🔸 #یادداشت| #انتخاب صحیح مسئولان در گرو تحقق "عقلانیت جمعی" 🔹سرنوشت مردم در جوامع #مردم_سالار از طریق انتخاب حکامی رقم می خورد که به دست همان مردم تعیین می‌شوند؛ از این رو هوشیاری و بیداری مردمی نخستین ضرورت برای کسب آینده‌ای مطلوب به شمار می‌آید. 🔹تعیین سرنوشت در کشوری مانند ایران با توجه به حکومت جمهوری اسلامی که مبتنی بر #مردم_سالاری دینی است، امری به مراتب دقیق‌تر و حساس‌تر است، چراکه تعیین مسئولان و سیاستمدارن در کشورهای مردم‌سالار غیردینی مبتنی بر تخصص و تعهد اخلاق است؛ اما در کشورهایی با حکومت مردم سالاری دینی علاوه بر فاکتورهای یادشده، تعهد دینی و اعتقادی آن کشور نیز نقش‌آفرین است. 🔹در ایران، یکی از مهمترین طبقات کارشناسان، علمای خبره‌ و زبده‌ای هستند که سرآمد تشخیص سره از ناسره هستند، به گونه‌ای که تاریخ قبل از انقلاب و بعد از انقلاب ایران، پر است از توصیه‌ علما به مردم برای انتخاب مدعیان کرسی سیاست از زمان شهید شیخ فضل‌الله و مرحوم مدرس و کاشانی گرفته تا امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب. ✍🏻 مهدی شاهی ادامه یادداشت: 🌐 yon.ir/N6qJ8 🆔 @rasanews_agency

⏪ «سفوف» خوشمزه محله‌ی ما ✍️ بهروز دلاور، عضو تحریریه‌ی مدادالفضلاء در محله ما دارویی به نام «سفوف» با سین، معروف است که برای درمان شکم درد خیلی سریع عمل می‌کند. از سال های دور که عزم جدایی از خانواده را می‌کردم، مادرم یک شیشه کوچک را پر از «سفوف» می‌کرد و چه شکم دردهایی که با این پودرهای خوشمزه خوب شده است! شاید باور نکنید؛ اما در سال های حجره نشینی که یادش بخیر باد، گاهی که رفقا شکم درد سراغشان را می‌گرفت، یاد شیشه سحر آمیز «سفوف» ما می افتادند. شما نمی دانید؛ اما خدا خوب می‌داند که «سفوف» چه می‌کند؟! اصلا درد شکم سفوف را که از دور می‌بیند فرار می‌کند. هر چند حال سفوف‌های محله ما خیلی خوب و عالی است؛ اما دلم بدجور نگران «صفوف» نظام جمهوری اسلامی ایران است. دو رویکرد در مدیریت سازمان‌ها و نهادهای حاکمیتی وجود دارد: ۱. مدیریت ستادی. در این رویکرد مدیر می‌کوشد که مرکز فرماندهی را متناسب با اهداف سازمان به شکل منسجم و قوی راهبری کند. کارآمدترین نیروها را برمی‌گزیند. زیرا معتقد است اگر ستاد قوی عمل کند، «صفوف» خودشان را با ستاد هماهنگ می‌کنند. بنابراین نیازی به برقراری ارتباطات صمیمانه با صفوف نداریم. ۲. مدیریت صفی: این شیوه حکمرانی دقیقا بر خلاف رویکرد قبلی است. مدیر در این رویکرد اهتمام خود به تقویت «صف» می گذارد. معتقد است این صفوف هستند که مصوبات سازمانی را اجرا می‌کنند. پس چرا باید آن ها را به حال خود رها گذاشت. بنابراین «صفوف» را به عنوان سرمایه های خود شمرده و ارتباطات عمیقی با آن‌ها برقرار می‌کند. در این میان رویکرد سومی نیز قابل تصور است و آن جمع میان دو رویکرد است. غالب مدیران در روزگار فعلی رویکرد اول را انتخاب می کنند. به همین خاطر است که «صفوف» جمهوری اسلامی طعم خوشمزگی «سفوف» محله ما را ندارد. شاید به همین علت است که ارتباطات مردمی مدیران بسیار بسیار ضعیف است. آنقدر در اتاق های تاریک تصمیم گرفته‌اند که به قدری که باید شاهد انحنای لبخندها در میان مردم نیستیم و این یک آسیب راهبردی و تمدنی محسوب می‌شود؛ زیرا به مرور زمان شکاف میان صف و ستاد را ایجاد می‌کند. آقای مدیر مراقب«صفوفت» باش! (اگر بخواهیم ایران را با بسیاری از کشورهای دیگر در زمینه توجه به صف بسنجیم نمره بسیار خوبی خواهد گرفت. اما اگر نسبت به وضعیت مطلوب ارزیابی کنیم نیاز است برخی مدیران نگاه و عملکردشان تغییرات جدی داشته باشد. به طور خاص مدیران میانی استان ها.) #تمدن #مردم_سالاری #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN