#برترین_نشانه8⃣ #اعجاز_قرآن_کریم #در_محضر_استاد خداوند می فرماید حال که فهمیدی خدایی هست، پس حرکت کن. در این بیان، فرد مقابل جنبۀ به ذلت افتادن خود را مدنظر و مورد توجه قرار نمی‌دهد. این نوع بیان، لجاجت را از مخاطب می‌‌گیرد و اجازۀ طبابت را به طبیب می‌دهد. چون غرض اصلی از آیت الهی هدایت است نه به عجز درآوردن دیگران. یکی از بهترین ابزارها برای هدایت غیر مسلمین به اسلام، طرح مباحث اعجاز است. منتهی تاکنون این بحث طرح نشده و اگر هم طرح شده چون با روحیۀ جنگ و دعوا و قهر و غلبۀ یک پهلوان کشتی‌‌گیر مطرح شده که طرف مقابل را به ذلت و عجز می‌کشاند، کشش لازم برای هدایت را نداشته. وگرنه پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هم با همین ابزار هدایت می‌‌کردند، ولی وقتی هدف هدایت باشد تأثیر می‌‌گذارد. حضرت سلیمان علیه السلام نامه‌ای می‌نویسند: 💫إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ أَلَّا تَعْلُواْ عَلىَ‏َّ وَ أْتُونىِ مُسْلِمِينَ. (سوره مبارکه نمل، آیه شریفه 30 و 31) «اين نامه از سليمان است، و چنين می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان. توصيه من اين است که نسبت به من برتري‌جويي نکنيد، و بسوي من آييد در حالي که تسليم حق هستيد!» همین دو جمله، بلقیس را به خضوع کشاند. حضرت می‌فرمایند: من و تو هر دو عبد خداوندِ دارای رحمت هستیم. با این تفاوت که من می‌خواهم تو را به مقام رحمت رحیمی خداوند بکشانم. در هرکسی که می‌‌خواهد حرف از دین بزند، باید این حال وجود داشته باشد، حالت دستگیری و هدایت دیگران نه حالت غلبه و پیروزی در میدان مبارزه؛ حالت پدر دلسوز باشد. ادامه دارد... 🆔️ @banovan_rahehagh #بینش_مطهر_استان_مرکزی 🆔@hekmatemotahar1

#برترین_نشانه8⃣1⃣ #اعجاز_قرآن_کریم #در_محضر_استاد #دکتر_نخاولی 1. حکمت؛ یعنی بیان حکیمانه، منطقی و استوار. 2. موعظۀ حسنه؛ یعنی بیان اینکه پذیرش این دعوت به نفع خود فرد پذیرنده است. در آیه می‌فرماید دو کار بکن و به دو موضوع امر شده و آن دو امر، «دعوت و جدال» است. ⏪دعوت کن (اُدعُ) با دو روش حکمت و موعظۀ حسنه ⏪و جدال کن (جادِل) که جدال در مرحلۀ پس از دعوت است. با حکمت و موعظۀ حسن، دعوت تمام است. حال اگر از این دو طریق فرد نپذیرفت، به جدال احسن می‌رسد. جدال احسن یعنی؛ حرف حق بگو منتهی حرف حقی که با آن فرد، یک وجه مشترک دارد. آن وجه مشترک را کمک بگیر تا خودش بفهمد که حرف حق کدام است و دیگران که ناظر صحنه هستند، به روشنی برایشان حق از باطل، جدا شده و بتوانند تشخیص دهند. پس ابزار دعوت دو تاست و سومی مکمل و متمم دعوت بوده و در موارد استثنایی که دعوت جواب نمی‌دهد به کار می‌آید. شاهدهایی که از جدال در قرآن کریم بیان فرموده عمدتاً به نتیجه نرسیده و باز هم فرد مقابل حق را قبول نکرده است. یک نمونه نمرود است که در بحث با حضرت ابراهیم (علیه السلام) گفت: من خدا هستم. گفتند چرا؟ گفت مرده زنده می‌کنم. می‌کُشم و زنده می‌کنم. بعد حضرت ابراهیم گفت پس خورشید را از مغرب در بیاور. اینجا مغلوب و ساکت شد. اما دست از خدایی خودش برنداشت. عمدۀ نفوس که متوسط‌اند و آمادگی دارند، نیازمند جدال‌اند. خوب‌ها با همان دعوت و حکمت اولیه می‌آیند و عالی‌ها بدون حکمت و با شهود می‌آیند. کسانی که دعوت پیامبر را اجابت کردند، چند دسته‌‌اند: دستۀ اول : کسانی که ایمان می‌‌آورند بدون درخواست پیامبر، مثل حضرت امیر (علیه السلام). دستۀ دوم: نفوس آماده و قلوب غیر زنگار گرفته است که بلافاصله بعد از عرضه شدن حجت و دعوت حضرت، آمادگی دارند و می‌پذیرند. کسانی مثل حضرت خدیجه (سلام الله علیها) و سلمان فارسی که آمادگی‌های عقل و قلبی آنان، در حد اعلا است، درنگی در پذیرش دعوت ندارند. دستۀ سوم: گروهی‌اند که آینه‌شان آنقدر صیقلی و شفاف نیست. اما اگر عرضه شود و موعظه گردند؛ یعنی به آنان توجه داده شود که دعوت حضرت حکیمانه بوده و نفع وضرر آنها نیز در پذیرش و عدم‌پذیرش دعوت نهفته است، می‌پذیرند. #بینش_مطهر_استان_مرکزی 🆔@hekmatemotahar1

#برترین_نشانه8⃣2⃣ #اعجاز_قرآن_کریم #استاد_نخاولی #در_محضر_استاد سگ و عالم، هیچ چیز جز ارادۀ شما نیست و شما با تصور سگ نجس نمی‌شوید. انبیای الهی همه را اسماء و صفات خداوند می‌‌بینند و چقدر سخت است که درعین‌حال باید با کفار درگیر هم بشوند. درجۀ آیت بودن موجودات برحسب بهره و سعۀ وجودشان است: همۀ اشیاء، آیت و تجلی اسماء و صفات جمالی يا جلالی یا به تعبیر قرآن کریم، آیات آفاقی و انفسی خداوند بوده و از جهت ربط به خداوند تفاوتی با یکدیگر ندارند. منتها آیات، درجات دارند. موجودات هم که آیت‌اند، درجه دارند. به اندازه‌ای که اسماء و صفات در آنان تجلی یافته باشد، درجۀ آیت بودن آن‌‌ها متفاوت می‌‌شود. پس همۀ پدیده‌‌ها، به اندازۀ سهمشان از وجود و بهره‌شان از هستی، خدانمایی و حقیقت نمایی دارند. هرچه سعه و درک بیشترى از وجود داشته باشند، تجلی بیشتری از اسماء و صفات خداوند می‌دهند و در نتیجه، آیت بزرگتری می‌‌شوند. خاصیت نشانه سوق دادن مخاطب به صاحب نشانه است: نکتۀ دیگر اینکه آیت و نشانه بودن آن‌‌ها به چه دردی می‌‌خورد؟ آیا نشانه را فقط محض اطلاع گذاشته است؟ موجودات آیت خداوند هستند و خداوند را با تمام وجود نشان می‌دهند تا مخاطبین به سمت خداوند حرکت کنند. خاصیت نشانه آن است که مخاطب خود را به سمت صاحبش سوق می‌دهد. در بین آیات، برخی از آنها مثل ملائک و نفوس اولیای خداوند، بزرگترند. این‌‌ها آیات کبری هستند.‌ یک: همۀ موجودات، آیت یعنی خدانما هستند. دو: همه، طرق معرفتی وصول به حق تعالی هستند. #بینش_مطهر_استان_مرکزی 🆔@hekmatemotahar1