#مسیحاےعشق #پارت_بیست_یکم چهره ی فاطمه و محسن را تشخیص می دهم،کنار هم ایستاده اند. دختری نوزده،بیست ساله کنار فاطمه ایستاده. :_این کیه فاطمه؟ :+فرشته،دخترخالم،این محمدحسنه،برادر بزرگتر محسن که خب برادر منم میشه انگشت میگذارد روی پسری که از بقیه بزرگتر به نظر می رسد،بیست و سه،چهار ساله. :+اینم احسانه،برادر کوچکمون احسان هم حدودا یازده،دوازده ساله است.... فاطمه بغ کرده،باید او را از این حال و هوا دربیاورم._:چی شد که اومدی خونه؟تنــها اومدی؟ :+نه با محسن اومدم،اومدم یه دوش بگیرم،لباسامو عوض کنم . :_پس من مزاحم شدم.. :+نه بابا،این حـــرفا چیه؟؟اومدنت خیلی آرومم کرد)میخندد(خواهریم دیگه؟دوقلو؟ :_آره دیــگه. دستم را فشار میدهد،خیلی بهم ریخته است... :+فـــردا،مراسـم سومشه،مسجد محله مون،میای دیگه؟البته اگه زحمتی نیست :_معلـــومه که میام،گفتی همین مســجد ؟ :+آره،چطور؟ :_من گاهی میام اینجا واسه نـمـاز. :+جدی؟منم پنجشنبه ها و جمعه ها میرم . از سر ناچاری می خندم :_پس دیگه راستی راستی دوقلوییم. ❤ فاطمه سرش را روی شانه ام گذاشته و با هم گریه میکنیم. کسی صدایش میزند،بلند میشود،اشک هایش را پاک میکند و میگوید:ببخشید الان میام امروز،مراسم سومین روز درگذشت پدربزرگ فاطمه است. به در و دیوار مسجد خیره میشوم. اینجا برای من حکم زادگاه را دارد. فاطــمـــه با دختری به طرفم میآید.میشناسمش،همان دختری است که دیروز عکسش را نشانم داد ؛فرشته . بلند میشوم . :_نیکی جون،این دخترخالمه،فرشته. با فرشته دست میدهم،به گمانم یکی دو سالی از ما بزرگتر باشد. میگویم:خیلی از آشناییتون خوشبختم،تسلیت میگم امیدوارم غم آخرتون باشه. زیرچشم هایش،گود افتاده. لبخند کمرنگی میزند :مرسی،من تعریف شمارو خیلی از فاطمه شنیدم،ان شاء الله تو شادی هاتون جبران کنیم،زحمت کشیدید،من بازم میرسم خدمتتون. مرسی که حواستون به فاطمه هست. لبخند میزنم. فرشته میرود و با فاطمه مینشینیم. خانم ها گاهی میآیند،به فاطمه تسلیت میگویند و می روند. روح مسجد صدایم میزند،به یاد متولد شدنم.... ❤ گیجم،نمیدانم چه میخواهم بکنم.... حتی نمیدانم که با پدر و مادرم صحبت کنم یا نه... نگرانی ها و سردرگمی هایم پایان ندارد... صدای منیرخانم میآید :نیکی خانم..خانم جان تشریف بیارید شام حاضره. بلند میشوم،موهای آشفته ام را مــرتب میکنم و به طرف نهارخوری میروم. مامان و بابا پشت میز نشسته اند و منتظر من هستند.هیچکس در خانه ی ما حق تنها غذاخوردن را ندارد و تا جمع سه نفره مان کامل نشود کسی دست به میز نمی برد. روی صندلی ام مینشینم،اشتهایی به غذاخوردن ندارم. سکوت جمع و صدای قاشق و چنگال دیوانه ام میکند،با غذایم بازی میکنم. دوست دارم زودتر به اتاقم پناه ببرم،به غار تنهایی هایم مامان متوجه میشود :چی شده نیکی؟ :+اشتها ندارم مامان :_به احترام کسایی که دارن غذا میخورن باید غذات رو بخوری... :+ولی من اصال... :_حـرف نباشه نیکی بابا آرامـ میگوید:کاریش نداشته باش عزیزم،غذا خوردن که زورکی نیست و به من چشـمک میزند ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ ☘ 🌹☘ 🌹🌹☘ 🌹🌹🌹☘ ↷↷↷ #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #کانال‌کمال‌بندگی            @hedye110 🔸🔶🔹🎁🔶🎁🔹🔶🔸