🟢 از «ورزش‌کاران اجاره‌ای» تا «دانش و دانشمندان عاریتی» ✍ احمدحسین شریفی در حالی که عده زیادی از مردم عربستان در فقر و فلاکت به سر می‌برند و رواج بسیار زیاد تکدی‌گری در بسیاری از شهرهای آن چهره‌ای زشت و اندوهبار از فاصله طبقاتی و بی‌اعتنایی به عدالت اجتماعی را در آن کشور به نمایش گذاشته است، تیم‌های فوتبال آن کشور، سالانه میلیون‌ها دلار صرف جذب فوتبالیست‌های مشهور دنیا‌ می‌کنند! مع الاسف، برخی از دانشگاه‌های عربستان سعودی نیز مدتی است که همین نوع فعالیت را در عرصه علم و پژوهش دنبال می‌کنند. در خبرها خواندم پژوهانه یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه سطام بن عبدالعزیز، یک میلیون دلار است! آن هم استادی که خودش هیچ جایگاهی در فضای علمی رشته مربوطه ندارد. اما در حال ارتباط‌گیری با دانشمندان ایرانی، پاکستانی، هندی و ... است که با اعطای بخشی از آن پول هنگفت، پژوهش‌ها و مقالات و پروژه‌های آنان را بخرد! و با این کار نقشی در ارتقای رتبه و جایگاه دانشگاه‌ خود ایفا کند! در همین دانشگاه جایزه چاپ یک مقاله در مجلات نمایه‌شده در WOS یا Scopus با اعلام وابستگی سازمانی(affilation) به آن دانشگاه، ۲۰ هزار ریال سعودی است (یعنی چیزی حدود دویست و هفتاد میلیون تومان)! مع الاسف شنیده می‌شود (و بلکه گواهان مطمئنی وجود دارند که) در برخی از مؤسسات آموزشی و پژوهشی ایران نیز پول‌پاشی بابت خرید مقالاتی که با افیلیشن آن مرکز یا دانشگاه در نشریات بین‌المللی چاپ شود، رواج یافته است! شنیده‌ام که برای مقالات ISI چارک اول (Q1) که با افیلیشن آن مرکز یا ... منتشر شود، تا چهل میلیون تومان و حتی بیشتر پرداخت می‌شود! این دانشگاه‌ها و مدیران به اصطلاح دانشگاهی و آموزشی، با این کار می‌خواهند رتبه و جایگاه بین‌المللی دانشگاه خود را ارتقا دهند! 🔻در حالی که اولاً، از نگاه همان کسانی که برایشان مقاله هم می‌نویسند، نادان‌های پول‌داری تلقی می‌شوند که در عین بی‌لیاقتی و با رانت‌های مختلف به جایگاه مدیریت علمی رسیده‌اند! و ثانیاً، همانطور که با «ورزشکاران عاریتی» نمی‌توان ورزش ملی را ارتقاء داد، با «دانشمندان عاریتی» و «خرید مقاله» نیز نمی‌توان رشد علمی واقعی ایجاد کرد. آب کم جو تشنگی آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست چاهی که از خود آب ندارد، را می‌توان با آب‌های عاریتی پرآب کرد، اما نهایت آن است که قدری زمین‌های اطراف آن چاه مرطوب شوند؛ ولی با این کار هرگز از چنان چاهی آبی نمی‌جوشد؛ بلکه به محض آنکه آب‌های بیرونی قطع شوند، خشکیده می‌شود! به قول قدیمی‌ها: «خوشا چاهی که آب از خود برآرد» #دانشگاه #پژٰوهش #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN