eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.4هزار دنبال‌کننده
6.1هزار عکس
444 ویدیو
170 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارسال یادداشت‌ @rahil1357
مشاهده در ایتا
دانلود
🔶 باید تایید می‌شد ✍ علی ابراهیم پور 🔹 بلافاصله بعد از اکران، دوشادوش افزایش چشم‌گیر استقبال مردمی، موج مخالفت‌ها نیز به صورت تصاعدی افزایش پیدا کرد؛ غیر از روزنامه‌ها، روحانیون و خطبا سخنرانی‌ها و تحلیل‌های متعددی در نقد و ردّ فیلم ارائه کردند. طلبه‌ها و دغدغه‌مندانی که عموما پای خود را در سینماها نگذاشته و نمی‌گذاشتند، به پیروان این جریان تبدیل شدند. فضا آنچنان بحرانی شد که حتی برخی در قم به دنبال گرفتن فتوا علیه کارگردان و نویسنده‌ی فیلم بودند و عملا مارمولک داشت به بحرانی امنیتی و غیرقابل کنترل تبدیل می‌شد. 🔹 مواجهه‌ی روحانیت با سینما از چه نظام تفسیری و رفتاری تبعیت می‌کند؟ به عبارتی، طلبه‌ها چقدر تلاش می‌کنند، فیلم را «بفهمند» و چقدر واکنش اجتماعی خود نسبت به فیلم را منوط به «فهمیدن» فیلم می‌کنند؟ بهترین مورد برای مطالعه نحوه مواجهه طلاب با فیلم، هنگامی است که سوژه‌ی فیلم، در محدوده‌ی امور صنفی طلبه‌ها باشند و شاخص‌ترین این امور هم، سوژه‌ شدن شخصیت خود روحانی است. مهم‌ترین راهبردی که از موردپژوهی مارمولک، برای امروز روحانیت می‌توان استخراج کرد، لزوم اهتمام در افزایش سواد سینمایی و متوقف ساختن هر موضع‌گیری اجتماعی بر خوانشِ روشمندِ بی‌واسطه فیلم است. 🔹 اساسا واکنش طلاب نسبت به هر چیزی (اعم از فیلم و غیر آن)، باید تابع شناخت و فهم باشد، نه احساسات و شنیده‌ها. فهم هر چیزی نیز متوقف بر آشنایی با روش شناخت آن است. بنابراین، فهم و ارتباط عمیق با فیلم سینمایی نیز بر سواد سینمایی توقف دارد؛ سواد سینمایی‌ای که هم نیازمند آموزش علمی و هم انس عملی است. اساسا فهمیدن فیلم یعنی چه؟ آیا طلاب همان‌طور که برای فهمیدن متن سیوطی و شیخ اعظم انرژی مصرف می‌کنند و روش آن را می‌جویند و برای آموختنش تمرین عملی می‌کنند، برای خوانش «متن تصویری» نیز انرژی حداقلی می‌گذارند و روش آن را جست‌وجو می‌کنند!؟ 👇👇👇 https://eitaa.com/aliebrahimpour_ir/676 https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6 📢 فرصتی برای نشر دیدگاه نخبگان حوزه
🌀 سکوت می‌کنیم، ولی در خاطرمان می‌ماند 📝 به بهانه اکران فیلم مارمولک ✍️ محمد حق‌پرست 🔹 دهه هشتاد، طلاب خاطرشان هست که وقتی مارمولک ساخته شد، بهترین لفظ برای تحقیر و طعن به روحانیت، «مارمولک» بود. سالها گذشت و نسل عوض شد تا این اصطلاح از ذهنها و دهنها رفت. نسل نوجوان و جوان امروزی به ندرت از این لفظ استفاده می‌کند. 🔹 اما دوباره قرار است به مردم یادآوری شود که مارمولکی در کار بود که علما با آن مخالفت کردند و امروز که همه چیز بی در و پیکر شده، مارمولک خوش رقصی کند. 🔹 علما یکبار تمام قد در مقابل این فیلم ایستادند. اما اکنون که همه تمرکزها بر پیشگیری و درمان است، و اتفاقا برخی دنبال بهانه‌ای هستند تا به بهانه این فیلم و موارد مشابه، خدمات اجتماعی روحانیت را کمرنگ کند، شاید در این وهله علما چاره‌ای جز سکوت ندارند. آری، اما علما و سایر طلاب فراموششان نمی‌شود؛ دغدغه مملکت چیز دیگری است و بگذار برخی مسئولان از این آب گل آلود، ماهیِ سمی به دست مردم بدهند. 🔹 اعتبار روحانیت با فیلم به دست نیامده که با فیلمی از بین برود. اعتبار روحانیت را، مردم دیروز در کف خیابان برای انقلاب دیدند و امروز در بیمارستان و مناطق محروم می‌بینند. 🔹 اما آسیاب به نوبت است. در خاطره تاریخ به ویژه حوزویان خواهد ماند که، «مارمولک» زمانی دوباره به میان مردم آمد که مملکت اسلامی، مجتهدزاده، دارای تحصیلات عالی حوزوی و عضو هیئت تحریریه چند مجله علمی-تخصصی حوزوی بود و با این حال تیشه دستش گرفت و به جان اعتبار روحانیت افتاد. @Manahejj