‏﷽ دسترسی به نکات آموزشی: دسترسی به مطالب درسی: ( ) (مطالب مرتبط با موضوعات کتاب) (متناسب با موضوعات درسی) (طراحی مسابقات کلاسی) (طراحی نموداری درس) (امتحان با طراحی ماندلا) (مسابقه مفهومی) (طراحی سوال بوسیله جدول) (ایده استفاده از تصاویر) @harbkhani
استاد فیاض بخش: مربی وظیفه عبادی خود را انجام می‌دهد. اخلاص، پشتکار، خضوع و دیگر حالات او در انجام عبادت شکل می‌گیرد. لذا اگر معلم نتیجه‌ای هم از کارش نگیرد، خسته نمی‌شود. تربیت این نیست که ما ببینیم چه تأثیری روی مخاطب می‌گذاریم، تربیت در درجه اول این است که ما ببینیم خود از آنچه می‌گوییم چقدر بهره می‌بریم. وقتی ما اخلاص داشته باشیم، اگر سکوت هم بکنیم یک مربی موفقیم و آن تشعشعات و نورانیت روحیمان در مخاطب تأثیر خواهد گذاشت. كانال رسمی استاد فياض‌بخش @harbkhani