#رمان_بدون_تو_هرگز #پارت_سی_و_یکم بعد از مدت ها پدر و مادرم قرار بود بیان خونه مون ...  علے هم تازه راه افتاده بود و دیگه مے تونست بدون ڪمڪ دیگران راه بره ... اما نمے تونست بیڪار توے خونه بشینه ...  منم براے اینڪه مجبورش ڪنم استراحت ڪنه ...  نه مے گذاشتم دست به چیزے بزنه و نه جایے بره ... بالاخره با هزار بهانه زد بیرون و رفت سپاه دیدن دوستاش ... قول داد تا پدر و مادرم نیومدن برگرده ...  همه چیز تا این بخشش خوب بود ...😊  اما هم پدر و مادرم زودتر اومدن ...😢  هم ناغافلی سر و ڪله چند تا از رفقاے جبهه اش پیدا شد ... پدرم ڪه دل چندان خوشے از علے و اون بچه ها نداشت ...😕  زینب و مریم هم ڪه دو تا دختر بچه شیطون و بازیگوش ...  دیگه نمے دونستم باید حواسم به ڪی و ڪجا باشه ...😣 مراقب پدرم و دوست هاے علے باشم ... یا مراقب بچه ها ڪه مشڪلے پیش نیاد ... یه لحظه، دیگه نتونستم خودم رو ڪنترل ڪنم ... و زینب و مریم رو دعوا ڪردم .... و یڪی محکم زدم پشت دست مریم...😡 نازدونه هاے علی، بار اولشون بود دعوا مے شدن ...  قهر ڪردن و رفتن توے اتاق ... و دیگه نیومدن بیرون ... توی همین حال و هوا ... و عذاب وجدان بودم ...😥  هنوز نیم ساعت نگذشته بود که علے اومد ...  قولش قول بود ... راس ساعت زنگ خونه رو زد ... ☺️ بچه ها با هم دویدن دم در ... و هنوز سلام نکرده ... ادامه دارد... به روایت همسر شهید سید علی حسینی🌹

#رمان_پلاک_پنهان #پارت_سی_و_یکم ــ یکی از متهم هارو بردی تو اتاقت،موقع بازجویی شنود و دوربینو خاموش کردی.😕 کمیل با اخم نگاهی به امیرعلی انداخت و گقت: ــ بچه های اینجا همیشه اینقدر فضولن🤨 ــ فضول نیستن،اما غیر عادی بود چون اولین باره اینکارو میکنی کمیل با عصبانیت غرید: ــ به اونا مربوط نیست،بهشون بگو هر کی سرش تو کار خودش باشه ،و الا اینجا جایی ندارن😡 ــ چقدر زود عصبی میشی کمیل😢 ــ امیرعلی ،تو این وضعیت بحرانی کشور ،به جای اینکه تو فکر امنیت مردم باشن دارن فضولی میکنن😠 ــ هستن،باور کن گروه خودت یک هفته است حتی به خونه هاشون سر نزدن شبانه روزی دارن کار میکنن ــ من باید برم اما برمیگردم،کسی حق نداره بره تو اتاقم ،هیچکس امیرعلی،اینجارو میسپارم به تو تا بیام .برگشتم یه گزارش کامل از مناطقی که زیر نظر ما هستن روی میزم باشه ــ باشه حتما،برو بسالمت سوار ماشین شد و از آنجا دور شد،به سمت آدرسی که سمانه برای او نوشته بود رفت،خیابان ها شلوغ بود،مثل اینکه طرفداران رئیس جمهور سعی نداشتند،جشن هایشان را به پایان برسانند!! کل خیابان ها بسته شده بودند،ترافیک سنگینی بود،صدای بوق ها و صدای جیغ و سوت های طرفداران و صدای دادهای معترضانه ی راننده های ماشین ها،در سرش می پیچیدند و سردردش را بیشتر می کردند، سرش را میان دستانش گرفت و محکم فشرد اما فایده ای نداشت،سرش را روی فرمون گذاشت و چشمانش را بست😣 ،آنقدر سردرد داشت،که دوست داشت چندباری سرش را روی فرمون بکوبد،با صدای بوق ماشین عقبی سرش را بالا برد ،مسیر باز شده بود. روبه روی کافی نت پارک کرد،سریع پیاده شد و وارد کافی نت شد.... عصبی سوار ماشین شد ،با عصبانیت چند مشتی پشت سرهم بر روی فرمون کوبید: ــ لعنتی لعنتی😡 کم کم دارد همه چیز پیچیده می شود ،و کار را برای او سخت تر می کند،نمی دانست چطور باید امشب به سمانه بگوید باید در بازداشگاه بخوابد، فقط فکر کردن به این موضوع،حالش را خراب می کرد....😖 ماشین را سریع روشن کرد و به طرف خانه رفت،باید از اوضاع آنجا باخبر می شود،حدس می زد،الان همه به هم ریخته و نگران هستند،امشب ساعت۹مراسم خواستگاری بوده،و نیامدن سمانه به خانه اوضاع را بهم ریخته بود. جلوی در خانه شان پارک کرد،سریع در را باز کرد و وارد خانه شد ، با ورودش متوجه گریه ی مادرش و صغری شد،فرحناز خانم با گریه قضیه نیامدن سمانه، را برای صغری تعریف می کرد،که حتما بخاطر پایش نتوانسته بود به خانه ی خاله اش برود. ــ سلام هردو با صدای سلام کردن کمیل برگشتند،کمیل نگاهی در چشمان سرخشان انداخت و پرسید: ــ اینجا چه خبره؟😟 ــ مادر ،سمانه😢 ادامه دارد... به قلم فاطمه امیری🌹✨

#رمان_جانم_میرود #پارت_سی_و_یکم مهیا سر ڪلاس نشسته بود اما متوجه نمی شد استاد چه می گفت دیشب اصلا نخوابیده بود همه وقت را صرف طراحی سه تا پوستر ڪرده بود خیلی روی آن طرح ها حساسیت نشان داده بود حتی برای طرح های استاد صولتی هم اینگونه وسواس نداشت با ضربه ای که زهرا به پهلویش وارد ڪرد از خواب پرید تا می خواست به زهرا بدوبیراه بگوید زهرا با ابرو به استاد اشاره ڪرد ــــ خانم رضایی حواستون هست🤨 ــــ نه استاد خواب بودم😐 با این حرفش دانشجوان شروع به خندیدن ڪردند رو به همه گفت ـــ چتونه حقیقتو گفتم خو☹️ ـــ خانم رضایی بفرمایید بیرون😠 مهیا بدون هیچ بحثی وسایلش را جمع کرد ــــ خدا خیرت بده استاد😒 قبل از اینڪه از ڪلاس خارج شود استاد گفت ـــ خانم رضایی لطفا قبل اینڪه برید منزل استراحت ڪنید برید درس منو حذف ڪنید😏 ــــ چشم استاد🙄 سوار تاکسی شد و موبایلش را دراورد یڪ پیام از همان شماره ناشناس داشت ــــ زبون دراز هم ڪه هستی😉 زیاد اهمیت نداد حدس می زد ڪه یڪی از بچه ها دانشگاه است ڪه دوست دارد یڪم تفریح ڪند شماره مریم را گرفت نگاهی به اسمی ڪه برای شماره مریم سیو ڪرده بود انداخت و ریز خندید ــــ خواهر مجاهد😂 ــــ سلام مهیا خانم☺️ ـــ سلام مریم جان ڪجایی😊 ـــ پایگام عزیزم ـــ خب من طرحارو آماده ڪردم بیارم برات🤔 ـــ واقعا؟؟وای دختر تو دیگه کی هستی😳 ـــ ما اینیم دیگه هستی بیارم😉 ـــ آره هستم بیار منتظرتم☺️ مهیا احساس خوبی نسبت به مریم داشت اصلا مریم نظرش را در مورد آن تصویری ڪه از دخترای محجبه در ذهنش ساخته بود تغییر داد ـــ ممنون همینجا پیاده میشم بعد حساب کردن کرایه پیاده شد فاصله ی خیلی کمی تا مسجد بود به پایگاه رسید بدون آنڪه در را بزند وارد شد ولی با دیدن صحنه روبه رویش شوڪه شد و سرجایش ایستاد... ادامه دارد... به قلم فاطمه امیری🌹✨

‍ هو العشق❤️ #پارت_سی_و_یکم #رمان_خانم_خبرنگار_و_آقای_طلبه از هواپیما پیاده شدیم و بعد گرفتن چمدونامون به سالن انتظار رفتیم. با دیدن مامان اینا به سمتشون دوییدم اول مامانو بغل کردم بعد بابا بعد علی و آخرین نفر فاطمه رو... توی بغلش اشکام ریخت. فاطمه با ترس گفت : چیشده؟! _میخواد با خانوادش بیاد کرمان خواستگاری!! فاطی : چییی؟؟؟! _بریم خونه برات تعریف میکنم. سوار ماشین شدیم تا بریم خونه. علی: آبجی مشهد بهت ساخته هااااا !! تا قبل سفر عین مِیِت افتاده بودی حرف نمیزدی نه از الان که از چشات داره شادی میباره!! فاطی: رفته پیش امام رضا توقع داری حالش خوب نباشه؟! علی: چی بگم والا؟! وقتی رسیدیم خونه فاطمه منو کشید توی اتاق و مشتاقانه خواست براش تعریف منم براش گفتم از هر اتفاقی که افتاده... از درخواستم از امام رضا... از دیدن چند دقیقه ایش توی مجتمع آرمان... حال خراب چهار روزم... و زنگ زدنش توی فرودگاه و حرفاش... _فاطمه باور کنم...؟! فاطی: دیوونه اون طلبه اس نمیتونه که بگه من دوست دارم... گفته با خانواده خدمت میرسیم دیگه!! _وای حالا معلوم نیست کی بیان!! فاطی: عجله نکن میان. _وای راستی شماره منو از کجا آورده بود؟! فاطی: عه راس میگی ها!! نمیدونم بعدا از خودش بپرس. الان یک هفته س از مشهد برگشتم... نه خبری از محمدجواد شده... نه خانوادش... یه حسی میگه همه اون حرفا خواب بود. توهم زده بودم! داره بارون میباره؛ دستمو از پنجره اتاقم میگیرم بیرون و طراوت بارون بهم آرامش میده... اشکام مثل بارون میریزه!! تق تق. علی:آبجی میشه بیام تو؟ _بفرمایید. علی اومد تو اتاق و پشت سرم وایساد... علی:خواهری... _جانم!! علی:دوسش داری؟ دیگه برام مهم نبود کسی بفهمه یا نه... _خیلی!! علی: جواد بهم زنگ زد... قراره هفته دیگه بیان خواستگاری... #ادامه_دارد... نویسنده:فائزه وحی ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

✨🌸✨🌸✨🌸✨ 🌸✨🌸✨🌸✨ ✨🌸✨🌸✨ 🌸✨🌸✨ ✨🌸✨ #رمان_مدافع_عشق❤️ #پارت_سی_و_یکم🌱 پس کم کم اماده باشید. خودم به پدرشون زنگ میزنم و میگم.... شیرینی را در دهانم میچپانم و به اتاقم میروم.در را میبندم و شروع میکنم به ادا در اوردن و بالا پایین پریدن. مسافرت فرصت خوبی است برای عاشق کردن. خصوصا الان که شیر نر کمی ارام شده. مادرم لیوان شیر کاکائو بدست در را باز میکند. نگاهش به من که می افتد میگوید _ وا دخترخل شدی؟ چرا میرقصی؟ روی تختم میپرم و میخندم _ اخه خوشحاااالم مامان. لیوان را روی میز تحریرم میگذارد _ بیا یادت رفت بقیشو بخوری.. پشتش را میکند که برود و موقع بستن در دستش را به نشانه خاک بر سرت بالا می اورد. میرود و من تنها میمانم با یک عالم #تو *** روی صندلی خشک و سرد راه اهن به جا میشوم و غرولند میکنم. مادرم گوشه چشمی برایم نازک میکند که: _ چته از وقتی نشستی هی غر میزنی. پدرم که در حال بازی با گوشـے داغون و قدیمـےاش است میگوید _ خب غرغر از دوری شوهره دیگه خانوم! خجالت زده نگاهم را از هردویشـان میدزدم و به ورودی ایسـتگاه نگاه میکنم.دلشـوره به جانم افتاده " نکند نرسـند و ما تنها برویم" از اسـترس گوشـه روسـری صورتی رنگم را به دور انگشتم میپیچم و باز میکنم. شوق عجیبی دارم،ازینکه این اولین سفرمان است. طاقت نمی اورم از جا بلند میشوم که مادرم سریع میپرسد: _ کجا؟ _ میرم اب بخورم _ وا اب که داریم تو کیف منه! _ میدونم! گرم شده! شما میخورین بیارم؟ _ نه مادر! پدرم زیر لب میگوید: واسه من یه لیوان بیار اهسته چشم میگویم و سمت اب سردکن میروم اما نگاهم میچرخد فکر اینکه هر لحظه ممکن است برسید. به آب سردکن میرسم یک لیوان یکبار مصـــرف را پر از اب خنک میکنم و برمیگردم. حواســـم نیســـت و ســـرم به اطراف میگردد که یک دفعه به چیزی میخورم و لیوان ازدستم می افتد... _ هووی خانوم حواست کجاست!؟ رو به رو را نگاه میکنم مردی قد بلند و چهارشـــانه با پیرهن جذب که لیوان اب من تماما خیســـش کرده بود! بلیط هایـی که در دســـت چپ داشت هم خیس شده بودند! گوشه چادرم را روی صورتم میکشم، خم میشوم وهمانطور که لیوان را از روی زمین برمیدارم میگویم: _ شرمنده! ندیدمتون! ابروهای پهن و پیوسته اش را درهم میکشد و در حالیکه گوشه پیرهنش را تکان میدهد تاخشک شود جواب میدهد: _ همینه دیگه! گند میزنید بعد میگید ببخشید. دردلم میگویم خب چیزی نیست که... خشک میشه! اما فقط میگویم _ بازم ببخشید نگاهم به خانوم کناری اش می افتد که ارایش روی صورتش ماسیده و موهای زرد رنگش حس بدی را منتقل میکند! خب پس همین!! دلش از جای دیگر پر است! سرم را پایین میندازم که از کنارش رد شوم که دوباره میگوید _ چادریین دیگه! یه ببخشید و سرتونو میندازید پایین هری! عصبی میشوم اما خونسرد فقط برای بار اخر نگاهش میکنم _ در حد خودتون صحبت نکنید اقا!! صورتش را جمع میکند و زیرلب ارام میگوید برو بابا دهاتی! همان لحظه از پشـت دسـتی روی شـانه اش مینشـیند. برمیگردد و با چرخشـش فضـای پشـتش را میبینم. تو!! با لبخند و نگاهی ارام،تن صدایت را به حداقل میرسانی... _ یه چند لحظه!! مرد شانه اش را کنار میکشدو با لحن بدی میگوید _ چند لحظه چی؟ حتما صاحابشی! _ مگه اسباب بازیه؟... نه اقای عزیز بزارید تو ادبیات کمکـتون کنم! خانومم هستن.. _ برو اقا! برو به حد کافی اسباب بازی گونی پیچت گند زد به اعصابم... ببین بلیطارو چیکار کرد! #ادامه_دارد...

🍂🌹🍂🌹🍂🌹🍂 🌹🍂🌹🍂🌹🍂 🍂🌹🍂🌹🍂 🌹🍂🌹🍂 🍂🌹🍂 #رمان_هرچے_تو_بخواے❣ #پارت_سی_و_یکم🍃 محمد گفت:چی نه؟ گفتم: _قبلنا نورانی تر بودی. دلتو خوش نکن،لامپ هات خراب شدن. محمد لبخند زد. -بادمجونی دیگه، اونم از نوع بم.. نوچ..آفت نداری. همه لبخند زدن. -مال مرغوبی نیستی داداش. (به مریم اشاره کردم)بیخ ریش صاحبت میمونی داداش. همه خندیدن... محمد هم که فضا رو مناسب دید شوخی میکرد. ساعت سه و نیم بود و لحظه به لحظه به رفتن محمد نزدیکتر میشد و قلب همه مون فشرده تر... دیگه نتونستم تحمل کنم.رفتم توی اتاقم تا نماز بخونم. بعد نماز میخواستم برم سجده که محمد گفت: _قبول باشه..برای منم دعا کن. اومد جلوم نشست.ازدیدن اشکهام جا خورد. ابروهاش رفت تو هم.سریع اشکهامو پاک کردم.گفت: _حواسم بهت بود...بزرگ شدی. نگاهش نمیکردم... اگه نگاهش میکردم اشکهام سرازیر میشد و محمد ناراحت میشد.ولی دلم میخواست این ساعت های آخر نگاهش کنم.گفت: _چرا به من نگاه نمیکنی؟ -آخه...اشکهام.. زیر چونه مو و گرفت و سرمو آورد بالا -به من نگاه کن.اشکهاتم اومد اشکالی نداره. نگاهش میکردم و اشکهام بی اختیار میریخت. -فکر کنم اونقدر بزرگ شدی که بتونم روت حساب کنم....حواست به مریم وضحی باشه.بیشتر ازقبل.مخصوصا مریم...بارداره. ازتعجب چشمهام گرد شد.گفتم: _زن باردارتو میذاری و میری؟ اون به تو نیاز داره نه من. -خوش گذرانی که نمیرم. از حرفم شرمنده شدم.چند ثانیه سکوت کرد.بلند شد و رفت سمت در... برگشتم سمتش.اونم برگشت و گفت: _ممنون.امروز باشوخی های تو خداحافظی بهتر از دفعات قبل بود. -محمد -جانم؟ با بغض گفتم:برمیگردی دیگه؟ -آره بابا.بادمجون بم آفت نداره. چراغهامم خاموش کردم،نور بالا نزنم تا حوریه ها اغفالم نکنن. بعد بلند خندید. اومد نزدیک.سرمو گذاشتم رو شونه ش و آروم گریه میکردم. مریم در زد... از بغل محمد رفتم کنار و اشکهامو پاک کردم.محمد گفت: _بفرمایید مریم درو بازکرد و گفت: _محمد،مامان کارت داره. -باشه.الان میام. به مریم نگاه کردم.... چقدر خودشو کنترل میکرد تا گریه نکنه. محمد کلا به گریه کردن همه حساس بود و به گریه های مریم حساس تر،اصلا طاقت دیدن اشکهاشو نداشت. مریم هم خیلی خوب محمد رو درک میکرد و پیش اون گریه نمیکرد.باهم رفتن بیرون. محمد برگشت سمت من و گفت: _یادت نره چی گفتم. گفتم:_باشه -راستی تا برنگشتم به کسی نگو مریم بارداره. -چشم -ولی خودت حواست بهش باشه ها.حالش زیاد خوب نیست.حتی خانواده ش هم نمیدونن. -چشم داداش.اصلا تا شما بیای میرم خونه ی شما میمونم، خوبه؟ لبخندی زد و رفت بیرون... دیگه پاهام تحمل ایستادن نداشتن.روی صندلی نشستم و به مریم فکر میکردم. ساعت نزدیک پنج بود... خواندن هر پارت با ذکر صلوات مجاز میباشد ﴿اللهم صلے علے محمد و آل محمد و عجل فرجهم﴾ به قلم🖌 بانو مهدی یار منتظر قائم #ادامه_دارد...