eitaa logo
نویسندگان حوزوی خراسان
437 دنبال‌کننده
918 عکس
146 ویدیو
24 فایل
✍️یک نویسنده، بی تردید نخبه است✍️ 🌤نوشتن، اکسیژن است و نویسندگی، نان شب. 🍃اینجا فضایی برای نشر دیدگاه نخبگان حوزوی استان خراسان رضوی است. https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b ✒✒✒ارسال یادداشت‌ها و نظرات 👇 @Saleh117 #جهاد_روایت
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰زیارت و شرایط آن ✍ ، مدیر کانون اهل قلم خراسان امام‌رضا(ع) می‌فرمایند: «... کسی که مرا با شناخت حقّم زیارت کند، خداوند گناه گذشته و آینده‌اش را می‌آمرزد(ابن قولویه، ج102، ص38)».در روایتی دیگر نیز قول به شفاعت در قیامت را در قبال زیارت با معرفت به حقانیت و مقام خویش داده اند. روزهای پیش رو بیش از هر زمان دیگری دل‌های محبان اهل‌بیت(ع) در سرتاسر جهان متوجه مشهد و مضجع شریف علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) است. همگان طالب حضور در قطعه‌ای از بهشت و زیارت انیس‌النفوس هستند؛ زیارتی که از پیامبر اکرم(ص) تا اولیای خدا با قید معرفت و شناخت حق امامی که آرام جان‌هاست، توصیه کرده و ولایت‌پذیری و اطاعت امر را شرط قبولی و نتیجه آن بیان کرده‌اند. شناخت حق امام(ع) با ولایت‌پذیری و تسليم در برابر اوامر و نواهی امام‌رضا(ع) اتفاق می‌افتاد. انجام آنچه سبب رضایت حضرت رضا(ع) می‌شود در کنار ترک معاصی و عوامل نارضايتی ایشان، وظيفه محبان اعم از زائران و مجاوران است. زیارت در لغت به معنای تمایل داشتن است در ادبیات دینی همین معنا تایید شده وقتی که قصد زیارت اهل بیت می کنیم یعنی قلبا متمایل شدیم به حضور در کنار مزار ایشان و اراده ارتباط قلبی و روحی و نیز جلب رحمت و مغفرت، سعادت و نیکبختی و قرار گرفتن در مسیر هدایت و بندگی را داریم. حضور در مشاهد شریفه و در کنار مقابر اهل بیت ما را از روزمرگی و دنیازدگی و وابستگی به مادیات دور می کند گرد و غبار از روح و فطرت ما تکانده و چشم دل ما را به معنویات و حقایق دینی از وجود خدا تا قبر و قیامت روشن و رفتار و گفتار ما را اصلاح می کند. زیارت اهل بیت(ع) نیاز انسان خداجوست که ره گم نکند و با بهره از ثمرات معنوی آن، زندگی دنیایی خویش را متبرک کند. حالتی که بعد زیارت به انسان دست می دهد از سبکی روح و نشاط درونی گرفته تا آرامش روحی و روانی، در هیچ کجای این کره خاکی قابل درک نیست. حتی زیارت اهل قبور از پدرو مادر نیز در مرتبه ای نازل تر انسان را به یاد خدا و آخرت انداخته و از غفلت و اسارت نفس در بند شیطان دور می کند. وقتی به زیارت مشرف می شویم چه کنیم بهره و اثری با ماندگاری بیشتر ببریم؟! پاسخ زیارت با حضور قلب و رعایت آداب است. آداب هم در کتب زیارات از غسل و آمادگی روحی پیش از تشرف گرفته تا حضور در محل زیارت و خروج از آنجا بیان شده است. زیارت اگر خانوادگی باشد جنبه آموزش به فرزندان هم دارد که از سوی پدر و مادر یا بزرگتری که همراهی می کند اتفاق می افتاد و برکات و ثمرات بسیار دارد چرا که نظر لطف خداوند به جمع بیش از نگاه به یک فرد است. زیارت خانوادگی یا دسته جمعی سبب انس و الفت بین یکدیگر، خیرخواهی و محبت بیشتر می شود. خاطره ای مشترک از آن در ذهن آنها تا مدت ها به استحکام روابط اجتماعی و خانوادگی قوت و تازگی می بخشد. آنچه پدران و مادران در باب زیارت به ما آموختند اکنون باید به فرزندانمان بیاموزیم که بدانند زیارت یعنی چه و از چه رو به این مکان مشرف شده و چگونه زیارتی شایسته و بایسته داشته باشند. از حضور قلب در حرم و درک اینکه امام شاهد و ناظر بر اعمال ماست، حفظ وقار و آرامش و کنترل چشم و زبان و فکر و حواس در محضر ایشان تا خواندن قران و دعا و نماز و درد دل با حضرت و بیان حاجات گرفته تا یادآوری الطاف خاندان کرم در گره گشایی از زندگی خویش و نزدیکان و حتی دیگران که ثمره آن انس با انیس النفوس و ارتباط قلبی قوی و مستحکم با ائمه و خداوند متعال است. در کنار رعایت نکاتی همچون ترک غیبت و بدگویی پشت سر دیگران در این مکان و عدم اشتغال به مظاهر مادی و دنیایی، سرگرمی و بازی با تلفن همراه و نظیر آن که به غفلت از یاد خدا و دوری از معنویت می رسد لازم است تا یک زیارت مفید و مورد قبول داشته باشیم. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
کمک به برادر دینی ✍ وَ عَن أبِى الحَسَن عليه السلام: مَنْ قَصَدَ اِلَيْهِ رَجُلٌ مِنِ اخْوانِهِ مُسْتَجيرا بِهِ فى بَعْضِ اَحْوالِهِ فَلَمْ يُجِرْهُ بَعْدَ اَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ، فَقَدْ قَطَعَ وِلايَةَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ.(بحار الانوار، ج 72، ص 181.) امام رضا عليه السلام فرمود: كسى كه يكى از برادران دينى اش براى كارى به او پناه آورد ولى او، با آنكه مى تواند، پناه ندهد و كارى برايش نكند، رشته ولايت خداى متعال را بريده است. برادری در ادبیات دین فقط به برادران تنی اطلاق نمی شود مفهومی وسیع تر دارد و در جایی که دو مومن و مسلمان توجه ویژه به یکدیگر دارند و با مهر و محبت به‌فکر کمک و گره گشایی از کار و مشکلات همدیگر هستند عنوان برادر دینی شامل آن می شود. وظیفه ای که برادران دینی نسبت به یکدیگر به عهده دارند رفتاری شبیه برادران تنی است که بر اساس مهر و محبت خونی و خویشاوندی تلاش می‌کنند از هم حمایت کرده و یاری رسان در سختی ها و دشواری های زندگی باشند. آنچه مورد تاکید امام است رسیدگی به یکدیگر در زمان سختی و مشکلات است بر این اساس اگر کسی توان یاری داشت و نسبت به برادر دینی خود وظیفه اش را انجام نداد مورد مؤاخذه قرار می گیرد چرا که این وظیفه ای است که خدا بر اساس ولایتی که بر انسان دارد به عهده‌ او قرار داده و اگر انجام وظیفه نکند رشته ولايت خداوند بر خود و نظر خیر و رحمتش را قطع می کند. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌
خطاب با احترام ✍ قال الرضا علیه السلام: إِذا ذَکَرْتَ الرَّجُلَ وَهُوَ حاضِرٌ فَکَنِّهِ، وَ إِذا کَانَ غائِباً فَسَمِّه(بحارالانوار ج۷۵ص۳۳۵) زمانی که از شخص حاضرى نام میبرى (براى احترام) کنیه او را بگو و اگر غائب بود نامش را بگو! همانطور که دوست داریم به نیکی مورد خطاب قرار بگیریم و به درستی از ما نام ببرند ما نیز باید دیگران را با احترام صدا بزنیم. احترام گذاشتن انسان را در نظر دیگران محترم جلوه می دهد و بزرگواری و کرامت نفس او را به نمایش می گذارد و در مقابل دیگران نیز در تعامل با ما به شیوه ای که دوست داریم و برخورد داشتیم رفتار می کنند. از این رو امام رضا(ع) می فرماید وقتی شخصی که پیش روی شماست مورد خطاب قرار می دهید کنیه اش را نام ببرید چرا که این رفتاری محترمانه است. و زمانی که نزد شما نیست نام او را صدا بزنید چرا که این خطاب برتری است تا اشاره به او، یا خدای نکرده استفاده از صفت یا نامی که دوست ندارد یا به نوعی اهانت محسوب می شود. به نیکی یاد کردن از مردم مهرو محبت را افزون می کند و بر گسترش روابط اجتماعی بر پایه احترام تاثیر مثبت می گذارد کینه و دشمنی را دور کرده و خیرخواهی و همیاری و همکاری در مسائل زندگی را به دنبال خواهد داشت. ‌ ‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌ ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
سکوت اختیاری ✍ الامام الرضا(ع) : ما أحسَنَ الصَّمتَ لا مِن عی، وَالمِهذارُ لَهُ سَقَطاتٌ. امام رضا (ع) :چه نیکوست آن خاموشى اى که از روى درماندگى [در سخن گفتن] نباشد! و براى پُرگو لغزش هاست. الاختصاص: ص۲۳۲، گزیده حکمت نامه رضوی، صفحه: ۴۶۸ حرفی برای گفتن داشته باشیم اما سکوت اختیار کنیم ارزشمند است سخن بسیار گفتن افزون بر آزار دیگران و فراری شدن از هم نشینی، زمینه خطا و لغزش انسان را فراهم می کند. امام رضا(ع) سکوت اختیاری را که حاصل درماندگی در سخن و کمبود داشته های علمی معارفی در بیان نباشد نیکو دانسته و لغزش را نتیجه پرحرفی معرفی می کند. از این رو می آموزیم آنجا که دانش و معرفتی داریم به جای پرگویی که ممکن است زمینه خطا و لغزش فراهم کند سکوت بهتر است. از سوی دیگر سکوت زمینه تفکر را فراهم می کند اندیشه و تفکر و استفاده از قوه تعقل راهنمای انسان به سوی حق و حقیقت و روشنگر قلب انسان می شود. بنابراین بجای پرگویی که چهره ای منفی از شخصیت انسان در اجتماع نشان می دهد سکوت اختیار کرده و فرصت اندیشه و تعقل به نفس داده تا دیگران به میل خویش خواهان گفت وگو و معاشرت با ما باشند. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
تفاوت مردم به نوع نگاه به مرگ ✍ قالَ الرِّضا عليه السلام: اِنَّمَا النّاسُ رَجُلانِ: مُسْتَريحٌ بِالْمَوْتِ وَ مُسْتَراحٌ مِنهُ بِهِ. [مسند الامام الرضا ج 1، ص 263.] امام رضا عليه السلام هنگام عيادت از يكى از اصحابش فرمود: مردم دو دسته اند: يكى آنكه با مـرگ، آسـوده مى شود. ديگرى آنكه مردم با مرگش از دست او آسوده مى شوند. کسی که زندگی دنیایی او بر اساس انسانیت و معارف دینی باشد اطرافیان و مرتبطین با او از همراهی با چنین فردی خرسند بوده و اذیت و آزاری نمی بینند. اینگونه از انسان ها با نگاه معنوی که دارند دنیا را مزرعه دیده و محل گذر می دانند در این دنیا به سخت کوشی برای دیار باقی و ساخت سرای آخرت شناخته می شوند. از جسم و امکانات و نعمات الهی قدری برای زندگی دنیا و بسیاری از آن را برای آخرت و کمک به هم نوع و نیازمندان بهره می گیرند تا مرگ آنها را دریابد که در این زمان با رفتن از این دنیا آسوده می شوند. بسیاری از آدم ها نیز در نقطه مقابل گروه نخست قرار دارند که با زیستی غیر انسانی و غیر دینی به دنبال منافع مادی و مالی خویش، سبب آسیب و آزار دیگران می شوند اطرافیان و مرتبطین با آنها قربانی طمع و خواسته های غیر معقول و نادرست آنها می شوند و به سختی همراهی و بودن با او را تحمل می کنند. چنین افرادی از آخرت غافل بوده و با دنیاگرایی و طمع ورزی برای رسیدن به خواسته های نفسانی و شهوترانی دست به هر کاری می زنند تا که مرگ آنها را دربر گیرد که این زمان دیگران از دست او آسوده می شوند. فرمایش امام رضا علیه السلام هنگام عيادت از مریض، که خود تاکیدی بر این عمل برای شیعیان و رهروان اوست ناظر به همین دوگونه زیستن مردم است که نوع مرگ آنها به تفاوت اعمال و رفتارشان در دنیا به دو معنای مختلف تفسیر می شود. انسان خوب با مرگ از دست زندگی فانی دنیا و زحماتی که برای ساخت آخرت متحمل شده و مبارزه ای که با نفس و شیطان در راه خداپرستی داشته است، آسوده می شود و اطرافیان او برای از دست دادنش متاسف و متأثر می شوند. انسان بد با مرگش، دیگران از دست او و رفتار و اعمالش آسوده شده و برای نبودش اگر شاد نشوند قطعا ناراحتی نخواهند داشت. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
بازدارندگی ترس از گناه ✍ قالَ الرِّضا عليه السلام: اَلصَّغائِرُ مِنَ الذُّنـُوبِ طُـرُقٌ اِلَى الْكَبائِرِ ومَنْ لَمْ يَخَفِ اللّه َ فِى الْقَليلِ، لَمْ يَخَفْهُ فِى الْكَثيرِ. (مسند الامام الرضا عليه السلام، ج 1، ص 290) امام رضا عليه السلام فرمود: گناهان كوچك، راهى به سوى گناهان كبيره است. هر كس كـه در گنـاهان كوچـك از خــدا نترسـد، در مورد گناهان بزرگ و بسيار هم از او نمى ترسد. در تربیت نفس مواخذه از ارتکاب هرگونه خطایی هرچند کوچک، ضمن تاثیر در رفتار و گفتار، بازدارندگی از حرکت در مسیر ظلمات و تاریکی را در پی خواهد داشت. از این رو امام رضا عليه السلام می فرماید اگر از خدا در ارتکاب به گناه کوچک نترسید سبب ادامه وضعیت شده و سرانجام دست به گناهان بزرگتر و بیشتر می زنید. اهل معرفت اگر گناه کوچکی از آنها سر بزند ضن مواخذه نفس، به جریمه ای در خور آن گناه مثل انجام روزه یا نماز مستحبی یا ترک عمل دنیایی مباح، به تأدیب نفس می پردازند. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
نتیجه صبوری بر سختی ها ✍ الامام الرضا(ع) : مَن سَأَلَ اللّهَ الجَنَّةَ وَلَم یصبِر عَلَى الشَّدائِدِ، فَقَدِ استَهزأَ بِنَفسِهِ. امام رضا (ع) فرمود؛ کسى که از خدا بهشت بخواهد، امّا در برابر سختى ها شکیبا نباشد، خود را ریشخند کرده است.(کنز الفوائد: ج۱ ص۳۳۰، گزیده حکمت نامه رضوی، صفحه: ۲۴۸) زندگی در دنیا با سختی همراه بوده و بسته به اعمال و افعال ما و حکمت خدا نسبت به افراد، نوع و مقدار آن متفاوت است. صبوری در برابر سختی ها و ناملایمات زندگی افزون بر اجر معنوی، وعده بهشت و نعمات اخروی، انسان را در زندگی مقاوم کرده و سبب شکوفایی استعدادها و ظرفیت های مختلف او می شود. کسی که با سختی زندگی می‌کند و برای آسایش خود و خانواده اش تلاش می کند بیش از دیگران قدردان نعمات و لحظات زندگی خواهد بود. این قدردانی از داشته ها نوعی شکرگزاری است که سبب جلب توفیقات معنوی، برکات مادی، افزایش آستانه تحمل و آسودگی فکری در برابر سختی ها می شود. ثمره دیگر این قدردانی آن است که چنین فردی با روحیه محکم و قوی و شادی درونی با کیفیتی که نسبت به دیگران دارد در مدیریت امور زندگی در زمان بحران و سختی، عملکرد درستی از خود بروز داده و تصمیمات بهتری در تقابل با مشکلات می گیرد. 🌺ـــــــــــــــــــــــ ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
چهلمین شماره از؛ در روزنامه خراسان دوری از آتش با ترک شهوات ✍️ الامام الرضا(ع) مَن تَعَوَّذَ بِاللّهِ مِنَ النّارِ ولَم یترُک الشَّهَواتِ، فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ. به چهلمین حدیث از مجموعه چهارشنبه امام رضایی رسیدیم که امام رضا (ع) می فرماید: هر که از آتش دوزخ به خدا پناه ببرد، امّا ترک شهوات نکند، در واقع خود را مسخره کرده است.(کنز الفوائد: ج۱ ص۳۳۰) وعده دوزخ و آتش سوزان آن برای ترک واجبات و انجام محرمات است. پناه خداوند از آتش جهنم در بیان امام رضا عليه السلام ترک شهوات است و اما شهوات ابعاد مختلفی دارد و غیر از مسائل جنسی شامل شهوت ریاست، مال و دنیا طلبی، خوراک و پوشاک و غیره می شود. به طور کلی حرص زیادی نسبت به موارد نام برده و خواستن بسیار و غیر عادی آن نوعی شهوت و خواهش نفسانی محسوب می شود که انسان را از راه راست به انحراف می کشاند. دقت کنیم خدای نکرده گرفتار شهوات مذکور نشویم مثلا شهوت ریاست طلبی برای دوامش ممکن است سبب ناحقی و یا خیانت و رفتار ناپسند دیگری شود این حرص و طمع همراه آن انسان را به بیراهه و نابودی می کشاند که نتیجه آن دوزخ و آتش سوزان است. از این رو حضرت می فرماید اگر ترک شهوات نکنید و خواستار پناهی از خدا باشید در حقیقت خودتان را مسخره کرده اید. با دعا و توسل، نماز و روزه و عبادات مستحبی از این امراض نفسانی و وسوسه های شیطانی همراه آن می شود دوری کرد تا از عذاب و آتش جهنم در امان باشیم. https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
بدترین مردم ✍ عن الرّضا علیه السلام؛ إنّ شـرّ النـّاس مـَن مَنع رفـدَه وَ أکل وحـدَه وَ جلـدَ عبـدَه امام رضا علیه السلام: به راستـى که بـدترین مردم کسى است ک یاری اش را (از مردم) باز دارد، و تنها بخورد و افراد تحت امرش را بزند. تحف العقول,ص ۴۴۸ صفات انسانی اعم از خوب و بد شخصیت انسان را تشکیل می دهد و به تناسب آن خوبی و بدی، نمایی از آن شخص را به نیکی و بدی به نمایش می گذارد. امام رضا عليه السلام بدترین مردم را کسی می داند که سه صفت بد در او بروز و ظهور دارد نخست آنکه اهل یاری و کمک به دیگران نیست و در سختی ها و مشکلات از آنان حمایت نمی کند. دوم آنکه بر نعمات الهی که به او ارزانی داشته اند دیگران را شریک نمی کند و به اصطلاح اهل تنها خوری است نسبت به آنچه دارد خسیس بوده و به دیگران روا ندارد. و سومین صفت بدش ظلم به زیر دستان و کارگران و افراد تحت امرش است که حقوق آنان را نادیده گرفته و رفتار و گفتار تندی را از خود نشان می دهد. این چنین شخصی از نگاه امام رضا عليه السلام جزو بدترین مردم است. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
خساست و حسادت ✍️ امام رضا (ع) فرمود: لَیْسَ لِبَخِیلٍ رَاحَةٌ وَ لا لِحَسُودٍ لَذَّةٌ خسیس را آسایشی و حسود را لذتی نیست.(تحف العقول، ص۴۵۰ ) خساست و حسادت از صفات مذموم و ناپسندی است که انسان باید از آن دوری کند. این صفات شخصیت اجتماعی بدی را از انسان به نمایش می گذارد و افزون بر آزار دیگران سبب ناراحتی شخص می شود. امام رضا علیه السلام ثمره خسیسی را عدم آسودگی خاطر و آسایش روحی و روانی، و نتیجه حسودی را عدم لذت از زندگی بیان می کند. فرد خسیس همیشه استرس از دست دادن داشته هایش را دارد نسبت به هرچه خسیس باشد در همان زمینه ناراحت و نا آرام است. حسود هم به دلیل حسادت نسبت به داشته های مادی یا معنوی دیگران، از آنچه خویش دارد لذتی نمی برد تمام فکر و ذکر او متوجه دیگران و موفقیت های آنهاست. چه بسا بیشتر و بهتر از دیگران داشته باشد اما به واسطه این صفت همان مقدار را هم نسبت به دیگران نمی تواند ببیند و اگر نتواند ضربه ای بزند روح و روان خود را آزار می دهد. ایمنی و دوری از این صفت با یاد خدا و مرگ اتفاق می افتد انسان اگر بداند آنچه دارد از جانب خدا و در نهایت بدون آن، باید دنیا را ترک کند نسبت به آن حرص و حسادت و خساست نخواهد داشت. راضی بودن به آنچه قسمت ما و دیگران است آرامش خاطر و آسایش روحی و روانی به دنبال دارد از این رو هرچه به دعا و معنویات نزدیک شویم از این صفات ناپسند دور خواهیم شد. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
خوشبخت ترین کاشی ✍ کاش کاشی بودم هرچند شکسته اما، بر دیوار حرم آرام و قرار داشتم.. رنگ و رو برای مهم نبود آنگاه که رنگ و روی طلایی گنبد به خورشید عالم تاب نور می داد.. داغی آفتابِ تابستان یا برف و سردیِ زمستان آزارم نمی داد چرا که جایگاهم قطعه ای از بهشت بود..آنگاه خوشبخت ترین کاشی بودم.. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
ویژگی های پيامبر اکرم ✍ احادیث مختلفی از پیامبر اکرم(ص) از سوی حضرت رضا علیه السلام نقل شده که سبک زندگی، رفتار با خانواده، جهاد نفس و موارد دیگر را در بر می گیرد. یکی از این احادیث که توصیف ویژگی های پیامبر اکرم در کلام امام رضا(ع) است افزون بر قدردانی و بزرگداشت شخصیت نبی خدا، ترویج سنت ایشان و تبیین معارف دینی محسوب می شود که امام رضا عليه السلام افزون بر توصیه به احیای امر اهل بیت، خود نیز بدان عمل کرده و به نوعی جهاد تبیین را در پیش گرفته است. عیون اخبار الرضا از امام رضا(ع)درباره ویژگی پیامبر(ص) نقل می کند که حضرت در جایی که نیاز نبود، سخن نمی گفت، کریم و بزرگ هر قومی را گرامی می داشت، نیکی را تحسین و بدی را زشت می شمارد، برای مردم همچون پدری مهربان بود و آنجا که حق مطرح بود همه در برابرش یکسان بودند. مجلس پیامبر نشست حلم و بردباری، حیاء و راستگویی و امانت بود، صدا در آنجا بلند نمی شد و حرمت کسی هتک نمی شد. هر بند از این ویژگی‌ها که نقل شد بسیار نکته و سخن دارد و سبک و سنت زندگی نبوی را برای مردم تبیین می کند. سکوت در جایی که لزومی به سخن گفتن نیست انسان را از پرگویی و خطا دور می کند. تکریم بزرگ هر قومی افزون بر جلب محبت قلوب آن فرد و اقوامش، احترام به یکدیگر به ویژه بزرگترها را به ما گوشزد می کند. تحسین نیکی و تقبیح زشتی ها که نوعی از مراتب اولیه امر به معروف و نهی از منکر محسوب می شود جدای از اینکه این امر مهم را تاکید می کند به روش اصلاح جامعه اشاره دارد و اینکه نسبت به اطراف و اجتماع بی تفاوت نباشیم. مهربان بودن با مردم همچون پدر، نشان از ایثار مهر و محبت واقعی ایشان بدون داشتن ذره ای توقع در برابر آن دارد که به ما نیز یاد می دهد رفتارمان نسبت به جامعه چنین باشد. برابری انسان ها در برابر حق هم به اهمیت حق گوئی و حق خواهی اشاره دارد و در ضمن آن، ردی بر رانت خواهی و پارتی بازی و فرق گذاشتن بین اطرافیان با دیگران است. امام رضا(ع) مجالسی که حضرت در آن حضور داشتند را به ویژگی راستگوئی و امانت سخن و حیا و صبوری در برابر سخن دیگران توصیف می کند که ما را از غیبت و تهمت نسبت به دیگران در نشست های دوستانه یا خانوادگی و غیره نهی می کند و از سوی دیگر توجه به حرف سخن دیگران، درک و صبوری نسبت به گوینده و گفتارش، دوری از دروغ و سخن پراکنی با امانت داری نسبت به آنچه در آن جلسه گذشته، توصیه می کند. چنانکه در ادامه به عدم درشت گویی یا بلندی صدا که موجب هتک حرمت کسی شود نیز تاکید دارد. آنچه از این حدیث شریف در کلام امام رضا عليه السلام نقل شد انبوهی از آموزش های اجتماعی و مدیریت رفتار و کردار و گفتار انسان را در بر داشت که ما به عنوان یک مسلمان باید بدان توجه داشته و عمل کنیم. ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
سیری ناپذیری دنیاطلب ✍ قال الرضا الناسُ ضَربانِ: بالِغٌ لا يَكتَفي، وطالِبٌ لا يَجِدُ؛ [كشف الغمّةج ۳،ص۱۰۰] امام رضا عليه ‏السلام می فرمایند مردم دو دسته اند؛ آنكه (به دنيا) رسيده اما بسنده نمى كند و كسى كه به دنبال آن است و آن را نمى يابد. پیش از این در مذمت دنیاگرایی در کلام امام رضا عليه السلام سخن گفتیم و در مقابل، به رد توجه صرف به عبادت و دوری از لوازم زندگی دنیایی اشاره کردیم. امام رضا عليه السلام در فرمایش دیگری مردم را نسبت به دنیاگرایی به دو گروه تقسیم می کند؛ عده ای به دنیا می رسند و عده دیگر بهره ای از آن نخواهند یافت و حال آنکه بدان می رسد، به آنچه یافته، بسنده نمی کند. توجه بیش از حد به مادیات در زندگی و دویدن دنبال پول و ثروت انسان را چنان مشغول دنیا می کند که از خدا دور شده و کم کم مال شبهه یا حرام وارد زندگی اش می شود. شاید کسی به خود مطمئن باشد و بگوید نسبت به حلال و حرام مواظبت می کنم اما باید بداند که این خاصیت دنیاگرایی است که امام رضا عليه السلام می فرماید کسی که در این مسیر قرار بگیرد سیری ندارد و هرگز به آنچه به دست آورده بسنده نمی کند از این رو در پی دست‌یابی به مال بیشتر ممکن است دچار خطا و یا ناحقی شود که از آنجا در سرازیری قرار گرفته که ادامه آن مسیر، دوری از خدا و غفلت نسبت به آخرت و سستی در عبادات و وظایف دینی و زنگار و سیاهی دل و تباهی دین است. و اما گروه دوم که از دنیاگرایی به آنچه که می خواهند نمی رسند نیز دچار خسران می شوند چرا که ممکن است برای رسیدن به نتیجه دست به هر کاری بزنند و مرتکب حرام و حلال و یا ناحقی و ظلم در حق دیگران شود. این افراد ممکن است نسبت به دین و مظاهر آن سست شده و با وسوسه نفس و شیطان به لجاجت در این مسیر برسند و این عدم موفقیت در رسیدن به مال دنیا را به خدا و دین ربط داده و از آن دوری کنند. حال به عمق فرمایش امام رضا علیه السلام پی می بریم که هرگونه دنیاگرایی و توجه بسیار به مادیات را مذموم و مردود دانسته و بر ترک آن تاکید می کنند. آنچه که مورد تایید دین و معارف اهل بیت علیه السلام است کار و تلاش برای تحصیل مال حلال نسبت به یک زندگی ساده به دور از تجملات، و استفاده از آن در مسیر رضای خدا نظیر کمک به نیازمندان و دستگیری از فقرا و آبادی آخرت است. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b
🪴روز جوان مبارک باد🪴 جوانی و فرصت علم آموزی ✍ جوانی گُل عمر و بهترین فرصت زندگی یک انسان است که از قوت و قدرت جسمی و روحی بالایی برخوردار است سرشار از انگیزه و با اراده و مصمم نسبت به زندگی خویش در تکاپوی تغییر شرایط به نفع خویش تا رسیدن به آمال و آرزوهاست. این ایام زودگذر گنجایش ساخت آینده ای روشن و آخرتی سپید و نورانی را دارد اگر دانش و بینش به توان عقل، هادی و راهنمای زندگی شود. جوانی بهترین زمان برای دانش آموزی و فراگیری علم است تا با نورش از تاریکی ها و ظلمات نفس و دنیای فریبنده به سلامت طی طریق کرده و عمرمان را به رضای حق هزینه کنیم. درباب اهمیت علم آموزی و آموختن تعالیم دینی، کلام امام رضا علیه السلام در ( بحار الانوار، ج75، ص346) خطاب به جوانان برترین دلیل و راهنمایی است که حضرت می فرماید《لَوْ وَجَدْتُ شَابّاً مِنْ شُبَّانِ الشِّیعَةِ لَا یَتَفَقَّهُ لَضَرَبْتُهُ عِشْرُونَ سَوْطا》اگر جوانی از جوانان شیعه را بیابم که در مقام فراگیری دانش دین نباشد (برای تنبیه او) بیست تازیانه بر او خواهم زد. وقتی امامی که به رافت و مهربانی معروف شده و محبتش عالم و آدم را فراگرفته است، چنین در باب جوانی و علم آموزی سخن می گوید بر اهمیت و ارزش این مقوله بیش از پیش پی می بریم. اکنون وظیفه ای سنگین بر شانه های استوار جوانان شیعه است که طبق فرمان امام دانشجو و طلبه علم بوده و با عمل به آنچه می آموزند زندگی، اجتماع و جامعه پیرامونی خویش را بر سبک اسلامی بنا نهند. باید بدانیم که شکر نعمت جوانی قدردانی این موقعیت گذراست تا به برکت آن آیندهِ دنیا و آخرت خویش را آباد کنیم. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b ‌ ‌
قناعت همنشین کرامت ✍ قال الرضا علیه السلام: «الْقَنَاعَةُ تَجْتَمِعُ إِلَى صِیَانَةِ النَّفْسِ وَ عِزِّ الْقَدْرِ » قناعت همنشین کرامت و سربلندی است. (بحارالأنوار/ج 75 /ص 349) نتیجه قناعت و حرص و طمع نداشتن نسبت به داشته های دیگران اعم از مادی و معنوی، رسیدن به کرامت نفس و بزرگی و عزت است. قناعت نسبت به داشته های خویش افزون بر کنترل نفس و دوری از صفات بد نظیر حرص و طمع، سبب آرامش روح و روان انسان می شود. از این رو حضرت رضا عليه السلام فرمودند که همنشین قناعت، کرامت نفس و سربلندی است. چراکه سبب بی نیازی انسان، توجه نسبت به دارایی خود و قدردانی از نعمات الهی و در نتیجه بهره برداری کافی و وافی از آنها می شود. عزت و سربلندی چهره‌ای زیبا و قابل اعتماد از شخصیت انسان به نمایش می گذارد که در بزنگاهی همچون مسولیت، مدیریت، قدرت و ثروت عنان نفس از کف نداده، بلکه به خوبی لجام آن را مهار کرده تا دچار خطا و اشتباه نشود. شخص قانع تاثیرگذاری اجتماعی بالایی دارد و ضمن کاهش تأثیرپذیری منفی و تحت تاثیر بودن، نقش محوری در مسائل جامعه ایفا می کند که نکته ای قابل توجه و مهم است. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•─╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b ‌ ‌
بوئیدن گل نیاز نیست..! ✍ دیگر نیاز به بو کشیدن یاس و نرگس و لاله، گل محمدی نیست... تو در قطعه ای از بهشت ساکن شده ای آنجا که بوی خوش یاس نبی و گل نرگس فاطمه مهدی(عج) آید.. اکنون که لاله های شهید به استقبال تو آمده تا همراهشان محضر جدت نبیِ به بوی محمدی مشعوف شوی از استشمام بوی علی که دنبال تحقق عدالتش بودی سرمست شو! گلهای این دنیا نمادی از افضلِ خلق الله بودند تا قدری از غم دوریمان کاسته شود حالا که رفتی..! بوئیدن گل نیاز نیست! ‌ ‌╭─══════‌══════•❖‌•╮ ‌ 🔸 شبكه نویسندگان حوزوی خراسان (کانون مداد الفضلاء) ‌╰─•❖‌•════════════─╯ ‌ https://eitaa.com/joinchat/3164274938C4f975d6c1b