📹 ببینید... 🔸جمع خوبان؛ به یاد شهید روح‌الله عجمیان 🔹نماهنگ «جمع خوبان» پیشکشی است به روح بلند شهید روح‌الله عجمیان، در ایام سالروز شهادت این شهید عزیز 🥀 بغل کردند مانند شهیدان رنج ایران را/ ندارد هیچ جایی وسعت آغوش خوبان را... 💠فعالان جبهه فرهنگی انقلاب اصفهان @chashmentezar_ir

🔰 بسم الله قاصم الجبارین 🔰 📚 داستان بلند #خورشید_نیمه_شب جلد دوم شهریور (درام، معمایی، تریلر) ✍️به قلم: فاطمه شکیبا قسمت 27 با بهت به تصاویر همایش بانوان شهید خیره‌ام؛ تصاویر سایتی که می‌دانم افرا پشتیبانی‌اش می‌کند. انگار که اثر انگشتان افرا را در تمام سایت می‌بینم. کاش خودم بودم و قیافه‌اش را موقع تحویل سیاه‌قلم می‌دیدم. سیاه‌قلم نصفه‌نیمه را دم رفتن، با عجله گذاشتم روی تختش. نمی‌دانم چرا. شاید باید می‌گذاشتم خودش بعدا پیدایش کند. نمی‌دانم وقتی دیده است که من پدرش را هم در نقاشی کشیده‌ام، عصبانی شده یا بهت‌زده و خوشحال؟ در عکس‌ها می‌گردم تا آوید را پیدا کنم. گوشه دو سه تا عکس‌ها هست، درحال انجام وظیفه‌اش. در هیچ‌کدام دوربین را نگاه نمی‌کند، ولی می‌خندد و گونه‌هاش چال افتاده. دلم برایش تنگ می‌شود. برای آوید، برای فاطمه، برای همه قشنگی‌هایی که ایران داشت و من انقدر مضطرب بودم که نمی‌فهمیدمشان. -خودتو خسته نکن. آب از آب تکون نخورده. دانیال این را می‌گوید و لیوان چای به دست، بالای سر من که تا گردن در لپ‌تاپ خم شده‌ام می‌ایستد. در تمام اخباری که از همایش وجود دارد، هیچ اسمی از تهدید تروریستی نیست. منتظری سالم و سرحال در عکس‌ها می‌خندد. انگار اصلا من وجود نداشته‌ام. -خوشحالی مگه نه؟ دانیال به چهره‌ام دقیق می‌شود. دست به سینه می‌زنم و به صندلی تکیه می‌دهم. -راستشو بخوای آره. من نمی‌خواستم اونا بمیرن. دانیال زیر خنده می‌زند. گیج می‌شوم. -به چی می‌خندی؟ - نه فقط من، همه سازمان گول تو رو خوردن و فکر کردن به اندازه کافی توجیهی. ولی من از عباس باختم. آه عمیق و جانسوزی می‌کشد. دلم برایش می‌سوزد که زورش حتی به یک مُرده نمی‌رسد؛ و این واقعیت است. دانیال از عباس باخته. پشت پنجره می‌ایستم و پرده کلفتش را کنار می‌زنم. شهر در آرامشِ سرد و برفی‌اش فرو رفته؛ در شبِ زودهنگامش. -نمی‌دونی چه حالی شدم وقتی دیدم دارم برای عامل بدبختیام خوش‌خدمتی می‌کنم. احساس می‌کردم احمق‌ترین آدمِ روی زمینم. اونا عباسو کشته بودن و حالا ازم می‌خواستن خواهرش رو هم بکشم. خواهر عباس هم توی سالن بود. گندترین حال عمرم بود. راه پس و پیش نداشتم. صبح هم که راه افتادم، نمی‌دونستم دارم چکار می‌کنم. دنبال یه راهی بودم که خودمو از اون شرایط بکشم بیرون. -و عباس کمکت کرد؟ -شاید. من ازش خواستم. توی دلم ازش خواستم یه جوری جلومو بگیره. دانیال طوری نگاهم می‌کند که انگار دیوانه‌ام. شاید هم واقعا دیوانه‌ام. -بعدم تصادف کردی، فکر کردی که این کار عباس بوده و باور کردی که زنده ست؟ هوم... ازش می‌شه یه داستان ترسناک جالب درآورد. فکرشو بکن: روح یه مامور اطلاعاتی ایرانی که بیست سال بعد از کشته شدن به دست موساد، اومده که انتقام بگیره... جیغ می‌زنم: ولی من دیدمش! ادامه دارد... قسمت اول رمان: https://eitaa.com/istadegi/9527 ⛔️کپی بدون هماهنگی و ذکر منبع، مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ #مه_شکن ✨ 🌐https://eitaa.com/istadegi

یکی از مخاطبان کانال تصورشون از شخصیت دانیال رو ساختند و برام فرستادند. باید اعتراف کنم که خیلی شبیهه! البته این شبیه دانیالیه که چند روزه وقت نکرده صورتش رو اصلاح کنه! (فقط چشماش یکم بزرگه!😅)

یعنی بدبخت‌تر از دانیال شخصیت نساختم تاحالا منفور سلما منفور ایران منفور موساد منفور مخاطبین کلا بدبخته😐

حالا چرا جان منو قسم می‌خورید؟😐 هرچه فریاد دارید بر سر دانیال بکشید🙄

سلام، عذرخواهم. بله. ______________ شاید باورتون نشه ولی من هم دید مثبتی بهش دارم! حالا جوون و جاهله یه اشتباهی کرده🙄 __________ نه شرمنده😅

صبر کنید، دانیال کم‌کم خودش خودشو معرفی می‌کنه... خیلی پیاماتون زیاده! انگار شخصیت دانیال برای همه جالب شده! یکم که جلوتر بریم متوجه می‌شید احساسات همه‌چیز نیست.

از کجا فهمیدید یه چیزی توی وجود من هست که به سمت شخصیت‌های منفی جذب می‌شم؟🙄

سلام یکی دوتا پارت نیست، بهتره ویراست جدید رو یه مرور کلی بکنید.

حتی ستاره!