📍تحریم‌کنندگان جشنواره فیلم کوتاه در پردیس ملت! سی‌و‌نهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در پردیس سینمایی ملت در حال برگزاری است. 🔸با وجود برخی ضعف‌های روابط عمومی جشنواره، استقبال خوب مخاطبان، هنرجویان، هنرمندان و رسانه‌ها سبب شده سالن‌های پردیس سینمایی ملت در هنگام پخش فیلم‌ها تقریبا پر باشد. 🔸اتفاق قابل تأمل در این جشنواره پرحاشیه؛ حول تعداد اندک کارگردانانی است که به گفته دبیر جشنواره، بدلیل تحت فشار بودن انصراف داده بودند؛ با این وجود برخی از بازیگران و کارگردان در محل جشنواره حاضر شدند! 🔸همچنین نحوه استقبال از فیلم یکی از کارگردانانی که انتظار می‌رفت با استقبال خوبی مواجه شود نیز قابل پیش‌بینی نبود! از قضا کارگردان فیلم از مخالفان برگزاری جشنواره بود اما در نهایت انصراف نداد. درنهایت فیلم این کارگردان که نگران عدم استقبال مخاطبان از جشنواره و منتقد اوضاع نابسامان کشور و تعویق جشنواره بود، مورد پسند مخاطبان قرار نگرفت. 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

⛔️پدیده سلبریتیزم در فیلم‌های کوتاه سی‌و‌نهمین دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران با وجود همه فشارهایی که بر تعویق و تحریم این جشنواره بین‌المللی وجود داشت، رو به اتمام است.

🔹این جشنواره مورد تأیید آکادمی اسکار است و طبیعتاً خبرسازی‌های پیرامون این جشنواره از وجوه مختلف، بسامد بیشتری خواهد داشت به همین دلیل از برخی جهات مهم‌تر شده و مورد توجه فیلمسازان جوان قرار گرفته است. این جشنواره برای برخی جوانان جویای نام سکوی پروازی‌ست که ممکن است یک‌شبه ره چند ساله را طی کنند. از این رو فیلمسازان جوان تلاش بیشتری برای دیده شدن در این جشنواره می کنند. این تلاش و تکاپو گاه از مسیر درستی اتفاق می‌افتد و گاه منجر به آن می‌شود که فیلمساز دست به هر کاری بزند. 🔹یکی از مسیرهای خطایی که در جشنواره‌ فیلم کوتاه این دوره کاملا چشم‌گیر است پدیده سلبریتیزم یعنی استفاده از چهره‌های شناخته شده در فیلم‌های کوتاه است. در صورتی که یکی از اقتضائات فیلم کوتاه کشف استعدادهای جدید و همچنین زمینه‌ای برای ورزیده شدن و رشد هنرمند است. 🔹استفاده از چهره‌های نام آشنا و مطرح در فیلم‌های این دوره از جشنواره در حالی است که شخصیت خلق شده پیچیدگی ویژه‌ای ندارد که بازیگر جدید یاکمتر شناخته شده از عهده آن بر نیاید و به استفاده از یک چهره برای ایفای آن نیاز باشد. 🔹به عنوان مثال در فیلم‌ ساده‌ای همچون «نگران من نباش»، یا فیلم‌هایی مانند «شیهه»، «تکه‌ای از تو» و «برخورد» چند فیلم دیگر از بازیگران مطرح و شناخته شده‌ای همچون فاطمه معتمد آریا، نگار جواهریان، مائده طهماسب و مهران غفوریان استفاده شده که بازیگران دیگر نیز با کمک کارگردان اثر می‌توانستند به خوبی از ایفای آن نقش برآیند. این آسیب در مورد فیلم‌هایی چون «غیرموجه»، «نحسی»، «جناکات»، «اندروا» و چند فیلم دیگر نیز صدق می‌کند. در صورتی که بهتر بود این فرصت در اختیار بازیگران کم‌تجربه و جدید قرار گیرد. 🔹از جمله دلایلی که در این دوره جشنواره موجب افزایش به کارگیری چهره‌های مطرح و باتجربه شده، علاوه‌ بر انگیزه شخصی کارگردان برای بیشتر و بهتر دیده شدن، عدم سیاست‌گذاری مدیران و غفلت از این آسیب است. می توان آغاز این روند را در جشنواره‌های گذشته و به‌ویژه در دوره سی و هشتم جستجو کرد. برگزیده شدن فیلم کوتاه «ارفاق» با بازی هوتن شکیبا شاید عاملی برای گسترش و هدایت فیلمسازان جوان به سمت این پدیده شد. 🔹مسئولان و سیاست‌گذاران جشنواره لازم است به گسترش این آسیب حساسیت نشان دهند و به نوعی این روش را مدیریت کنند، زیرا در این صورت کشف استعدادها و ورود افراد جدید و جوان به عرصه هنر ابتر خواهد ماند و از طرفی با افزایش هزینه‌های تولید فیلم‌ها، عده‌ای معدود قادر به فعالیت خواهند بود؛ لذا اهدافی که برای فیلم کوتاه تعریف شده، تحقق نخواهد یافت. 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

🎥شیهه ❓آیا فیلم کوتاه شیهه جوایز اصلی را دریافت خواهد کرد؟

🔸اگر شنیدید که فیلمی بابت ایده و روایتی جذاب و اثرگذار با موضوع سیاست‌های جمعیتی! برگزیده شد، جایزه گرفت و از طرف نهادها و اشخاص مختلف تشویق شد، زود قضاوت نکنید. زیرا هنوز خیلی راه مانده و شاید ماجرا مشکوک باشد! 🔸 برخی مدیران و سیاست‌گذاران به دلایل مختلفی از جمله؛ دغدغه و دلسوزی، سلیقه، خلاص شدن از شر انتقاد و اجبار و.. موضوعاتی را به عنوان اولویت حمایتی، برای هنرمندان جوان تعیین می‌کنند و از این رو فیلمسازان را تشویق می‌کنند که در باب اولویت‌ها فیلم بسازند. 🔸در این میان برخی هنرمندان برای برای دور زدن مدیران داخلی و خوشایند جشنواره‌های خارجی و یا شاید از سر غفلت و ناآگاهی دست به شیطنت‌هایی میزنند تا جانب همگان را نگه دارند. 🔸فیلم کوتاه «شیهه» به کارگردانی «پویا سعیدی» و با بازی «نگار جواهریان» از آن دست فیلم‌های شاخصی است که حق مطلب یک فیلم کوتاه خوب را ادا کرده است. 🔸ایده، موضوع، اجرا، بازی گرفتن از بچه فیلم، دوربین و...از شیهه یک فیلم کوتاه حرفه‌ای ساخته و پایان‌بندی غافلگیرانه فیلم نیز اوج داستان است، اما صد حیف که در این فیلم نمادین بچه‌ای که حرف از «انداختن» و سقط اوست، قریب به یقین «نطفه حرام» است! زن، از مردی که چند سال با وعده و وعید آزارش داده فرار کرده و پنهان شده، او قصد دارد جنین‌اش را «بیاندازد» و اصل ماجرا بر سر همین «انداختن» است. 🔸نام این فیلم در بین آثار برگزیده تماشاگران و همچنین نامزدهای دریافت جایزه نیز دیده می‌شود. بی‌دقتی یا عمد فیلمساز، قرائن را به سمت «حرامزاده» بودن بچه نزدیک کرده و هیچ نشانه‌ای برای توجیه و اعلام حلال بودن آن در فیلم نیست، انتظار می‌رود این خطای بد فیلم مانع از دریافت جوایز اصلی شود. 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

🔸اختتامیه دوره سی‌ونهم جشنواره فیلم کوتاه تهران 🔹بخش مسابقه «سینمای ایران» بخش داستانی برگ زرین بهترین موسیقی: «از اینجا باز شود» بهنام عمران برگ زرین بهترین گریم: «تکه‌ای از تو» امید گلزاده برگ زرین بهترین طراحی صحنه و لباس: «شیهه» ریحانه اسماعیلیان و مینا سلیمی برگ زرین بهترین طراحی جلوه‌های ویژه: «نوشابه مشکی» حسن نجفی منش برگ زرین بهترین بازیگری: «پذیرایی سیمین» و «تکه‌ای از تو» نازنین احمدی برگ زرین بهترین فیلمبرداری: «تکه‌ای از تو» آرمان فیاض برگ زرین بهترین تدوین: «نوشابه مشکی» علی گورانی برگ زرین بهترین صدا: «۳:۳۳» پژمان راژ و آزاد صادقی برگ زرین بهترین فیلمنامه اقتباسی: «جناکات» عطا مجابی برگ زرین بهترین فیلمنامه: «شیهه» نفیسه زارع و عاطفه صالحی جایزه ویژه دبیر به دلیل نگاه متفاوت به مسأله زنان در جامعه امروز: «وقفه» به کارگردانی مانا پاک‌سرشت برگ زرین بهترین کارگردانی فیلم داستانی: «نوشابه مشکی» محمد پایدار جایزه ویژه هیات داوران در بخش کارگردانی فیلم داستانی: «کرم ابریشم» امیر هنرمند برگ زرین بهترین فیلم در بخش مسابقه سینمای ایران: «اندروا» امیر پذیرفته و انجمن سینمای جوانان ایران 🔹بهترین فیلم از نگاه مخاطبان «نوشابه مشکی» ساخته محمد پایدار با ۱۶۳۲ رای متن کامل را در نشانی زیر مطالعه کنید👇👇 http://roubesh.ir/post/209 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

🔹به بهانه پخش فیلم «تعقیب سایه‌ها» از شبکه یک سیما «تعقیب سایه‌ها» مربوط به بمب‌گذاری‌های تروریستی و کشتار مردم عادی در اوایل دهه ۱۳۶۰ و همزمان با جنگ‌تحمیلی است. داستانی است از مجاهدتِ نیروهای کمیته انقلاب اسلامی، برای خنثی‌سازی و دستگیری بمب‌گذاران، تلاش بی‌وقفه و شبانه‌روزی نیروهای امنیتی انقلاب اسلامی برای خنثی کردن نقشه‌های منافقین و نیز شهادت آنها در راه تامین امنیت مردم، محور اصلی فیلم است. 🔸روایت؛ بدون اغراق و صادقانه‌ و دارای صحنه‌هایی پرمغز است که گویایِ تلاش عملی سازندگان برای آگاه‌سازی و نوشتن تاریخ است. این فیلم با کارگردانی چشمگیر علی شاه‌حاتمی به تمامی، نمونه یک بیان ژرف است. 🔸روایت داستانی قوی، کیفیت عالی در فیلمبرداری و تدوین و نیز نبود صحنه‌ها، صداها و شخصیت‌های اضافی و گفتگوهای بی‌مورد، امتیازی بالا در تولید هر فیلم سینمایی است و تعقیب سایه‌ها این امتیاز را در سطح خوبی دارد. بازی‌ها خوب و دلنشین است و صدایِ صداپیشگان هم شخصیت ها را بهتر شکل داده است. حرکتِ دوربین و قاب‌بندی دقیق و مناسب، همچنین برش و تدوین بی‌نقص، محتوی و احساسات را به خوبی منتقل می‌‌کند. ❗️اتمامِ ساخت این فیلم در سال ۱۳۶۹ و در دورانی از تاریخ سینمای ایران است که بیشترین مشکلات و کمبودها از حیث تجهیزاتِ فنی و مالی وجود داشته است، اکنون که این کمبودها نیست چرا تولید چنین فیلم‌هایی افزایش نیافته است؟! 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

🎥چند گام به جلو، کیلومترها عقب این حکایت و خلاصه‌ای یک جمله‌ای از سی‌ونهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه است. 💢 در دوره سی‌و‌نهم نیز مشابه دوره‌های گذشته درمیان فیلم‌های بخش داستانیِ جشنواره فیلم‌های خنثی و سرگرم‌کننده، فیلم‌های با مضامین هجمه و حمله به نظام و انقلاب و دین و ترویج سبک زندگی بیگانه، فیلم‌های با محتوای پوچ و همچنین با محتوا و موضوعات خوب و آسیب‌شناسانه وجود داشتند. 🔺برخی فیلمسازان برای انحراف ذهن مدیران داخلی و خوش‌آمد خارجی‌ها از شگردهای مختلفی استفاده کردند. به عنوان مثال برای دور زدن مدیران و سپس داوران از شگرد زمان شاه استفاده شد. این روش بکر و دهان‌بند را فیلم‌سازان فیلم کوتاه در جشنواره سی‌ونهم کشف کرده‌اند... به عنوان مثال در فیلم کوتاه ضد یخ یک مامور خاطی و جنایتکار نمایش داده شد که برای منافع خود، سرباز وظیفه را کشت و گردن قاچاقچیان مواد مخدر انداخت، برای رد گم کنی دست خودش را هم زخمی کرد!... 🔺برخی دیگر از فیلمسازان کمی خلاقیت به خرج دادند و در ازای یک پیام مثبت و خوشایندِ مدیران، جبران مافات کردند و پاهای لنگی هم در فیلم گنجاندند. مثلا در فیلم‌هایی مثل شیهه و روبه شب رابطه حرامی در فیلم گنجاندند و آن را خیلی عادی جلوه دادند .. متن کامل را در نشانی زیر مطالعه کنید 👇👇 http://roubesh.ir/post/245 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

🔴تصویر پلیس و نیروهای نظامی در قاب سینما چگونه‌است؟ آیا تخریب و تمسخر در سال‌های اخیر عادی‌ست؟

🎞فیلم‌های پلیسی از دسته فیلم‌هایی هستند که اگر خوش‌ساخت باشند طرفداران بسیاری خواهند داشت. اگر به سال‌های گذشته نگاهی بیندازیم محبوبیت فیلم‌های سینمایی «دهه شصت و هفتاد» و سریال‌های تلویزیونی را به وضوح خواهیم دید. در دهه‌های گذشته سریال‌های تلویزیونی پلیسی خیابان خلوت‌کن بودند. فیلم‌های سینمایی، همیشه پلیس قهرمان و جذابی را به تصویر می‌کشید که همه می‌دانستند سرانجام در برابر قاچاقچیان و قاتلان پیروز است و چگونگی تعقیب و گریز و مبارزه این پلیس مقتدر برایشان جذابیت داشت. 🔹با عبور از این قهرمان‌‌سازی‌ها به سال‌هایی رسیدیم که شعارهای دروغین «واقعیت‌محوری» و «آینه‌سانی هنر و هنرمند»، ابزاری شد برای تضعیف و تخریب و پوششی شد برای پوشاندن ضعف‌های هنرمندان در ناتوانی خلق شخصیت‌های جذاب و دوست‌داشتنی. 🔹هر اندازه این شعارها و بی‌هنری‌ها نمود بیشتری یافت به همان اندازه اقتدار نیروی انتظامی و امنیتی زوال بیشتری یافت. در حدی که طی سال‌های اخیر سینما به ابزاری برای تضعیف و تمسخر پلیس و نیروهای نظامی بدل شد. غالب فیلم‌ها رد و نشانی از پلیس نداشتند مگر برای طعنه، تمسخر و تخریب تا حدی که نیرویی که باید مقتدر و مهربان باشد دشمن مردم وانمود شد. راه دوری نرویم همین چند فیلم پرفروش اخیر که عنوان پرفروشترین فیلم‌های سینمای ایران نامیده شدند و یا بسیاری از فیلم‌های نمایش داده شده یا نشده در جشنواره‌های فجر این سال‌ها غالبا نمایش وجهه خوب پلیس و تمام نیروهای امنیت و نظامی را دریغ کردند. 🔺فیلم‌های سینمایی؛ «دینامیت» به کارگردانی مسعود اطیابی، «انفرادی» مسعود اطیابی، «گشت ارشاد» سعید سهیلی، «متری شیش‌ونیم» سعید روستایی، «مرد بازنده» محمدحسین مهدویان، «علفزار» کاظم دانشی، «قصر شیرین» رضا میرکریمی، «سه کام حبس» سامان سالور، «چشم و گوش بسته» فرزاد موتمن، «قانون مورفی» رامبد جوان، «چهارانگشت» حامد محمدی، «ژن خوک» سعید سهیلی و «مجبوریم» رضا درمیشیان و بسیاری از فیلم‌های دیگر... 🔺در تمام این فیلم‌ها و بسیاری از فیلم‌های دیگر که حتی با حمایت «ناجی هنر» و نهادهای دولتی دیگر از پول بیت‌المال ساخته شده‌اند به پلیس و نیروی نظامی این کشور حمله شد؛ به گونه‌ای که انسان خیال می‌کند «دستورالعمل واجب الاطاعه‌ای» صادر شده که کسی حق تخطی از آن را نداشته است. 🔹مطالعه و پایش ضریب تاثیر این فیلم ‌های سینمایی در دیدگاه مردم جامعه؛ به‌ویژه جوانان و نوجوانان، به نیروهای نظامی می‌تواند بسیاری از حقایق را برای مسئولین کشور روشن کند. 🔺اگر نگاه واقع بینانه‌ای به شرایط کنونی جامعه بیندازیم؛ «جوان و نوجوانی» که به واسطه سینما و انواع شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های مختلف داخلی و خارجی مخاطب این فیلم‌ها بودند اکنون حس و تصور خوبی به پلیس و نیروهای امنیتی و نظامی ندارند، چه آنانی که وسط خیابان‌ها هستند و چه آنانی که منفعل و مشغول روزمره‌اند. مگر آنکه به واسطه تجربه خوب شخصی خود و یا اطرافیانشان قدرت تمیز برای آنچه دیده‌اند و آنچه تجربه کرده‌اند را کسب کرده باشند. 🔹در حالیکه در «سینمای جهان» پلیس جایگاه «اقتدار و امنیت و ثبات» دارد و تصویری که از پلیس در فیلم‌ها نمایش داده می‌شود اغلب اغراق آمیز و بسیار دور از واقعیت است. 🔹این اغراق تا حدی‌ست که به عنوان نمونه شبکه CNN با انتقاد از نقش فیلم‌های هالیوودی در ترسیم چهره‌ای خوب از پلیس خشن آمریکا بیان کرد؛ در دنیای واقعی "نژادپرستی سیستماتیک" و "پرخاشگری" در پلیس آمریکا بی‌داد می‌کند! حال آنکه پلیس از خط قرمزهای فیلم‌های آمریکایی و حتی جهانی‌ست. برون ریز این تصویر نیز در جامعه نمود دارد و محدودیتی از طرف مردم برای برقراری نظم و امنیت جامعه در اذهان مردم وجود ندارد و البته اقتدار دادن تا حدی که از انسانیت فراتر نرود، عاقلانه و درست هم هست. 🔹اگر از روی انصاف بخواهیم بررسی کنیم در میابیم که در هر صنف و شغل و جایگاهی، خوب و بد همیشه بوده‌اند و هیچ عقل و وجدانی حکم نمی‌کند که به بهانه واقعیت، تنها ضعف‌ها را باید بیان کرد و اقتدار و امنیت و جانفشانی نیروی نظامی را ندید گرفت، به او حمله کرد و آرامش و اعتماد جامعه را سلب کرد. 🔹اگر جایگاه نیروی انتظامی و نظامی در میان مردم جامعه به واسطه همین سینما تضعیف نمی‌شد بسیاری از مردم فیلم‌های راست و دروغ و «تقطیع شده شبکه‌های اجتماعی» از رفتار پلیس با مردم را نمی‌پذیرفتند و در مقابل از سوی این نیروها نیز در صورت بروز خطا، انگیزه بیشتری برای جبران و اصلاح و حتی الگوسازی بود. 🔹با وجود این تفاسیر نهادها و «مسئولین فرهنگی و حتی سیاسی» باید با حساسیت و جدیت بیشتری برای چگونگی تصویر نیروی‌های پلیس و نظامی در فیلم‌ها و اصلاح و جبران گذشته چاره‌اندیشی کنند. 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b

♦️نگاهی به فیلم غرور و افتخار ساخته گَوین اوکانِر ❓تصویر پلیس در فیلم‌های غربی چگونه است؟

🎞در ماجرای این فیلم، با پلیس‌های خوب و بد طرف هستیم. داستانِ خانواده‌ای که همه مردانش پلیس هستند و روایت اصلی پیرامون آنها شکل می‌گیرد. بین مردان این خانواده، هم پلیس های خوب هست هم بد. پلیس‌هایِ بدِ این داستان با وجود فساد، آدم‌کشی، باجگیری، همکاری با آدمکش‌ها و فروشندگان مواد باز هم آدم‌های خوب و خانواده‌داری هستند اگر هم کسی را زیر شکنجه می‌کشند آن فرد قطعا آدم بدی است و معمولا هم یک خلافکارِ سیاه است! 🔸همین موضوع هم به افتخار و غرور پلیس خدشه‌ای وارد نمی‌کند. چون در فیلم می‌بینیم اگر همین پلیس خلافکار نباشد جمع اوباش همه‌جا را به هم‌ می‌ریزند! 🔸فیلم با صدای بلند می‌گوید و توجیه می‌کند: پلیس‌های خوب هم کم نیستند. آنها کاملا پاک دست هستند آنها بی‌گناه و قربانی وفاداری به همکارانشان هستند آن هم برای حفظ اعتبار و مقام پلیس! برای همین است که شمای نوعی خیال می‌کنید همه پلیس‌ها بد هستند! 🔸در این فیلم، پلیس‌های خوب دنبال گیرانداختن خلافکارها و پلیس‌های بد هستند برایشان هم مهم نیست آنها از اعضای خانواده شان باشند. در آخر حتی پلیس های بد هم در اوج افتخار و قهرمانانه می‌میرند و آنها با وجود دستهای آلوده، هنوز هم پیش بیننده اعتبار یک قهرمان را دارند! 🔹در هالیوود فیلم‌های زیادی در مورد پلیس ساخته می‌شود. فیلم‌هایی با پلیس‌های قهرمان، مردان خارق‌العاده‌ای که امنیت بخش و وجودشان حیاتی‌ و نمادی از قدرت حاکمیت است افرادی که به تنهایی نه فقط کشور آمریکا بلکه گاهی جهان را امن می‌کنند! فیلم‌هایی که گاهی با هزینه‌های گزاف ساخته می‌شوند و معمولا پرفروشند و مخاطب‌های زیادی دارند. فیلم‌هایی مثل «جان سخت، هری کثیف، هفت، پلیس بورلی‌هیلز، پسران بد، اگر میتونی من رو بگیر، خیابان جامپ ۲۱، می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد، بولیت، تغییر چهره، پلیس خفن، خزنده، ...» 🔸همگی داستان‌های پلیس‌های خوب و یا پلیس‌های قهرمان هستند کیفیت این فیلم‌ها طوری است که حتی اگر شما از پلیس خوشتان نیاید باز هم بیننده این فیلم‌ها می‌شوید! اما فیلم‌هایی مثل «غرور و افتخار، سرزمین پلیس، ستوان بد، تسخیرناپذیران، سِرپیکو ...» باوجود حضور پلیس‌های بد، باز هم بازتابی از نیاز جامعه به پلیس و قهرمان‌سازی از همان چهره‌های بد پلیس است‌ با همان پیغام پلیس‌های خوب و قهرمان کم نیستند! 🔸به جز فیلم‌های پلیسی، در فیلم‌های دیگر هالیوود، پلیس همچنان نقش «قهرمانِ مهربان، پناهگاه و نگهبان امین» را دارد، حتی در فیلم‌های طنز نیز پلیس بی‌عرضه را قهرمان نشان می‌دهند. اما همه این سرمایه‌گذاری‌های هالیوود، هم برای اجرای سیاستِ نمایشِ آمریکای خوب و قدرتمند است که مصرف خارجی دارد و هم برای مصرف داخلی است و هدفش قهرمان‌سازی از پلیسی است که در جامعه حقیقی آمریکا به یک «قاتل ترسو» بیشتر شبیه است تا تامین کننده امنیت جامعه! 🔺اما در جامعه ایران اسلامی که پلیس ها در حقیقت «قهرمانانی جان برکف» هستند و بخش اعظم آنها باوجود سختی‌های کار ،خطرات بسیار و حقوق کم، پاک‌دست و امنیت‌ساز هستند در مورد آنها چه فیلم‌هایی ساخته می‌شود؟ بهایی که به این قهرمانان بی‌آوازه داده می‌شود چقدر است؟ آیا سیاه نمایی از چهره پلیس در فیلم های سینمایی ایرانی بخشی از «نمایش آمریکاییِ» ایرانِ بد و ضعیف نیست؟ 📡 روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید https://eitaa.com/joinchat/4231135257C70a558247b