#یادداشت : تاملی بر حقوق بومیان #بومیان با ورود مهاجران به سرزمین‌های همانند آمریکا، کانادا، استرالیا و... و وقوع پدیده استعمار، دو جمعیت ساکن در یک سرزمین شکل گرفت: بومیان اصلی و مهاجرانی که بتدریج قدرت حکمرانی بر آن سرزمین را بدست گرفتند و بومیان را از مشارکت در قدرت سیاسی و سرنوشت اجتماعی طرد کردند. با وجود گذشت تقریبا چند سده از وقوع این اتفاقات و یکدست و مساوی شدن اتباع دولتها اما به دلیل تبعیضهای سیستمی علیه بومیان، هنوز این گروه جمعیتی ماهیت گروهی خود را در برابر مهاجران پیشین و حاکمان کنونی حفظ کرده‌اند. در دو دهه اخیر، حقوق بین‌الملل بویژه در سه حوزه زیر از بومیان حمایت به عمل آورده است: ۱. #حق_تعیین_سرنوشت و مشارکت در اداره امور عمومی؛ ۲. #حقوق_فرهنگی اقلیتهای بومی (حفاظت از اماکن، نمادها، ادبیات و ... متعلق به بومیان در برابر نادیدانگاری از جانب غیربومیان)؛ ۳. #حق_بر_محیط_زیست: بومیان احساس علقه بیشتری نسبت به سرزمینشان دارند و مهاجران پیشین و صاحبان صنایع با ورود به این سرزمین‌ها و بهره‌برداری بی‌رویه، ضمن کسب نفع اقتصادی، حقوق زیست محیطی بومیان را نقض می‌کنند. اخیرا با توسعه مفهوم بومیان و گسترش حمایتهای حقوق بشری، این مفهوم به داخل کشورهایی که یکدست بوده و پدیده مهاجرت و استعمار در آنها جریان نداشته نیز مطرح می‌شود. برای مثال ساکنان بنادر، جزایر و نقاط برخوردار از معادن و منابع طبیعی همواره در برابر فعالیت‌های صنعتی و پروژه‌های سودآور اقتصادی کلان که آلودگی به‌همراه داشته و عواید قابل‌توجهی برای اهالی این مناطق فراهم نکرده است، اعتراض کرده‌اند و دغدغه‌هایی از جنس دغدغه‌های بومیان صرفا در حوزه حقوق محیط زیستی مطرح ساخته‌اند. @Intllaw

#یادداشت I گونه‌های ناپدیدسازی اجباری یکی از مصادیق نقض #حقوق_بشر، وقوع پدیده #ناپدیدسازی_اجباری است. ناپدیدسازی اجباری، اصطلاح حقوق بشری برای ربودن افراد است. در طول تاریخ، انگیزه‌های گوناگون سیاسی، اقتصادی و... منجر به ربوده شدن انسان‌ها شده است. گاهی ناپدیدسازی به‌صورت جمعی صورت می‌پذیرد. اخیرا دفتر نجات ربوده‌شدگان ایزدی سازمان ملل، اعلام کرد ۶ هزار و ۴۱۷ نفر از جمله ۳ هزار و ۵۴۸ زن و دختر از سوی داعش ربوده شدند. هنوز ۲ هزار و ۸۸۷ ایزدی در دست داعش اسیرند. (fna.ir/df0rhs) گاهی نیز ربودن صرفا علیه افراد معدودی محقق می‌شود همانند ربودن دیپلمات‌های ایران در بیروت توسط فالانژهای وابسته به رژیم صهیونیستی یا ربایش امام موسی صدر توسط قذافی. در هر دو صورت فردی و جمعی آنچه مشترک است، بی‌اطلاعی از وضعیت ربوده‌شدگان و عدم‌دسترسی آنها به حقوق انسانی‌شان می‌باشد. @Intllaw

#یادداشت l ویروس کرونا و حقوق بین‌الملل در نیمه دوم قرن بیستم، با تقویت حقوق بین‌الملل در حوزه های متنوع، همکاری‌های میان‌دولتی در زمینه بهداشت عمومی نیز در قالب اسناد و معاهدات و سازمانهای بین المللی شکل گرفت. این همکاری‌ها به ویژه در زمینه بیماری‌های مسری به دلیل سرایت به اتباع کشورهای متعدد، رنگ و بوی دیگری گرفت. از این رو سازمانهایی همانند سازمان بهداشت جهانی، سازمان تجارت جهانی و سازمان خواربار جهانی ذیل نظارت سازمان ملل، اقدامات فراوانی را در جهت کنترل و ریشه کنی بیماری‌های مسری انجام دادند. مهم‌ترین تعهد دولت‌ها در حوزه بیماریهای سرایت‌پذیر، همکاری و اطلاع‌رسانی است. همکاری در حوزه حفاظت از بیماران و کمک به درمان آنها؛ و اطلاع‌رسانی در خصوص ظهور بیماری های مسری خطرناک، روش‌های درمانی و جلوگیری از توسعه آنها در ابعاد فرامرزی می باشد. سهولت در جابجایی افراد و کالاها به مانند مواد غذایی و داروها از جمله عواملی است که در دوران کنونی منجر به همکاری‌های بین‌المللی در مقابله با توسعه بیماری‌های سرایت‌پذیر شده است. در ادامه متنی از سازمان بهداشت جهانی درخصوص حقوق بین‌الملل و بیماری‌های واگیردار تقدیم می‌شود. @Intllaw

#یادداشت l اهمیت انتخابات در حقوق بین‌الملل نخست: در بسیاری از اسناد بین‌المللی، به ملاک جامعه دموکراتیک (DemocraticSociety) تصریح شده است و مراد از کاربست آن، وجود فرایندهای مردمسالارانه و انتخابات در تعیین مقامات عمومی است. دوم. در بسیاری از الگوهایی که سازمان‌های میان‌دولتی برای حکومت شایسته در جوامع مختلف ارایه کرده‌اند، دموکراسی یا همان مشارکت عمومی در امور مرتبط با سرنوشت جامعه از عناصر اصلی الگوهای یادشده می‌باشد. این موضوع در الگوی #حکمرانی_خوب و الگوی #امنیت_انسانی به‌وضوح دیده می‌شود. سوم. در منظومه حق‌های بشری، #حق_بر_دموکراسی در نوشتارهای حقوق بین‌المللی مورر توجه صاحب‌نظران حقوقی قرار گرفته است. چهارم. حقوق بین‌الملل درخصوص #انتخابات شایسته دارای الگوست. در این الگو، ملاکهای روبرو برای انتخابات ارایه شده: اصل برابری شهروندان، اصل رقابت آزاد، اصل بی‌طرفی مجری و ناظر، اصل امکان اعتراض به تخلفات و تجدیدنظر قضایی یا شبه‌قضایی. پی‌نوشت: در چنددهه اخیر، دولت‌های غربی کوشیده‌اند تا با ادعای تلاش برای دمکراتیزه کردن دیگر جوامع، به مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر بپردازند. دولت ایالات متحده آمریکا در زمان بوش برای حمله به کشورها و مردمان عراق و افغانستان، انگیزه خود را دفاع از دمکراسی و ترویج آن اعلام می‌کرد و حمله خود را مداخله بشردوستانه می‌دانست. همچنین این موضوع سبب شده تا اندیشکده‌های مختلف آمریکایی در لباس ترویج اندیشه‌های دمکراتیک، اقدام به ترویج ارزش‌های غربی و ارایه راهکارهای تحمیل آن‌ها به جوامع دیگر کنند (#امپریالیسم_ارزشی) @Intllaw

#یادداشت l ترکمانچای و آغاز دوره اول کاپیتولاسیون یکی از مفاد ترکمانچای اعطای حق قضاوت کنسولی درخصوص اتباع روسیه یا همان حق کاپیتولاسیون می باشد. پس از انعقاد این معاهده سایر کشورهای قدرتمند با استفاده از شرط دولت کامله الوداد توانستند حق کاپیتولاسیون را از دولت ایران دریافت کند و برای یک مدت طولانی نظام کاپیتولاسیون یا مصونیت قضایی نسبت به بیگانگان در ایران مستقر گردید. با وقوع انقلاب کمونیستی در شوروی، دولت شوروی برای اثبات عدالت طلبی خود تمام امتیازات استعماری نظام پیشین را لغو کرد. از این رو بخشی از عهدنامه ترکمانچای که مرتبط با الغای حق کاپیتولاسیون بود از جانب هر دو دولت ملغی اعلام گردید. از آنجا که بهره‌مندی اتباع سایر دولت‌ها از کاپیتولاسیون مبتنی بر شرط دولت‌های کامله الوداد و ناشی از عهدنامه ترکمانچای بود، در نتیجه با الغای این معاهده عملاً این دور از کاپیتولاسیون اتمام رسید تا اینکه بعدها دور جدیدی از کاپیتولاسیون نسبت به اتباع دولت آمریکا آغاز گردید که خود مستلزم سخن جداگانه است. نظام کاپیتولاسیون همواره عامل رنجش ایرانیان در برخورد با بیگانگان و موجد حس تحقیر و نفرت بود. کشته شد شاه شهیدان تا شما گیرید پند پیش ظالم پافشاری یکه و تنها کنید خودکشی باشد قمه برسرزدن‌، آن تیغ تیز بر سر دشمن زنید و خویش را احیا کنید ای جوانان مدارس‌، بی‌سوادان حاکمند این گروه بینوا و سفله را رسوا کنید کشور دارا لگدکوب سمند جور شد راستی فکری برای کشور دارا کنید ملک الشعرای بهار @Intllaw

#یادداشت l حق بر شفافیت به بهانه اختلاف نظرها درخصوص آمار مربوط به مبتلایان کرونا در سالهای اخیر، حوزه‌های مختلف حقوق بین‌الملل بویژه حقوق اقتصادی و تجارت بین‌الملل، حقوق محیط زیست، حقوق بشر و مسایل مرتبط با صلح و امنیت بین‌المللی با خواسته جدیدی به نام شفافیت روبرو شدند. نتیجه این پویش، حق جدیدی را با عنوان #حق_بر_شفافیت بوجود آورد. این حق، هنوز در ادبیات حقوقی جایگاه لازم را نیافته اما تلاش نویسندگان حقوقی در راستای اثبات آن در منظومه حق‌های بشری شایان توجه است. انتشار از آزاد اطلاعات، شفافیت‌ فرایندهای اداری، دسترسی آزاد به اسناد دولتی، از جمله ثمرات این پویش جهانی است. چند نکته درخصوص حق بر شفافیت: ۱. شفافیت، روی دیگر پاسخ‌گویی و #مسوولیت پذیری دولت‌هاست. این موضوع هم در حقوق داخلی و هم در ساحت حقوق بین‌الملل صادق است. ۲. همانطور که در حقوق داخلی، مخالفان شفافیت تلاش می‌کنند حق بر حریم خصوصی را مغایر شفافیت معرفی کنند، در حقوق بین‌الملل نیز دولت‌ها شفافیت را مغایر امنیت داخلی و منافع ملی اعلام می‌کنند. ۳. شفافیت در حقوق بین‌الملل همسان با حقوق داخلی، زمینه مشروعیت و مقبولیت فرایندهای رسمی را فراهم می‌کند. ۴. شفافیت با #فرمالیسم حقوقی مقابله می‌کند. به بیان دیگر فرایندهایی که برای تامین برخی اهداف شکل گرفته‌‌اند اما در طول زمان بنابر مصلحت‌سنجی‌ها و سوجویی‌ها از اهداف اصلی‌شان فاصله گرفته‌ و صرفا فرایند باقی مانده‌ است و هدف اصلی، زایل شده، با شفافیت امید بازگشت به اصل خویش در مورد آنها احیا می‌شود. برای مثال شورای امنیت ملل متحد که برای تامین صلح و امنیت بین‌المللی شکل گرفته بود، در سایه عدم شفافیت و پیگیری منافع شخصی دولت‌های دارنده حق وتو از هدفش دور شده است. عدم شفافیت منجر به شکل‌گیری مباحثی درخصوص عدم مشروعیت تصمیمات شورا شده ایت. فشارهای بین‌المللی و حقوقی، شورا را وادار ساخت تا برای رهایی از این مباحث، آمبودزمان ویژه خود را طراحی کند و اجرایی سازد. https://eitaa.com/Intllaw

#یادداشت l درمان کرونا و تحریم دارویی ایران در خبرها آمده است که "دولت آمریکا که در راستای سیاست موسوم به «کارزار فشار حداکثری» تمام تلاش خودش را برای سخت‌تر کردن وضعیت معیشتی مردم ایران به کار گرفته پنجشنبه به بهانه «کرونا» مدعی شد برای برخی مبادلات بشردوستانه (دارویی) با بانک مرکزی ایران مجوز صادر کرده است" fna.ir/dfhpof اما حقیقت ماجرا چیست؟ پس از نقض #برجام توسط دولت ترامپ و طرح شکایت ایران در #دیوان_بین‌المللی_دادگستری علیه این دولت، دیوان در قراری که یکسال پیش صادر کرد، سه موضوع را بر دولت آمریکا تکلیف کرد. قضات دیوان به اتفاق آرا به سه تصمیم موقت رسیده‌اند که تا زمان صدور رأی نهایی برای دو طرف الزام‌آور است: ۱. آمریکا بر اساس تعهداتش ذیل پیمان مودت، باید به نحوی مقتضی هر مانع برآمده از دستور ۸ می ۲۰۱۸ بر صادرات آزاد دارو و تجهیزات پزشکی، محصولات کشاورزی و قطعات و تجهیزات یدکی هواپیماهای مسافرتی از جمله تعمیرات و گارانتی و بازرسی لازم برای ایمنی هوانوردی را رفع کند؛ ۲. در صدور مجوز مبادلات مالی و انتقال پول مرتبط با اقلام فوق‌الذکر نباید هیچ مانعی ایجاد شود؛ ۳. طرفین باید از هر اقدامی که مناقشه را تشدید کرده و یا دامنه آن را گسترش داده و حل مناقشه را دشوارتر کنند، خودداری کنند. پس از صدور این قرار، دولت آمریکا با کارشکنی‌های متعدد از اجرای تصمیمات دیوان ممانعت به‌عمل می‌آورد. با این وجود، به دلیل فشارهای بین‌المللی درخصوص عدم تمکین در برابر قرار دیوان، دولت آمریکا تلاش می‌کند با برخی اعمال نمایشی خود را آماده اجرای قرار دیوان (در زمینه فرآورده‌های دارویی) در شرایط مدنظر خود نشان دهد. از آنجا که قسمت مهمی از قرار دیوان، رفع تحریم دارویی بود، ابتدا خزانه‌داری ایالات متحده شرایط بسیار مضیقی را برای صدور دارو تعیین کرد. در نظر تحلیلگران، شیوه عمل خزانه‌داری متضمن دو هدف اصلی بود: نخست اینکه دشواری شرایط یادشده، شرکتهای دارویی را عملا از صادرات دارویی به ایران منصرف می‌سازد؛ دوم اینکه خزانه‌داری با کسب شناخت دقیق‌تر از نیازهای دارویی ایران با جزییات بسیار بیشتر، طراحی تحریم‌های بعدی علیه ایران را فلج‌کننده‌تر به سرانجام خواهد رسانید. نقض #حقوق_بشر بیماران صعب‌العلاج، یکی از مهم‌ترین ادعاهای ایران علیه دولت آمریکا در ایام کنونی است که در مورد بیماران مبتلا به ای بی (بیماران پروانه‌ای) به اوج خود رسید. https://eitaa.com/Intllaw

#یادداشت l برای مسلمانان هند در روزهای اخیر، هند شاهد مجموعه اقدامات سازمان یافته‌ای علیه اقلیت مسلمان می‌باشد، بگونه‌ای که امنیت روانی و جسمی این اقلیت پرجمعیت را به خطر انداخته است. آنچه که اتفاقات هند را در کنار اقدامات اسلام‌هراسانه ضدمسلمانان در چین، کشمیر و میانمار قرار می‌دهد موضع خنثی و در برخی موارد جانبدارانه دولت هند به نفع دشمنان مسلمانان است. حال این سوال مطرح می‌گردد که دولت ایران درقبال این اقدامات ضدحقوق بشری آن‌هم در چارچوب حقوق بین‌الملل چگونه می‌تواند واکنش نشان دهد؟ پیش از بررسی گزینه‌های پیش‌رو باید این نکته را متذکر شد که درعالم حقوق بین‌الملل دولتها با یکدیگر هم‌تراز هستند و توان اجبار یکدیگر را ندارند مگر آنکه با ابزارهای مختلف بتوان دولت‌ ناقض حقوق بشر را متقاعد ساخت تا رویه و رویکرد خود را در آن خصوص تغییر دهد. این متقاعد شدن گاهی ناشی از پذیرش اشتباه است، گاهی نیز ناشی از فرار دولت خاطی از فشارهای بین‌المللی است. اما این گزینه‌ها کدامند؟ ۱. اعتراض رسمی: اعتراض رسمی فردی را می‌توان در سطوح مختلف پی‌گرفت همانند بیانیه دیپلماتیک اعتراض‌آمیز وزارت امور خارجه، احضار سفیر هند و کاهش سطح روابط دیپلماتیک؛ اعتراض رسمی جمعی را نیز می‌توان از طریق سازمان‌های بین‌المللی اسلامی همانند برقراری جلسه فوق‌العاده اتحادیه بین‌المجالس اسلامی و سازمان تعاون اسلامی دنبال کرد. ۲. طرح شکایت از رفتار هند در مجامع حقوق بشری همانند شورای حقوق بشر ملل متحد: دولت هند عضو بسیاری از کنوانسیون‌های حقوق بشری است. از این‌رو از منظر حقوقی مکلف به رعایت مفاد آن‌هاست. هند عضو میثاقین حقوق بشر، کنوانسیون حقوق کودک و... می‌باشد. از این رو دولت ایران توان طرح ادعای نقض #حقوق_اقلیت‌ها ی مسلمان در نهادهای ناظر بر اجرای این اسناد بین‌المللی را دارد ومی‌توان با این حربه، فشار سازمان‌های دولتی و غیردولتی حقوق بشری علیه هند را به‌همراه آورد‌. ۳‌. استفاده از سازوکارهای ملل متحد و بویژه طرح ادعای تهدید علیه صلح در شورای امنیت: شورای امنیت صلاحیت بررسی تهدیدات علیه صلح و امنیت بین‌المللی را دارد. از انجا که اتفاقات هند در زمره مصادیق تهدید علیه صلح، نقض #حقوق_بشر، نقض #حقوق_اقلیت‌ها و #اسلام_هراسی می‌گنجد، با فشار دولت‌های اسلامی، امکان برگزاری جلسه شورا با محوریت اتفاقات هند وجود دارد. صرف برگزاری این جلسه، فارغ از تصمیمات نهایی شورا موجد فشار سنگین به دولت هند برای رعایت حقوق مسلمانان خواهد شد. نکته آخر آنکه دولت جمهوری اسلامی ایران فارغ از نکات فوق، براساس قانون اساسی، مکلف به حمایت از مستضعفان بویژه مسلمانان است. از این‌رو اتخاذ رویکرد فعالانه در قبال اقلیت‌های مسلمان نه‌تنها مطالبه عمومی مردمان این سرزمین است بلکه تکلیف قانون اساسی بر مجموعه نهادهای حاکمیتی بویژه وزارت امور خارجه و قوه قضاییه (ستاد حقوق بشر) می‌باشد. https://eitaa.com/Intllaw

#یادداشت آرمان فلسطین و امیال ورزش؛ چه باید کرد؟ در سالهای اخیر فشار فراوانی از سوی برخی نهادهای بین‌المللی ورزشی در قالب‌های مختلف بر ورزش ایران وارد شده است تا دولت را وادار کند رقابت ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی را برسمیت شناسد. برای تمامی نویسندگان حقوقی که دغدغه دفاع از آرمان‌های انسانی، ملی و دینی دارند، این سؤال پیش می‌آید که در عالم حقوق برای دفاع از آرمان فلسطین چه کاری می‌شود انجام داد؟ در نگاه نخست این تکلیف نهادهای دیپلماتیک، قضایی و ورزشی ماست که در یک همکاری مشترک، به‌دنبال پاسخ‌گویی به هجمه و فشار یادشده باشند و فضا به‌گونه کنونی نباشد که فدراسیونهای درحال تحریم مدواماً مصاحبه کنند و بگویند که در برابر فدراسیون‌های جهانی تنها مانده‌ایم و نهادهای ملی یاری نمی‌رسانند. آنچه که در این خصوص از منظر حقوقی اهمیت فراوانی دارد، توجه به دیپلماسی ورزشی و کمک گرفتن از دولت‌های هم‌سو و هم‌فکر است. دولت‌های بسیاری (مسلمان و غیرمسلمان) هستند که از عدم رقابت با ورزشکاران اسرائیلی حمایت به عمل می‌آورند. در نتیجه دولت ایران باید با استمداد از آن‌ها خود را از تنهایی در این حوزه درآورد و پاسخی جمعی به تهدیدات یادشده دهد. حتی می‌توان این پویش را به سطح بالاتری منتقل کرد و از ظرفیتهای فرهنگی سازمان همکاری‌های اسلامی و جنبش عدم تعهد، استفاده برد. وظیفه دوم نهادهای یادشده، معاضدت حقوقی به ورزشکاران ایرانی فعال در کشورهای غربی و غیراسلامی است. بسیاری از ورزشکاران ایرانی پس از حضور در تیم‌های خارجی، براساس قراردادهایشان مجبور می‌شوند که در سرزمین‌های اشغالی یا در برابر تیم‌های اسرائیلی حاضر شوند و رقابت کنند و عدم رقابت با آن‌ها، هزینه مالی و فشار روانی فراوانی را بر آن‌ها تحمیل می‌کند. وزارت ورزش با کمک وکلا و حقوق‌دانان به‌راحتی می‌تواند گونه‌های مختلفی از «شرط ضمن عقد» را متناسب با رشته‌های مختلف ورزشی طراحی کند که ورزشکاران ایرانی با درج آن‌ها در قراردادهای خارجی، بتوانند با پشتوانه قوی حقوقی و قانونی، از حضور در اسرائیل و رقابت با تیم‌های اسرائیلی سرباززنند. شرط ضمن عقد یادشده رقابت با تیم‌ها و اتباع اسرائیلی یا حضور در این سرزمین اشغالی را از قرارداد استثنا می‌کند و در این راه می‌تواند در کنار درج صریح نام دولت اسرائیل از عناوینی حقوقی، قابل‌فهم و شفاف همانند «منع رقابت با تیم‌های وابسته به دولت‌های مرتکب جنایات جنگی و حضور در سرزمین‌ آن‌ها» یا «منع رقابت با تیم‌های وابسته به دولت‌هایی که توسط دولت ایران به‌رسمیت شناخته نمی‌شوند و حضور در سرزمین‌ آن‌ها» استفاده کند. فشار برای کوتاه آمدن نظام و مردم ایران در برابر آرمان فلسطین، نوبتش به ورزش رسیده است و باید هوشیار بود و فرهنگ و فهم ظلم‌ستیز ورزشکاران و رسانه‌های ورزشی را تقویت کرد. برخی ورزشکاران برای دفاع از جواز رقابت با افراد اسرائیلی، شعار پوشالی «ورزش، سیاسی نیست» را سرمی‌دهند و در برابر این سوال که آیا «ورزش، انسانی است» بی‌پاسخ مانده‌اند. زیرا که دفاع از مظلوم و مقابله با ظالمی که انواع توحش‌ها را در کارنامه خود دارد، برای هر نفس سلیمی قابل پذیرش است و باید معاضدت فکری به ورزشکاران ایرانی و مسلمانان، آن‌ها را از فریب شعارهای به‌ظاهر شیک اما در باطن، غیرانسانی رهانید. آنچه که محل تأمل فراوان است، رویکرد برخی سایت‌های ورزشی برای توجیه رقابت با ورزشکاران اسرائیلی و ترساندن نظام ورزشی کشور از تعلیق و تحریم و درنتیجه شکستن آرمان انسانی، الهی و ملی دفاع از فلسطین درنظر مخاطبانشان می‌باشد. این سایت‌ها که در هماهنگی کامل با کامنت‌های مهندسی‌شده ذیل اخبارشان بهره می‌برند، فضایی را در برابر مخاطبان فارسی می‌سازند که گویی آرمان فلسطین، دیگر آرمان نیست؟!!! در حالیکه واقعیت پشت‌پرده نشان از مهندسی عظیم جریان خبری خارجی حامی اسرائیل برای مقابله با این آرمان شریف است. وقت آن فرارسیده که نهادهای دیپلماتیک، حقوقی و ورزشی ایران از انفعال درآیند و دفاع از آرمان فلسطین را در قالب رقابت‌های ملی (تیم‌ملی) و حمایت‌های فردی (ورزشکاران فعال در خارج) با جدیت پیگیری کنند و از کلام به مرحله عمل و اقدام ورودی جدی کنند. https://www.farsnews.ir/news/13990229000299/آرمان-فلسطین-و-امیال-ورزش @intllaw

به بهانه افتتاح مجلس جدید #یادداشت l اهمیت انتخابات در حقوق بین‌الملل نخست: در بسیاری از اسناد بین‌المللی، به ملاک جامعه دموکراتیک (DemocraticSociety) تصریح شده است و مراد از کاربست آن، وجود فرایندهای مردمسالارانه و انتخابات در تعیین مقامات عمومی است. دوم. در بسیاری از الگوهایی که سازمان‌های میان‌دولتی برای حکومت شایسته در جوامع مختلف ارایه کرده‌اند، دموکراسی یا همان مشارکت عمومی در امور مرتبط با سرنوشت جامعه از عناصر اصلی الگوهای یادشده می‌باشد. این موضوع در الگوی #حکمرانی_خوب و الگوی #امنیت_انسانی به‌وضوح دیده می‌شود. سوم. در منظومه حق‌های بشری، #حق_بر_دموکراسی در نوشتارهای حقوق بین‌المللی مورر توجه صاحب‌نظران حقوقی قرار گرفته است چهارم. حقوق بین‌الملل درخصوص #انتخابات شایسته دارای الگوست. در این الگو، ملاکهای روبرو برای انتخابات ارایه شده: اصل برابری شهروندان، اصل رقابت آزاد، اصل بی‌طرفی مجری و ناظر، اصل امکان اعتراض به تخلفات و تجدیدنظر قضایی یا شبه‌قضایی پی‌نوشت: در چنددهه اخیر، دولت‌های غربی کوشیده‌اند تا با ادعای تلاش برای دمکراتیزه کردن دیگر جوامع، به مداخله در امور داخلی کشورهای دیگر بپردازند. دولت ایالات متحده آمریکا در زمان بوش برای حمله به کشورها و مردمان عراق و افغانستان، انگیزه خود را دفاع از دمکراسی و ترویج آن اعلام می‌کرد و حمله خود را مداخله بشردوستانه می‌دانست. همچنین این موضوع سبب شده تا اندیشکده‌های مختلف آمریکایی در لباس ترویج اندیشه‌های دمکراتیک، اقدام به ترویج ارزش‌های غربی و ارایه راهکارهای تحمیل آن‌ها به جوامع دیگر کنند (#امپریالیسم_ارزشی) @Intllaw

#روز_بین‌المللی مقابله با #اسلام‌هراسی 🔸با وقوع انقلاب اسلامی در ایران، موجی از اسلام‌هراسی در جهان غرب به‌صورت مهندسی‌شده بوقوع پیوست. ویژگی اصلی این موج، استفاده از ابزارهای فرهنگی برای خدشه‌دار کردن چهره شریعت اسلامی بود. تولید محصولات فرهنگی ضداسلام همانند کتاب آیات شیطانی و فیلم سینمایی بدون دخترم هرگز، تلاش‌هایی برای مقابله با روحیه اسلام‌خواهی ناشی از انقلاب ایران در جوانان غربی به‌شمار می‌آمد. 🔹موج دیگر اسلام‌هراسی که بیشتر جنبه حقوقی به‌خود گرفت، پس از وقوع حادثه یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱ بوجود آمد. در این دور از اسلام‌هراسی، ترساندن جامعه غربی از اسلام و مسلمانان در قالب تصویب قوانین درخصوص مبارزه با گروهکهای تروریستی، منع استفاده از حجاب اسلامی بویژه برقع در اماکن عمومی، مقابله با افراطی‌گری اسلامی، حمایت از زنان مسلمان حامی رویکردهای فمنیستی و... صورت پذیرفت. این تلاشهای ضداسلامی، نه‌تنها عامل تفکیک میان اقشار داخلی کشورهای غربی شد، بلکه با ایجاد فشار روحی شدید علیه مسلمانان، سوق دادن آنها به واکنشهای شدید علیه جوامع یادشده را نتیجه داد. موج دوم منجر به نقض مصادیق متعدد حقوق بشر اقلیتهای مذهبی بویژه در حوزه حقوق فرهنگی گردید. 🔺موج دیگر از اسلام‌هراسی پس از ظهور داعش در غرب ظهور یافت که بررسی آن نیاز به تفصیل دارد. برآمد هر سه موج یادشده، ترسیم چهره‌ای خشن از شریعت اسلامی و تحریف چهره واقعی دین می‌باشد و به‌صورت فزاینده درحال تقویت کمی و کیفی فشارها علیه اقلیتهای مذهبی مسلمان در جوامع غربی است. #یادداشت #حقوق_اقلیتها #جنگ_حقوقی (Lawfare) @Intllaw