مناسب تقلید @Hossein_qoran

#اهل_القرآنی_های_عزیز زمانیکه یک ماری نیش تون می زنه شما نمیرید از اون مار بپرسید که آقای مار چرا منو نیش میزنی من چ بدی در حق تو کردم مگه من چی کار کردم‌ مگه من چه ظلمی به تو کردم میگی نه ماهیتشه طبیعتشه اخلاقشه من دارم از آدمایی صحبت می کنم که ماهیت شون طبیعت شون اخلاق شون جوری هست که نیش می زنند دنیا جایی امضاء نکرده که حتما تو باید بد باشی حتما تو باید بد بکنی تا بهت ظلم کنند تا بهت نیش بزنند تا بهت بد کنندتا حق ت رو بخورن دلت رو بشکنند اشکت رو در بیارن تنهات بزارن بهت خیانت کنند جایی امضاء نکرده دنیا بلکه ماهیت این دنیاست اخلاق این دنیاست طبیعت این دنیاست چ خوب چ بد یه جایی حق ت رو می خورن تو راه میفتی دنبال این دنیا که مگه من چی کار کردم‌ نه هر کس دیگه ای هم باشه همینه 🥹حتی بابا علی مون🥹 هم باشه همینه یه جای حقه ولی باطل جلوه میدن یه جایی باطله ولی حق جلوه میدن دل تون آروم باشه مهم اینه که تقصیر ما نیست دنیا طبیعتش همینه @Hossein_qoran

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن #صفحه_310

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن #صفحه_310

قرآن ترجمه المیزان سوره 19 سوره مبارکه مريم صفحه 310 رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (65) خداوند آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو هست; پس عبادت او کن و بر عبادتش شکيبايى پيشه ساز، آيا براى او هم نامى مى دانى [که او نيز خداوند آسمان ها و زمين باشد]؟ (65) وَيَقُولُ الْإِنْسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا (66) و انسان مى گويد: آيا وقتى مى ميرم راستى در آينده [از خاک] زنده بيرون آورده مى شوم؟! (66) أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا (67) آيا انسان [در زنده شدن خود شک دارد] و توجه ندارد که ما قبلاً او را آفريديم در حالى که چيزى نبود؟ (67) فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا (68) پس به پروردگارت سوگند! آنان را با شيطان ها محشور مى کنيم، سپس ايشان را به زانو درافتاده دور جهنم حاضر مى سازيم. (68) ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَٰنِ عِتِيًّا (69) آن گاه از هر گروهى آنان را که بر [خداى ]رحمان سرکش تر بوده اند جدا مى کنيم. (69) ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا (70) سپس ما بهتر مى دانيم [که] کدامشان براى سوختن در جهنم سزاوارترند. (70) وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَقْضِيًّا (71) و هيچ کس از شما نيست مگر اين که نزد آن حاضر خواهد شد; اين بر پروردگار تو حکمى حتمى است. (71) ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا (72) سپس کسانى را که تقوا پيشه کرده اند، نجات مى دهيم و ستمگران را به زانو در افتاده در آن رها مى کنيم. (72) وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا (73) و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود، کسانى که کفر ورزيده اند به آنان که ايمان آورده اند مى گويند: کدام يک از [ما] دو گروه جايگاهى بهتر و محفلى آراسته تر دارد؟ (73) وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا (74) و چه بسيار نسل ها را پيش از آنان هلاک کرديم که اثاث و منظرى نيکوتر داشتند. (74) قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا (75) بگو: هر که در گمراهى باشد بايد [خداى ]رحمان [به حکم سنت خود] به او مدد برساند تا زمانى که آنچه را بدان وعده داده مى شوند، ببينند ـ يا عذاب [دنيا ]و يا قيامت [را] ـ پس خواهند دانست چه کسى جايگاهش بدتر و سپاهش ضعيف تر است. (75) وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا (76) و کسانى که هدايت يافته اند خدا بر هدايتشان مى افزايد و کارهاى ماندنى و شايسته در پيشگاه پروردگارت پاداشى بهتر و سرانجامى نيکوتر دارد. (76) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۱۰🌷 همه وارد دوزخ می شوند: این آیات به یکی از حوادث شگفت انگیزی که در آینده برای همه‏ ی ما رخ می نماید، اشاره می کند. بر اساس این آیات، تصمیم قطعی خداوند بر این است که تمام انسان ها در روز قیامت وارد دوزخ شوند و آنگاه افراد پرهیزگار نجات یابند و افراد ستمکار در دوزخ باقی بمانند. در روایتی از پیامبر اسلام می خوانیم: «هیچ شخص نیکوکار و بدکاری باقی نمی ماند مگر این که داخل دوزخ می شود. سپس آتش در برابر مؤمنان سرد و سالم می شود؛ همان طور که برای ابراهیم شد؛ تا حدّی که آتش دوزخ از شدّت سرما فریاد برمی آورد. آنگاه خدا پرهیزگاران را نجات می دهد و ستمکاران را در آتش رها می کند.» در حدیث دیگری از همان حضرت می خوانیم: «روز قیامت، آتش به فرد باایمان می گوید: ای مؤمن، زودتر از من بگذر که نورت شعله‏ ی مرا خاموش کرد.» ممکن است این سؤال پیش بیاید که چرا خداوند، افراد خوب و باایمان را نیز در آتش جهنّم وارد می کند. در پاسخ این سؤال باید به این نکته توجّه کنیم که دیدن دوزخ و عذاب های آن، مقدمه ای برای لذّت بردن هر چه بیشتر مؤمنان از نعمت های بهشت است؛ چراکه «قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید»؛ هر چند که بهشتیان گرفتار مصیبت نمی شوند و تنها صحنه‏ ی مصیبت را مشاهده می کنند، و همان گونه که در روایات پیشین خواندیم، آتش بر آنان سرد و سالم می شود و نور آنان، شعله‏ ی آتش را کنار می زند. به ‏علاوه، آنان چنان سریع و قاطع از آتش می گذرند که کمترین اثری از آتش در آن ها باقی نمی ماند. در روایتی از پیامبر می خوانیم: « مردم همگی وارد آتش [دوزخ] می شوند. سپس طبق کارهایشان از آن بیرون می آیند؛ گروهی چون برق جهنده، دسته ای مانند حرکت باد، عدّه ای همچون دویدن شدید اسب، بعضی مانند سواری عادی، گروهی چون پیاده ای که تند می دود، و بعضی نیز مانند راه رفتن معمول.» از روایات معصومین استفاده می شود که بهشتیان هرچند از دوزخ عبور می کنند متوجّه چیزی از سختی ها و عذاب های آن نمی شوند. در حدیثی می خوانیم: «هنگامی که بهشتیان وارد بهشت می شوند، به یکدیگر می گویند: مگر پروردگارمان به ما وعده نداده بود که از دوزخ عبور می کنیم؟ پس به ایشان گفته می شود: عبور کردید؛ ولی آتش دوزخ برای شما خاموش بود.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊