رزم درونی کوهستان صلح بزرگ، تجلی تای جی کونگ

امروزه گرایش مردم به سلامت، پرورش جسم و روح، رژیم‌های غذائی و آئین‌های گوناگون خودشناسی، نشانه این است که موج نیرومندی بشر را به‌سوی قله‌های تجدید حیات انسانی پیش می‌برد. همان‌طور که می‌دانیم هستی چیزی جزء ذرات امواج در حال حرکت دائمی نیست و این ارتعاشات موجب تغییرات و سبب تضادهائی است که همه چیز زاده آن می‌باشد، انسان نیز اندکی از این مجموعه است و اگر خواهان آزادسازی توان نامحدود معنوی و مادی خود است باید با روش هستی و حیات هماهنگ شود. لازم به توضیح است که هماهنگی با روش هستی و حیات در هر کشور و ملیت شیوه‌های گوناگونی دارد که یکی از آنها هنرهای رزمی اصیل می‌باشد. بوشی دو، کاراته دو، آی‌کی‌دو، تکواندو، پنجاک سیلات، کالاری پائیت و می‌تو‌آن تای‌جی نمونه‌های معروف این هنرهای رزمی می‌باشند. در این راستا به‌عنوان یک محقق ایرانی و در حد توان تجربیات ارزشمندی را درباره فلسفه وجود و ارزش‌های اخلاقی هنر هماهنگی با روش هستی و حیات از طریق هنر رزمِ درونی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ به‌دست آورده‌ام. موارد زیبای روح این هنر در کالبد آنچه که رزم درونی کوهستان صلح بزرگ می‌نامیم به دور از تقلیدگرائیِ باورهای خرافه فراروی شماست، شما که علاقمند هستید از طریقه هنرهای رزمی و به دور از رقابت به تعادل بین تن و روان برسید. رزم درونی کوهستان صلح بزرگ با بهره‌وری از فلسفه چندین هزار ساله هماهنگی با روش هستی و حیات، توسط چانگ سان فون و در حدود هشتصد سال پیش به ظهور رسید که امروزه در زبان چینی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ نامیده می‌شود. می‌تو‌آن‌تای‌جی یعنی تای‌جیِ مادر. در طول این هشتصد سال نسل‌هائی از زنان و مردان برجسته و متعهد با از خودگذشتگی، فلسفه فنون متنوع و روش‌های آموزشی منحصربه‌فردی را که حتی امروزه هم در عصر اثرات منفی تکنولوژی برای تمدد اعصاب، ما می‌توانیم از مزایای آنها بهره ببریم را با حفظ امانت توسعه داده‌اند، توصیه آنان این است که همیشه سطح مهارت بالاتر و منابع بیشتر باید برای کشف اسرارِ مبارزه با درون ارائه شود. بنابراین راهنمایان رزم درونی کوهستان صلح بزرگ منبع اتصال پرتوجویان رزم درونی می‌باشند به‌طوری‌که بخش اندکی از این کردارها به‌گونه‌ای این دانش را برای ما متحول کرده است که امروزه یعنی در عصر اثرات منفی تکنولوژی (آلودگی صوتی و هوا، سوء تغذیه و...) ساده‌تر می‌توانیم از مزایای آن هنر در جهت تعادل تن و روان مدد بگیریم. با این همه جالب است که بدانیم با این‌که فنون متنوع جسمانی ارائه شده توسط راهنمایان رزم درونی کوهستان صلح بزرگ دارای ۱۰۸ حرکت است اما از نظر ذهنی سعی در تعلیم چیز زیادی جزء یک حرکت به مردم را ندارند بله فقط یک حرکت، آنان با مهربانی مردم را تشویق می‌کنند که با تکیه به طبیعت اساسی و انسانی خود، امور خود را سامان دهند. ● چانگ‌سان‌فون خالق جی‌تو‌آن‌تای‌جی به‌نظر مردم قدیم چین، ظاهر فیزیکی نشان‌دهنده هوش و شخصیت هر فرد است. این روش ارزیابی مشابه کف‌بینی است. در این روش چینی‌ها فقط به کف دست نگاه نمی‌کنند بلکه تمام بدن را مورد توجه قرار می‌دهند. از گذشتگان نقل شده است که چانگ‌سان‌فون دارای چشمانی گرد و درشت و پیشانی بسیار بزرگی بود که اینها نشان از علم و خرد بیش از حد او بوده است. می‌گویند او مردی مبارز، منطقی و دارای قدرت شفابخشی بود. امروزه نیز بسیاری از مردم که از خواص تمرینات ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ بهره‌مند می‌شوند و با نام چانگ‌سان‌فون آشنا هستند به‌عنوان یک عارف پیرو هماهنگی با روش هستی و حیات و خالق تای‌جیِ مادر به او احترام می‌گذارند. اجداد او در کوه‌های ببر و اژدها که یک محل باستانی پیروان هماهنگی با روش هستی و حیات در چین است زندگی می‌کردند ”چانگ“ از سال‌های آغازین زندگی از پدرش هنرهای رزمی را فرا گرفت او همچنین هنرهای شفابخش طب سوزنی و چی‌گونگ را مطالعه می‌کرد. بعدها چانگ وارد جزئیات بیشتری درباره چگونگی استفاده از این معلومات در جهت مؤثرتر کردن فنون رزمی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ شد. چانگ متقاعد شده بود که می‌تواند از همان معلومات در نبرد استفاده کند و بر روی اعضاء و اندام‌های بدن حریف مثل مغز و سیستم عصبی اثر گذارد و به پیروزی دست یابد. به‌عنوان مثال در بدن انسان نقطه‌ای وجود دارد که اطبای طب سوزنی جهت کاهش فعالیت زیاد از حد قلب از آن استفاده می‌کنند و قلب آرام می‌شود. چانگ‌سان‌فون در این مورد تئوری‌ای را مطرح کرد به این شرح: اگر شخصی در یک جهت صحیح با نیروی کافی در این نقطه خاص ضربه‌ای وارد آورد این عمل می‌تواند بر روی حریف اثر گذاشته و نیروی حیاتی قلبش را کاهش دهد. بنابراین تئوری چانگ روش بسیار پیشرفته‌ای را در هنر ”می‌توآن‌تای‌جی“ توسعه بخشید او می‌توانست نیروی درونی را در نقاط طب سوزنی بدن حریفان خود در ضمن نبرد، در جهت عکس به گردش درآورد. این روش پیشرفته به نام ”فاجینگ گونگ“ شناخته شد. ”فا“ یعنی رها کردن سریع و انفجارگونه و ”جینگ“

یعنی قدرت درونی. برای این منظور فرد باید انرژی زیادی را در بدن خود ذخیره کند تا قادر باشد مقداری از آن‌را در صورت ضرورت به‌کار گیرد. (به همین علت پرتوجویان رزم درونی کوهستان صلح بزرگ بنابر یکی از اصل‌های اخلاقی از ستیزه‌جوئی و کارهای نمایشی که جنبه سرگرم‌کننده برای تماشاچیان را دارد از انجام ”فاجینگ“ خودداری می‌کنند و در عوض از انرژی ذخیره شده در جهت اهداف والای خود و شفابخشی دیگران استفاده می‌کنند) بنابراین چانگ تصمیم گرفت بخش‌هائی از چی‌گونگ پیشرفته‌ای را که می‌دانست ضمیمه سیستم رزمی ابداعی خود کند. سپس او برای کسب علوم فیه و انجام مراقبه در طبیعت کوه‌های صلح بزرگ عزلت گزید و طی سال‌های متمادی تمامی معلومات و تجارب خود را با بسیاری از پیروان هماهنگی با روش هستی و حیات که در آنجا به طبابت با گیاهان، طب سوزنی و نیروی درونی می‌پرداختند در میان گذاشت و مبادله افکار کرد تا از این طریق هنر رزمی و روحی خود یعنی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ را تکامل بخشد. پس از سال‌ها تحقیق، تمرین و تجربه براساس فلسفه هماهنگی با روش هستی و حیات، تئوری پنج عنصر و هشت پدیده از کتاب تغییرات، دانش طب سوزنی و تمرینات گوناگون چی‌گونگ، سیستمی که مختص به‌خود او بود یعنی ”می‌تو‌ان‌تای‌جی“ یا تای‌جی مادر را ارائه داد و این هنر توسط زنان و مردان برجسته تا به امروز نسل به نسل با حفظ امانت اصالت خود را حفظ کرده است و امروزه استاد بزرگ ”یوشان دو“ یگانه دارنده سطح نهم استادی ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ یعنی مادر تمامی سبک‌های تای‌چی در جهان می‌باشد. پس از تعمق در مطالب سطور بالا می‌توان نتیجه گرفت که اگر در پی کسب معرفت توأم با پرورش تن و روان خود هستیم و ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ یا تای‌جی مادر را به‌عنوان یکی از راه‌های موجود در جهان برگزیده‌ایم حتماً باید با فلسفه تای‌جی و اصول طب سوزنی آشنائی داشته باشیم در غیر این‌صورت اجراء حرکات فرم‌های تای‌چی‌چوان نهایتاً شبیه به حرکات نمایشی باله می‌شود و نمی‌توان بیش از این هم توقع داشت. با این‌حال اگر ”می‌تو‌آن‌تای‌جی“ را به‌عنوان ورزش انتخاب کرده‌ایم صرف‌نظر از سن، جنسیت و یا توان جسمی می‌توانیم این هنر را فرا بگیریم و از انجام آن احساس آرامش و لذت نمائیم. منبع : ماهنامه دنیای کاراته @honarrazmi

🥋 #حرکات دیدنی #شمشیرپهن استاد کهن سال کونگ_فوی #وودانگ #wudang #نمایش_سبک 🎥 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️

10 دلیل برای اینکه نباید هیچ تمرین کاراته ای را ترک کنید

شما علاقه مند به ورزش های رزمی هستید اما هر وقت دلتان می خواهد به کلاس نمی روید. ازجمله دلایلی که بعضی اوقات به کلاس نمی روید می توان به خستگی، حجم کار زیاد، درد پشت، مچ دست، بازوها و زانوها، سرماخوردگی شدید، دعوت شدن به یک مهمانی و یا دیدن یک فیلم یا مسابقه ورزشی اشاره کرد. نگران نباشید، خیلی دیر نشده که با جدیت به تمرین مورد علاقه خود برگردید، در اینجا 10 دلیل را نباید هیچ یک از کلاس های تمرینی کاراته یا هر هنر رزمی دیگری را ترک کنید به شما می گوییم. برای کسانی که هرگز در کلاس ها شرکت نمی کنند امیدوارم این مقاله انگیزه کافی برای شروع تمرین آنها را نیز داشته باشد. 1- در کشورهای غربی به اندازه کشورهای شرقی تمرین نمی کنیم به عنوان مثال، در ژاپن یا اوکیناوا رزمی کاران کاراته به صورت روزانه مشغول تمرین هستند(بیشتر از 10 ساعت در هفته). اما اینکار در جهان غرب ناممکن است و یکی از دلایلی که شرقی ها از غربی ها در این زمینه پیشی گرفته اند همین است. تصور کنید که اکثر کلاس ها را از دست می دهید، پیشرفت شما بسیار کند و حتی نزدیک به صفر می شود، پس انگیزه بگیرید. 2- پیشرفت به معنای پایداری و حضور است " کاراته مانند آب جوش است، اگر به آن گرما ندهید سرد می شود". این یازدهمین اصل است که می توانید در کتاب "بیست اصل هدایت کاراته" (Gichin Funakoshi) بخوانید. به معنای دیگر، تمرین مداوم. بسیاری از کاراته کارها با اشتیاق تمرین می کنند، اگر با دیدن آنها پریشان شوید از مزایای یادگیری آن بی بهره شده و در نهایت از حوزه موضوع اصلی دور خواهید شد. 3- آنچه آموخته اید را بهتر می آموزید هنگامی که با یک موضوع فنی یا اصل خاص کار کرده اید معمولا مربی تان در کلاس آن را به صورت خلاصه بیان می کند. این یک دوره تکرار برای کسانی که در جلسه قبلی شرکت نکرده اند نیست، بلکه بخشی از روند یادآوری تنظیم شده است. اگر آنچه را آموخته اید دوباره تمرین نکنید پس از مدتی آن را فراموش خواهید کرد و نمی دانید باید چگونه آن را انجام دهید. توصیه من برای کسانی که مشکل حافظه دارند این است که از کلاس ها یادداشت برداری کنند. 4- هیچ کلاس جبرانی را از دست ندهید همیشه لذت بخش است که رزمی کاران تکنیک های جدید مانند کاتا، تاولو، پومسه، حرکت کاراته، تکنیک های دفاع از خود در برابر چاقو یا میله و یا تکنیک های مربوط به یک هنر رزمی دیگر را یاد بگیرد. ممکن است که در اجرای یک تکنیک با مشکل مواجه باشید، بهتر است در کلاس های جبرانی که معمولا توسط مربی هر ماه یک بار انجام می شود شرکت کنید و آن را از دست ندهید. 5- آمادگی جسمانی و ثبات دست در دست هم می دهند تمرینات منظم به شما این امکان را می دهند که آمادگی جسمانی خود مانند استقامت، قدرت، چابکی، سرعت، تعادل، زمانبندی و غیره را بهینه کنید. انجام هر کدام از این بخش ها به شما کمک می کند که در رشته رزمی خود هرچه سریعتر رشد کنید. در حقیقت می توان گفت که تمرین هنرهای رزمی موجب تقویت عضلات کل بدن شما می شود و در نتیجه از سلامتی کاملی برخوردار خواهید بود. 6- پس از هر تمرین خوب احساس خوشایندی خواهید داشت آیا روز وحشتناکی در محل کار خود با فشار بیش از حد یا مشکلات زیادی گذرانده اید؟ تعجب می کنم که برخی افراد به دلایلی ازجمله باران می بارد یا هوا خیلی گرم است به باشگاه نمی روند. اگر برای رفتن به باشگاه انگیزه داشته باشید می بینید که پس از پایان هر کلاس چه احساس خوبی خواهید داشت. رفتن به باشگاه این امکان را برای شما فراهم می آورد که ذهن خود را خالی کنید، افکار منفی را از خود دور کرده و برای یک الی دو ساعت بر روی هنر رزمی مورد علاقه خود تمرکز کنید. 7- به استاد و دیگر هنرجویان احترام می گذارید آیا به نظرتان مربی شما عالی است؟ او شما را پیشرفت می دهد و عملکردتان را بهبود می بخشد و به شما کمک می کند که در راه درست قدم بردارید. حضور در هر کلاس، احترام و سپاسگزاری شما نسبت به او را نشان می دهد. هرگز فراموش نکنید که کاراته با حسن نیت ارائه شده و پایان می یابد. این اولین اصل از اصول 20 گانه کاراته است که توسط استاد فوناکوشی نوشته شده است. 8- فرصتی برای دیدار با دوستان هم باشگاهی تان فراهم می شود آنچه باعث شده برای اولین بار درب باشگاه را باز کنید شاید با بقیه متفاوت باشد. اما در طول سال ها متوجه می شوید که از بحث و گفتگو کردن با دوستانی که به اندازه شما به آن رشته علاقه دارند واقعا لذت می برید. بطور کلی کاراته و دیگر هنرهای رزمی از بعد اجتماع ی قابل توجهی برخوردار هستند. مطمئن هستم که شما نیز در باشگاه دوستان خوبی پیدا کرده اید. 9- راهی برای رشد ذهنی تان است بیان اینکه هیچ وقت هیچ آموزشی را از دست نخواهید داد راهی برای تقویت روحی شما است. چند ساعت دور بودن از فضای زندگی شهری و انجام دادن کاری که به آن علاقه دارید به رشد ذهنی شما کمک زیادی می کند.

اگر نتوانستید چند جلسه ای به باشگاه بروید می توانید از یکی از دوستان تان کمک گرفته و از او بخواهید که آنچه را که یاد گرفته در خانه یا پارک نزدیک خانه تان به شما یاد دهد. 10- مسیر "رزمی" بی پایان است شما باید اطمینان حاصل کنید که هر روز کمی بهتر هستید و "راه" را دنبال می کنید. این یک تلاش در زندگی است. به عنوان مثال، چند سال پیش یک هنرجوی جوان داشتم که در حال گرفتم کمربند مشکی بود، او به تدریج از تمرینات خودداری کرد تا اینکه بلاخره آنها را ترک کرد. هدف اصلی او رسیدن به کمربند مشکی بود و فکر می کرد همه چیز را می داند، مانند اینکه شخصی به تازگی گواهینامه رانندگی گرفته باشد و فکر کند مانند یک راننده فرمول یک در مورد آن می داند. هنرهای رزمی بی انتها هستند و هر روز چیز جدیدی یاد خواهید گرفت.

هنرهای رزمی چینی هنرهای رزمی چینی (به چینی: 中國武術) به تمامی انواع هنرهای رزمی گفته می‌شود که از چین سرچشمه می‌گیرند. دیوارنگاره‌ای از سده نوزدهم در معبد شائولین کونگ فو و ووشو عبارات عمومی هستند که به مرور زمان مترادف با هنرهای رزمی چینی شده‌اند. هر چند این دو عبارت تفاوت بسیاری در اصل معنایی با یکدیگر دارند. هر کدام از این دو لغت می‌تواند سنت‌های متفاوتی از هنرهای رزمی را توصیف کند و حتی می‌تواند در مفهومی غیر از هنرهای رزمی استفاده شود.سی ام ای نام‌ دیگری که گاه برای اشاره به هنرهای رزمی چینی کاربرد دارد. در زبان چینی واژه کونگ فو اشاره به هر دستاورد شخصی یا مهارت پیچیده حتی در زمینه‌های کاملاً غیر مرتبط با هنرهای رزمی دارد. در مقابل ووشو یک عبارت دقیقتر در زبان چینی ماندارین است که می‌توان آن را به «هنر رزمی» ترجمه کرد. علاوه بر این عبارت ووشو امروزه اسمی برای یک ورزش کلاسیک و در عین حال بسیار مدرن است که مسابقات آن در دو بخش اصلی مبارزه ، سانشو یا ساندا و فرم‌های با سلاح و بدون سلاح برگرفته از فرم‌های هنرهای رزمی چینی با نام تالو برگزار می‌شود. وینگ چون کونگ فو یا وینگ چون ووشو نیز یکی از اصیل‌ترین و قدیمی‌ترین فنون مبارزه و دفاع شخصی است که امروزه در سراسر دنیا و به شکل اکادمیک آموزش داده می‌شود.همچنین سبک جیت کان دو سبکی بسیار منحصر به فرد که توسط بروس لی یکی از بزرگ‌ترین اساتید رزمی قرن بنیانگذاری شد و زیر مجموعه فدراسیون جهانی ووشو اداره می‌شود. @honarrazmi

یک لیوان چای با یکی از صد چهره ماندگار هنر رزمی چین

▪ درجه: خانگ هومو یکی از صد چهره رسمی شناخته شده در هنرهای رزمی چینی است. در رشته کونگ‌فو سنتی او بی‌نظیر است. ▪ سن: ۶۸ سال دارد. او در سیزدهم سپتامبر ۱۹۳۹ در یوخی کان به دنیا آمده است. ▪ اساتید: او ابتدا هنرهای رزمی را نزد پدرش، خانگ زی شوای، که در دهکده‌شان بوکس شائولین آموزش می‌داد، آموخت. بعدها در دانشگاه با استاد بسیار معروف ما فانگ تو و یکی از چهار فرزند او، ما اینگ را آشنا شد که از ایشان تونگ‌بی را فرا گرفت. ▪ سبک: تونگ‌بی که بهترین ترجمه آن می‌شود: ”هماهنگ ساختن قدرت“، پزشکی سنتی را نیز فرا گرفت. خانگ هومو یک متخصص حرفه‌ای است، او چهار سبک بزرگ بلدست: هاچاج (پی ـ گوا)، بوکس هشت (با ـ جی)، (فان ـ زی) و پاها از پهلو (چو ـ جیایو). ▪ فعالیت‌ها: از سال ۱۹۴۹ خانگ هومو تمرینات رزمی را در دهکده کوچکشان همراه پدرش آغاز کرد. ۱۹۶۲ و در دانشگاه یکی از چهار پسر ما یعنی ما اینگ را و سپس ما فانگ‌تو یکی از به نام‌ترین اساتید هنرهای رزمی چینی قرن بیستم را ملاقات کرد. او از هریک از چهار فرزند ما، تخصصی‌ترین فنون و سبکش را آموخت. سپس به دهکده‌اش بازگشت و شروع به یاد دادن تونگ‌بی به فرزندان و هم‌دهکده‌ای‌های خود کرد. در عین حال به تحقیقات در رشته پزشکی سنتی ادامه داد. ۱۹۸۰ در سا‌ل‌های هشتاد یک آزمایشگاه تحقیقات پزشکی دایر کرد و داروهای بسیاری را ترکیب کرد و ساخت. ۱۹۹۱ به روسیه روفت و ماه‌های بسیاری را صرف آموزش تونگ‌بی به نیروی پلیس آن‌جا کرد. ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ دوباره به آن‌جا رفت. ۱۹۹۲ دولت چین او را رسماً ”یکی از صد چهره ماندگار هنرهای رزمی چینی“ نامید و از آن پس او هم‌چنان مشغول یاد دادن و یاد گرفتن می‌باشد. ایالت گانسو در شمال غرب چین، هنوز آفتا نزده و خانگ هومو جلوی پاشنه در خانه سنتی‌اش انتظار ما را می‌کشد. معلوم نیست این سکوت حاکم بر منطقه همان سکوت انتهائی شب است که منتظر طلوع خورشید مانده یا اصلاً به منطقه‌ای ساکت آمده‌ایم؟ بهترین حسی که می‌شود از زندگی به‌دست آورد در همین ساعت نهفته است. شاید حس رهائی و دانائی از به خانگ هومو که این حس دست می‌دهد. سخاوت، هوشیاری، دانائی، مهربانی و حس احترامی که در استاد وجود دارد همه ناشی از این شناخت است. این منطقه از چین مدرن خیلی دور است. در این دهکده یک میلیون نفری، سنت‌های قدیمی چینی و لباس‌های مائو هنوز در پوشش و رفتار مردم به چشم می‌خورد. خانگ هومو هم یک استاد است و هم یک پزشک سنتی، هنر ماساژ، طب سوزنی و علی‌القاعده هنرهای رزمی را به خوبی می‌شناسد. با یک لیوان آب گرم و یک لیوان چای، یکی از صد چهره‌ ماندگار هنرهای چینی به گرمی به ما خوش آمد می‌گوید، در چین، در سرزمین مادری‌اش. ▪ چه ارتباطی بین پزشکی و هنرهای رزمی است؟ ـ یک مجموعه است. هرکس کونگ‌فو بلد باشد پزشکی را هم می‌شناسد. معلم من، ما فانگ‌تو، یک پزشک بزرگ است. نمی‌شود آموزش‌های فنون و پزشکی را از هم جدا کرد. هدف کونگ‌فو حمایت از سلامت جسم و روح است. برای همین فنون ترکیبی و تکمیلی بسیاری وجود دارند. ▪ آموزش‌های تونگ‌بی کدام قسمت‌ها را در بر می‌گیرد؟ ـ آموزش همه‌جانبه است. اطراف، دست‌ها، چشم‌ها، بدن، حرکات پا از طرفی و از طرف دیگر شانه‌ها، آرنج‌ها، مشت زانو و ... همه‌چیز هست. روی ده نکته متمرکز است. گامی بزرگ در جهت شناخت واقعی مبارزه با دستان خالی است. بعد باید مبارزه با هجده سلاح را یاد بگیریم. همه این تمرینات، آموزش‌های فیزیکی و ... باعث سلامت می‌شود. ما همه را در خدمت سلامت جسم و روح به کار می‌گیریم. ▪ که در واقع جسم و روح یکی‌اند، مگر نه؟ ـ مکملند و جدائی‌ناپذیر. کونگ‌فو هم برای همین است. منتهی هوشیاری و قدرت از آن روح است چراکه قبل از جسم، روح وجود داشته است. برای همین در رویاروئی با دشمن ابتدا باید روی صورت و بعد نگاهش متمرکز شد. ▪ چرا؟ ـ (می‌خندد) برای این‌که او را بترسانیم، اعتماد به نفسش را از او سلب کنیم. دهانمان مانند ببر، چشمانی زنده و سرحال، نگاهی چون عقاب و قلبی چون چنگال‌های شاهین داریم. مردم از این سه حیوان هراس دارند. بدین‌ترتیب ما نشان می‌دهیم شکننده نیستیم و این یعنی هنرهای رزمی. ▪ چه‌طور می‌توان روح هنرهای رزمی را آموزش داد؟ ـ تنها با مثال زدن می‌توان این را آموزش داد. باید مسئله را خوب شکافت با تمرین‌های فیزیکی و هم‌چنین معنوی. مانند یک پزشک باید هوشیاری و دانائی به کار برد. تمرینات با حرکات و دانائی پیش می‌روند. با تکیه بر انرژی درونی ما. مثل خوشنویسی! کسی که روح بزرگی ندارد با حروفی کوچک می‌نویسد! ▪ وقتی از خوشنویسی حرف می‌زنید، خیلی شاد به‌نظر می‌رسد! ـ (می‌خندد) من چیزی را جستجو می‌کنم که در چین به آن ”سان‌پو تانگ“ می‌گویند یعنی ”پیدا کردن سر خوشبختی از هر کجا“ اولین خوشبختی من وقتی است که موفق می‌شوم بیماری را زا درد برهانم و شفا دهم. دومین آن وقتی است که تمرینات رزمی را انجام می‌دهم و سومین خوشبختی من وقتی

است که یک متن خوشنویسی را به اتمام می‌رسانم. از نظر من این تمرین دادن روح است. ▪ به‌عنوان یک متخصص طب سنتی نظرتان در مورد طبابت غرب چیست؟ ـ هر دو به‌هم پیوسته‌اند مانند دست راست و دست چپ. در جهان، سه نوع پزشکی وجود دارد: سنتی، غربی، ترکیبی از این دو که من سومی را می‌پسندم. من اولی را از استاد و دومی را در دانشگاه یاد گرفتم. یک آزمایشگاه تحقیقاتی دایر کردم که در آن داروهائی برای درمان آپاندیسیت، علاج شکستگی استخوان و برخی مشکلات دیگر... کشف کردم. ▪ برای علاج شکستگی استخوان؟ ـ بله، مدت‌های طولانی تحقیق کردم و در مناطق زیادی به دنبال گیاهانی که نیاز داشتم، گشتم. از عصاره چند جوجه هم استفاده کردم. داروئی برای این مشکل کشف کردم. که به‌جای صد روز، استفاده سی روز از آن کافی است تا شما را روبه‌راه کند. به ماساژ دادن هم خیلی معتقدم چون هنر کونگ‌فو و در سبک ما تونگ‌بی، برای این است که نگرشی دوباره به ریشه‌های انسانیت داشته باشیم. و برای همین باید به همه جوانب آن توجه داشته باشیم. تمرین هنرهای رزمی مانند فضائی است که از نو می‌توان خود را شناخت. ▪ تونگ‌بی در ۴ کلام: ـ معنی: ”برقراری ارتباط بین همه حس‌ها تا به یک حس واحد برسیم. درک این مهم که بدن باید رها و آزاد باشد.“ ـ اصل: ”به‌دست آوردن ریشه وجود برای رسیدن به عمق شخصیت انسان. دانائی برای شناخت خود از تمامی جوانب“ ـ هدف: ”انرژی همه حرکات، تنفس، تغذیه، روح، جسم، حس‌ها را هدایت می‌کند تا دانائی به همه وجود برسد.“ ـ تأثیر روی زندگی: ”همه تحقیقات و تجربیات در این خلاصه می‌شوند: موفق کسی است که در پی شناخت خودش باشد.“ منبع : مجله‌رزم‌آور @KongFoo

جنگجویان کیوکوشین کای

کشور، ژاپن مکان، کوه میتوسومین هنر زمی، کاراته کیوکوشین‌کای ویژگی، اردوی تمرین سالانه مدرسه کیوکوشین از ۴۰ سال پیش تاکنون همه تمرینات مانند تمرین روز اول در سالنی که گرم نشده است شروع می‌شود و یا چند لحظه مدیتیشن پایان می‌یابد. کنار زدن محدودیت‌‌ها، این هدف نهائی ”میتسومین“ است. اردوی سالانه جنگجویان کیوکوشین‌کای، تمرین در برف، در شب مانند روز، ۲۲ کیلومتر دویدن در کوه، عبور از زیر یک آبشار با آب یخ‌بسته ۱۵۰ مرد، زن و کودک به مدت سه روز با تمام وجود از خود مایه گذاشتند. توکیو، ناحیه ایکبوکورو، چهارشنبه ۴ ژانویه، ساعت ۷ صبح، حدود ۱۵۰ مرد، زن و کودک به مدت سه روز با تمام وجود از خود مایه گذاشتند. توکیو، ناحیه ایکبوکورو، چهارشنبه ۴ ژانویه، ساعت ۷ صبح حدود ۱۵۰ رزمی‌کار کاراته کیوکوشین‌کای که از سراسر ژاپن آمده‌اند، در سرما مابل دوجو هونبو، پای درنا را اجراء می‌کنند. ساعت میتوسمین زنگ می‌زند. هوجی هیبینو، دارنده‌دان ۲ و مربی دوجو مرکزی می‌گوید“ این در مدرسه ما به یک سنت مربوط می‌شود ”او اضافه می‌کند“ سوزی (اویاما، پایه‌گذار سبک) عادت داشت برای تمرین و مدیتیشن به این کوه برود. اکنون ۴۰ سال است که ما دو بار در سال این کارآموزی را تکرار می‌کنیم، که برای گذراندن کیو و دان‌ها اجباری است. همچنین بدین طریق سال را بر مبناهای جدید و با فکری شاداب دوباره آغاز می‌کنیم“. میتسومین، می‌گوید آن سه کوه، یکی از مکان‌های مقدس ژاپن است. سامورائی مشهور، میاموتو موسائسی قبلاً در قرن ۱۷ نواحی آن را اشغال کرده بود. وقتی از توکیو حرکت می‌کنیم باید سه ساعت در جاده باشیم تا به این معبد شینتوئی برسیم که در جنگلی از انبوه کاج‌ها و در ارتفاع ۱۰۰۰ متری پنهان شده است. به محض رسیدن، رفیق شدن هوا اثر خود را نشان می‌دهد. برای رسیدن به هتل، که ساختمانی سنتی با بالش‌های پنبه‌ای و اتاق‌های گروهی است. یک کیلومتر بالا روی به همراه سلاح و اثاثیه لازم است. اولین صبحانه ساندویچ است. سپس در ساعت ۱۴ اولین تمرین ما در این اقامتگاه شروع می‌شود. این تمرین نسبت به تمرینات بعدی راحت‌تر است. در یک سالن بزرگ که گرم نیست شوکی ماتسوئی، جانشین اویاما حرکات تمرینی را نشان می‌دهد. گرم شدن، کیهون، کیای ... به مدت بیش از دو ساعت، کارآموزان که امسال سن آنها بین ۸ تا ۷۶ سال است، بدون هیچ گونه تردیدی فقط اطاعت می‌کنند. باید بگوئیم که مربیان در ردیف‌های اول و آخر کلاس درس قرار گرفته‌اند. حتی یک کلمه هم ‌رد و بدل نمی‌شود. کانچو ماتسوئی استادی محترم است. مطابق سنت بی‌حضور او کاری انجام نمی‌شود و در هر بار آمدن و رفتن او، سلامی احترام‌آمیز به همراه ”آوس“ فراوان نثار او می‌شود. ● تمرین شبانه، در برف شب پس از شام که از ماهی، برنج و چای تشکیل یافته، همانند صبح و ظهر، شوکی ماتسوئی به سخنرانی می‌پردازد و به سؤالات کارآموزان پاسخ می‌دهد یوشی کازوساتویاما، دارنده دان ۱ می‌گوید ”اغلب این فرصت به‌دست نمی‌آید که کانچو را ملاقات کنیم و با او تمرین نمائیم“ و اضافه می‌کند میتسومین این امکان را به ما می‌دهد“. شب کوتاه است و همه در این مورد اتفاق‌نظر دارند. تمرین خسته‌کننده بود و مخصوصاً همه می‌دانند که فردا روز بسیار سختی خواهد بود. ارتور هوهانیسیان، یک جنگجوی ارمنستانی ۳۰ ساله که هنرآموز شبانه‌روزی دوجوهونیو است می‌گوید ”باید قبل از آمدن به میتسومین از نظر ذهنی خود را آماده کرد“، او ادامه می‌دهد مردم می‌دانند که این سخت خواهد بود... اما من مثبت فکر می‌کنم. شما می‌دانید که الان در شهر من، در ارمنستان دمای هوا منفی ۳۵ درجه است. اما در اینجا قابل تحمل است. امیدوارم که پیاده‌روی سخت باشد. ساعت ۳۰/۷ صبح. پس از یک ساعت تمرین در داخل برف. نیم ساعت مدیتشن در معبد شینتوئی میتسومین، برنامه هر روزه بود. ● نیم‌ساعت مدیتیشن پنج‌شنبه ۵ ژانویه، دومین روز از کارآموزی، ساعت ۳۰/۶ صبح. هنوز سپیده‌دم فرا نرسیده است. دما منفی است. در حیاط پوشیده از برف هتل، مردان، زنان و کودکان با لباس کیمونو منتظر آمدن کانچو ماتسوئی هستند تا اولین تجربه آن روز را شروع کنند: یک ساعت تمرین در برف. برنامه آنها گرم کردن عمومی بدن و سپس کار تکنیکی در گروه‌های مختلف است: مربیان (کاتا)، کودکان (کار با مشت‌ها)، بزرگسالان (مشت‌ها و پاها)، زنان (کیهون). در گرگ و میش هوا. فریادها و کیای این جنگجویان که با سرما مقابله می‌کنند، در سکوت کوهستان طنین‌انداز می‌شود، و آدم احساس می‌کند در میان سامورائی‌ها عصر ادو قرار دارد که خود را قبل از جنگ آماده می‌کنند. جلسه با یک پیاده روی ۲ کیلومتری از میان جنگل در سراشیبی که ساختمان‌های معبد را احاطه کرده، پایان می‌یابد. جوانترها، خسته‌ترها یا مسن‌ترها می‌توانند قبل از اینکه همه وارد معبد شوند و برای مدیتیشن آماده گردند، دور آتش روشن شده بایستند و خود را گرم کنند. ساعت ۳۰/۷ صبح است. به مدت نیم ساعت در ح

الی‌که زنان و کودکان در وسط گروه قرار گرفته‌اند، کاراته‌کاهای کیوکوشین آرام و خونسرد می‌نشینند. اوسامو ناگامین، ۵۷ ساله، دارنده دان ۱ و یا ۲۰ سال سابقه کار رزمی در پایان کارآموزی می‌گوید“ به‌نظر من این سخت‌ترین چیزی بود که باید تحمل می‌کردیم“، او ادامه می‌دهد: باید در جریان هوا آزاد بنشینیم و هیچ تکانی نخوریم. اگر ۱۰ دقیقه طول می‌کشید موافق بودم، اما نیم ساعت تحملش خیلی مشکل است“. و اما سخت‌ترین تمرین هنوز در راه است... زیرا این مدیتیشن علاوه بر خیر و برکت برای سال جدید، فرصتی برای کارآموزان بود که روی کار بعدی تمرکز کنند که به‌عنوان مشکلترین تمرین شهرت دارد و ”ماراتن“ نام دارد. حرکت در سال ۱۳ است، چوچی هیبینو، تنها مربی که انگلیسی صحبت می‌کند به ما می‌گوید: ”فقط کودکان کمتر از ۱۲ سال و افراد مسن‌تر، ۶۰ تا ۷۰ ساله‌ها مجبور نیستند که آن را انجام دهند“، او اضافه می‌کند: ”دو خودرو هست که اگر رزمی‌کاران بخواهند آنها را سوار می‌کنند“. ● ۱۱ کیلومتر سرازیری، ۱۱ کیلومتر سربالائی از حدود ۱۵۰ کاراته‌کا فقط چهار نفر آنها که مسن‌ترین‌شان اوشی دو کونیو ۷۶ ساله است، معاف شده‌اند. همه بچه‌ها، حتی کم‌سن‌ترین آنها (۸ ساله) برای ۲۲ کیلومتر دو عازم می‌شوند: ۱۱ کیلومتر سرازیری برای رسیدن به سد که ۱۰۰۰ متر پائین‌تر است، و ۱۱ کیلومتر سربالائی برای برگشتن به معبد! ● ”اوس“، کلمه جادوئی نمی‌توان بدون فکر کردن به کلمه ”اوس“ کیوکوشین کای را تصور کرد. این کلمه در هر لحظه و به هر دلیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای گفتن سلام، مرسی، یا حتی بله. وقتی کانچو ماتسوئی یا مربیان وارد یک اتاق می‌شوند یا کارآموزان را مورد خطاب قرار می‌دهند، فوراً این کلمه را در مقابل می‌شنوند. این کلمه در واقع دارای دو معنی است. در کل به معنای موافقت است. در مذهب هم از این کلمه استفاده می‌شود. در مذهب شینتو، به یادگیری با صبر و حوصله و جستجوی طریق خود با جدیت اشاره دارد. اکثر افراد عادت به دویدن ندارند مانند اکیکو یوشی‌ هارا یک زن ۳۰ ساله، دارای کمربند قهوه‌ای: ”برای من بدون شک این مشکلترین تمرین بود. علاوه بر آن من فکر می‌کردم که مسیر یخ‌زده باشد، بنابراین به کفش‌هایم آج زده بودم. وقتی متوجه شدم که این‌طور نیست خیلی دیر شده بود. اما من فقط می‌خواستم مقاومت کنم. و من ماراتن را به پایان رساندم! این بری من مهم بود. من افتخار می‌کنم“. ● دو ساعت و نیم پیاده‌روی در برف از بین آنها شصت نفر از جمله چند کودک ۱۲-۱۰ ساله مسافت را در کمتر از ۲ ساعت طی می‌کنند. دیگران سوار خودروها می‌شوند، اما در بیش از ۱۰-۸ کیلومتری از ورودی کسی سوار خودرو نمی‌شود. در ساعت ۲۱ حرکت پایانی انجام می‌شود. کارآموزی به پایان نرسیده است و برای فردا هم ورزش‌های زیادی تدارک دیده شده است. جمعه ۶ ژانویه، سومین روز کارآموزی، ساعت ۳۰/۶ صبح، مراسم همانند روز قبل است، اما هوا سردتر است. یک باد خفیف زمستانی خود را نشان داده است. چین و چروک‌های صورت کم کم خود را نشان می‌دهند. ماهیچه‌ها سنگین‌تر و سفت‌تر می‌شوند. با این حال کسی جا نمی‌زند. چه آبروریزی خواهد بود! در طول یک ساعت شدت تمرین و پشتکار رزمی‌کاران کاهش نمی‌یابد. در ساعت ۸ تعداد کمتری از بچه‌ها در مدیتیشن حاضر می‌شوند زیرا اکثر آنها دور آتش جمع شده‌اند. ● سردی آب کمتر از سال ۲۰۰۵ ساعت ۱۱ ساعت عزیمت را اعلام می‌کند. پس از ادای احترام در مقابل بنای یادبود کائچو اویاما، همه در مسیر آبشار حرکت می‌کنند که آخرین آزمون آنها در این اقامتگاه است. یک ساعت و نیم پیاده‌روی روی شیب‌های پوشیده از برف. سر خوردن‌ها و افتادن‌های پیاپی. سرانجام در پیچ جاده آبشار پدیدار می‌شود. کاراته‌کارهای کیوکوشین‌کای خوشحال هستند. آنها می‌خندند و شوخی می‌کنند. مربیان وقتی می‌بینند آب به اندازه کافی سرد نیست قطعات یخ را می‌شکنند و آنها را داخل آب می‌اندازند. جوجی هیبنیو خاطرنشان می‌کند که ”آب به اندازه سال گذشته سرد نیست“. کارآموزان در حالی‌که بالاتنه‌هایشان لخت است. جلوی محرابی که کنار آبشار ساخته شده است، به روش شینتو ادای احترام می‌کنند. سپس در دسته‌های کوچک از صخره‌ها بالا می‌روند یا پاهایشان را در آب یخ‌زده فرو می‌برند. آنها که شهامت بیشتری دارند مستقیماً زیر آبشار یخ‌زده می‌ایستند. همه، از جمله زنان و کودکان باید قبل از بیرون آمدن ۳۰ گیاکو سوکی انجام دهند. کائچو ماتسوئی تنها کسی است که دو بار این کار را انجام می‌دهد، یعنی هر دو بار که زیر آبشار می‌رود او این‌کار را با چنان خونسردی انجام می‌دهد که حس احترام را برمی‌انگیزد. ریکیتو اوگاکی، ۱۲ ساله با کمربند مشکی جونیور، به دستور یک مربی مدت طولانی‌تری زیر آبشار می‌ماند. او می‌گوید: ”احساس می‌کردم که پاهایم یخ بسته‌اند، علاوه بر آن سنگ‌ها تیز بوده‌اند و پاهای مرا می‌بریدند. من ۲۲ کیلومتر دویدم اما این آزمون آبشار همه سخت‌تر بود.

من یاد گرفتم که صبور بودن چقدر مهم است! اکنون من خودم را قوی‌تر احساس می‌کنم. از اینکه همه چیز را به پایان رساندم احساس غرور می‌کنم“. همه با شادی و بااخلاق خوش دوباره لباس می‌پوشند و قبل از اینکه سوار اتوبوس شوند تا به توکیو بروند برای آخرین بار یک ساعت پیاده‌روی می‌کنند. از ۴۰ سال پیش تاکنون این سنت تغییر نکرده است، جز در دو مورد استثناء: امروزه تمرین صبحگاهی در برف دیگر با پای برهنه انجام نمی‌شود و مربیان برای تشویق کردن کارآموزان در ماراتن دیگر از باتون استفاده نمی‌کنند. ماکوتو آکایشی ۲۴ ساله که از طرف کیوکوشین به‌عنوان ستاره آینده اعلام شده است، و چهارمین کارآموزی زمستانی‌اش را امسال گذرانده است، می‌گوید: ”میتسومین مهم است. سرما بدن و ذهن ما را تحریک می‌کند، اما تمرین در دوجو هونبو سخت‌تر است. برای من میتسومین راهی است که سال را به خوبی شروع کنم“. به دنیای کاراته کیوکوشین کای خوش آمدید اوس. ● کانچو شوکی ماتسوئی همه او را کانچو، استاد یا رئیس صدا می‌زنند جانشین پرشور اویاماسنسی و مدیر کاراته کیوکوشین کای از سال ۱۹۹۴ می‌باشد. پس از کارآموزی، او از اهمیت میتسومین در مدرسه کیوکوشین صحبت می‌کند. ● مفهوم میتسومین در فلسفه کیوکوشین چیست؟ ▪ میتسومین یک مکان اسطوره‌ای در ژاپن است که اعتقادات زیادی در مورد آن وجود دارد. تقریباً ۲۰۰۰ سال است که معبد وجود دارد. میاموتو موساشی معروف برای تمرین به آنجا می‌رفت. این چیزی است که مورد توجه اویاما سنسی قرار گرفت. او برای تمرین و برای تصفیه ذهن خود به آنجا رفت. مدرسه کیوکوشین ۴۰ سال است که به میتسومین می‌رود. ● آیا از زمان اویاماسنسی به بعد، تغییراتی در نحوه تمرین به‌وجود آمد؟ ▪ نه زیاد قبلاً بدون کفش تمرین می‌کردند، موردی که از آن به بعد دیگر وجود ندارد. مربیان قبلاً مجهز به باتون بودند. اما امروز نه. ولی تمرین، خودش تغییر چندانی نکرده است. قبلاً افراد انگیزه بیشتری برای پافشاری بر راه بودو داشتند. اما در روزگار ما بیشتر مردم ”عادی“ هستند که با فکری ”معمولی“ به کیوکوشین کای روی می‌آورند، و کاراته مرحله به مرحله آموزش داده می‌شود. ● شما چگونه بر روی ذهن کار می‌کنید؟ ▪ بیشتر مردم بین فیزیک (جسم) و ذهن تفاوت قائل می‌شوند، اما یک چیز هستند. یکی بدون دیگری نمی‌تواند اصلاح شود. گاهی اوقات فیزیک است که به ذهن امکان رشد می‌دهد و بعضی وقت‌ها برعکس است. مانند یک سکه است که دو رو دارد اما مهم آن است که هیچ‌وقت از کار کردن باز نایستیم. با این‌ طرز فکر است که می‌توان به هدف خود رسید. ● بهترین مبارزان امسال حاضر نبودند. چرا؟ ▪ من هم این سؤال را از خودم می‌پرسم. حتی اگر آنان سبک تمرین خاص خودشان را داشته باشند باز هم می‌بایست به میتسومین می‌آمدند. من آنها را مجبور نمی‌کنم و از آنها هم نخواستم که بیایند. شاید از سرما نرسیده‌اند، که این ضعف ذهنی آنها را نشان می‌دهد. منبع : مجله‌رزم‌آور

سیر پیشرفت یک رزمی کار

شاخصه‌ٔ یک استاد هنرهای رزمی معاصر چیست؟ مهارت فنی؟ علم و آگاهی؟ توانائی رزمی؟ عملکرد؟ تنوع؟ انرژی درونی؟ وضعیت جسمانی؟ خلاقیت؟ مهارت‌های باستانی (اجدادی ـ سنتی)؟ روش مدرن؟ در هر صورت، امروزه یک هنرمند رزمی‌کار باید به خوبی به فنون کلاسیک مسلط باشد و بتواند با توجه به قوانین رزمی (انضباط) با قدرت، مسیر رشد و ترقی را طی کند. ”دانی ین“ را می‌توان نمونه‌ای از یک استاد رزمی‌کار معاصر دانست. دانی ین، در آخرین فیلم اکشنِ ساخته خودش به نام ”بوسهد بالستیک“ Ballistic Kiss از سوی فستیوال بزرگ فیلم ژاپنی به‌عنوان بهترین کارگردانی برگزیده شد. ”ین“ هرگز به‌عنوان یک کارگردان فیلم اکشن، ستاره سینما و یا رزمی‌کار پیشگام، آشکارا در مورد ورودش به هنرهای رزمی بحث و گفتگو نکرده است. اما راز پیشرفتش به‌عنوان خلاق‌ترین کارگردان هنگ‌کنگ تا حد زیادی به شیوهٔ ورود منحصر به فردش به هنرهای رزمی بستگی دارد. دانی ین تقریباً به دلیل حضورش در هالیوود به‌عنوان ستاره و طراح حرکات هنرهای رزمی در فیلم جدید ”اهل کوهستان“ مطرح شد. او به‌طور اتفاقی از یک پیشگام هنرهای رزمی تا ستاره و سازندهٔ فیلم شدن توانست به‌عنوان تنها قهرمان رزمی‌کار، با تکیه بر استعدادهای نهانی‌اش، جا پای بروس لی گذاشته، موقعیت و جایگاه خویش را تثبیت کند. ”ین“ تأکید می‌کند، ”از نظر من، نقطه اوج مهارت، حرکت خلاق است. شما اگر زیرساختی صحیح و براساس مهارت‌های سنتی داشته باشید، پس در کنار تمرین، باید بتوانید در هر وضعیتی حرکت‌هایتان را به سبک آزاد اجرا کنید“. برای یک استاد موسیقی جاز که به سبک آزاد تمرین کرده، بداهه‌نوازی، نمایانگر عالی‌ترین شکل موسیقی است. اما برای مهارت یافتن در این سطح از موسیقی، باید به تمرین سخت اصول اولیه پرداخت و مشتاق ورود به حوزه نامحدود خلاقیت بود. نویسنده در ادامه می‌نویسد، در این روش اد پارکر Ed Parker، یکی از نخستین پیشگامان آمریکائی هنرهای رزمی، برای تعیین و ایجاد فرم‌های پیشرفته مختص خودشان براساس تکنیک سنتی کنپو و نیز برای درجه‌بندی سطوح پیشرفته سیستم کنپو آمریکائی خود، کمربندهای سیاه را در سیستم‌اش ملزم کرد. هم‌چنین هنرهای رزمی معاصر مانند ووشو مدرن چینی، بر آموزش تکنیک‌های مقدماتی به‌عنوان زیرساختی جهت خلق روتین‌های بسیار مشکل که توسط متبحرترین رزمی‌کاران امروز (نسل جدید) اجرا می‌شود، تأکید بسیار زیادی دارد. ”ین“، نمایندهٔ منحصر به فرد آمریکائی هنرهای رزمی سنتی و معاصر چینی، نمونه‌ای است از چگونگی تحول و تکامل قوانین بوکسینگ. لذا، ”ین“، احتمالاً یکی از معدود رزمی‌کاران بسیار عالی است که هدایت چنین تحولی را برعهده گرفته است. ● هنرهای رزمی نئوکلاسیک (کلاسیک مدرن) آموخته‌های جامع هنرهای رزمی ”ین“، در ارائهٔ مهارت‌های رزمی متنوع در فیلم‌هایش، براساس قدیم و جدید، غربی و شرقی به خوبی مشهود است. ”ین“، آموزش را تحت نظارت مادرش، بو سیم مارک Bow Sim Mark، اولین شخصی که ووشو مدرن را در آمریکا تعلیم داد، آغاز کرد. یک استاد بسیار نمونه در ووشو سنتی و معاصر ـ استاد بو در یک سازماندهی مناسب ـ حرکات ووشو مدرن را براساس بوکسینگ (Long Fist) سنتی به پسرش آموزش داد. مهارت ”ین“ تنها در خارج از محیط دبیرستان، پس از اولین تور تاریخی آمریکائی‌شان، تیم ووشو بی جینگ را بر آن داشت تا بی‌درنگ او را برای آموزش پیشرفته به چین دعوت کند. ”ین“ پس از بازگشت پیروزمندانه از این سفر به آسانی در مسابقات قهرمانی آمریکا برنده شد. ”بله من موفقیت‌های زیادی را به‌دست آوردم، اما این فقط به خاطر تعلیمات چینی‌ام نبود. دورهٔ سختی بود اما این مسئله، دلیل جدائی‌ام از پیروزی در تورنمنت‌ها و ورودم به دنیای فیلم‌های بسیار دشوار اکشن نبود، آن زمان ۱۹ سال داشتم“. ”ین“، ادامه می‌دهد، ”۱۸ سالگی شروعی بود برای کسب تجربه در دیگر سبک‌های هنرهای رزمی و در واقع بدن‌سازی را به خوبی فرا گرفتم. در اصل می‌خواستم فاجینگ‌ام را پرورش دهم چراکه آن در هر حرکت هنرهای رزمی که تمرین می‌کردم، صرف‌نظر از سبک آن، آشکار بود. (فاجینگ، تمرین مقدماتی و اساسی هنرهای رزمی سنتی چینی است که مانند محموله‌ای است قابل انفجار و قابل انعطاف، با انرژی بسیار متمرکز در هنگام استراحت.) این قدرت انفجاری در درون بیشتر هنرهای رزمی ـ به‌خصوص سبک‌های چینی وجود دارد.“ مشخصه ”دانی ینِ“ بازیگر، سازنده فیلم و رزمی‌کار، فاجینگ است. ”ین“، اشاره می‌کند که فاجینگ، در درون خود، نیازی به اساتید هنرهای رزمی چینی ندارد. ”فقط کافی است به مایک تایسون Mike Tyson در بهترین وضعیتش توجه کنید. او همیشه تا آخرین لحظه آرامش داشت. ضربه‌های او تقریباً همیشه انفجاری و واقعاً متمرکز بودند زیرا از یک اصل محکم و قوی کونگ‌فو، مانند پاها، نیرو می‌گوید، ”برای سال‌ها، صحنه‌های جنگی‌ام را طراحی می‌کردم. ”قفس ببر“، اولین تجربه واقعی‌ام به‌عنوان یک طراح رقص بود. برای گسترش نوع جدیدی از

صحنه‌های جنگی سینمائی که ترکیبی از هنر رزمی چینی با بوکس غربی بود، سخت تلاش کردم؛ هنوز هم به خاطر این فیلم با واکنش‌های مثبت بسیاری از سوی هوادارانم مواجه هستم. این مسئله به واقع، نقطه تحولی برایم بود. زمانی بود که می‌دانستم می‌خواهم کارگردانی کنم، اما مهم‌تر از همه، مهر تأییدی بود بر تصورم از آن‌چه که یک رزمی‌کار می‌بایست باشد، چه در فیلم و چه در زندگی.“ وقتی از جزئیات سئوال شد، ”ین“ ادامه داد، ”من به جائی رسیدم که در آموزش هنرهای رزمی دو چیز را به‌دست آوردم، سرعت انفجاری و تنوع در مهارت. بعد از دومین فیلمم، به ایالات برگشتم و به آموزش ووشو پرداختم و هم‌زمان ورزشِ مواری تای Muary Thai ـ بوکس غربی، و تکواندو را انجام می‌دادم. سپس برای آموزش مجدد ووشو سنتی و معاصر به چین سفر کردم. به این دلیل که منزلِ ژائو چانگ جون Zhao Chang Jun (که احتمالاً بزرگ‌ترین قهرمان ورزش ووشو چینی تاکنون)، در آن‌جا بود. این شخص، صاحب‌سبک‌ترین ورزشکار ووشو انفجاری بود که تا آن روز دیده بودم. او شیوه آموزشی‌ام را که براساس استفاده بیش از اندازه از الگوی ورزشی ووشو مدرن است. ● موسیقی جاز در هنرهای رزمی ریتم یا وزن در هنرهای رزمی، به ویژه در هنر رزمی ”ین“، صوتی (آوائی) است. او توضیح می‌دهد، ”ساخت ریتم اصلی و پیدا کردن ریتمِ شخصی خود، نمایانگرِ بالاترین سطح مهارت در هنرهای رزمی است. اکثر رزمی‌کاران در تلاش برای تقلید حرکات روباتیک بسیار تمرکز می‌کنند، در صورتی‌که به تئوری یک سبک معین وفادار باشند، تصور می‌شود ابزار آموزشی مؤثری برای آمادگی و مبارزه باشد. من اغلب اوقات با این روش برای یک رزمی‌کار پیشرفته مخالف هستم. تئوری‌ هنرهای رزمی کلاسیک را بسیار دوست دارم، از آن‌ جهت که بیشتر از آن‌چه که تصور می‌شود، سبب ایجاد سطوح بالائی از مهارت‌های متنوع، و نیز توانائی بداهه‌سازی، مانند یک نوازنده جاز یا بازیگر می‌شود. توانائی‌ و قابلیت‌ انتقال و حرکت آسان در سبک‌های درونی و بیرونی، حرکات، و ریتم‌ها از عالی‌ترین مهارت‌ها است.“ استعاره ”موسیقی جاز“، توصیفی ماهرانه از قدرت هنرهای رزمی ”ین“ است. تعدادی از صحنه‌های جنگی فیلم اخیرش، توانائی مبهوت‌کنندهٔ او را برای فی‌البداهه ساختن بدون نیاز زیاد به طراحی رقص نشان می‌دهد. اولین پروژه بسیار بزرگ ”ین“ به‌عنوان کارگردان اکشن و یکی از بزرگ‌ترین نقش‌های سینمائی‌اش به‌عنوان هنرپیشه نقش اول مرد، در سریال تلویزیونی ”رابطه چینی“، از بروس لی بود. اثر ”ین“ در این سریال مشهور تلویزیونی هنگ‌کنگ، پر از اجراها و عملکردهای خلاق هنرهای رزمی بود که تعدادی از صحنه‌های معین و خاص، از بازیگر یا بدل‌کار می‌خواستم که فقط تحمل کند و تا زمانی‌که نگفته‌ام متوقف نشود. سپس مانند یک نوازنده یا رقاص مدرن، وزن و ریتم درونی را پیدا می‌کردم، و همیشه خشم خودم را کنترل می‌کردم.“ ● تداخل فرهنگ‌ها در هنرهای رزمی شاید خود بداند یا نه، اما ”ین“ احتمالاً تنها رزمی‌کاری است که امروزه به آسانی شکاف بینِ شماری از سبک‌های رزمی و فرهنگ‌های گوناگون تفسیر شده را به هم پیوند می‌دهد. ”ین“، توضیح می‌دهد که، ”من هرگز چیزی را پنهان نمی‌کنم. مادرم به هرکس که به مدرسه‌اش می‌آمد، تعلیم می‌داد، بنابراین در اوایل، در معرض انواع فرهنگ‌ها و هنرهای رزمی بودم.“ سبک نیرومند و منحصر به فرد او در هنرهای رزمی، آمیزه‌ای بود از فرهنگ رزمی سنتی، او ادامه می‌دهد، ”اگر ثابت شود که تکنیکی برای رزمی‌کار مؤثر است یا اجرای آن شگفت‌انگیز به‌نظر آید، آن را به خوبی یاد می‌گیرم. در آن روزها، بسیار تمرین می‌کردم و اکنون تقریباً در هر حوزه‌ای از هنرهای رزمی احساس راحتی می‌کنم.“ ”آن‌چه که می‌خواهم به رزمی‌کاران با استعداد گوشزد کنم، این است که پایه و زیرساخت خود را کامل کنند و دیگر این‌که سایر ابعاد مبارزات تن به تن را کشف کنند. مهارت کسب کنید، اما همه مهارت خود را فقط به یک سبک محدود نکنید؛ در این‌صورت غنی‌تر خواهید شد. همیشه بکوشید تا بتوانید در هر وضعیتی بدون نیاز به نرمش و گرم شدن و در هر آب و هوائی، بدون لباس، تمرین کنید. وقتی به این نقطه رسیدید، هنر رزمی‌تان بیشتر تفسیری خواهد بود تا تاکتیکی. آن زمان، هنرمندی پویا با واکنش‌های یک ببر، خواهید بود.“ ● ۵ قانون ”دانی ین“ برای مهارت در هنرهای رزمی: ۱) حرکات مقدماتی را بدون در نظر گرفتن سبک، به سمت کامل‌تر شدن تغییر دهید. اگر این کار را نجام دهید، شانس خوبی خواهید داشت تا زودتر از آن‌چه پیش‌بینی می‌کنید، یک ورزشکار قهار شوید. بمانند ووشو یا حتی بوکس غربی، آموزش و تمرین مقدماتی زیاد، تنها رمز حقیقی برتر و عالی شدن است. ۲) بدنتان را به ورزش عادت دهید. احتمالاً بیشترین مشکل ورزشکاران مدرن، فقدان آمادگی وضعیت جسمانی‌شان، صرف‌نظر از سبک درونی یا بیرونی است که نمی‌تواند تمرین‌های سخت و طولانی را تحمل کند. ۳) به فاجینگ در تکنیک‌هایتان اهمیت دهید.

بوکسورهای قهار غربی، فاجینگ را همانند رزمی‌کاران قهار آسیائی، در تکنیک‌هایشان به کار می‌برند. برای این‌که کاربرد سخت این انرژی را بیاموزید، ابتدا از سبک‌های سنتی چینی شروع کنید. ۴) برای کسب مهارت‌های متنوع و ارائه آن در مقررات و قوانین گوناگون، بکوشید. پس از چندین سال مهارت در یک سبک، خود را ملزم کنید تا هم‌چنین در سایر سبک‌ها که کاملاً متفاوت از سبک اصلی‌تان است، کمی مهارت کسب کنید. ۵) هم برای مبارزه و هم برای زیبائی حرکات تمرین کنید. برخلاف باور عموم، یک ورزشکار سخت‌کوش می‌تواند مهارت‌های رزمی عالی کسب کند در حالی‌که رؤیائی و خیال‌انگیز به نظر آید. همواره به یاد داشته باشید که بوکسورهای سطح بالای غربی به همان میزان قهرمانان معاصر ووشو، جذاب و تماشائی هستند. نباید از هیچ کدام آنها بهراسید. تألیف: استفان برویک Stephan Berwick منبع : ماهنامه دنیای کاراته

🥋 در هنرهای رزمی بر #درونی‌سازی وضعیتی تأکید می‌شود که در آن کارکردهای محاسبه‌گری #ذهن، به تعلیق درآمده تا ذهن و بدن به عنوان یک واحد پیوسته به #شرایط محیطی و تغییرات آن واکنش نشان دهند. ☯ #یین و #یانگ🀄️ #فلسفه_رزم 🀄️ 👊 @HrazmiVpahlvani 💪 #کانال #هنرهای_رزمی.. #ورزش_پهلوانی🇮🇷 🏹🥊🥋🏋‍♂🤼‍♂🤸‍♂🧗‍♂🤺🏊‍♂🏇 (⛩هنرهای رزمی ما را از خواب بیدار ‌می کند و در آن‌ زیبایی بزرگی نهفته است.) ☯武術🀄️