🔓سیاست درهای باز؛ از چین تا ایران 1⃣ بخش اول 🏷 #اختصاصی_جنبش 📸 b2n.ir/18671 🈯️ روحانی سال ۹۰، سفارش تألیف کتابی را در مرکز تحقیقات استراتژیک صادر می‌کند که به مطالعه‌ی روند توسعه‌ی اقتصادی ـ سیاسی کشور چین در دوره‌ی موسوم به چین نوین می‌پردازد. حسن روحانی در پیش‌گفتار این کتاب از «تجربه‌ی چینی توسعه» می‌نویسد و استراتژی دنگ شیائوپینگ را الگویی مطلوب برای دیگر کشورهای در حال توسعه می‌داند؛ «سازواره‌ای که پذیرش تسامح در قبال منافع کوتاه‌مدت و کوشش مضاعف همراه با دقت برای دست‌یابی به منافع بلندمدت» در ذات آن قرار دارد. 🈯️ با در اختیار گرفتن زمام دولت یازدهم توسط حلقه‌ی نیاوران، رئیس دفتر رئیس‌جمهور یعنی محمد نهاوندیان صراحتاً سیاست‌های حسن روحانی را در توسعه‌ی کشور منبعث از سیاست‌های دنگ شیائوپینگ در چین و تورگوت اوزال در ترکیه می‌داند. هدف این سیاست معطوف به تنش‌زدایی از روابط ایران و غرب به مرکزیت آمریکا در فرآیند مذاکرات موسوم به برجام بود تا از برآیند آن، تحریم‌ها برداشته شده و راه سرمایه‌گذاری توسط شرکت‌های غربی در کشور باز شود. اتفاقی که در چین ابتدا در دوره‌ی چو ئن‌لای (۱۹۷۱ میلادی) با مذاکراتی بر سر مسائل ژئوپلیتیک از جمله تایوان، درگیری‌های دو کره، جنگ ویتنام و موارد دیگر آغاز شد و سپس در دوره‌ی دنگ شیائوپینگ(۱۹۷۶) با روی‌کرد اقتصادی و ایجاد مناطق آزاد تجاری ادامه پیدا کرد؛ که در نتیجه به انعقاد قراردادهایی با شرکت‌های مطرح آمریکایی برای انتقال تکنولوژی به چین انجامید. 🈯️ این فرآیند دیپلماتیک، اجرای «سیاست درهای باز سیاسی ـ اقتصادی» در #چین بود که به استحاله‌ی انقلاب #مائو از آرمان‌های رادیکال انجامید؛ این استحاله به‌واسطه‌ی حذف روی‌کرد ضد امپریالیستی در مواجهه‌ی با غرب و قطع ارتباط این کشور با جنبش‌های مائوئیستی در سراسر جهان و تغییر اولویت چینی‌ها از موضوعات ایدئولوژیک به انگاره‌های استراتژیک در سطح اقتصاد رقم خورد. 🈯️ حال سوال این است که آیا استراتژی دنگ شیائوپینگ می‌تواند الگویی برای دیگر کشورهای در حال توسعه مثل ایران باشد؟ در پست‌های آینده درصدد پاسخ به این سوال خواهیم بود. 📎 برگرفته از پرونده سیاست درهای باز: 📎 ystc.ir/?p=10951 ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✊جنبش مردمی مقاومت در جنگ ارزی 📱 @currency_war