سلام اگه خیلی شدیده و طول کشیده باید با کمک یک روانشناس حلش کنید. من در این زمینه هیچ تخصصی ندارم.

لطف خداست.

خدا حکیمه...

🔰 بسم الله قاصم الجبارین 🔰 📚 داستان بلند #خورشید_نیمه_شب جلد دوم شهریور (درام، معمایی، تریلر) ✍️به قلم: فاطمه شکیبا قسمت 48 یک دور در سالن چرخ می‌زنم. مثل قفس تنگ است. خودم را توی آشپزخانه پیدا می‌کنم. دنبال خوراکی می‌گردم. نمی‌دانم چی. گرسنه نیستم، فقط احتمال می‌دهم چریدن بتواند حوصله سررفته‌ام را باز کند. هیچ چیزی چشمم را نمی‌گیرد برای خوردن. در یخچال را باز می‌کنم و به داخلش زل می‌زنم، بدون آن که ببینم دقیقا داخلش چیست. سه روز از وقتی که قرار بود دانیال برگردد گذشته است، من بیشتر دفتر خاطراتش را بررسی کرده‌ام و فهمیده‌ام دستش تا آرنج به خون آلوده است، تا آرنج هم نه، سرتاپایش. هرکس که لازم بوده، هرکس که مزاحمش بوده، هرکس که ماموریت داشته، هرکس که خواسته را کشته است. بهش می‌آمد آدم بدجنسی باشد، یعنی شیطنت چشمانش این را داد می‌زد، ولی شبیه یک ماشین آدم‌کشی نبود. جیغ یخچال در می‌آید. درش را می‌بندم و روی صندلی‌های آشپزخانه ولو می‌شوم. ماشین آدم‌کشی از نظر من یکی باید باشد مثل پدر داعشی‌ام، مردی با چهره خشن و آفتاب‌سوخته، ابروهای کلفت و درهم، چشمان سرمه‌کشیده، ریش بلند و پرپشت بدون سبیل و دندان‌های زرد و چندش‌آور. یکی که بوی گند می‌دهد و همیشه یک لباس بدقواره سیاه می‌پوشد، دائم داد می‌زند و به همه‌چیز ایراد می‌گیرد و عصبانی ست. نه یکی مثل دانیال که رفتار جنتلمن‌وارش خبر می‌دهد از ذات روباه‌صفتش و استاد لبخندهای دندان‌نما و دخترکش است، همیشه قشنگ لباس می‌پوشد، ادکلن‌های گران فرانسوی می‌زند، ریشش را سه‌تیغه می‌تراشد و قشنگ و حساب شده سخن می‌گوید. ولی در واقع هردو از یک قماش‌اند. از دست هردو خون می‌چکد و شاید حتی از دست دانیال بیشتر. پدر سر مادر را برید. به همان راحتی که سر مرغ را می‌بُرند. دانیال هم شاید ابایی از کشتن من نداشته باشد، اگر مطابق میلش عمل نکنم. و البته او روشی تمیزتر را انتخاب می‌کند. دوباره از صندلی بلند می‌شوم و مثل پرنده در قفس، در خانه می‌چرخم. دانیال گفته بود من را دوست دارد. بخاطر من حتی جانش را به خطر انداخته بود. ممکن بود در ایران دستگیر شود. شاید عوض شده و از گذشته‌اش پشیمان است. یعنی می‌شود یک مزدور قاتل از گذشته‌اش پشیمان شود؟ کشتن برای او یک کار عادی بود، آدم که از کارهای عادی‌اش پشیمان نمی‌شود؛ از خوی ذاتی‌اش. پاهام درد می‌گیرند از راه رفتن و روی مبل می‌افتم. شاید این که فکر می‌کنم آدم‌کشی در ذات دانیال است فکر اشتباهی ست. بالاخره او هم یک زمانی هنوز قاتل نبوده. یک زمانی یکی بوده مثل من. مثل بیشتر آدم‌های معمولی. حتی قبل‌ترش یک پسربچه بوده، مثل همه پسربچه‌های بی‌گناه معصوم. از پر قنداق قاتل نبوده. روی مبل غلت می‌زنم. حوصله‌ام سر رفته. هیچ‌کاری بجز کشتی گرفتن با افکار یا خواندن اطلاعات دانیال ندارم. غیر از آن تمام روزهایِ شب‌زده‌ی گرینلند با خوردن و خوابیدن می‌گذرد. هیچ دوستی هم ندارم که بشود با او حرف زد، یا کاری برای انجام دادن. انگار زندگی تا بازگشت دانیال متوقف شده است؛ آن هم درحالی که من اصلا نمی‌دانم باید منتظر بازگشتش باشم یا نه. اگر برنگردد چی؟ من همیشه باید در این جزیره سرد و قطبی، با ترس از مرگ زندگی کنم. تهش که چی؟ چطور اصلا می‌خواهم بدون او اینجا دوام بیاورم؟ قرار است بقیه عمرم را چکار کنم؟ این زندگی‌ای نبود که من می‌خواستم؛ زندگی در یک شب بی‌پایان، پر از تنهایی. ادامه دارد... قسمت اول رمان: https://eitaa.com/istadegi/9527 ⛔️کپی بدون هماهنگی و ذکر منبع، مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ #مه_شکن ✨ 🌐https://eitaa.com/istadegi

سلما دیگه اصلا نمی‌دونه باید منتظر چی باشه و اصلا منتظر باشه یا نه... شایدم نباید منتظر کسی باشه، باید خودش برای خودش یه کاری بکنه...

سلام معضل بزرگیه که خودمم بهش دچارم. تنها راهش پرهیز از ورود به کتاب‌فروشیاست!💔😐 البته امانت گرفتن کتاب با استفاده از نسخه دیجیتال هم فکر خوبیه ولی هیچ چیز جایگزین کتاب چاپی که خودت خریدی رو نمی‌گیره...

🌱کار فرهنگی تمیز و خلاقانه دانشجویان بسیجی اصفهان در حمایت از فلسطین؛🇵🇸🇮🇷 این گذرنامه‌ها رو در تعداد بالا درست کردند و به استادان دانشگاه هدیه کردند. پ.ن: می‌تپد دلم برای لحظه قیام؛ عاشق نبرد با صهیونیست‌هام...✌️👊 پ.ن۲: ایده اصلی کار از خانم صدرزاده بوده و کار به همت ایشون انجام شده. #فلسطین #هفته_بسیج #طوفان_الاقصی http://eitaa.com/istadegi

🌱کار فرهنگی تمیز و خلاقانه دانشجویان بسیجی اصفهان ✨ طبق اصول مکتب حضرت روح‌الله، این گذرنامه برای کمک به تمام مظلومان جهان و رساندن پیام آزادگی به دنیا اعتبار دارد... #طوفان_الاقصی #هفته_بسیج #فلسطین http://eitaa.com/istadegi

🔰 بسم الله قاصم الجبارین 🔰 📚 داستان بلند #خورشید_نیمه_شب جلد دوم شهریور (درام، معمایی، تریلر) ✍️به قلم: فاطمه شکیبا قسمت 49 ⚠️این بخش از داستان دارای قسمت‌های ناراحت‌کننده است⚠️ سینه‌ام درد می‌گیرد؛ انگار دارد دانیال را صدا می‌زند. با مشت روی سینه‌ام می‌کوبم. من دانیال را دوست نداشتم. مطمئنم. و قلبم همچنان دانیال را صدا می‌زند. با یک مشت دیگر، سعی می‌کنم به سکوت وادارمش. -آروم باش. تو فقط بهش عادت کرده بودی؛ چون تنها کسی بود که اینجا می‌تونستی باهاش حرف بزنی. الان هم دلت تنگ شده چون حوصله‌ت سر رفته. قلبم سکوت می‌کند. *** دانیال از هتلش بیرون نیامده بود. این فکر مثل وزوز مگس در گوش سلمان می‌پیچید و بهمش می‌ریخت. یک روز دیر به دانیال رسیده بود. فقط یک روز. بقیه‌اش را مثل سایه دنبال دانیال کرده بود. حالا، مثل سگ نگهبان دور هتل دانیال می‌چرخید و بو می‌کشید؛ ولی دانیال بیرون نمی‌آمد. -گند بزنن بهت. الان بیام تو لو میرم، نیام تو هم نمی‌فهمم چه بلایی سرت اومده. زیر لب صلوات و آیت‌الکرسی و استغفار را قاطی هم چندبار تکرار کرد. نگاهی به اطرافش انداخت و با خودش قرار گذاشت اگر دانیال تا فردا صبح بیرون نیامد، دل به دریا بزند و سراغش برود. فردا صبح، نزدیک طلوع، با رشوه به سرایدار، برق هتل را قطع کرده و نگاهی به فهرست مسافران ساکن در هتل انداخته بود. خودش را با پله به آخرین طبقه هتل رساند؛ مقابل در اتاق دانیال. علامت قرمزی که به نیروهای خدمات اعلام می‌کرد نباید اتاق را تمیز کنند، پشت در آویزان بود. قفل را هک کرد و وارد شد. در را پشت سرش بست. بوی مردار زیر بینی‌اش زد. بوی گوشت فاسد. بوی خون لخته شده. سلمان سر جایش ایستاد و سرش را تکان داد. -این بَده... واقعا بَده! اتاق کمی بهم ریخته بود؛ اما نه آنقدری که بشود اسم صحنه درگیری رویش گذاشت. دانیال را در اتاق ندید. همه‌جا را گشت: زیر تخت، زیر میز، پشت پرده، دستشویی. نبود. در حمام را باز کرد و قبل از این که هر اقدامی بکند، بوی تندی ریه‌هایش را سوزاند. عق زد. خوب شد که چیزی در معده‌اش نبود که بیرون بریزد. دانیال داخل وان افتاده بود. نه. تقریبا می‌توان گفت تکه‌هاش داخل وان بودند و دستانش به شیر آب بسته بود. در آستانه در ایستاد و با دست دهان و بینی‌اش را پوشاند. حدس می‌زد بوی تند مربوط به اسید باشد؛ ملافه‌ای برداشت و دور سر و گردن و صورتش پیچید. نمی‌خواست نگاه کند، ولی مجبور بود. زیر لب فحش داد؛ نمی‌دانست به کی. به دانیال یا قاتلش؟ از پارچه‌ای که در دهان دانیال بود و چهره‌ی درهم رفته و چشمان نیمه‌بازش پیدا بود قبل از مُردن هزاربار مُرده. انگشتان دستش جدا شده بودند. سلمان شمرد، چهارتا از انگشت‌هایش نبودند. چندتا دندان کف حمام افتاده بودند؛ دندان نیش. گوش دانیال هم سر جایش نبود و سلمان نمی‌دانست می‌تواند داخل حمام دنبالش بگردد یا نه. حتی دلش نمی‌خواست قدم به دریای خون داخل حمام بگذارد. ادامه دارد... قسمت اول رمان: https://eitaa.com/istadegi/9527 ⛔️کپی بدون هماهنگی و ذکر منبع، مورد رضایت نویسنده نمی‌باشد⛔️ #مه_شکن ✨ 🌐https://eitaa.com/istadegi

نگران نباشید، خدای سلما بزرگه... پ.ن: اعتراف می‌کنم که دانیال و ذات خبیثش رو دوست داشتم 🙄 از اون شخصیت‌های خاکستری و بدجنس جذاب بود😕

نمیدونم اسم این بیماری چیه ولی شخصیت‌های منفی برام جذابن از جهاتی 😕 عباس که چیزیش نشد🙄 یه طوری میگین شکنجه که هرکس ندونه فکر می‌کنه چه بلاهایی سرش آوردم🙄 یه پنوموتوراکس ریه بود دیگه دارید گنده‌ش می‌کنید 🙄

ایناها یه مورد دیگه مثل خودم🙄😈

دقیقا 🙄

دقیقا... شاید به این علت باشه...

انتقام صابری و خیلی‌ها...