eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.5هزار دنبال‌کننده
6هزار عکس
433 ویدیو
167 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، اکسیژن است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارسال یادداشت‌ @rahil1357
مشاهده در ایتا
دانلود
♨️تعارض و تناقض در مملکتی زندگی میکنیم که مسئولان آن ، از طرفی مردم را تشویق به افزایش جمعیت و می کنند و عالمان دینی آن فریاد میزنند به هرخانه ای سگ وارد شود فرشتگان از آن خانه میروند ، از طرفی به پت شاپ ها مجوز فعالیت می دهند. یکی به میخ میزنند و یکی به نعل. 🔗 صفحه تربیت و حکمرانی @HOWZAVAIN
💥 💥 💥 آخرین مهلت ثبت نام فقط تا ساعت ۱۶ امروز وقت دارید ♦️دوره آموزشی خلاقیت هنر و ادب ویژه پسران ۱۰‌تا ۱۴ سال "با حضور استاد سیدحسن فاطمی نیا" ویژگی های دوره: 💥 تقویت خلاقیت هنری 💥 افزایش اطلاعات فرهنگی و دانش ادبی 💥 آشنایی با ادبیات ایرانی 💥همراه با کار عملی 💥مناسب برای دانش آموزان پایه سوم تا نهم اطلاعات دوره: ♦️ ظرفیت محدود ♦️مهلت ثبت نام تا یکشنبه ۱۱ تیر ساعت ۱۶ ♦️ شروع دوره ۱۱تیر ساعت ۱۷ ♦️مدت زمان دوره ۱۴ جلسه ♦️ مبلغ ۱۵۰هزار تومان زمان کلاس ها: یکشنبه و دوشنبه هر هفته، از ساعت ۱۷ عصر تا اذان مغرب مکان برگزاری: قم صفاییه نبش کوچه ۱۷ مرکز هنر و رسانه. موضوعات: نقاشی، خلاقیت هنر، آشنایی با ادبیات کهن و روایات جهت ثبت نام، اطلاعات کامل خود شامل نام، پایه تحصیلی، و تلفن را در ایتا به آیدی زیر ارسال فرمایید. ♦️@hfateminia @HOWZAVAIN
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍃انتشار کتاب «فصل تقسیم رویش» سروده: یحیی علوی فرد ناشر: نشر گویا ، تهران ۱۴۰۱ @HOWZAVAIN
. 🔴 گعده‌ی نهم پر از ابراز دغدغه بود نویسنده‌‌ای دردآشنا در بحر نوشتن که سال‌ها در این وادی شناگری‌ کرده است. مجید پورولی برای نثر دینی دل می‌سوزاند و سفارش امروزش در قم این بود که "اول نویسنده شو، بعد دینی بنویس!" فکر کنم جمله‌ی بالا، طلاییِ گفتارِ پورولی در دفاع راسخ و ادیبانه از دین و دینی‌نویسی بوده است. منشأ چنین نگرانی‌هایی شاید از رسیدن به آسیب ارائه متون ناکامل و خامِ به ظاهر دینی در فضای نشر باشد. چه بسیارند امروز در فضای مجازی که از دین دفاع می‌کنند؛ اما بی‌مهارت نوشتن، بی‌درک اقتضائات مخاطب و بی‌رعایت زیست بوم فکری و فرهنگی کاربران. مهمان نهمین گعده نویسندگان پس از خوانش یادداشت انتقادی یکی از بانوان طلبه، به این نکته اشاره کرد که نگاهم به قم عوض شده و خوشحالم از این که جمعی انقلابی، سویه‌ی تفکر انتقادی به مسائل دنیای سیاست و سیاستگذاری دارند. ✍ علی اسفندیار @HOWZAVIAN
☑️ نامه‌ای برای همه‌ی عاقل‌ها بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم 📌 پایان عقل‌سُرخ ☘در مباحثه اصول‌فقهی که با آقاسید داشتم، ذیل بحث اصول‌لفظیه، یک نتیجه‌ی جالبی گرفتیم و آن اینکه بازگشت همه‌ی اصول لفظیه به این اصل بر می‌گردد که: "آدم‌ها در هر جایگاهی که قرار بگیرند، می‌کوشند از جایگاه‌شان دفاع و حفاظت کنند". یعنی مثلا اگر من در موضع یک آدم حکیم باشم -خواه در پیش‌خودم، خواه در نگاه مخاطبین-، حرفی می‌زنم که حکیم‌بودنم حفظ شود. یا اگر در مقام شوخی باشم، حرف جدی نمی‌زنم و می‌کوشم طنازبودنم را متناسب با شرایط به‌نحواحسن تثبیت و حفظ کنم. ☘بعدا دیدم گافمن در نظریه نمایش‌اش، با استعاره‌ای زیبا می‌گوید آدم‌ها در صحنه‌های مختلف زندگی، نقش‌های گوناگونی بازی می‌کنند. هرکسی روی صحنه می‌رود، به بهترین شکل از تکنیک‌های صحنه استفاده می‌کند تا نقش‌اش را بازی کند: "مردم نسبت به این‌که دیگران چگونه آن‌ها را می‌بینند، حساس هستند، و از شکل‌های متعدد مدیریت تصویر استفاده می‌کنند تا دیگران را وادار کنند واکنش‌های مطلوب و دلخواه آن‌ها را نشان دهند." (جامعه‌شناسی گیدنز: ص۱۳۸) ☘من در آستانه‌ی ۳۰سالگی -که شاید نیمه‌عمر من باشد- می‌خواهم نقش/رُل/مقام را عوض کنم. من تا امروز نقش خودم را یک آدم فرهیخته‌ی کنشگر در میدان علم می‌دیدم؛ می‌خواستم یک استادِ فعال در علوم انسانی اسلامی بشوم و باشم. خودم را برای یک استاد حرفه‌ای آماده می‌کردم. ☘خب، طبیعی هم هست که متناسب با این نقش، فعالیت می‌کردم؛ می‌خواندم و می‌نوشتم و از این نقشم دفاع می‌کردم و می‌کوشیدم بهترینِ این صحنه جلوه کنم. ☘لازمه‌اش هم این بوده، من حتی در ذهنم هم می‌ترسم آزاد فکر کنم! این بدترین نوع اسارت است!! همیشه -حتی در پستوی ذهنم- یک جمع فرهیخته دور میز نشسته‌اند و افکارم را نقد علمی می‌کنند؛ و من حرفی نمی‌توانم بزنم و چیزی بنویسم، جز وقتی از زیر دست این اعزه رد شده باشد. حالا می‌خواهم زیر این میز بزنم! ☘اما امروز در سلامت کامل عقل، از این نقش استعفا می‌دهم. دیگر نمی‌خواهم خودم را در این مقام تعریف کنم و نقش فرهیخته بازی کنم. دیگر نمی‌خواهم با رعایت قواعد صحنه‌ی آدم‌های خیلی‌عاقل، خودم را در جمع‌شان فرو کنم و آدابی رعایت کنم که آن‌ها من را از خودشان بدانند. ☘شاید این حرف باعث نگرانی اهالی فرهیختگی شود اما من به هیچ عنوان جسارتی نمی‌کنم و خود را لایق نگرانی نمی‌بینم. آقا امام سجاد تعبیری در دعای ابوحمزه تعبیری را تکرار می‌کند که زبان حال من است: "مَا أَنَا يَا رَبِّ وَ مَا خَطَرِي" یعنی من کی‌ام و چه ارزشی دارم؟ من هیچ سمت رسمی و عنوان خاص از جایی ندارم و هیچ مرجعیتی برای کسی ندارم که پیاده‌شدنم از این اتوبوس و زبان‌درازی‌ام به اعضای آن، خراشی روی کسی یا چیزی بیندازد! ☘پایان بازی این نقش و اعراض از این مقام، مساوی است با پایان ماموریت کانال عقل‌سُرخ. بنابراین وظیفه‌ی انسانی و اخلاقی خودم می‌دانم این پایان را اعلام کنم تا بیش‌ازاین وقت اعزه مخاطب را در این کانال تلف نکنم. ☘در صحنه فرهیختگی، مخاطب بیشتر کانال، مثل پامنبری بیشتر، خوشحالم می‌کرد؛ اما دیگر اشتیاقی به تعداد ندارم. بعضی از خیلی‌فرهیخته‌ها را خودم حذف کردم. مابقی اعزه انتخاب با خودشان است! ☘من می‌خواهم خودم باشم: یک آدم خیلی‌معمولی با درجات بالایی از حماقت. دوست دارم خودم را در یک جمع رفقای صمیمی‌ام تصور کنم که بی‌آلایش دری‌وری بگویم. ✍ علی ابراهیم‌پور نگارش: اردیبهشت۱۴۰۲ ارسال: ۲۸خرداد۱۴۰۲ @HOWZAVIAN
20 دلیل وجود شکاف میان سخن و عمل در نظام حکمرانی ما 👈 حجت الاسلام رضا غلامی، مدرس و پژوهشگر فلسفه سیاسی برای برخی همواره این پرسش مطرح است که چرا جمهوری اسلامی پس از ۴۴ سال از آغاز خود، همچنان نتوانسته در نظام حکمرانی، بسیاری از حرف‌ها و شعارهای جذاب خود را عملی ساخته یا به عمل نزدیک کند؟ صرف‌نظر از اینکه چه بخشی از این‌ پرسش واقعی و چه بخشی تحت‌تاثیر فضای رسانه‌ای زاییده شده، پاسخ به آن در گرو مشاهدات و تحلیل‌های چند‌جانبه است و لذا آن‌طور‌که تصور می‌شود، آسان نیست؛ از سوی دیگر جواب‌گویی به این پرسش با رودربایستی و پنهان‌کاری سازگار نیست. ممکن است بیان برخی واقعیت‌ها در این زمینه برای بعضی متعصبان، تلخکامی به‌وجود بیاورد اما مانند بیماری که برای درمان خود باید به خوردن داروی تلخ تن دهد، همه ما نیز برای عبور از این شرایط سخت، چاره‌ای جز تن دادن به این تلخکامی نداریم. به‌هر‌حال براساس اصول ثابت حکمرانی و در‌نظر گرفتن درس‌های رایج در علوم سیاسی، شاید بتوان گفت در کشور ما چند عامل در ایجاد شکاف میان حرف و عمل وجود دارد که احتمالا اشاره به آنها برای بررسی‌های تکمیلی و یافتن پاسخ مناسب‌تر، اثربخش است: یکم. کمبود محاسبات واقع‌گرایانه در سیاست‌های کلان و به تبع آن، شعارها هر‌چند دانش سیاسی نقش اصلی را در این محاسبات دارد اما پیش از دانش سیاسی، عقلانیت سیاسی، پیش‌فرض‌های اصلی دانش سیاسی را به‌وجود می‌آورد. برای دستیابی به عقلانیت سیاسی، گام اصلی و درعین‌حال مداوم، شکل‌گیری دیالوگ سران نظام حکمرانی با عناصر لایه‌های مختلف حکمرانی، دیالوگ سران نظام حکمرانی با کارشناسان عالی و زبده در امور مرتبط با حکمرانی و مهم‌تر از همه، دیالوگ سران نظام با نمایندگان احزاب، مجامع، انجمن‌ها و اتحادیه‌های مدنی است. نباید از نظر دور داشت که این دیالوگ‌ها نباید تشریفاتی و با رویکرد پوپولیستی انجام شود. شاید ذکر این نکته خالی از لطف نباشد که دیالوگ به این‌ معنا، در کشور ما به‌ندرت اتفاق می‌افتد. به‌همین‌دلیل ما از فهم دقیقی از موقعیت فکری خود در میان ایسم‌های گوناگون و رایج در دنیای مدرن بهره‌مند نبوده و میان آنها غوطه می‌خوریم. مثلا نمی‌دانیم لیبرال هستیم یا مارکسیست؟ نولیبرال هستیم یا نومارکسیست؟ فردگرا هستیم یا جامعه‌گرا؟ (البته بدیهی است که بودن در اتمسفر هر یک از ایسم‌ها، بایدها و نبایدهایی را به ما تحمیل خواهد کرد.) آیا اگر هیچ‌کدام آنها نیستیم، مکتب دیگری را ابداع کرده‌ایم؟ این مکتب دقیقا چیست و چه منطقی دارد؟ و... ✍️ متن کامل در صفحه یادداشت خوانی @HOWZAVIAN
🔰 سلسله وبینارهای تربیت در عصر رسانه 🌸 💯 به مناسبت دهه مبارک قربان تا غدیر🌸 💎 شرکت کنندگان: ۹۰٪ تخفیف ثبت نام در تمام دوره‌های آموزش مجازی کلینیک 💻 وبینارها: 1⃣ آسیب شناسی و درمان اعتیاد به موبایل 2⃣ مدیریت بازی‌های دیجیتال در خانواده 3⃣ آسیب شناسی اعتیاد به انیمه در نوجوانان 4⃣ آسیب شناسی و درمان اعتیاد به پورنوگرافی 🎙 با تدریس حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر پیشاهنگ 🗓 یکشنبه ۱۱ تیر الی سه‌شنبه ۱۳ تیر ۱۴۰۲ ⏰ ساعت ۱۸ تا ۱۹:۳۰ 📌 لینک ورود به جلسه: 🌐 https://bbb01.dte.ir/b/qfx-1ph-6wp-ikm ☎️ 09330377539 🔹🔹🔹🔹🔹🔹 🏩 کلینیک سواد‌ رسانه‌ای سیب‌ نارنجی 🤝 با همکاری مرکز آموزش های کاربردی دفتر تبلیغات اسلامی 💠 https://eitaa.com/Pishahang_Rasaneh
💠 احیای برکه ✍️ زهرا سبحانی، عضو تحریریه مجتهده امین ظاهرشان خوش بود. عهد بستند و تبریک گویان راهی اهل و دیارشان شدند. آن روز که حجاج، غدیر را تنها می‌گذاشتند فکرش را هم نمی‌کردند روزی برسد که از گفتن قول و قرارشان بترسند. قرار بود به آنهایی که نبودند؛ برسانند که برای اکمال دین و نهایت نعمت، دست در دست «او» باید گذاشت. همان کسی که وارث «من کنت مولاه» شده بود. در مخیله‌شان هم نمی‌گنجید که این بار، بهای فراموشی عهدشان، خون می‌شود! گلمادری بین در و دیوار له می‌شود. به این فکر می‌کنم اگر مادر در برابر اهل باطل نمی‌ایستاد؛ اگر چهل شبانه روز درِ تک‌تک مدعیان را نمی‌کوفت و اگر بر سر قبر پدر، روضه‌های مقاومت را در دعاهای قنوتش نمی‌خواند؛ چه بلایی سر من، ما و همگی‌مان می‌آمد؟ برای ماهایی که امروز کل غدیر را با آهنگ‌های عجیب و غریب تاخت می‌زنیم و اسمش را «بزرگداشت غدیر» گذاشته‌ایم؛ کافی نیست تا وقتی ندانیم که ولایت چیست؟! تا وقتی ندانیم وظیفه‌مان چیست؟ تا وقتی که در پستوی افکارمان، مبارزه‌ی حق و باطل را تمام شده بدانیم و نهایت تکلیفمان را در مهیا کردن چند لیوان یا حتی گالن گالن، شربت و امثالهم بدانیم! به گمانم اگر مادر نمی‌ایستاد، امروز پس و پیش اهل باطل را «حضرت» و «رضی الله عنه» می‌خواندیم. مثل خیلی‌ها که می‌خوانند با آنکه می‌دانند بی‌قبر ماندن مادر، قصه‌ی تلخی‌ست که باورش اگر چه سخت نیست ولی حکایت همان تعصب باطلی‌ست که سال‌های عبادت شیطان را در ثانیه‌ای به باد داد و هر روز داستان نویی ‌می‌سازد برای موجه‌ کردن خویش؛ برای حق جلوه دادن خویش. بعد غدیر، تاراج جان و مال و ناموس را بهانه کرد تا حق را ساکت کند. به این هم اکتفا نکرد آنقدر پیش رفت که نشان‌های غدیر را محو کند؛ از مسجد غدیر_ همان مسجد 50 متری که رسول خدا برای فراموش نشدن غدیر، دستور ساختنش را داده بود_ گرفته تا کج کردن راه حجاج تا دیگر خبری از غدیر در میان مسلمانان نپیچد؛ تا ولایت بمیرد. این وسط کل خرجی که ما کردیم این بود که گفتیم‌: «خدا دینش را حفظ می‌کند» فراموش کردیم که مادر هم می‌توانست مثل خیلی‌ از ماها بگوید:«خدا خودش دینش را حفظ می‌کند؛ خودش حق را به حقدار می‌رساند‌» و به قول ما امروزی‌ها، خیال خودش را راحت کند و به زندگی‌اش بچسبد. اما ایستاد تا به اندازه‌ی قرن‌ها باقیمانده‌ی عمر آدم‌، اتمام حجت کند! که نشان دهد معجزه‌ی خدا، چیز خارق العاده‌ای نیست که فقط باید از آسمان نازل شود؛ معجزه در همین قدم‌های ما، قلم‌های ما و در واقع اراده‌های ما، در مبارزه با باطل است. باطلی که هر روز به رنگی در می‌آید و این روزها با رنگین کمانی از رنگ‌ها آمده، ماهم قرارمان را با مولایمان فراموش کردیم! همان قرار ممنوعیت 2030 را می‌گویم. همان قراری که با «گوش بفرمان توئیم» امضایش کردیم. امروز اما در رسانه‌ی رسمی، آمار پیشرفتمان را با سند «توسعه‌ی پایدار» متر می‌کنیم! راه جهاد تبیین را کج کردیم تا بدعهدی‌مان به چشم نیاید! مقدمه‌ی کسانی شده‌ایم که تاریخ بارها لعنشان کرده... غدیری‌ها! از خود بپرسیم که در دنیای امروز راه احیای برکه‌ی غدیر از کجا می‌گذرد؟ @HOWZAVIAN
«داستان غدیر» ✍️ غدیریه‌نویسی خانم زینب سیدمیرزایی را در افکار بانوان حوزوی بخوانید پرده اول: شنبه بیست و پنجم ذی القعده سال دهم هجرت مدینه پراز جنب و جوش است. متفاوت از روزهای دیگر مردم خود را برای سفر حج آماده می‌کنند. گروهی با دوستان و آشنایان خود خداحافظی می‌کنند تا خودرا به کاروان مکه برسانند. حانیه نوجوان پانزده ساله‌ای است که هنگام سخنرانی پیامبر در مسجد حاضر بوده و شنیده است که حضرت محمد (ص) از مردم برای حضور در حجه الوداع دعوت می‌کنند. سر سفره شام از صحبت‌های پدر و مادرش درمی‌یابد که آن‌ها می‌خواهند برای سفر حج خود را آماده کنند و در این مدت حانیه باید در خانه عمویش بماند. اما قلب حانیه بی‌تاب‌تر از والدینش، برای حضور دراین سفر معنوی می‌تپد. این را می‌شود از چشمان ملتمس حانیه فهمید. مادر خط نگاه حانیه را می‌خواند و پیام آن را به پدر منتقل می‌کند. بعد از کمی فکر کردن سرش را بلند می‌کند و می‌گوید چه اشکالی دارد، دختر زیبای من همراهمان باشد. گویا دنیا را به حانیه دادند، فریادی از شوق بر می‌آورد و می‌رود که وسایل سفر را آماده کند. 🔗 متن کامل در مجله افکار بانوان حوزوی @HOWZAVIAN
🌹🌹🌹🌹 و آفتابِ درخشان به سجده می افتاد و تا همیشه و هر آن به سجده می افتاد و ابرهای جهان جمله مست می کردند و قطره قطره ی باران به سجده می افتاد و کعبه دور سرش تا همیشه می چرخید و در مقابلش ایمان به سجده می افتاد از آن زمان که خدا حکم سجده کردن داد هر آنچه بود، کماکان به سجده می افتاد ستارگانِ فلک در سماع می رفتند و ماه، با تَن عریان به سجده می افتاد و سلسبیل خروشان قیام می کرد و به پای قامت سلطان به سجده می افتاد ملک به سجده، فلک سجده، عرشیان سجده و حوض کوثر رضوان به سجده می افتاد زمین به سجده، زمان سجده، آسمان سجده تمام عالم امکان به سجده می افتاد به جای حضرت آدم اگر علی می بود هزار مرتبه شیطان به سجده می افتاد @shaeranehowzavi