🔰 #تفسیر_موضوعی_قرآن_کریم ✴️ #کیهان_شناسی۳۱ ❇️ #پديده‌هاى_جهان۱ : 🔹بعد از بررسى آياتى كه مربوط به خلقت آسمانها و زمين بود، مناسب است درباره‌ى پديده‌هاى جهان و حكمت آفرينش آنها ـ كه در قرآن بدان‌ها اشاره شده است ـ فهرست‌وار، بحث كوتاهى داشته باشيم: دسته‌اى از آيات، مربوط است به آفرينش ماه، خورشيد، ستارگان و حكمتهايى كه در آفرينش آن‌ها بيان شده است؛ از جمله اينكه: حساب را از حركت ماه و خورشيد به دست مى‌توان آورد: 🔸«‌وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْبانا‌».(انعام/۹۶) (و قرار داد خداوند) خورشيد و ماه را شمارگانى (يا وسيله‌ى شماره‌گرى و محاسبه). در مورد حركت و كيفيت آن و نظم حركت ماه و خورشيد و يا شكل‌هايى كه ماه پيدا مى‌كند، نيز اشاراتى شده است از جمله در اين آيه: «‌وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرات بِأَمْرِه‌».(اعراف/۵۴ خورشيد و ماه و اختران در تسخير امر اويند. 🔹كلمه‌ى تسخير، در قرآن بسيار به كار رفته است؛ چه درباره‌ی كرات آسمانى و چه در مورد پديده‌هاى زمينى و حتّى درباره‌ى نهرها، دريا و كشتى و جز آنها. اين كلمه در لغت به معناى به‌كار گماردن است؛ يعنى آدمى، وسيله‌اى يا عاملى را در اختيار بگيرد و براى منظور خويش به كار بگمارد. 📚 کیهان شناسی در قرآن. 🌐 کانال #قرآن_و_عترت علیهم‌السلام 🍃🍃🌸🌸🍃🍃🌸🌸🍃🍃 http://eitaa.com/joinchat/2739666977Ca2e48f9f4a •┈┈••✾•🍃🌸🕊•✾••┈┈•

〰〰 🔸🍃🌸﷽🌸🍃🔸〰〰 🔰 #تفسیر_موضوعی_قرآن_کریم ✴️ #کیهان_شناسی۳۲ 💠 #پديده‌هاى_جهان۲ 🔹برخى ناآشنايان به قرآن و ناآشنايان با زبان و ادبيّات عربى گمان كرده‌اند كه آيات تسخير از پيشگويي‌هاى قرآن است و منظور از آنها اين است كه بشر مثلاً كرات آسمانى را تسخير خواهد كرد! در حالي‌كه در قرآن تسخير، فعلِ خداست نه بشر؛ و منظور اين است كه حركت اين اجرام با آثارى كه از آنها ظاهر مى‌شود، همه زير فرمان الهى است و اوست كه براى هدفى كلّى كه از آفرينش پديدگان مى‌داشته، هر چيزى را در جاى خود و با ويژگي‌هاى آن آفريده و زير فرمان آورده است. 🔸«‌وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرّ لَها ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ*وَالْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتّى عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ*لاَ الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَ لاَ اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ وَ كُلٌّ فِي فَلَك يَسْبَحُون‌». (یس/۳۸-۴۰) خورشيد تا جايگاه خويش روانه است؛ اين است اندازه‌گيرى (خداوند) قدرتمند دانا. و براى ماه قرارگاه‌هايى مقدر ساختيم تا چون شاخسار خشك خرما (به شكل هلال) باز گردد. خورشيد را سزيده نيست تا ماه را دريابد و نه شب را كه بر روز پيشى جويد و هر يك در مدارى شناورند. 🔹در مورد دو آيه‌ى نخستين ،در بحث تقدير، اشاره كرديم كه در بيان نظام حكيمانه‌ى آفرينش، ماه و خورشيد است كه به هم نمى‌رسند و يكديگر را جذب نمى‌كنند و مزاحم حركت همديگر، نمى‌شوند. قسمت اخير آيات يعنى «‌كُلٌّ فِي فَلَك يَسْبَحُون‌» را توضيح مى‌دهيم : ممكن است برخى گمان كنند كه ذكر فلك در اين آيه، به نوعى، تأييد فلكيّات قديم است كه براى هر يك از سيّاره‌ها يك فلك قائل بودند. بايد توجّه داشت كه فلكيّات قديم مبتنى بر فرضيه‌اى بود كه باطل شده است. 📚 کیهان شناسی در قرآن 🌾🍀🌺🦋🌺🍀🌾 http://eitaa.com/joinchat/2739666977Ca2e48f9f4a ࿐🌸❒○ 🌼 ‌○❒🌸࿐

〰〰 🔸🍃🌸﷽🌸🍃🔸〰〰 🔰 #کیهان_شناسی۳۳ ✴️ #پديده‌هاى_جهان۳ 🎇 آنان فلك را جسم شفّافى مى‌دانستند كه قابل «‌خرق و التيام‌» نيست. قابل آن نيست كه چيزى از آن عبور كند؛ كون و فساد در آن محال است و بارى، فلك را جرمى شفّاف مى‌دانستند كه كرات در آن ميخكوب شده‌اند؛ براى ماه و خورشيد و كرات، حركت قائل نبودند بلكه حركت را براى فلك مى‌دانستند. 🎇 امّا در قرآن، فلك را چون دريايى مى‌داند كه اجرام در آن حركت دارند و شناورند. پيداست كه منظور فضايى است كه اين اجرام در آن حركت مى‌كنند و مدار حركتشان را در آن فضا، تعيين مى‌كنند. نه آنچنان كه قدما مى‌گفتند: فلك حركت مى‌كند و آنها در فلك ثابتند. بنابراين، قرآن از ابتدا، «‌فرضيّه فلكيّات‌» قديم را مردود دانسته است. به علاوه، قرآن مى‌فرمايد: «‌كُلٌّ فِي فَلَك‌» يعنى هر يك در يك فلك شناورند؛ در حاليكه قدما چند فلك محدود، بيشتر قائل نبودند. 🎇 ضمناً كلمه «‌يَسْبَحُون‌» دلالت دارد بر اينكه هر يك از اجرام هم حركت وضعى دارد و هم انتقالى. پس از اين آيه مى‌توان استفاده برد كه اجرام علوى، همه در حركتند و اين چيزى است كه نجوم جديد، اثبات مى‌كند. آيات ديگرى نيز وجود دارد كه به آنها نمى‌پردازيم. 📚 کیهان شناسی در قرآن 🌾🍀🌺🦋🌺🍀🌾 http://eitaa.com/joinchat/2739666977Ca2e48f9f4a ࿐🌸❒○ 🌼 ‌○❒🌸࿐