🔰۲۲۹-چرا در آیات مختلف قرآن نام موسی (ع) برده شده و فراوان به ماجراهای زندگی این پیامبر الهی اشاره شده است؟ 🔹 البته فراوان آمدن نام موسی (ع) در قرآن دلایل مختلفی دارد که در ادامه به دو دلیل اشاره می کنیم: اول، شخصیت و زندگی حضرت موسی (ع) مجموعۀ جامعی از تجلیات صفات خداوند است. برای مثال ارادۀ تمام قدرتمندان زمانۀ موسی (ع) بر این تعلق گرفت که او اصلاً به دنیا نیاید. اما ایشان به ارادۀ خداوند به دنیا آمد یا اینکه آن‌ها می‌خواستند حضرت موسی (ع) زنده نماند و بزرگ نشود، اما خداوند اراده کرد که او در خانۀ قدرتمندترین طاغوت آن روزگار یعنی فرعون بزرگ شود، رشد کند و به جوانی برسد. دوم، تمام پیامبران ابتدا به سوی قوم خود فرستاده می شدند و با عبارت «ياَ قوَْمِ» سخن خود را آغاز می کردند. اما حضرت موسی (ع) پس از آنکه به پیامبری مبعوث شد، به سوی فرعون رفت و با اقتدار تمام به عرصۀ سیاست پا نهاد. او رسالت اصلاح گرانه و هدایت بخش خود را از برترین مقام سیاسی کشور شروع کرد و به نوعی میان دیانت و سیاست جمع نمود. بنابراین سطح کار حضرت موسی (ع) با پیامبران پیش از او متفاوت است. از این رو جا دارد کسی که بیش از همه نامش در قرآن برده شود، حضرت موسی (ع) باشد. ▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۲۱،صص ،۵۴۳-۵۴۲. #پرسش‌ازمشکاة #کتاب_مشکاة_جلد21 @Hedayatnoor

از جمله رهنمودهایی که وابستگی و دلبستگی انسان به دنیا را می کاهد، «زُهْد » است. «زُهْد » در اصل به معنای بی رغبتی و بی میلی است. قرآن مجید در ماجرای حضرت یوسف (ع) پس از اینکه بیان می کند کاروانیان یوسف او را به عنوان غلام و به قیمتی اندک فروختند: «وَ شَرَوْه بثِمََنٍ بخَْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ » (و او را به بهایی ناچیز، چند درهم، فروختند)، می فرماید: «وَ كَانوُا فيِهِ مِنَ الزَّاهِدِينَ» یعنی دلیل کار کاروانیان این بود که آنان به یوسف (ع)میل و رغبت نداشتند. پس، زهد یعنی انسان شیفته و دلدادۀ چیزی نباشد و پیوند و وابستگی خود را به آن بگسلد. در اسلام، زهدِ عملی که راهکار آزادی است، به معنای مصرف کمتر از دنیا و بازده بیشتر در دنیاست؛ اینکه انسان در دنیا از تمام ظرفیت دنیا استفاده نکند و به قدر کفاف و نیازش از آن بهره ببرد، اما بازدهش بیش از حد استفاده اش باشد. انسان زاهد مهار نفس خود را در اختیار دارد و از مناعت طبع و بلندی نظر برخوردار است. او حتی اگر به گشایش اقتصادی برسد، چنان نیست که هر آنچه را دارد ببلعد. درحقیقت، زهد، حرص و ولع را در وجود انسان مهار می کند. ▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۵، صص ۲۸۸-۲۸۷. #لحظۀ‌خوش #شکوه_نیایش_جلد۵ @Hedayatnoor

راه ارتباط با خداوند از درب خانه‌ى پيامبران الهى آغاز می‌شود ۶۹-سوره مباركه مؤمنون جلسه ١٨ آيه ٢٧ (قسمت پنجم) محمدعلى انصارى زمان: ۸:۳۷ حجم: ۱.۷ MB #تفسیرقرآن #مومنون @Hedayatnoor

تعریف روزه داری از دیدگاه سیدالساجدین علیه‌السلام محمدعلی انصاری زمان: ۵:۳۳ حجم: ۲۳.۸ MB #ترنم_وحی #ویدئو @Hedayatnoor

چند توصيف از حالات اهل طاعت و اهل معصيت در قيامت ٢٣-شرح خطبه ١٠٩، جلسه ٦ (بخش سوم) محمدعلى انصارى زمان: ١٩:١٨ حجم: ٤.٤ MB #نهج_البلاغه #خطبه109 @Hedayatnoor

خسارت دیده‌ترین انسان‌ها چه کسانی هستند؟ محمدعلی انصاری زمان: ۶:۴۰ حجم: ۳۰.۶ MB #ترنم_وحی #ویدئو @Hedayatnoor

هيچ راه و پناهى جز خداوند نيست (قسمت دوم) ٣-شرح دعاى ١٦ صحيفه سجاديه، جلسه اول ( بخش سوم) محمدعلى انصارى زمان: ١١:٣٩ حجم : ٢.٢ MB #صحيفه_سجاديه #دعاى16 @Hedayatnoor

نیایش، گفت و شنودی با حضرت سبحان محمدعلی انصاری زمان: ۳:۵۵ حجم: ۱۹.۵ MB #ترنم_وحی #ویدئو @Hedayatnoor

🔰۲۳۰-رفتار ما در برابر سنت‌های پیشینیان مانند عید نوروز و ... چگونه باید باشد؟ سیره معصومان در این‌باره چگونه بوده است؟ 🔹 آداب و سنن پیشینیان نه ماهیتاً منفی است و نه مثبت. نمی‌توان گفت چون گذشتگان کاری را انجام می‌دادند، پس این کار پسندیده است و آن را باید پذیرفت. از سوی دیگر نمی‌توان تماماً آنچه را آن‌ها به آن عمل می‌کردند روا ندانست. بلکه اگر عملکرد آنان عقلانی و مشروع است، آن را می‌پذیریم و از آن سنّت‌ها و روش‌ها استفاده می‌کنیم. سیرۀ ائمۀ اطهار (ع) نیز چنین بوده است. برای نمونه در روز نوروز هدیه ای برای امام علی (ع) آوردند. حضرت فرمود: این چیست؟ گفتند: ای امیرالمؤمنین، امروز نوروز است. امام (ع) فرمود: پس هر روز را برای ما نوروز کنید. امام صادق (ع) نیز سنّت نوروز را تأیید می‌فرماید. طبعاً خانه تکانی و دید و بازدید و نشاط و شادمانی‌ای که به بهانۀ نوروز رخ می‌دهد، شایسته و پسندیده است و تنوعی به زندگی انسان‌ها می‌دهد. این نو شدن‌ها منطبق با طبیعت است و چه نیکوست که این تحول و تغییر به بیرون ختم نشود و درون آدمی نیز متناسب با بهار، نو و تازه شود. اما در این میان برخی سنّت‌های پیش از نوروز مانند چهارشنبه‌سوری که درواقع چهارشنبه‌سوزی است یا سنّت سیزده به در، به بهانۀ واهیِ نحس بودن این روز، خرافه‌ای بیش نیست و باید از آن اجتناب کرد. اینکه مردم به طبیعت بروند و از آن لذت ببرند، اشکالی ندارد و بسیار پسندیده است. اما اینکه روز سیزده فروردین را نحس و نامیمون بدانند و با بیرون رفتن از خانه، نحسی آن را به در کنند، عملی نابخردانه و بی‌مبناست. ▫️کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۲۱،صص ۳۶۹-۳۶۷. #پرسش‌ازمشکاة #کتاب_مشکاة_جلد21 @Hedayatnoor