#آیت_الله_محمد_شجاعی_ره این همه گریه‌ها که انبیاء و رسول الله و ائمه علیهم السلام داشتند مسلّم است گریه‌های مفصلی در مقام خوف و خشیت داشتند هیچکس نمی‌تواند این‌ها را انکار کند پُر است از این روایات و اخبار حالا چرا این گریه‌ها (در بین شیعیان و مؤمنین) برچیده شده نه در شما، نه در مُلّاها، نه در دراویشِ متصوفِ مدعی و نه در مرد و زن مُتدیّن، این گریه‌ها را نمی‌بینید همه این‌ اقشار خود را به بهشت رفته، تکامل یافته، ونجات یافته می‌پندارند چرا در این‌ها گریه پیدا نمی‌شود؟ شما که به اینجا رسیده اید آیا یک بار از آن گریه‌ها که آنها داشتند داشته‌اید؟؟ آیا یعنی آنها مبتلا به کارهای بدی بودند که ما مبتلا به آن نیستیم؟؟ یا آیا خدا برای آنها سختگیری کرده بود که گریه ها می‌کردند ولی برای ما حساب خاص قائل است؟؟ مسئله چیست؟؟ خوف و خشیت چیزی است که مانده در همان زمان انبیاء و ائمه. اگر هم در افرادی پیدا شود بسیار کم است اصلا نمیشود کسی را دعوت کرد که بیاید به سراغ این معنی که گریه بکند در حالیکه گریه موجب جذب رحمت است گریه نباشد رحمت نیست این در آیات و روایات پُر است شما اگر بخواهید اینطور بگویید (کسی را دعوت به گریه کنید) شما را هُ می‌کند (تمسخر می‌کنند) می‌گویند اجداد ما همینطور آمدند و رفتند، نماز می‌خواندند، روزه می‌گرفتند ولی شما بدعت آورده اید.... اگر شما جمعی را به وحشت و خشیت از اعمال خودشان دعوت کنید و متوجه کنید که گریه کنند نمی‌شود. اما خودتان سعی کنید از اینجا که رفتید گریه کنید البته نمی‌توانید من هم نمی‌توانم با تصمیم نمی‌شود باید دعا کنیم و از خدا بخواهیم که به ما اشک بدهد اگرچه به این زودی‌ها هم نمی‌دهد مگر اینکه طلب جدی باشد دلتان به راه بیفتد و نوری بر دل بتابد مگر می‌شود این دل‌ها به راه بیفتد و گریه نکند؟؟ مگر گریه مفت است؟؟ به هر کسی نمی‌دهند ما نمی‌توانیم گریه کنیم اینکه نمی‌کنیم بجای خود اصلاً نمی‌خواهیم اصلاً از اول متوجه نبودیم لذا اگر این دعا را کردید و مستجاب شد بدانید عنایتی به دست آوردید که حساب ندارد اگر دل مُنکَسر برای گناهان خود و چشم گریان برای روزگار خود پیدا کردید بدانید این توفیق خداست. #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#جلسات_تربیت عده ای هستند که گره های زیادی در کارشان می افتد و بقول خودشان بدبیاری پشت بد بیاری، میگویند هر چه می دویم به جایی نمی رسیم، به هر دری میزنیم به بن بست می رسیم... خدای متعال برای هیچ بنده ای بد نخواسته و نمی خواهد لیکن انسانها میبایست این علل را در اعمال خودشان جستجو کنند همانطور که بارها عرض شده یکی از اساسی ترین راهکارهای برون رفت از بن بست ها استغفار است و حالت اعتذار داشتن نسبت به عهد شکنی هایی که در خصوص اوامر الهی داشته اند... استغفار و توبه و عزم بر بازگشت بسوی حق، مفتاح بسیاری از بن بست ها است اما نکته قابل توجه در این میان این است که این استغفار نسبت به خدای متعال، اعتذار از بندگان و مخلوقات او را نیز دربر می گیرد... افراد زیادی هستند که روزانه با آنها ارتباط دارید و یقینا بنده و شما در این مراودات اجتماعی و خانوادگی بسیاری از حقوق را پایمال کرده و یا ناخواسته موجب رنجش دیگران شده ایم یکی از راهکارهای خروج از بن بست ها طلب حلیت از دیگران است خصوصاً پدر و مادر،... عزیزانی که میگویند هر چه می رویم به هیچ جا نمی رسیم و بعد به زمین و زمان هم دشنام میدهند و توهین می کنند، بدانند که مشکل جای دیگر حل می شود. گاهی اوقات انسان همسرش را آزار می دهد، گاهی اوقات احترام و حقوق پدر و مادر را رعایت نمی کند ، گاهی اوقات حقوق بیت المال را در شغلش پایمال میکند و... اینها با دعا و صدقه که حل نمیشود ، باید احقاق حق کند ، طلب حلیت کند، تا هم بن بست ها باز شود و هم موانع اجابت دعای خود و دیگران در حقش گشوده شود. حتی بخشی از آسیب هایی که ما در خانواده ها می بینیم و یکی از اشتباهات راهبردی ما در مراوات خانوادگی همین است که خطا می کنیم، طرف مقابل می رنجایم، بعد به توجیه روی می آوریم. یعنی برای اینکه خود را از عذاب وجدان خلاص کنیم میگوییم که اگر شما آن طور رفتار نمی کردی من هم این طور نمی گفتم. در حالیکه اشتباه دیگران توجیهی برای اشتباه کردن من نیست. آسیب اینجاست که فرد نمی خواهد بپذیرد که من اشتباه کردم و اعتذار داشته باشد و بن بستی که تکوینا و از روی محاسبات ربوبی حق ایجاد کرده را باز کند لذا توصیه میکنیم که همسران از هم حلالیت بطلبند هم نسبت به گذشته هم حال، هم نسبت به والدین و اقوام و همکاران و دوستان، اصلا زمان هایی را برای همین کار اختصاص دهند برای حلالیت طلبیدن... در بسياري موارد قلوب دیگران و اهل ایمان مانع گشایش و افتتاح امور بنده و شماست... #در_حرم_یار #سیدعربی Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#جلسات_تربیت ما باید نسبت به ایجاد نشاط در خانواده احساس مسئولیت کنیم با خوش خلقی ، با گفتار خوب ، حتی با لباس و پوشش های مناسب و منظم و بارنگهای پر نشاط و یا رنگ آمیزی های شاد نسبت به در و دیوار وامثال آن... گاهی اوقات قبرستانها را آنقدر سرسبز و زیبا درست میکنند که از محیط خانه بهتر است چرا ما نسبت به این موضوع در خانواده احساس تکلیف نمی کنیم؟ چرا پدر خانواده فقط خود را مامور کار و برآورده کردن نیازهای مالی میداند ؟ چرا مادر خانواده فقط خود را مامور به کار و یا مدیریت منزل و پخت و پز میداند ؟ شما مادر هستید، شما پدر هستید ، شما همسر هستید ، جایگاه خود را فراموش نکنید، خوش خلقی در منزل و ایجاد آرامش و نشاط وظیفه ،هم والدین و هم فرزندان است بسیاری از مردان یا زنان یا فرزندان در بیرون بسیار خوش خلق و بانشاط هستند و همه می گویند به به اما در محیط خانه بی حوصله هستند یا بی تفاوت و بی رمق هستند یعنی گاهی اوقات ممکن است یک فردی بیرون، خیلی آدم بانشاطی باشد ولی به واسطه نحوه عملکرد خود در محیط خانه جهنمی بشود. فرقی هم نمی کند زن باشد یا مرد یا حتی فرزندان. یعنی همه در خارج از منزل با همراهان خود با نشاط و شاداب هستند اما وقتی به منزل میرسند با یک من عسل هم نمی شود او را شیرین کرد. پس معلوم است آن توانمندی وجود دارد مثلاً فلان خانم در محیط خانه بی حوصله است ولی مهمان که می آید اصلاً یک شخصیت دیگری است چه قدر بگو و بخند و شوخی میکند فلان آقا با جمع آقایان همینطور اما به هم که میرسند یا در محیط خانه کلا تغییر میکنند در حالی که اولویت را باید برای خانواده خود قرار بدهیم. انرژی را این جا باید مصرف کنیم تا اعضای این خانواده از سلامت روحی و روانی برخوردار شوند اگر خانواده به سمت دلمردگی، بی حالی، بی رمقی، جزیره ای شدن رفت باید نگران آن خانواده باشیم... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#جلسات_تزکیه برای سالک ثابت دو ادب است «أَدَبِ السِّرِّ وَ أُدِّبَ الْعَلَانِيَةِ» یکی ادب باطن و یکی ادب ظاهر ادبی که باید در ظاهر باشد مثل اعضاء و جوارح را که باید از خطاها و گناه‌ها حفظ کرد و ادب سِرّ که خلاصه در طهارت قلوب می‌شود سالک باید متوجه باشد که به کدام راه قدم گذاشته، چه ادعایی دارد؟ از همان لحظه که به این راه وارد شد و گفت که خدایا فقط تو را می‌خواهم باید بداند که در محضر حضرت حق است که خبیر است، سمیع است، محیط است... باید کاملاً ادب را مراعات کند، چه از نظر باطن و چه از نظر ظاهر یکی از مهالک که برای جاهل پیش می‌آید همین است که از اوّل به ابعاد راه سلوک و عبودیت وارد نیست این آداب را مراعات نکردن غیر از مسئله‌ی واجبات و حرام و امثال این‌ها است. در هر منزلی از منازل سلوک از آن اوّل گرفته تا آخر یک آداب خاصّی لازم است که آن آداب را مراعات نکردن لطمات دارد و سالک را کنار می‌زند در آستانه‌ یک ادبی است، در محفل انس یک ادبی در منزل قرب هم یک ادب دیگرو ..... وقتی که منزلت او بالا رفت باز آداب دیگری دارد. بالأخره کسی که در طریق سلوک قدم گذاشت باید تحصیل علم کند یکی از آن آداب که در اوّل باید کاملاً این ادب مراعات بشود این است که وقتی کسی یا سالکی طریق سلوک را شروع کرد و تازه قدم به راه گذاشته و تعهّد کرده و بنا گذاشته که چند تا اعمال مستحبّی را در فلان وقت و به فلان طریق عمل کند و فرضا یک مستحبّی را یا ذکری را وردی را شروع کرد، اگر این ورد را چند روزی گفت، بعد مثلاً روز پنجم به یک بهانه‌ای نگفت، و به بعد موکول کرد یا روز پنجم کار داشتم چه شد این ذکر را نگفتم، فردای باز می‌گوییم و .....این خلاف ادب است. و کلّی چوب آن را می‌خورد. اگر بخواهد برگردد به آن عنایتی که اوّل داشت باید کلّی دوباره طلب مغفرت و تضرّع و امثال آن داشته باشد... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#جلسات_تربیت اگر هدف خدا باشد خانواده بهترين جا براي رسيدن به خداست. اگر کسي دنبال معنويت است و خانواده را از مسير معنويت منها کند، نفهمیده معنويت يعني چه. فکر نکنم شما کسي باشید که آرزوی سیر و سلوک نداشته باشید اما انگار تعداد کساني که خودشان را قابل نمي‌دانند که در مسير سير و سلوک بيافتند، کم نيستند و سير و سلوک را براي از ما بهتران مي‌دانند چرا خيلي از آدم‌ها اسم سير و سلوک و معنويت را مي‌شنوند، خودشان را مخاطب حساب نمي‌کنند؟ خودشان را فقط تماشاچي سير و سلوک حساب مي‌بینند بعضي از ما عادت کرديم به تماشاچي بودن و به به گفتن در ذهنيت ما نسبت به سير و سلوک بعضي موانع وجود دارد که اجازه نمي‌دهد ما خودمان را قابل بدانيم در اين مسير بيافتيم و تماشاچي نباشيم. يکي از موانع اين است که بعضي احساس مي‌کنند سير و سلوک سخت است و کار هرکسي نيست. فکر مي‌کنند سير و سلوک با انجام کارهاي غير عادي اتفاق مي‌افتد. یا فکر مي‌کنند حتماً بايد با سير و سلوک غير عادي شوند. یا فکر مي‌کنند از همان اول بايد يک استاد خصوصي مثل آيت الله بهجت دستشان را بگيرد. هرکدام از اين ويژگي‌ها به تنهايي باعث مي‌شود خيلي‌ها ترجيح بدهند تماشاچي باشند تا سالک، نگاه بکنند تا راه بروند. یکی از مسیرهای سير و سلوک، سير الي الله، رسيدن به قرب الهي و نزديک‌ترين درجات قرب، در متن خانواده به صورت دائم در اختيار ماست به شرطی که طالب صادق باشیم و باور داشته باشیم که سير و سلوک همان است که خدا و اهل‌بيت گفتند. آنهايي که فکر مي‌کنند با کارهاي غير عادي بايد به خدا برسند، متوجه نشدند نسخه قرآن و اهل‌بيت چيست. يکي از ارکان و پايه‌هاي سير و سلوک بِرّ و نيکي به والدين است. خدمت، محبت، احترام، اينها قاعده‌هاي برّ و نيکي به پدر و مادر است. گاهي کسي مي‌گويد: مي‌خواهم سير و سلوک داشته باشم، مي‌گويم: به پدر و مادرت نيکي کن. مي‌گويد: باشد، در دبستان هم مي‌گفتند: «و بالوالدين احسانا»!!! گذشت و مدارا در زندگي ما چقدر است؟! چقدر در خلق و خوهايی که مي‌آيد، مدارا داری؟! بچه پنج شش ساله داری ، با او مدارا کن، شيطنت مي‌کند تحمل کن. زن و شوهر اختلاف دارند، مدارا کنند ، گذشت کنند... طرف براي اينکه سير و سلوک داشته باشد غذا را نصف میکند، کاری میکند بد مزه شود، لذت نبرد ، کم میخوابد ، کم حرف میزند ، قبري درست میکند و درونش میخوابد ،فلان ذکر را چهارصد مرتبه در سجده و پانصد مرتبه در سحر و .... بعد مي‌گويي به پدر و مادرت احترام کن، سير و سلوک حساب نمیکند گذشت کن، اين را سير و سلوک حساب نمي‌کند... راه گم کردی در کافي شريف، جلد دوم صفحه 117 آمده است، «مُدَارَاةُ النَّاسِ‏ نِصْفُ الْإِيمَانِ» مداراي با مردم نصف ايمان است. من با همسرم، پدر و مادرم، فرزندم مدارا کنم نصف ايمان را کسب کردم... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#اربعین تلاشهای ما، حزن و اندوههای ما، عزاداریها و گریه های ما، باید راه سلوک ما را باز کند، ارزان فروخته نشود کسی منکر اجر و مزد و پاداش این عزا و اشک و ماتم نیست اما برای چه کسی و به چه میزان؟ این برمیگردد به این که تا چه حد این اشک و ماتم حرکت داده سلوک ایجاد کرده موحد کرده قلب سلیم درست کرده تبری و تولی ایجاد کرده... ما داریم در خصوص اشک و ماتم و قافله ای صحبت میکنیم که این قافله ما را به رحمت ابدی حق برساند نه مقطعی دقت میکنید ؟ من و شما این را میخواهیم نه اینکه تا یک مسیری همراهی کند و تمام پس اشک و گریه نجات بخش ابدی آن اشکی است که در مسیر سلوک باشد در مسیر توبه انسان باشد شما میبینید یک دهه، دو دهه، سه دهه، عزاداری و سینه زنی و گریه برای امام حسین (ع) میکنند اما روزهای بعد هیچ تحولی نه در قلب ایجاد شده و نه در سیره و سنت و روش زندگی اصلا فکر میکنند مشکلی نداشته اند که بخواهند اصلاح کنند اگر میگویی من با حسینم من با اصحاب حسینم این ادعا اگر درست باشد و اگر بفهمی میبینی که تمام زندگی اشکال دارد باید یک به یک اصلاح کنی ولی خب بعد از عاشورا بعد از سفر اربعین هیچ تغییری نیست نه در خصائص، نه در سیره زندگی خب این اشک و پیاده روی ثمره اش همان میشود که یک مزدی در این دنیا یا برزخ به او میدهند و تمام... یکی از نیازهای ضروری همراهی و در معیت حضرت بودن رسیدن به حریت و آزادی است آزادی از دنیا ، آزادی از شهوات ، آزادی از تعلقات، مگر مکتب کربلا غیر از این بود ؟ اینکه از دنیا بزرگتر شوی، از حیات دنیوی بیرون بیایی فراتر بروی سر را از این آخور دنیا بیرون آوری تا درهای عالم غیب به روی تو باز شود.. در باب ترک محرمات ، عمل به واجبات، در باب ترک تعلقات در باب تنبلی ها ، راحت طلبی ها و .... اشک و عزای بر سیدالشهداء (ع) در همین جا باید خودش را نشان دهد در همین جهت بالاخره آنچه در دل داریم و آنچه به زبان می آوریم نباید حقیقت پیدا کند ؟ نباید دست ما را بگیرد و نجات بخش ما باشد ؟ عوامانه فکر نکنیم .... #در_حرم_یار #سیدعربی Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389

#جلسات_تربیت امروزه متأسفانه آبی به تربیت بسته می‌شود که بشدت از کیفیت آن کاسته می‌شود. ما باید شریان‌هایی که به تربیت نسل ما آب می‌بندد را مشخص کنیم. و سعی کنیم که جلوی حفره را بگیریم یکی از عواملی که امروز دارد به شدت به فرزندان ما و تربیت آن‌ها آب می‌بندد رسانه‌ها است هر میزان استفاده فرزندان ما از رسانه‌ها بیش‌تر شود کیفیت تربیتی آن‌ها پایین می‌آید چون جنس رسانه‌ها جنسی نیست که بتواند به فرزندان ما آن رشدی را که ما می‌خواهیم بدهد خوشبینانه‌ترین حالت این است که یک سرگرمی است تازه اگر سرگرمی مضر نباشد. گاهی اوقات کاش آب بسته می‌شد، یک وقت‌ لجن به این تربیت بسته می‌شود و به راحتی نمی‌شود این را از فرزند جدا کرد و آسیب‌ها مرتفع کرد این‌جا است که ما باید به موضوع شناخت رسانه‌ها و بایدها و نبایدها توجه کنیم. ما نمی‌گوییم که رسانه باید جمع شود بلکه رسانه باید مدیریت شود و یک استفاده مفید و هوشمندانه‌ای از آن حاصل شود فرصت تربیت من المهد الی اللحد نیست فرصت تربیت فرزندان محدود است، ما هر چه از سن تولد دور می‌شویم تربیت سخت‌تر می‌شود این‌که منِ مادر خود را مأمور به سیر کردن شکم بچه خود بدانم کافی نیست وقتی شکم بچه پر می‌شود تازه کار مادر شروع می‌شود. اگر بگوید برو پای تلویزیون بنشین یا گوشی تلفن را بردار و بازی کن و سرگرم باش تا من یک استراحتی کنم به بیراهه رفته الان اتفاقاً وقت کار مادر است و مادر باید بداند این فرصتی است که باید تربیت را جلو ببرد و روی آن کار کند رسانه چون وقت بچه‌های ما را می‌گیرد در اصل دارد فرصت تربیتی را در طلایی‌ترین دوران تربیت‌پذیری می‌گیرد بچه‌ها زیر هفت سالگی روزانه دوازده ساعت بیدار هستند یعنی نصف زمان عمر خود را در طلایی‌ترین دوران تربیتی پای رسانه دارند می‌گذرانند. چه اتفاقی می‌افتد؟ یعنی رسانه آیا به تربیت بچه‌های ما کمک می‌کند یا نه دارد آسیب به آن‌ها وارد می‌کند و شکل تربیتی آنها را آن طوری که می‌خواهد شکل می‌دهد؟ متاسفانه در تربیت بچه‌های امروز ما هنرپیشه های کُره ای و شخصیت های کارتونی نقش‌آفرینی بیش‌تری نسبت بعضی از ما پدر و مادرها دارند بچه ها دارند الگوهای خود را از این سریال‌ها و برنامه ها می‌گیرند و برنامه‌های خود را از آن‌ها دریافت می‌کنند. این یعنی آسیب. تازه این فضای رسانه ای هست که ما معتقد هستیم که رسانه ما جزء پاک‌ترین رسانه‌های دنیا است. حالا اگر پای فضای مجازی هم برود و پای ماهواره برود و... که دیگر چه اتفاقاتی رخ می‌دهد بماند لذا گاهی به همین بهانه (فضای مجازی وماهواره) خود ما به حداقل‌ها قانع هستیم. گاهی اوقات خانواده‌ها دارند به حداقل‌ها قانع می‌شوند، در تربیت ما نباید به حداقل اکتفا کنیم یعنی اگر ما می‌خواهیم تربیت با کیفیت را ارائه بدهیم باید قله را نگاه کنیم و حرکت کنیم. بچه‌ها در هفت سال اول حدود سی هزار ساعت بیدار هستند و حدود پانزده هزار ساعت اگر بخواهند پای رسانه بنشینند چه می‌شود؟ می‌دانید که رسانه چه مکتب تربیتی برای این می‌شود؟ بچه‌ها از اول ابتدایی تا دیپلم به نظر شما چند ساعت مدرسه می‌روند؟ حدود ده هزار ساعت در مقاطع ابتدایی هفتصد و پنجاه تا هشتصد ساعت در سال، در مقاطع دبیرستان حدود هزار تا هزار و صد ساعت بچه در طلایی‌ترین دوران تربیتی خود یک و نیم برابر همه دوران تحصیل خود پای تلویزیون نشسته است این یعنی والدین باید مطالعات و برنامه ریزی دقیقی برا پُر کردن اوقات بچه ها در جهت تربیت دینی و اعتقادی و اجتماعی داشته باشند و به فکر جایگزین مناسبی برای رسانه ها باشند و میزان استفاده از رسانه را مدیرت کرده و سواد رسانه ای خود را بالا ببرند... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar https://t.me/AyatollahShojaee1389