eitaa logo
شبکه یکپارچه فرآوری و ترابری
821 دنبال‌کننده
757 عکس
253 ویدیو
51 فایل
ابتکار "شیفت": کلان‌راهبرد شکوفایی اقتصادی عدالت‌محور و پایدار ایران ارتباط با مدیر کانال: محمد تمنایی، دانشیار دانشکده مهندسی حمل‌ونقل دانشگاه صنعتی اصفهان @tamannaei
مشاهده در ایتا
دانلود
تجربیات جهانی توسعه- ۲: با ضرباتی که به صنعت زدیم، انقلاب را به انحراف کشاندیم... با ورود جوانان نخبه‌مان قطعا می‌توانیم تا ۱۵ سال آینده شرایط توسعه‌ی کشور را فراهم کنیم. گفتگوی جذاب و نغز سه ساعته‌ی "شیفت" با آقای مهندس سید محمد بحرینیان، فعال صنعتی و پژوهشگر و اندیشمند برجسته، ۱۴۰۲۰۶۰۱ کانال "شبکه یکپارچه فرآوری و ترابری" در ایتا و تلگرام: eitaa.com/inpt1404 t.me/inpt1404
تجربیات جهانی توسعه- ۲: با ضرباتی که به صنعت زدیم، انقلاب را به انحراف کشاندیم... با ورود جوانان نخبه‌مان قطعا می‌توانیم تا ۱۵ سال آینده شرایط توسعه‌ی کشور را فراهم کنیم. گفتگوی جذاب و نغز سه ساعته "شیفت" با آقای مهندس سید محمد بحرینیان، فعال صنعتی و پژوهشگر و اندیشمند برجسته، ۱۴۰۲۰۶۰۱ - در کشور دچار فقر حادّ اندیشه‌ورزی کاربردی شده‌ایم. طرح "شیفت" باید مباحث اساسی توسعه را دنبال کند و جامعه را به فکر وادارد؛ تا "شیفت" معنا پیدا کند و جایگاه خودش را یابد. - چین BRI خود را برای چه می‌خواهد؟ دلیلی جز انتقال کالا و قبضه‌ی بازار کالای جهانی وجود ندارد. چین تمایلی به صادرات مواد اولیه و خام ندارد بلکه می خواهد کالای با ارزش افزوده را جابه‌جا کند. - طبق آمارها ۸۰٪ تجارت جهانی، کالایی است. تنها ۲۰٪ خدمات بوده و از این ۲۰٪ سهم حمل‌ونقل حدود ۸٪ است. - آرتور لوییس در کتاب برنامه‌ریزی توسعه می‌گوید: در برنامه‌ریزی رشد اقتصاد به دست آوردن توازن صحیح بین کالاها و خدمات حائز اهمیت است؛ اگر بخش خدمات بزرگ باشد تقاضا برای کالاها از عرضه آن تجاوز کرده و منجر به تورم و کسری موازنه می‌شود. البته خدمات مولود و زاییده‌ی تولید داخل، در سر ما جای دارد. - ما انبانی از نظریه‌های اقتصادی هستیم! شدیداً گرفتار فقر اندیشه کاربردی هستیم و به قول هانا آرنت کشورهای جهان سوم گرفتار درماندگی نظری هستند. - در "شیفت" باید بفهمیم چرا بعضی کشورها توسعه پیدا کردند و برخی خیر؟ - در تمام ۱۵۰ سال گذشته، هیچ کشوری در دنیا مبتنی بر مواد معدنی یا از محل خدمات و یا مبتنی بر ساختمان و راه‌سازی، توسعه پیدا نکرده‌است؛ بلکه تمام کشورهای توسعه یافته مبتنی بر "صنعت" توسعه پیدا کرده‌اند. - فهم و درک اینکه چه شد که یکسری از کشورها توسعه پیدا کردند و یکسری خیر، در بین زمامداران کشور ما و در بین تصمیم‌گیران اقتصادی ما از مشروطه تاکنون نبوده مگر در ۴ دوره: وزارت دارایی میرزا علی‌اکبر خان داور، دوران مصدق (سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲)، از ۱۳۴۱ تا ۴۷ و از ۱۳۶۰ تا ۶۸. براساس آمار بانک مرکزی، از ۸۴ تا ۹۸، صادرات ۲۳۳ میلیون تن کلوخه‌های کانی فلزی داشتیم که ارزش دلاری اش ۱۴ میلیارد دلار بوده، یعنی هر تن صادرات با ارزش ۶۱ دلار! - تقاضای بیهوده برای ترابری، جاده‌سازی، واردات ریل و کامیون ایجاد کرده‌ایم؛ برای چه محصولی؟! با چه ارزش افزوده‌ای؟ اما حداقل اگر زنجیره‌های پایین‌دستی را ایجاد می‌کردیم ارزش این همه را داشت. - ابن خلدون ۸۰۰ سال پیش، یعنی ۴۵۰ سال قبل از آدام اسمیت، می‌گوید: کشاورزی نمی‌تواند کاری برای کشور‌ها انجام دهد؛ در خصوص بازرگانی می‌گوید لئامت می آورد؛ بعد می‌گوید دولت وارد تجارت نشود و در نهایت می‌گوید صنعت با علم سر و کار دارد و صنعت باعث خردمندی می‌شود. - برای شروع "شیفت" باید سرمنشأ را شروع کنیم. ما در این کشور تا زمانی که چشم‌انداز را تعریف نکنیم، موفق نمی‌شویم. - چشم‌انداز ۵ کشور اصلی شرق آسیا، شبیه به هم است، را مطالعه کنید. در کره، ژنرال پارک گفت: می‌خواهیم کره با استخوان‌بندی کشاورزی عقب‌مانده تبدیل شود به کشوری با استخوان‌بندی صنعت مدرن. گفتند تا سال ۲۰۵۰ کره جزو ۵ کشور اول صنایع دوست‌دار محیط زیست باشد. - حالا بروید چشم‌انداز‌های کشور ما را بخوانید. با یک تریلی باید آن‌ها را حمل کنیم! نباید چندین و چند چشم‌انداز داشته باشیم؛ نهایتا سه اولویت کافی است؛ وگرنه اولویت معنا ندارد. - جداول داده ستانده به ما نشان داد که اولویت، صنعت است. چشم‌انداز و اولویت اول ما باید صنعت باشد. ماشین آلات، اساس توسعه صنعتی هست و اساس ماشین آلات، خودرو و کشتی سازی است و پس از آن تراشه‌های نیمه هادی و سپس پتروشیمی، باید در اولویت توسعه صنعتی ایران قرار بگیرند. - صنعت اولویت اول است؛ بیشترین اثر ماقبل و مابعد را صنعت و بعد کشاورزی ارائه می‌دهد. ساختمان‌سازی و راه‌سازی و توریسم نمی‌تواند گزینه اصلی باشد. محور "شیفت" نه خدمات باشد، نه لجستیک، نه ساخت‌وساز نه کشاورزی نه توریسم! محور باید قطعا صنعت باشد. خدمات اگر در خدمت صنعت داخلی باشد بسیار هم ارزشمند است. - از سال ۱۳۳۸، ایران ۴۸۰ میلیارد دلار ماشین‌آلات وارد کرده‌است. الان گلوی مان را گرفته‌اند و اگر وارد نکنیم خفه‌مان می‌کنند. اینکه چه ماشینی تولید کنیم یک عقل جمعی نخبگانی می‌خواهد و باید مجلس خروجی این جمع نخبگانی را قانونی کند و دولت تماماً اجرا کند. - کشوری مثل ترکیه با ۵۰۰ م د بدهی خارجی و ۸۰ م د کسری تراز بازرگانی و صادرات نه چندان های‌تک، نمی‌تواند الگوی خوبی برای توسعه‌ی ما باشد. - جامعه‌ی نخبگان کشور، قطعا می‌تواند مسیر صحیح توسعه صنعتی را بازترسیم و احیا کند. کانال "شبکه یکپارچه فرآوری و ترابری" در ایتا و تلگرام: eitaa.com/inpt1404 t.me/inpt1404