آقای خوبی ها… #کربلا را چگونه ساختی که اینگونه آرام می کند هر دل بی دل را وقتی قدم به خاکش می گذاری؟! پس از این دوسال #فراق ، ممنونم که طلبیدی مرا با تمام مشکلاتی که در سر راه بود ، چقدر اضطراب و استرس و دلشورگی داشتم... ولی به حسین جانم ، آقایم ، مولایم و جدّبزرگوارم اعتماد داشتم که رویم را پس نمیزند و این فرزند خطاکار را به نزد خود فرامیخواند... ممنونم ، ممنونم آقای مهربانم…. کربلا چگونه است که به دست فراموشی می‌ سپارد تمام غم و غصه های دنیا را و تمام غصه ات می شود دیدن #حرم و #ضریح و…. و چه زیبا بود #تاول های پاهایی که با شوق و ذوق این تن خسته از زمین را سوی ارباب همراهی میکردند و بسوی #آسمان راهی میشدند و چه آسمانی بود ، #جنت_الحسین و بوی سیب و حرم و بین الحرمین #عشاق_الحسین با هر زبانی که همه #مداح کربلا بودند و نگاهشان سوی #حضرت عشق بود و عباس ، این #قهرمان کربلا از ایشان تفقد میفرمود و خستگی را از وجود #زوار برادر ، می زدود.. حال روز رفتن از #خانه هست ، چرا که کربلا خانه ی همه ماست و پس از دوری دوساله ( که یک ثانیه اش هم سخت تر از سخت است) باید و بناچار خانه دلت را ترک کنی و بار سفر ببندی و به جاده بزنی به این امید که دوباره تو را بطلبد ارباب و بخانه بازگردی... سخت میگذرد دوری از #بیت_الحسین ... کاش می شد بیاییم و بمانیم و…. از جسر (پل) #امام_علی علیه السلام که رد شدی ، دلتنگی شروع میشود و هرچه دورتر میشوی ، شدتش بیشتر... اصلا از همان لحظه که بکربلا رسیدی ، دلتنگی شروع میشود... چرا و چقدر فراق دلتنگم…..! * یکشنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ الاحد ۲۱ صفر ۱۴۴۴ لحظه خروج از خانه ...