امروز که همش جدی گذشت ، بذارید پس باقیشم بگم .

تا حالا به مرور سهل انگاری دیدید ؟ از نوع حجاب استایل ها ! توی یکی از این کانال های ایتای خیلی مذهبی عضو بودم ، ادمینش به واقعیت یا به غیر اهل قم بود و شدیدا مقید ! مدتی که گذشت دست هاش به عکسا اضافه شدن ، بعد از اون انگشترای مختلف . یه مدت کمی که گذشت جریان تبدیل شد به عکس گرفتن از سایه اش و بعد هم عکس گرفتن تو آینه با دوربین به صورتی که چهره معلوم نبود . هنوز سینِ پست به تعداد اعضا نرسیده بود که عکس بعدی با همان دوربین ، همان پرستیژ و همان آینه گذاشته شد ، منتها اینبار با نیم رخی از چهره ! شک ندارم که مدت کمی میشود تا چهره ی اورا با ارایش ببینم . . . شقایق نویی نشویم ؛

-

بگو دلواپسیمو چیکار کنم ؟ . .

هرچه‌ هیکل‌ بزرگ‌‌ کنی‌ که‌ انسان‌ نمی‌شوی . . انسانیت‌ مربوط‌ به‌ داشتنِ بزرگواری‌هایِ‌ اخلاقی‌ است ؛ -آیت‌الله‌حق‌شناس

وقتی که با خدا معامله کردی، خودش طرف حسابِ بقیه‌اس .

شده است حرف شود بغضِ گلو و برباید قلبی ؟ شده است رخ به رخ مردم این شهر شوی خیره به چشمانِ عدو و بسرایی شعری ؟ شده است حقِ خودت را ندهند و تو فقط بینی خودت را که مقاوم بهشان میخندی ؟ شده است در پسِ یک کوچه ی تنگ ، زیر پای مردی ، یا به واقع نامرد (!) بکشی چادر خود را که نبازی رنگی ؟ شده است هیچ نیابی مردی که به ریسمان بکشد گردن هر نامردی ؟ #مامانمو_نزنید

احتمالا قافیه اش یه مقدار دچارِ مشکلِ شما شعر نو در نظر بگیرید .

-

[ روایت ماه و آه ] کیسه ی پر از شیر کاکائو را که روی میز گذاشتند چشمان همه‌یمان برق زد . تک تکمان شیر کاکائو دوست داشتیم و تنها ۱۸ عدد برایمان آورده بودند . اول تصمیم گرفتیم ببریم مهدکودک که با نظر مسئولمان منتفی شد . ماهم نامردی نکردیم و نفری یکدانه برداشتیم و گذاشتیم برای خودمان . تصمیم گرفتیم شیر ها که تمام شد به بچه ها شیر کاکائو بدهیم . چند دقیقه ای از روضه گذشته بود که مادری را همراه دختر کوچک چادر به سرش دیدم . سمت ما می آمدند ، دلم تاب نیاورد ، خودم شیر کاکائو را برداشتم و رفتم سمتش شیر را ازم گرفت ؛ نگاه کردم در چشمهایش ، نگاهم تار بود . تصویرش را واضح نمیدیدم . - میشه بغلت کنم خاله ؟ خجالت کشید و روبرگرداند ، مادرش خندید . پرده ی چشمانم هر لحظه تار تر میشد .

[ روایت ماه و آه ] لیوان های آب تمام شده بود و هرچه به مسئولین خبر می‌دادیم فرقی نمی‌کرد ، بچه ها خسته ی بازی و تشنه ی آب بودند و هرکدام از دور اطراف کلمن آب را دید می‌زدند که شاید لیوان پیدا کنند . یکی اما جلوتر آمد - خاله اب نداریم ؟ شرمم امد . - آب داریم لیوان نداریم خاله . سرش را پایین انداخت و لبش را گزید ، سرم را پایین انداختم . من که بودم که مهمان اباعبدالله را تشنه نگه می‌داشتم ؟

به یه چمران توی زندگیمون نیاز داریم که وسط شلوغی میدون تیر و تفنگ، برگرده بهمون بگه: اصلا صدای اذان رو شنیدین؟!

محبوبِ‌من ، دوست داشتن شما دیدنِ پرچم مشکی اباعبدالله سر در خانه هاست ؛

سر قنوتای نمازاتون ماروهم دعا کنید اولاد 🌱

چهره ات برایم آشناست ، شاید تورا باری چند در غم دیده باشم .

طلب میکنن این جسم و روح کنج دنج گوشه ی کتابفروشی همیشگیو . . کنجِ ادم بودنو ؛

آبو . .

🔖 شماره جدید نشریه خط حزب الله

حس کردم مطالعه اش بر همه واجبه .

چی گفته بودم راجع به جناب آقای سجاد محمدی ؟ . . فقط یک جمله ، هیئت رو کنسرت نکنید آقا .

خود را با استغفار خوشبو كنيد تا بوى بد گناهان را بپوشاند . [ قال‌مولا‌علی ع ]

-

تویی که اربعین سفر اولته به کربلا ، خوشبختی چه حسی داره ؟

[ روایت ماه و آه ] با فراقت بال نشسته بودم به رسیدگی به امور شخصی که تلفنم زنگ خورد و خبر رسید که دوستان دارند میرند بهشت زهرا ! بازدمم حبس شد . گفتند یک ربعه میرسند و حاضر باشم . به آنی لباس پوشیدم و مقداری جزئی غذا خوردم و با تک زنگی که روی تلفنم افتاد راهی شدم . تلفنم بدون شارژ بود و خودم بدون پوشیه ، دوربین هم که بدون شارژ . بطری آب یخ رو هم مادرم از غیب رساند . توی راه متوجه شدیم که سخنران مجلس هم آقای پناهیان است . رسیده و نرسیده رفتیم سر وقت مزارها . شهید طارمی و اقوام و آخرش هم به اصرار یکی از بچه ها مزارِ آرمان ! به سختی پیدایش کردیم و بسنده کردیم به یک زیارت کوتاه . در آن گرما راه افتادیم سمت مراسم . بعد از سخنرانی هم جمع کردیم و برگشتیم . حتی فرصت نشد سر مزار رفقای شهید برویم منتها هرچه فکر میکنم یکی از بهترین رزق های محرمم بود ؛