#نکته :
هر گاه بعد از لام تعريف يكي از چهارده حرف زير قرار گيرد لام خوانده نمي‌شود و حرف بعد از لام مشدّد مي‌شود. حروف شمسي عبارتند از: ت، ث، ذ،د، ر، ز، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ل، ن.
در كتابت قرآن، براي راهنمايي قاري در چنين مواردي لام را بدون علامت سكون و در عوض حرف بعدي را مشدد مي‌نويسند مانند: التوبه، الدين‌ُ، اَلرَّعْدُ، الزَّبد، اَلشَّمس‌ُ و...
2. هر گاه بعد از لام تعريف يكي از چهارده حرف باقي قرار بگيرد لام اظهار و خوانده مي‌شودو حرف بعد از لام نيز مشدد نمي‌شود. چهارده حرف قمري در اين چند كلمه خلاصه شده‌اند. عجبا كه خوف حق‌ّ غمي مانند: اَلاْ َمين، اَلْبَرق‌ُ، اَلْجَنَّه‌ُ، اَلْحُكْم‌ُ.
نکته.:👇
در قرآن با رسم الخط عثمان طه روی لامی که برسر حروف قمری وارد شده علامت سکون هست که نشانه اظهار است و باید لام خوانده بشه
#حفظ_سه_بعدی_قرآن
#آموزش_تجوید
🆔@Hossein_qoran
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🥀 سَلامٌ عَلی قَلبِ زِینَبِ الصَّبور ...
سلام بر آن قلب بی قراری که
مولا دست روی آن گذاشت و
یک سال و نیم بی صدا تپید ...
💔 وفات شهادت گونه و جانسوز جبل الصبر ، عقیلة العرب، حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) تسلیت باد.
امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می‌شود 🥀
✾•┈┈••📚☆✦❀✦☆📚••┈┈•✾
#حفظ_سه_بعدی_قرآن
@Hossein_qoran
بسم الله الرحمن الرحیم
📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن
#صفحه_311
بسم الله الرحمن الرحیم
📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن
#صفحه_311
قرآن ترجمه المیزان
سوره 19
سوره مبارکه مريم
صفحه 311
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا (77)
پس آيا ديدى آن کسى را که به آيات ما کافر شد و گفت: حتماً به من مال و فرزند[ى بسيار] داده خواهد شد؟ (77)
أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (78)
آيا او از غيب آگاه است يا تعهدى از پيشگاه [خداى ]رحمان گرفته است؟ (78)
كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا (79)
نه چنين است، ما آنچه را مى گويد خواهيم نوشت و عذاب او را پيوسته ادامه خواهيم داد. (79)
وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا (80)
و آنچه را که مى گويد [از مال و اولاد] از او به ميراث مى بريم و تنها به سوى ما خواهد آمد. (80)
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا (81)
و به جاى خدا معبودهايى گرفتند تا براى آنان [مايه ]عزّت باشند. (81)
كَلَّا ۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (82)
نه چنين است! به زودى [آن معبودها] عبادت آنان را انکار مى کنند و بر ضدّشان خواهند بود. (82)
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا (83)
آيا نديده اى که ما شيطان ها را بر کافران فرستاده ايم تا به شدّت تحريکشان کنند؟ (83)
فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا (84)
پس بر [آمدن عذاب براى] ايشان شتاب مکن، جز اين نيست که ما [لحظات را] براى آنان به دقت شماره مى کنيم [تا موعدشان فرار رسد]. (84)
يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَٰنِ وَفْدًا (85)
روزى که تقواپيشگان را به ضيافت [خداى ]رحمان گرد مى آوريم. (85)
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا (86)
و مجرمان را تشنه به سوى جهنم مى رانيم. (86)
لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا (87)
اختيار شفاعت ندارند، مگر کسانى که نزد [خداى ]رحمان عهدى گرفته اند. (87)
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا (88)
و گفتند: [خداى] رحمان فرزندى گرفته است. (88)
لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا (89)
به راستى شما چيزى بسيار زشت [به زبان ]آورده ايد! (89)
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا (90)
نزديک است آسمان ها از اين [ادّعا] پاره پاره شوند و زمين بشکافد و کوه ها [در هم شکسته و ]فرو ريزند. (90)
أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدًا (91)
[به اين خاطر] که براى [خداى] رحمان فرزندى ادّعا کرده اند. (91)
وَمَا يَنْبَغِي لِلرَّحْمَٰنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا (92)
در حالى که در شأن [خداى] رحمان نيست که فرزندى اختيار کند. (92)
إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَٰنِ عَبْدًا (93)
هيچ کس در آسمان ها و زمين نيست مگر اين که بنده و مملوک [خداى] رحمان است. (93)
لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا (94)
بى شک او همه را احصا و به دقت شماره کرده است. (94)
وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا (95)
و همه آنها روز قيامت تنها به پيشگاه او مى آيند. (95)
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊
🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۱۱🌷
شروط شفاعت:
همه ی ما تاحدودی با مفهوم شفاعت و میانجی گری آشنا هستیم. این که انسان برای برطرف کردن مشکل کسی میانجی گری کند، یا برای حل مشکل خودش، کسی را واسطه کند، برای همه ی ما اتّفاق افتاده است. از آیات قرآن به خوبی فهمیده می شود که این عمل در حد بسیار گسترده تری در جهان هستی جریان دارد؛ بدین معنا که مخلوقات والامقامی در دنیا و جهان آخرت، برای افراد باایمانی که مرتکب اشتباهات و گناهانی شده اند، نزد خدا شفاعت می کنند و از خدا می خواهند که گناهان ایشان را ببخشد. در آیات 7 تا 9 سورهی غافر می‌خوانیم: «فرشتگانی که عرش خدا را حمل می کنند و فرشتگانی که پیرامون عرش قرار دارند، خدا را از هر عیب و نقصی پاک می شمرند و او را سپاس می گویند و به او ایمان دارند و [از خدا] برای افراد باایمان، طلب آمرزش می کنند [و می گویند:] پروردگارا، رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است؛ پس کسانی را که [به درگاه تو] توبه می کنند و از راهت پیروی می کنند، بیامرز و آن ها را از عذاب دوزخ حفظ کن. پروردگارا، آنها را در باغ های بهشتِ جاودان که به ایشان وعده داده ای، وارد کن. همچنین پدران و همسران و فرزندانشان را که شایستگی [ورود به بهشت را] دارند ... »
همچنین از روایات فراوانی که از پیشوایان دین به ما رسیده، به خوبی می فهمیم که انسان های شایسته و نیکوکار، و بالاتر از همه، پیامبر گرامی اسلام و امامان معصوم، در قیامت برای بسیاری از مردم شفاعت می کنند. البتّه بر اساس آیات قرآن، تنها افراد خاصّی می توانند نزد خدا شفاعت کنند، و شفاعت کردن برای افراد گنهکار، دو شرط مهم دارد:
1ـ اجازه ی خدا: مهم ترین شرط شفاعت، اجازه ی خداست. قرآن چند بار تأکید کرده که هیچ کس ـ هر قدر هم والامقام باشد ـ نمی تواند بدون اجازه ی خدا و به خودی خود، از کسی شفاعت کند. در آیه ی 26 سوره ی نجم می خوانیم: « بسیار فرشتگانی که در آسمان ها هستند و شفاعتشان تنها هنگامی سود می بخشد که خدا اجازه دهد... » در روایتی از امام صادق می خوانیم که مردم در قیامت نزد پیامبران می آیند و از آنان تقاضا می کنند که برای آنان شفاعت کنند. پیامبران نیز نزد پیامبر اسلام می آیند و از آن حضرت می خواهند که شفاعت کند. آنگاه پیامبر به سمت درِ بهشت حرکت می کند و در آنجا به سجده می افتد و مدّتی در همان حال باقی می ماند تا این که خدا به او می فرماید: سرت را بلند کن و شفاعت کن تا شفاعتت پذیرفته شود و از من بخواه تا به تو عطا کنم.
2ـ ایمان به خدا و اطاعت از او و پیوند با پیشوایان الهی: از آیات قرآن استفاده می شود فقط کسانی اجازه ی شفاعت پیدا می کنند که خداوند از آن ها خشنود باشد و به وسیله ی ایمان و عمل صالح و اطاعت خدا و پیشوایان الهی، رضایت او را جلب کرده باشند. آیه ی مورد بحث(87 مریم) به همین نکته اشاره می کند و شرط شفاعت را داشتن پیمانی نزد خدا معرّفی می کند؛ پیمانی که بر اساس روایات، به وسیله ی ایمان، نماز، پیروی از امامان معصوم، شاد کردن برادران دینی و اطاعت از دستورهای خدا ایجاد می شود، و به وسیله ی آن، خدا شفاعتِ شفاعت کنندگان را می پذیرد
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊