#عرفانی #محبت کلیات حدیث قدسی ج ۱، ص ۱۸۱ >حديث قدسی >مضمر قَالَ: وَ رَوَى اَلْحَسَنُ بْنُ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلدَّيْلَمِيُّ فِي كِتَابِهِ عَنْ وَهْبِ بْنِ مُنَبِّهٍ قَالَ: أَوْحَى اَللَّهُ إِلَى دَاوُدَ : يَا دَاوُدُ ، مَنْ أَحَبَّ حَبِيباً صَدَّقَ قَوْلَهُ، وَ مَنْ رَضِيَ بِحَبِيبٍ رَضِيَ فِعْلَهُ، وَ مَنْ وَثِقَ بِحَبِيبٍ اِعْتَمَدَ عَلَيْهِ، وَ مَنِ اِشْتَاقَ إِلَى حَبِيبٍ جَدَّ فِي اَلسَّيْرِ إِلَيْهِ. يَا دَاوُدُ ، ذِكْرِي لِلذَّاكِرِينَ، وَ جَنَّتِي لِلْمُطِيعِينَ، وَ حُبِّي لِلْمُشْتَاقِينَ، وَ أَنَا خَاصَّةُ اَلْمُحِبِّينَ. جلد ۱، صفحه ۱۸۱  باز هم احمد بن فهد گفته كه: حسن بن ابو الحسن ديلمى در كتاب خود از وهب بن منبّه، روايت كرده كه: خداوند به داود عليه السلام وحى كرد: اى داود، هر كس كسى را دوست دارد، سخنان او را تصديق مى‌كند. هر كس از دوستانش راضى باشد، از اعمال او هم راضى مى‌شود. و هر كس به دوستش اعتماد داشته باشد، به سخنان او هم اعتماد دارد. و هر كس براى يافتن دوست مشتاق باشد، او را مى‌يابد. اى داود، ذكر من براى كسانى است كه هميشه مرا ذكر مى‌گويند و بهشت من براى اطاعت‌كنندگان است و محبت من به كسانى است كه به من مشتاقند و من مخصوص دوستان هستم. #خاص

#توحیدی #خاص کلیات حدیث قدسی ج ۱، ص ۷۱۵ حديث قدسی >مضمر قَالَ اَللَّهُ تَعَالَى: أَهْلُ طَاعَتِي فِي ضِيَافَتِي، وَ أَهْلُ شُكْرِي فِي زِيَارَتِي، وَ أَهْلُ ذِكْرِي فِي نِعْمَتِي، وَ أَهْلُ مَعْصِيَتِي لاَ أيئسهم [أُويِسُهُمْ] مِنْ رَحْمَتِي، إِنْ تَابُوا فَأَنَا حَبِيبُهُمْ، وَ إِنْ مَرِضُوا فَأَنَا طَبِيبُهُمْ، أُدَاوِيهِمْ بِالْمِحَنِ وَ اَلْمَصَائِبِ لِأُطَهِّرَهُمْ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْمَعَائِبِ. باز هم ابن فهد در همان كتاب (يعنى عدة الداعى) از كعب الاحبار روايت كرده كه گفت: خداوند فرموده: كسانى كه اهل طاعت من هستند، در ضيافت من مى‌باشند و كسانى كه اهل شكر من هستند، هميشه در زيارت من هستند و كسانى كه اهل ذكر من هستند، در نعمت من مى‌باشند و اگر اهل معصيتم هم توبه كنند، آنها را هم مايوس نمى‌كنم. پس اگر آنها پس از توبه مريض شوند، من طبيب آنها هستم و آنها را معالجه مى‌كنم. آنها را به رنجها و مصائب درمان مى‌كنم تا از گناهان و عيوب پاكشان سازم

#اهل_بیت #عرفانی المناقب ج ۴، ص ۱۶۷ امام سجاد (علیه السلام) >امام باقر (علیه السلام) جَابِرٌ اَلْجُعْفِيُّ قَالَ اَلْبَاقِرُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : إِنَّ عَلِيَّ بْنَ اَلْحُسَيْنِ مَا ذَكَرَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ نِعْمَةً عَلَيْهِ إِلاَّ سَجَدَ وَ لاَ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ فِيهَا سَجْدَةٌ إِلاَّ سَجَدَ وَ لاَ دَفَعَ اَللَّهُ عَنْهُ شَرّاً يَخْشَاهُ أَوْ كَيْدَ كَائِدٍ إِلاَّ سَجَدَ وَ لاَ فَرَغَ مِنْ صَلاَةٍ مَفْرُوضَةٍ إِلاَّ سَجَدَ وَ لاَ وُفِّقَ لِإِصْلاَحٍ بَيْنَ اِثْنَيْنِ إِلاَّ سَجَدَ وَ كَانَ كَثِيرَ اَلسُّجُودِ فِي جَمِيعِ مَوَاضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّيَ اَلسَّجَّادَ لِذَلِكَ .

#رزق البرهان في تفسير القرآن ج ۲، ص ۷۱ امام باقر (علیه السلام) >امام صادق (علیه السلام) عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) ، قَالَ: قُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ، إِنَّهُمْ يَقُولُونَ: إِنَّ اَلنَّوْمَ بَعْدَ اَلْفَجْرِ مَكْرُوهٌ، لِأَنَّ اَلْأَرْزَاقَ تُقَسَّمُ فِي ذَلِكَ اَلْوَقْتِ؟ فَقَالَ: «إِنَّ اَلْأَرْزَاقَ مَوْظُوفَةٌ مَقْسُومَةٌ، وَ لِلَّهِ فَضْلٌ يَقْسِمُهُ مَا بَيْنَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ إِلَى طُلُوعِ اَلشَّمْسِ، وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ: وَ سْئَلُوا اَللّٰهَ مِنْ فَضْلِهِ - ثُمَّ قَالَ: - وَ ذِكْرُ اَللَّهِ بَعْدَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ أَبْلَغُ فِي طَلَبِ اَلرِّزْقِ مِنَ اَلضَّرْبِ فِي اَلْأَرْضِ».

#شیعه #عبودیت #اهل_بیت أعلام الدین في صفات المؤمنین ج ۱، ص ۱۴۳ امام باقر (علیه السلام) وَ قَالَ جَابِرُ بْنُ يَزِيدَ اَلْجُعْفِيُّ : دَخَلْتُ عَلَى مَوْلاَيَ أَبِي جَعْفَرٍ اَلْبَاقِرِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ يَا جَابِرُ لَيْسَ مَنِ اِنْتَحَلَ اَلتَّشَيُّعَ وَ حُبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ بِلِسَانِهِ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلاَ تَذْهَبَنَّ بِكُمُ اَلْمَذَاهِبُ فَوَ اَللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلاَّ مَنِ اِتَّقَى اَللَّهَ وَ أَطَاعَهُ إِنَّ شِيعَتَنَا لاَ يَطْمَعُونَ طَمَعَ اَلْغُرَابِ وَ لاَ يَهِرُّونَ هَرِيرَ اَلْكِلاَبِ وَ إِنَّ شِيعَتَنَا أَهْلُ اَلتَّوَاضُعِ وَ اَلتَّخَشُّعِ وَ اَلتَّعَبُّدِ وَ اَلْوَرَعِ وَ اَلاِجْتِهَادِ وَ تَعَهُّدِ اَلْإِخْوَانِ وَ مُوَاصَلَةِ اَلْجِيرَانِ وَ اَلْفُقَرَاءِ وَ اَلْمَسَاكِينِ وَ اَلْأَرَامِلِ وَ اَلْأَيْتَامِ وَ اَلْغَارِمِينَ وَ صِدْقِ اَلْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ وَ صِلَةِ اَلْأَرْحَامِ وَ تِلاَوَةِ اَلْقُرْآنِ وَ كَثْرَةِ اَلذِّكْرِ لِلَّهِ تَعَالَى وَ كَفِّ اَلْأَلْسُنِ إِلاَّ مِنْ خَيْرٍ فَقَالَ جَابِرٌ يَا مَوْلاَيَ مَا أَعْرِفُ أَحَداً اَلْيَوْمَ بِهَذِهِ اَلصِّفَاتِ فَقَالَ يَا جَابِرُ حَسْبُ اَلرَّجُلِ أَنْ يَقُولَ أُحِبُّ عَلِيّاً وَ أَتَوَلاَّهُ وَ لاَ يَكُونَ مَعَ ذَلِكَ عَامِلاً بِقَوْلِهِ فَلَوْ قَالَ أُحِبُّ رَسُولَ اَللَّهِ فَرَسُولُ اَللَّهِ خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ وَ لَمْ يَتَّبِعْ سِيرَتَهُ وَ لَمْ يَعْمَلْ بِسُنَّتِهِ مَا أَغْنَى عَنْهُ ذَلِكَ مِنَ اَللَّهِ شَيْئاً فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ اِعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اَللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ اَلْعِبَادِ إِلَى اَللَّهِ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ وَ أَتْقَاهُمْ لَهُ وَ إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ اَللَّهِ وَ بَيْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ اَلنَّارِ وَ لاَ لَنَا عَلَى اَللَّهِ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ كَانَ طَائِعاً لِلَّهِ فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ وَ لَوْ كَانَ عَبْداً حَبَشِيّاً وَ مَنْ كَانَ عَاصِياً لِلَّهِ فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ إِنْ كَانَ حُرّاً قُرَشِيّاً وَ اَللَّهِ مَا تُنَالُ شَفَاعَتُنَا إِلاَّ بِالتَّقْوَى وَ اَلْوَرَعِ وَ اَلْعَمَلِ اَلصَّالِحِ وَ اَلْجِدِّ وَ اَلاِجْتِهَادِ فَلاَ تَغْتَرُّوا بِالْعَمَلِ وَ يَسْقُطَ عَنْكُمْ فَإِذَنْ أَنْتُمْ أَعَزُّ عَلَى اَللَّهِ مِنَّا فَاتَّقُوا اَللَّهَ وَ كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لاَ تَكُونُوا لَنَا شَيْناً قُولُوا لِلنّٰاسِ حُسْناً حَبِّبُونَا إِلَى اَلنَّاسِ وَ لاَ تُبَغِّضُونَا إِلَيْهِمْ قُولُوا فِينَا كُلَّ خَيْرٍ وَ اِدْفَعُوا عَنَّا كُلَّ قَبِيحٍ وَ جُرُّوا إِلَيْنَا كُلَّ مَوَدَّةٍ فَمَا قِيلَ فِينَا مِنْ خَيْرٍ فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ مَا قِيلَ فِينَا مِنْ شَرٍّ فَلَسْنَا كَذَلِكَ لَنَا حَقٌّ فِي كِتَابِ اَللَّهِ وَ قَرَابَةٌ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ وَ وِلاَدَةٌ طَاهِرَةٌ طَيِّبَةٌ فَهَكَذَا قُولُوا وَ لاَ تَعْدُوا بِنَا أَقْدَارَنَا فَإِنَّمَا نَحْنُ عَبِيدُ اَللَّهِ مَرْبُوبُونَ لاَ نَمْلِكُ إِلاَّ مَا مَلَّكَنَا وَ لاَ نَأْخُذُ إِلاَّ مَا أَعْطَانَا لاَ نَسْتَطِيعُ لِأَنْفُسِنَا نَفْعاً وَ لاٰ ضَرًّا وَ لاَ مَوْتاً وَ لاٰ حَيٰاةً وَ لاٰ نُشُوراً لاَ وَ اَللَّهِ لاَ أَعْلَمُ أَنَا وَ لاَ أَحَدٌ مِنْ آبَائِي اَلْغَيْبَ وَ لاَ يَعْلَمُ اَلْغَيْبَ إِلاَّ اَللَّهُ كَمَا قَالَ سُبْحَانَهُ إِنَّ اَللّٰهَ عِنْدَهُ عِلْمُ اَلسّٰاعَةِ وَ يُنَزِّلُ اَلْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ مٰا فِي اَلْأَرْحٰامِ وَ مٰا تَدْرِي نَفْسٌ مٰا ذٰا تَكْسِبُ غَداً وَ مٰا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اَللّٰهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ .

#حدیث قال امیر المؤمنین(ع): لَا تَجْعَلَنَّ أَكْثَرَ شُغُلِكَ بِأَهْلِكَ وَ وَلَدِكَ فَإِنْ يَكُنْ أَهْلُكَ وَ وَلَدُكَ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَوْلِيَاءَهُ وَ إِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اللَّهِ فَمَا هَمُّكَ وَ شُغُلُكَ بِأَعْدَاءِ اللَّه‏؟! 🔸 امام على(ع) به يكى از يارانش فرمود: همسر و فرزندانت را همه فكر و ذكر خود قرار نده؛ چرا كه اگر همسر و فرزندانت از دوستان #خدا باشند، خداوند، [زندگى]دوستان خود را تباه نمى سازد و اگر از دشمنان خدا باشند، چرا [بايد] اهتمام و #فكر و ذكر اشتغال تو به دشمنان خدا باشد؟ 📚نهج البلاغة(للصبحی صالح، ص536) _________________ #خاص #توحیدی

https://old.aviny.com/hadis-mozooee/ebadi/rooze.aspx روایات روزه

#استغفار #دستورالعمل عدة الداعي و نجاح الساعي ج ۱، ص ۲۶۵ پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) وَ قَالَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَنْ أَكْثَرَ اَلاِسْتِغْفَارَ جَعَلَ اَللَّهُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجاً - وَ مِنْ كُلِّ ضِيقٍ مَخْرَجاً وَ رَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لاٰ يَحْتَسِبُ . فرمود هر كس زياد استغفار كند خداى تعالى از همه غمها او را نجات مى‌دهد و براى هر سختى راه نجاتى قرار مى‌دهد و به او از راهى كه گمان ندارد روزى مى‌دهد #خاص

قال النبی صلی الله علیه و آله خلق اربعه لاربعه: المال للانفاق لا للامساک و العلم للعمل لا للمجادله و العبد للتعبد لا للتعظیم و الدنیا للعبره لا للعماره [1] رسول گرامی فرموده است: چهار چیز خلق شده برای چهار چیز: اول: مال برای انفاق است نه برای حفظ کردن و نگه داشتن. دوم: علم و دانش برای عمل است نه برای مجادله. سوم: بنده های خدا برای اطاعت بندگی است نه برای تکبر و بزرگی. چهارم: دنیا برای عبرت است نه برای عمارت و تشریفات #خاص

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «لاَ تَصْلَحُ عَوامُّ اُمَّتِی إلَّا بِخَواصِّهَا. قیل: مَا خَواصُّ اُمَّتِکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ؟ فَقَالَ: خَوَاصُّ اُمَّتِی أَرْبَعَةٌ: اَلْمُلُوکُ، وَ الْعُلَمَاءُ، وَ الْعُبَّادُ، وَ التُّجَّارُ. قِیلَ: کَیْفَ ذَلِکَ؟ قَالَ9: اَلْمُلُوکُ رُعَاةُ الْخَلْقِ؛ فَإِذَا کَانَ الرَّاعِی ذِئْباً فَمَنْ یَرْعَی الْغِنَمَ؟وَ الْعُلَمَاءُ أَطِبَّاءُ الْخَلْقِ؛ فَإِذَا کَانَ الطَّبِیبُ مَرِیضاً فَمَنْ یُدَاوِی الْمَریِضَ؟ وَ الْعُبَّادُ دَلیِلُ الْخَلْقِ؛ فَإِذَا کَانَ الدَّلِیلُ ضَالّاً فَمَنْ یَهْدِی السَّالِکَ؟ وَ التُّجَّارُ اُمَنَاءُ اللهِ فِی الْخَلْقِ؛ فَإِذَا کَانَ الْأَمِینُ خَائِناً فَمَنْ یُعْتَمَدُ؛[22] عوام [و تودة] امّت من اصلاح نمی شوند؛ مگر به یاری خواص امت. عرض شد: ای رسول خدا! خواص امّت شما چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: خواص امتم چهار گروه اند: پادشاهان [عادل]، علما، عابدان و تاجران. گفته شد: [چگونه اصلاح عوام بستگی به اصلاح خواص دارد و] کیفیّت آن چیست؟ حضرت9 فرمود: شاهان نگهبانان خلق اند. پس زمانی که نگهبان گرگ [صفت] باشد، پس گلّه را چه کسی نگهبانی کند؟ و دانشمندان طبیبان مردم اند. پس زمانی که [خود] طبیب بیمار باشد، پس چه کسی مریض را مداوا کند؟ و عابدان (و زاهدان) راهنمای مردم [به سوی خداوند] هستند پس هنگامی که راهنما گمراه باشد، چه کسی سالک (و روندة به سوی خدا) را راهنمایی کند؟ و تاجران امینهای خدا در میان مردم اند، پس زمانی که امین (و درستکار) خیانت ورزد، به چه کسی اعتماد می شود #خاص

‍ 💠تفسير توحيد در بیان امام حسین علیه السلام 🔹صمد يعنى چه ؟ جناب ابن بابويه در توحيد از حضرت سيد الشهداء عليه السلام امام ابى عبدالله الحسين عليه السلام ، در باب تفسير قل هو الله احد روايت كرده است كه : 🔹الصمد الذى لا جوف له ؛ صمد آن كسى است كه براى او جوف نيست . اجوف نيست ، جاى خالى ندارد، پُر است .اگر يك خردل را، يك ذره را از حيطه وجودى او به در ببرى ، او را اجوف دانسته اى نه صمد. علامه حسن زاده آملی #توحیدی #خاص

- احیاء قلب قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: اکثِروا ذِکرَ الْمَوْتِ فَما مِنْ عَبْدٍ اکثَرَ ذِکرَهُ الّا احْیی اللَّهُ قَلْبَهُ وَ هَوَّنَ عَلَیهِ الْمَوْتَ.[1] بسیار یاد مرگ کنید، بنده ای نیست که زیاد یاد مرگ کند مگر این که خداوند قلبش را زنده می نماید و مرگ را بر او آسان می گرداند. 2- ساده شدن سختی ها قال علی علیه السلام: اکثِرُوا ذِکرَ الْمَوْتِ وَ یوْمَ خُروجِکمْ مِنَ الْقُبُورِ وَ قِیامِکمْ بَینَ یدَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلّ تَهُونُ عَلَیکمُ الْمَصائِبَ.[2] بسیار یاد مرگ و نیز یاد لحظات خروج از قبر و ایستادن در مقابل خداوند عز و جل کنید تا سختی بر شما آسان گردد. 3- قناعت قال علی علیه السلام: مَنْ اکثَرَ مِنْ ذِکرِ الْمَوْتِ رَضِی مِنَ الدُّنْیا بِالْکفافِ.[3] کسی که زیاد به یاد مرگ باشد به اندازه احتیاج از دنیا راضی می شود. 4- جلای قلب قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: انَّ هذِهِ الْقُلُوبَ تَصَدءُ کما یصْدَءُ الحَدیدُ، قیلَ وَ ما جَلائُها؟ قالَ: کثُرَةُ ذِکرِ الْمَوْتِ وَ تَلاوَةُ الْقُرآنِ.[4] این قلب ها زنگ می زند همان طوری که آهن زنگ می زند. عرض کردند: جلای آن به چیست؟ فرمود: زیاد به یاد مرگ بودن و بسیار قرائت قرآن نمودن. 5- بهشت برزخی قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: افْضَلُ الزُّهْدِ فِی الدُّنْیا ذِکرُ الْمَوْتِ، وَ افْضَلُ الْعِبادَةِ ذِکرُ الْمَوْتِ، وَ افْضَلُ التَّفَکرِ ذِکرُ الْمَوْتِ، فَمَنْ اثْقَلَهُ ذِکرُ الْمَوْتِ وَجَدَ قَبْرَهُ رَوْضَةً مِنْ رِیاضِ الْجَنَّةِ.[5] در دنیا بالاترین زهدها و نیز بالاترین عبادتها و همچنین بالاترین تفکرها، یاد مرگ است، کسی که یاد مرگش سنگین باشد قبرش را باغی از باغ های بهشت خواهد یافت. سلمان رحمهم الله از بازار آهنگران می گذشت جوانی جیغ و داد می نمود، مردم وی را نزد سلمان آوردند و گفتند: گویا دیوانه شده است، جوان وقتی سلمان را نزد خود دید، آرام شد و گفت: وقتی دیدم آهن را روی سندان می کوبند بیاد این آیه افتادم وَ لَهُمْ مَقامِعُ مِنْ حَدِیدٍ[6] [برای آنها در جهنم گرزهایی از آهن سوزان هست.] محبت جوان به دل سلمان راه پیدا کرد و پیوسته با وی رفیق بود. دم مرگ جوان، وقتی که به حال احتضار افتاده بود، حضرت به بالینش رفت و از عزرائیل علیه السلام خواست با وی مدارا کند، او در جواب به سلمان گفت: یا اباعبدالله انا لکل مومن رفیقٌ من با هر مؤمنی رفیقم. مقدار یاد مرگ را در روایت ذیل ببینید. اصحاب به رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله عرض کردند: آیا کسی با شهداء محشور می شود؟ حضرت در پاسخ فرمودند: نَعَمْ، مَنْ یذْکرِ الْمَوْتَ فِی الْیوْمِ و اللَّیلَةِ عِشْرینَ مَرَّةً.[7] بلی کسی که هر شبانه روز، بیست بار یاد مرگ بیفتد. پی نوشت ها [1] كنزالعمال، 42105. [2] بحارالأنوار، ج 6، ص 132. [3] غررالحكم. [4] كنزالعمال، 42130. [5] بحارالأنوار، ج 6، ص 137. [6] سوره حج، آيه 21. [7] تنبيه ‏الخواطر، ص 223.