#طرح_سوژه 🔸ربات انسان‌نما و نگاهی نو به چالش‌های پیشرو ✍️ حسین علی بینا پیشرفت‌های بشر در ده‌های اخیر باعث شده است که سیستم های هوشمند ظهورکنند و با ظهور سیستم‌های هوشمند تا بسیاری از مشکلات را حل کند حال می‌خواهد این مشکلات کوچک باشند یا بزرگ، پس از چندی با حل مشکلات کم کم به سراغ دیگر مشکلات اساسی‌تر رفتند و پس از چندی موجب شد تا اشیائی ساخته شود که از نظر حرکات شبیه به انسان است و از نظر هوش و استعداد فکر کردن و عملیاتی کردن خواسته‌هایش چه از پیش تعیین شده باشد یا اینکه از پیش تعیین نشده باشد در مواردی هم می‌توان این ادعا را کرد که حتی از انسان هم فراتر برود این اشیای الکترونیکی را ربات نامیدند و پس از چندی به خاطر اینکه ظاهری بهتر پیدا کند شبیه به انسان ساختند و ربات انسان‌نما نامیدنش. حال جا دارد گریزی ریز به یک مسئله‌ای مهم داشته باشیم؛ وجود قانون در هر عرصه‌ای باعث می‌شود که نظم و انظباط در آن مورد به وجود بیاید و وجود این نظم و انظباط موجب می‌شود تا از هرج و مرج جلوگیری شود پس به همین خاطر باید انچه که در آینده در رابطه با ربات انسان‌نما می‌تواند امکان داشته باشد بپردازیم و از همین الان به چاره اندیشی در رابطه با آن بپردازیم نه اینکه مانند برخی از مسائل فراگیر شود و پس از آن احساس نیاز بکنیم و به خاطر وسعت آن و عدم وجود پژوهش‌های استاندارد نتوانیم با آن چالش مقابله کنیم. در نتیجه با توجه به پرداختن به دو عرصه که در عرصه ابتدائی ربات انسان‌نما و پس از آن به مشکلات عدم پیش بینی پژوهشگران به چالش‌های آینده می‌توانیم به این نتیجه برسیم که باید در رابطه با آینده به ویژه در چالش ربات انسان‌نما به انجام پژوهش‌های مختلف بپردازیم تا بتوانیم در آینده با این دسته از چالش‌ها مقابله کنیم. #مدرنیته #پست_مدرن #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

💠فیلم های پست مدرنیسم و تاثیر آن بر اذهان ✍️ فاطمه ترابی گاهی یک فیلم فاخر چنان اثری در ذهن و روح مخاطب وارد می کند که تا مدتها حلاوت و شیرینی آن در وجودش ته نشین می شود و به تعبیری دیگر آنِ فرد را تکانی می دهد. تاریخ سینمای ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، فیلم‌ها و سریال‌های های فاخری در تاریخچه سینمای ما حک شدند که در گوشه ای از ذهن جا گرفتند . مصداق آن، فیلم سینمایی زیر نور ماه ساخته رضا میر کریمی، طلبه جوانی که شرط معمم شدن خود را منوط به هدایت یک نفر می داند ، معتقد است پدر بزرگش نفس گرمی داشته و هنوز به اون حد از شناخت نرسیده است که یادگار پیامبر را به امانت بکشد، بعد از فراز و نشیب‌هایی که در مسیر زندگیش رخ میدهد ، در آخرین سکانس فیلم به اون رضایت درونی می رسد و معمم می شود. با اینکه مدتها از اکران فیلم گذشته اگر فلش بکی به آن بزنیم حس خوشایندی به مخاطب دست می دهد، اما اخیرا شاهد فیلم‌ها و سریال هایی هستیم که هیچ مفهوم و معنایی ندارند ، چندی پیش در پلتفرم نما آوا تبلیغ سریال مترجم توجهم جلب کرد چند پارت از سریال دیدم، غزاله نقش اول داستان، بعنوان راوی؛ همه مفاهیم از نظرش نسبی هستند، هر چه جلوتر می‌رود ارزش‌ها و مفاهیم ذهنی‌اش رنگ می‌بازند تا جاییکه از تشخیص حق و باطل عاجز می‌شود. عباراتی چون «دیگه به خودمم شک دارم» و یا «همه چیز در تاریکی فرو رفته» مدام از زبان او شنیده می‌شود و این یعنی در جهان فیلمساز مفاهیم هیچ ارزش ذاتی ندارند و نسبیت باوری و اصل پلورالیسم اخلاقی و حتی دینی در جغرافیای داستان موج می‌زند و این پیامی است که در سراسر داستان به مخاطب القا می‌شود، مخاطبی که در یک کشور اسلامی و پایبند به ارزش‌های اخلاقی و دینی زندگی می‌کند. این طیف از سریال های پست مدرنیسم، که نگاهی نسبی گرا به مفاهیم اخلاقی و باورها دارد به شدت آسیب زا است. در این مکتب هر چیزی مجاز است ، همه قوانین و موازین سنتی بی اعتبار می شود. از اونجاییکه رسانه تأثیر بسزایی در شکل دهی هویت نوجوانان و جوانان دارد ، و الگو سازی می کند، دقت بیشتر ناظران امر را می طلبد. #رسانه #هویت #پست_مدرن #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN