eitaa logo
حرزهای آسمانی
353 دنبال‌کننده
437 عکس
24 ویدیو
5 فایل
ارائه حرزهای روائی مشاوره پیرامون: سِحر و طلسم نقد و بررسی طلسم و سِحر و دعانویسی روشنگری درباره امور شیطانی رایج ارتباط با ما: @info_herz
مشاهده در ایتا
دانلود
🌹 دعای "سمات" و آثاری شگفت‌آور 🔸 دعای سمات را شیخ طوسی رحمه الله از طریق جناب "محمد بن عثمان عمری رضوان الله علیه" (يکی از وکلای اربعه) و ایشان بسندش از امام صادق علیه السلام، و ایشان از پدرشان امام محمد باقر علیه السلام نقل کرده‌اند. ✍🏻 در حدیثی از امام باقر علیه السلام آمده است که فرمودند: اگر سوگند یاد کنم که در این دعا اسم اعظم الهی است درست گفته‌ام. (بحارالانوار ج ٨٧ ص ٩۵) 🌄 استحبابِ زمان این دعا، در آخرین ساعت روز جمعه است (قبل از غروب)، و نیز هرکس در طلب حاجتی، طلب رزق، طلب عاقبت بخیری، دفع شر دشمن و آزار دهندگان، یا بوقت روی آوردن به دشمنی که از او بیمناک است، یا زمامداری که از او هراسان است این دعا را بخواند، حاجت او برآورده می‌شود ان شاء الله. ✅ بیان عجایبِ محتوا و خواص این دعای شریف در این نوشتار کوتاه نمی‌گنجد، لذا باید در متن آن تأمل نمود. علامه مجلسی رحمه الله بعد از نقل آن، برخی فقراتش را شرح نموده‌اند. (بحارالانوار ج ٨٧ ص ١٠٠) این دعای شریف در "مفاتيح الجنان" و دیگر کتب ادعیه نقل شده‌ست. @herz_asemani
👈🏻 غالب کتب اصلیِ علوم غریبه، در هند و پاکستان چاپ و نشر می‌شود. این دو کشور که سر‌شارند از مرتاضان و صوفیان، نقش بسزایی در احیای علوم غریبه دارند. حتی از مشاهیر ایران (چه در قدماء چه معاصرین) کم نبودند افرادی که برای آموزش طلسمات و سِحر و علوم غریبه، به هند و پاکستان سفر کردند و سالها در میان مرتاضان به ریاضت مشغول شدند و سپس به نشر آن اقدام نمودند. ❌ یکی از کتب اصلی علوم غریبه که در هند بسیار مورد توجه است، متعلق است به یکی از صوفیانِ فرقه نقشبندیه یعنی "شیخ محمد بهاءالدین" که از قضا نامش با شیخ بهایی که از علمای ما می‌باشد، مشابهت دارد. لذا بعید نیست که بسیاری از دستورات در این باب از بهاءالدینِ نقشبندی باشد که به اشتباه منسوبند به شیخ بهایی که به "بهاءالدین عامِلی" نیز شهرت داشته است. (و این گونه اشتباهات در مورد بسیاری از مشاهیر بوقوع پیوسته.) ضمن اینکه شیخ بهایی فقیه نیز بوده و برای یک فقیه بوضوح حکم سِحر و طلسمات مشخص است و خود مرتکب چنان اعمالی نمی‌شود. البته حقیر شواهدی نیز بر این اشتباهِ ناشی از تشابه اسمی یافتم، که فعلا کامل نیست. ادامه دارد... @herz_asemani
👆🏻مرتبط با مطلب قبل 🔻آیت الله شبیری زنجانی (که خداوند حفظشان کند) از معدود فقهای محقق در رجال (آگاهی به احوالِ شخصیت‌های مشهور) می‌باشد و تسلطی قابل توجه بر این مسئله دارد. ایشان درباره شیخ بهایی کلامی دقیق دارد که: 👈🏻 "امروز خیلی چیزهای غیرعادی را به شیخ بهایی نسبت می‌دهند ولی خیلی از آن‌ها سندیت ندارد؛ ولی چون شیخ آدم خاصی بوده، عموماً قبول می‌کنند که آن مطالب از ایشان است." (مجله تقریرات، تقریرات گعده، شماره ۴ و ۵) ✅ مثل خیلی از جملاتی که مثلا به فلان دانشمند و پروفسور و دکتر نسبت می‌دهند، اما در واقع او نگفته، ولی منسوب کردن به او اعتبار می‌‌آورَد و مورد پذیرش واقع می‌گردد. همانطور که نمی‌توان منکر برخی مطالب منسوب به شیخ بهایی شد، نمی‌توان برخی از آنها را پذیرفت که از شیخ باشد، زیرا فساد و بطلانشان ظاهر است. ضمن اینکه شیخ بهایی معصوم نبوده که برای ما حجت باشد، لذا اشتباه هم می‌کرده، و اگر نسبت برخی مطالب را به ایشان بپذیریم، مرتبط با همان فضای عصر او یعنی دوره صفویه است، که علوم غریبه و تصوف در همه جا رواج و شیوع داشته و گرد و غبارِ طوفانش بر اندام برخی مشاهیر نیز نشسته است. @herz_asemani
11.72M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⛔️ "ذکر جلي و ذکر خفي" یکی از بدعت‌های است که برخی مصادیق آن به دستورالعمل‌‌های عرفانی نیز رسوخ کرده، و آداب و قوانین آن بطور کامل ساختگی است و هیچ پشتوانه دینی ندارد. از تعیین عدد و زمان برای گرفته، تا و ترک غذا و ترک خواب و رياضات غیرشرعی، که سراسر دستوراتی خطرناک و ست. 🎥 این فیلم متعلق به یکی از فرقه‌های مشهورِ صوفیه سُنی است که بدعت‌های زیادی را رواج می‌دهند. جالب اینکه همین اعمال و رفتار را نوعی از ذکر جلي و ذکر خفي بحساب می‌آورَند و عبادت می‌پندارند!!! ارتباط روشنی بین علوم غریبه و سران صوفیه وجود دارد که برای هر محققی مشهود است. 👈🏻 برخی سران تصوف از و در بحث متبحر بوده‌اند مثل "منصور حلاج" یا مثل "ابوالعباس بونی" که از صوفیانِ متبحر در علوم غریبه است و حدود پانزده کتاب در این زمینه به او منسوب است. و برخی ديگر از سران تصوف به ارتباط با جن مشهور بوده‌اند. خلاصه آنکه این نوع اعمال و رفتار هیچ ارتباطی با دین و مذهب ندارد، و تمامش بازی‌های شیطانی است و در نهایت به و کفر و ضلال ختم می‌شود. @herz_asemani
@herz_asemani_تعیینِ_عدد_و_وقت_و_خاصیت،_برای_قرآن_و_اذکار (1).mp3
11.11M
❌ مهم 🎙 تعیینِ عدد و وقت و خاصیت، برای آیات قرآن و اذکار @herz_asemani
🔥 بدعت در دین چیست؟ آیا تعیین عدد برای ذکر یا رکعات نماز هم بدعت است؟ 🔹 علامه مجلسی رحمه الله: بدعت در شرع، به طور کلی هر چیزی است که پس از پیغمبر صلی الله علیه و آله پدید آمده، و نص بخصوصی در آن نیامده و عمومات آیات و روایات هم شامل آن نیست؛ و یا به طور خصوص یا عموم، از آن نهی شده است. و بدعت، شامل اعمالی نیست که در عموم ادله واردند، مانند مدرسه ساختن و امثال آن، که در عموم، امر به جای دادن مؤمنان و اسکان و اعانت بر آنان داخل است؛ و مانند انشای برخی کتاب‌های دینی و تألیفاتی که درباره علوم شرعیه هستند، و مانند لباس‌هایی که در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله نبوده، و خوراکی‌های تازه درآمده که مشمول عموم ادله حلیت‌اند و از آنها نهی نشده؛ 👈🏻 و آنچه به حکم عمومی جایز است، اگر آن را به خصوص جزء شرع بدانند، بدعت به شمار می‌آید . همان گونه که نماز به طور کلی، بهترین موضوع کار عبادت است و همه وقت مستحب است، اما اگر چند رکعت مخصوص در وقتی خاص معین شود، بدعت است. 👈🏻 و چنانچه کسی هفتاد بار ذکر «لا إله إلا الله» را به خصوص معین کند که مطلوب شرع است، در وقتی مخصوص، بدون آنکه نصی درباره آن وارد باشد، بدعت است. و خلاصه، پدید آوردن چیزی در شرع که تصریحی درباره آن نیامده باشد، بدعت است؛ خواه اصلش تازه درآمده باشد، خواه خصوصیتش تازه درآمده باشد. 📚 بحارالانوار، ج ٧١ ص ٢٠٢ @herz_asemani
📸 نکته‌ای کلیدی پیرامون اعمال عبادی 👈🏻 اینکه برخی افراد، دستورات عبادیِ ساده اهل بیت علیهم السلام را بی‌ اثر و کوچک می‌شمارند، و گمان می‌کنند "حتما باید چله بگیرند و چندین هزار مرتبه ذکری (ساختگی) بگویند و عجیب و غریب عبادت کنند تا نتیجه دهد" پنداری است که می‌خواهد انسان را نسبت به سنت‌ها سست و بی‌اهمیت کند. این است که کثیری از افراد در جاده بدعت افتاده و در نهایت به پرتگاه انحراف سقوط می‌کنند ، زیرا سنت را کوچک و بی ‌اثر می‌دانند و دنبال دستورات دیگران می‌روند. ➖کیفیت عبادت را مدنظر بگیرید که همان تطابق با سنت است، نه کَمیت و تعداد را؛ و البته تعداد زیاد هم اگر مطابق با سنت باشد، نور علی نور است. @herz_asemani
🚫 جعل و تحریفِ عبادات و شرعیّات ✍🏻 علّامه مجلسی رحمه الله: «در هر شرعى آنچه صاحب آن شرع خبر داده به جا بايد آورد و به عقل ناقص خود اختراع عبادتها و بدعت‌ها نمى‌بايد كرد كه آن موجب ضلالت و گمراهى است، و فریب شيطان را نمى‌‌بايد خورد كه: "اين عبادت مرا خوشتر مى آيد، و اين روش عمل كردن مرا بيشتر به خدا نزديك مى كند." زيرا كه قُرب و بُعد به خداوند مفهومی نيست كه امثال ما مردم كه عقلهاى معيوب به هزار نقص، و مخلوط با صدهزار شهوت داريم، توانيم فهميد؛ بلكه عقول انبياء و اوصياء به اين مسئله مى‌توانند رسيد. چنانچه كشيش نصرانى را گمان اين است كه به آن عبادت و رياضتى كه مى‌كشد او را قُرب حاصل مى‌شود، و حال آن كه هر چند عبادت به آن طريقه مى‌كند، كفر و عنادش بيشتر مى‌شود و از خداوند دورتر مى‌گردد. ✅ و بدان كه بدعت عبارت از آن است كه يك امرى در دين حرام كنند كه خداوند حرام نكرده باشد، يا امرى را كه خداوند حرام كرده باشد حلال كنند، يا امرى را مكروه كنند كه خداوند مكروه نكرده باشد، يا امرى را واجب گردانند كه خداوند واجب نكرده باشد، يا امرى را مستحب قرار دهند كه خداوند مستحب قرار نداده باشد، اگرچه به اعتبار يك خصوصيتى باشد. مثل آن كه خداوند فرموده است كه نماز در همه وقت مستحب است. اگر كسى به اين عنوان نماز بخواند كه چون همه وقت سنّت است و اين يك وقتى است از آن وقتها، پس من در اين وقت نماز مى‌خوانم، ثواب دارد، ولی اگر به سلیقه خود دو ركعت نماز در وقت غروب آفتاب به جای آورَد به عنوان اين كه در خصوص اين وقت خداوند اين نماز را از من طلبيده است، بدعت مى شود و حرام است، چنانچه عمر بن خطّاب در خصوص اول صبح شش ركعت مقرّر ساخت كه در اين وقت مى‌بايد خواند به عنوان سنّت، و به اين جهت بدعت و حرام شد و ائمه صلوات الله عليهم از آن نهى فرمودند... و همچنين كلمه "لا اله الا الله" را همه وقت گفتن سنّت است و بهترين اذكار است. اگر كسى چنين قرار دهد كه بعد از نماز صبح پانصد مرتبه سنّت است، و خصوص اين عدد را در خصوص اين وقت از جانب شارع مقرّر داند، يا خود قرار دهد و اين خصوصيت را عبادت داند، بدعت است. و بدعت در دين بدترين معاصى است. و امتياز شيعه از سُنّى هميشه اين بوده است كه شيعه به فرموده ائمه خود عمل مى‌نموده‌اند، و سُنّيان چون دست از متابعت ايشان برداشته بودند به عقل‌هاى سخيف خود بدعتها در دين مى‌كردند و به آن عمل مى‌نمودند، و ائمه ما صلوات الله عليهم ايشان را به اين مذمّت مى‌فرمودند.» 📙 عین الحیات، نشر علمیه اسلامیه، ص ٣٩۵ @herz_asemani
📢 توبه بدعت‌گذار قبول نیست 🔶 علامه مجلسی رحمه الله می‌نویسد: ✍🏻 شيخ صدوق رحمه الله، به سند صحيح از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه: شخصى بود در زمان سابق، طلب دنيا از حلال كرد به دستش نيامد، و از حرام نيز طلب كرد، او را ميسر نشد. پس شيطان به نزد او آمد و او را وسوسه كرد كه: مى‌خواهى تو را به يك چيزى دلالت كنم كه اگر آن را انجام دهی دنياى تو بسيار شود و جمعى كثير تابع تو شوند⁉️ گفت: آرى. شيطان گفت: دین و آئینی اختراع كن و مردم را به سوى آن دين بخوان. او نیز چنين كرد. خلق بسياری او را متابعت كردند و مال بسياری جمع کرد. بعد از مدتى به فكر خود افتاد كه: چكار بود كه كردم! دينى اختراع كردم و مردم را گمراه كردم. توبه من قبول نخواهد شد تا آنها را كه گمراه كرده‌ام برنگردانم. نزد هريك كه مى‌آمد و مى‌گفت كه "دين من بدعت و باطل بود، توبه کنید." در جواب گفتند كه: "دروغ مى‌گويی، دين تو حق بود و حالا شك کرده‌ای در دين." و هيچ يك برنگشتند. چون ديد كه ايشان بر نمى‌گردند، رفت و زنجيرى در گردن خود بست و سرش را بر ميخى بست، و با خود قرار داد كه اين را نگشايد تا خدا توبه‌اش را قبول كند. پس خداوند متعال وحى فرمود به پيغمبرى كه در آن زمان بود كه: بگو به آن صاحب بدعت كه به عزت و جلالم سوگند كه اگر آنقدر مرا بخوانى كه بندهايت از هم بپاشد، دعاى تو را مستجاب نكنم و توبه تو را قبول نكنم، مگر زنده كنى آنهايى را كه بر دين تو مُرده‌اند و از آن دين برگردانى.‼️ 📜 عین الحیاة، نشر إسلاميه، ص ۳۹۹ ✅ بدیهی است که زنده کردن مُردگان توسط آن بدعت‌گذار، کنایه از محال بودن است و امر محال محقق نخواهد شد، در نتیجه توبه‌ای شکل نمی‌گیرد. @herz_asemani
💥 آیا روایاتِ "چهل روز خلوص عمل" به "چله نشینی" مربوط است ⁉️ ✍🏻 علامه مجلسی رحمه الله می‌نویسد: «... طبق روایات، ترك طعام‌هاى مقوى نمودن كه بدن و عقل ضعيف شود خوب نيست؛ زيرا كه بدن آلت و مَطيه نفس است در جميع اعمال، و در تحصيل هر كمال، و بدن كه ضعيف شد نفس معطل مى‌شود. بايد عقل را ضعيف و سخيف نكنند به ترك حيوانی (ترک گوشت) و مثل آنها. زيرا كه مدار تميزِ امور بر عقل است، و عقل كه ضعيف شد زود فريب اهل باطل را مى‌خورند، چنانچه در احاديث ترك گوشت، اشعار به اين مطلب است. ظاهرا كه شيطان اين عبارت "ترك گوشت و حيوانى" را كه مخالف طريقه شرع است از براى همين براى بعضى از اهل بدعتِ صوفيه مقرر ساخته است، كه چون چهل روز در سوراخى نشستند و عقل قوى را ضعيف كردند، اوهام و خيالات بر عقل ايشان مستولى مى‌شود، و از راه وهم چيزهایی در خيال ايشان بهم مى‌رسد، از بابت كسى كه به مرض سرسام مبتلا باشد، و به اعتبار ضعف عقل گمان مى‌كنند كه كمالى حاصل گشته است، و آنچه پير به ايشان گفته است چون پيوسته در آن سوراخ تاريك همين معنى در نظرشان هست، به تدريج به ازدياد قوت و همى و ضعف عقل، حالى ايشان مى‌شود و بيرون كه آمدند اگر پير گويد كه ديشب پنج مرتبه به عرش رفتم، تصديقش كنند بدون بينه و برهان. و اينها همه از ضعف عقل است. 🔻و بدان كه حديثى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله منقول است كه: "هرکس در چهل صباح عمل خود را براى خداوند خالص گرداند، خداوند چشمه هاى حكمت را از دلش بر زبانش جارى گرداند." و در حديث ديگر از حضرت امام محمد باقر عليه السلام منقول است كه: "هرکس ايمان را از براى خداوند چهل روز خالص گرداند (يا چنين فرمود كه: هرکس نيكو خداوند را ياد كند در چهل روز) خداوند او را زاهد گرداند در دنيا، و او را به درد و دواى دنيا بينا گرداند، و حكمت را در دل او جا دهد، و زبان او را به حكمت گويا گرداند." بعد از آن، حضرت آيه‌اى خواندند كه ترجمه‌اش اين است: " آنان كه گوساله را خداى خود كردند، عنقريب به ايشان خواهد رسيد غضبى از جانب پروردگار ايشان و خوارى در زندگانى دنيا. و چنين جزا مى دهيم جماعتى را كه افترا بر خداوند مى‌بندند." پس فرمود كه: هر صاحب بدعتى را كه مى بينى البته ذليل و خوار است. و هركس كه افترا بر خداوند متعال و رسول و اهل بيت علیهم السلام می‌بندد البته ذليل و بی‌مقدار است. 🔹و صاحبان بدعت از روى جهالت اين دو حديث را حجت خود كرده‌اند در برابر اهل حق، و نمى‌دانند كه اين هيچ دخلى به مطلب ايشان ندارد. زيرا كه چنانچه در اول كتاب دانستى، اخلاص عمل آن است كه از شوايب ريا عمل را پاك گرداند، و سعى كند كه آنچه از او صادر شود از عمال و افعال و اقوال او، همه موافق رضاى الهى باشد، و نيت او در آن عمل‌ها مشوب به غرض‌هاى فاسد نباشد، بلكه عمل‌هاى مُباحش را همه به نيت عبادت كند. 👈🏻 مثل آن كه اگر به بيت الخلاء رود، با خود نيت را خالص كند و براى اين برود كه در وقت عبادت پاكيزه باشد و عبادت را با حضور قلب كند؛ و به اين نيت آن عمل عبادت مى‌شود اگر در نيت صادق باشد. و اگر به بازار رود براى اين رود كه خدای تعالی فرموده است كه به بازار روم و طلبِ روزى بكنم؛ براى فرمودهٔ خداوند متعال مى‌روم. و همچنين در جميع كارها. و اخلاص از براى خداوند وقتى مى‌شود كه كارى را كه خداوند متعال فرموده باشد، از براى خدا بكند. و اگرنه، اگر كسى بدعتى را از براى خداوند بكند خدای تعالی از او و از كار او بيزار است. پس اول بايد دانست كه كدام كار را خداوند مى‌خواهد، و بعد آن كار را از براى خداوند كرد. پس لفظ چهل روز به چه كارِ آن صاحب بدعت مى‌آيد⁉️ چه، ظاهر است كه اگر كسى چهل روز ورزش كُشتى بكند داخل اين حديث نخواهد بود. و حضرت در آخر حديث دويم كه مذمت بدعت فرموده اند اشعار به اين معنى نموده‌اند.» 📙عین الحيات، نشر قدیانی، ص ۴۴٣ @herz_asemani