امروز اولین یادداشت پرهام و محمدحسین چاپ شد. ان‌شاءالله بعد از عید یادداشت‌های دیگری هم از بچه‌های کارگاه مرورنویسی‌مان در مدرسه چاپ خواهد شد. اتفاقی که برای من در بیست‌وچندسالگی افتاد، برای بچه‌ها ده سال زودتر افتاده. از قدکشیدن‌شان عمیقا خوشحالم و دعاگویشان هستم. شما هم دعایشان کنید. یادداشت‌هایشان را هم بخوانید :) #کارخانه_اسلحه‌سازی_داوودداله #شیر_نشو #پرهام_رادمنش #محمدحسین_رمضانی #آلوهومورا @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

ما که رندیم و #گدا، دیرِ مغان، ما را بس... #مارابس #نرگس_او_که_طبیب_دل_بیمار_من_است @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

این هفته، استثنائا دو یادداشت داشتم. دو یادداشت برای دو کتابی که دوست‌شان دارم. لازم نیست که بگم اون تیتر طوسی‌ها برای منه و اون مشکی‌ها، کار دبیر مجموعه؟ واقعا یه‌شبه نمی‌شه نویسنده شد :) #پرنده_به_پرنده #خانه_لهستانی‌ها #روزنامه_ایران #ضمیمه_جمعه @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

تو این دنیا، یه آدم هست که دنیاشو تو می‌بینه کسی که پای هفت‌سینت، یه عمره #سیب می‌چینه... تو هم درگیر تشویشی، مثِ حالی که من دارم برای دیدنت امشب، تموم سال بیدارم. تا آخر عمرم، یکی دو روز آخر اسفند، من همان جوانکِ بیست‌ویک سالهٔ پشتِ دوربینِ جشن نوروزِ داخل آتلیهٔ راهروی بالای دانشکده هستم. تا آخر عمرم، روزهای انتهایی اسفند غبارآلود، مشوش، متحیر، دیوانه و شکننده‌ام. تا آخر عمرم روزهای انتهایی اسفند، در ذهنم، با پلیر موبایلم، با ضبط ماشین یا با هر پخش‌کنندهٔ دیگری که بتوانم، تِرَک #تو_نزدیکی را پخش می‌کنم و دوباره بیست‌ویک ساله می‌شوم. دلم می‌خواهد دوباره محسن، همانطور که زانوهایش را بالا کشیده، بزند روی شانهٔ محمد و بگوید: «آقا اسدی! بخون برامون دیگه» و محمد بخواند که: «تو نزدیکی که ماهیا، به سمت خونه برگشتن، به عشقت راه دریا رو بازم وارونه برگشتن...» دلم می‌خواهد بهنام دوباره تارش را از خوابگاه بیاورد و با سرِ ناخنش، زخمه بزند به دلم... روزهای آخر اسفند، بهترین روزهای خدا است. بی‌شک، بهترین. #یه_حسی_تو_دلم_می‌گه_تو_نزدیکی_به_این_خونه @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

@hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#قاف‌خوانی؛ قسمت ۰ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

پروانه به #شمع گفت: #عید تو خوش است قربانم کن که من یزیدِ تو خوش است هم وعدهٔ تو خوش و وعید تو خوش است تو شاهدِ ما و ما #شهید تو خوش است... شمعِ سفرهٔ مبروکِ ۰۲ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

رنج اگر هست نه از #جاده، که از ماندن هاست! با من از دو دیفرانسیل حرف نزنید. مهم اینه ژنِ جیپ‌سواری تو خون‌تون باشه. باقیش بهونه‌ست. این مشتی، تو هیچ جاده‌ای به من نه نگفته‌. واسه خودش یه پا رضا‌پروانه‌ست :) #همون_دیویس‌شیش‌آبیه @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#قاف‌خوانی؛ قسمت ۱ صفحات ۳۵ و ۳۶ و ۳۷ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

سن گلمز اولدون، یعنی تو نیامدنی شدی... بهنامِ عزیزم از ششصد و سی کیلومتر آن‌سوتر برایم ضبط کرد و فرستاد. شما هم بنوشیدش. #بهنام_ادیب الهی آن‌هایی که باید، نیامدنی نشوند که بدکوفتی است! @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

برای من، سال جدید تازه از دوم فروردین شروع می‌شود. اول فروردین را همیشه پُرفشار و پراضطراب می‌گذرانم. هجومِ بی‌رحم و ملتهب پیامک‌ها و پیام‌های از سر عادت و تکراری، روانهٔ موبایلم می‌شود و منِ فراری از صحبت با دیگران، برمی‌گردم به کودکی‌هایم، آن صبحی که می‌رفتم مدرسه و می‌دیدم که یک تکلیف ریاضی داشتیم و من ننوشته بودمش و چشم‌هایم موج‌موج می‌شد. اول فروردین، گوشی من پر از پیام‌های بازنکردهٔ تبریک است که نمی‌دانم باید چه کارشان کنم. مغزم درگیر یک لیست بلندبالا می‌شود که باید به اسامی داخل آن لیست زنگ بزنم و کاملا ربات‌وار، عید و سال نو و بهار را به عزیزانم تبریک بگویم. اول فروردین برای من، بیشتر شبیه بیست دی است. خاکستری، سرد و آزاردهنده. خوشحالم که تمام شد. دوم فروردین تازه شروع سال جدید برای من است. تازه می‌توانم بنشینم و حساب و کتاب کنم و سال جدیدم را شروع کنم. سالی که برای من مهم است. خیلی مهم. قرار است سی‌ساله بشوم. قرار است چند اتفاق مهم در این سال بیفتد. و چند قرار دیگر. اگر اول فروردین شما هم مثل من گذشته است، پس دوم فروردین‌تان مبارک. #سی‌سالگی #صفردو @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#قاف‌خوانی؛ قسمت ۲ صفحات ۳۸ و ۳۹ و ۴۰ و [یعقوب] گفت: «ای پسران من! گر بنیامین را ضایع کنید، بازمبینیدا روی نبیِ امیِ عربیِ هاشمی را، که نامش محمد بود و امتش بیشترین همهٔ امتان بودو مقامتش برترین همهٔ مقام‌ها بود و شفاعتش بزرگترین همهٔ شفاعت‌ها و درجتش بلندترینِ همهٔ درجت‌ها بود.» @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف